Στις αρχές του περασμένου αιώνος συνέβη η παρακάτω ιστορία και είναι πραγματική. Ένας καμπούρης στην Πάτρα πήρε μια πέτρα την εκσφενδόνισε χωρίς συγκεκριμένο στόχο γιατί τον φώναξαν καμπούρη και σκότωσε
ένα νιόπαντρο .Κανένας από τους τότε συνηγόρους δεν αναλάμβανε την υπεράσπιση του καμπούρη φοβούμενος την οργή του κόσμου .Έτσι την ημέρα της δίκης ο πρόεδρος διόρισε νεαρό άρτι αποφοιτήσαντα της νομικής ως υπεράσπιση . Διεξάγεται η δίκη τα γεγονότα αδιαμφισβήτητα και έρχεται η ώρα του συνηγόρου ,ο οποίος αρχίζει την αγόρευση του ως εξής, :Κύριε πρόεδρε κύριοι δικασταί μετά σιωπή και αμέσως μετά πάλι κύριε πρόεδρε κύριοι δικασταί και πάλι σιωπή το ακροατήριο αρχίζει τα μειδιάματα ο πρόεδρος
κτυπά το κουδούνι και επιβάλλει σιωπή λέγοντας , παρακάτω κύριε συνήγορε συνεχίστε και αρχίζει πάλι αυτός ,Κύριε πρόεδρε κύριοι δικασταί, και μετά πάλι σιωπή ,μέσα στην αίθουσα γίνετε της τρελής ο κόσμος να κρατά την κοιλιά του ο πρόεδρος να ωρύεται κτυπώντας το κουδούνι, με μια λέξη μπάχαλο ο πρόεδρος όρθιος απειλεί να εκκενώσει την αίθουσα και σε πάρα πολύ αυστηρό ύφος απευθύνεται προς το πλήθος λέγοντας ότι όποιος τολμήσει έστω κιχ να κάνει θα οδηγηθεί στο κρατητήριο και προς τον συνήγορο λέγοντας για όνομα του Θεού
συνεχίστε .ΑΚΡΙΒΩΣ ΓΙΑ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ κύριε πρόεδρε και κύριοι δικαστές εδώ και μερικά λεπτά σας αποκαλώ κυρίους και θέλετε εσείς μεν να μου πετάξετε το κουδούνι στο κεφάλι εσείς δε να με δείρετε .ΑΥΤΟΣ ο άνθρωπος που μια ζωή τον φωνάζουν καμπούρη τι έπρεπε να κάνει? Ο πρόεδρος του δικαστηρίου κατεβαίνει από την έδρα και σφίγγοντας το χέρι του συνηγόρου λέει είναι πολύ μικρή η αίθουσα των Πατρών για σας κύριε Γούναρη. Ήταν ο μετέπειτα πρωθυπουργός και εκτελεστής στο Γουδί. ΤΑ τελευταία λόγια του ήταν με έφαγε ο εφέτης των
Πατρών.