Σήραγγες της Αττικης Οδού στην θέση ΜΑΥΡΗ ΩΡΑ στον Ασπρόπυργο.

Η θέση Μαύρη Ώρα οφείλει την ονομασία της στο γεγονός ότι ήταν τόπος εκτελέσεως στην Γερμανική κατοχή। Δεν είναι μόνο τα Καλάβρυτα και το Δίστομο, όπου οι βάρβαροι Γερμανοί έκαναν εγκλήματα। Όλη η χώρα είναι βαμμένη με αίμα αθώων ।Τώρα δε, μας ξανακάνουν πόλεμο οικονομικό। Τα ίδια αποτελέσματα θα έχει κι αυτός . Τις υποθήκες του μνημονίου θα τις πληρώσουμε και θα τις εξαργυρώσουμε πάλι με το αίμα μας।

Φτάνει με την «τηλεδημοκρατία», έλεος

Γράφει ο Κλεισθένης.

Παρατηρούμε τελευταία τον πρωθυπουργό να καταγγέλλει τους δημοσιογράφους ότι ευθύνονται για την πολιτική κατάσταση στη χώρα, τον εκπρόσωπο της ΝΔ να καταγγέλλει αποκλεισμό των δράσεων του κόμματος απ’ τα τηλεοπτικά κανάλια και όλα τα υπόλοιπα κόμματα να διαμαρτύρονται για μεροληπτική αντιμετώπισή τους απ’ τα ΜΜΕ.

Το εξουσιαστικό σύστημα δείχνει να ενδιαφέρεται περισσότερο για την επικοινωνία παρά για τις πολιτικές διεργασίες των κομμάτων.

Αλήθεια τι προσέφεραν στο πολιτικό γίγνεσθαι οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι «τηλεαστέρες» πολιτικοί; Μόνο εκλογικά κέρδη για τους ίδιους.

Όλοι γνωρίζουμε ότι τα ιδιωτικά κανάλια έχουν ιδιοκτήτες με συγκεκριμένα συμφέροντα και με επιδιώξεις εξυπηρέτησης αυτών των συμφερόντων, λογικό λοιπόν είναι για να στηρίξουν το άλφα ή το βήτα κόμμα εξουσίας ζητάνε ανταλλάγματα. Μήπως ανακαλύψαμε τον τροχό;

Η επιμονή των κομμάτων να γίνεται η πολιτική μέσω των τηλεοπτικών καναλιών δεν είναι σημερινό φαινόμενο αλλά μας έχει φέρει στο σημερινό αδιέξοδο.

Τα κόμματα ειδικά τα δύο που κυβέρνησαν τον τόπο τις τελευταίες δεκαετίες έχουν αντικειμενική αδυναμία να κατέβουν στο λαό και να συνδιαλλαγούν μαζί του για την εξεύρεση λύσεων καταθέτοντας τις δικές τους προτάσεις. Οι πολίτες δεν εμπιστεύονται τα κόμματα και πολύ περισσότερο πολλούς απ’ τους εν ενεργεία πολιτικούς.

Οι πολιτικοί δεν τολμούν να εμφανιστούν σε ανοικτές συζητήσεις αλλά περιορίζονται σε κάποιες λίγες συγκεντρώσεις με τους σκληροπυρηνικούς οπαδούς τους, φοβούνται το λεγόμενο λαϊκά «κράξιμο». Η παρουσία τους στα κανάλια όπου πηγαίνουν με την σωματοφυλακτική τους κουστωδία τους εξασφαλίζει απ’ τα απρόοπτα και τις εκδηλώσεις των απλών πολιτών που κάθε τόσο γίνονται και πιο επιθετικές.

Η διακομματική άρνηση κάθαρσης και τιμωρίας όσων είναι υπεύθυνοι για το σημερινό κατάντημα της χώρας οδηγεί τους πολίτες σε πλήρη απαξίωση του πολιτικού συστήματος κάτι που όχι μόνο δεν βοηθά στην επίλυση των οξυμμένων προβλημάτων αλλά είναι και βραδυφλεγής βόμβα στα θεμέλια της δημοκρατίας.

Οι ανακοινώσεις περί δεσμεύσεων των κομμάτων με τα λεγόμενα παλαιότερα «συμβόλαια» με το λαό αφήνουν απαθείς τους πολίτες γιατί είναι χιλιοπαιγμένα σενάρια πολιτικών ψεμάτων.

Η εμπιστοσύνη θα επανέλθει με την κατά πρόσωπο επικοινωνία των πολιτικών με τους πολίτες.

Όσο τα κόμματα θα επιμένουν στην τηλεδημοκρατία τόσο το πολιτικό σύστημα θα απαξιώνεται με ότι μπορεί να σημαίνει κάτι τέτοιο για το μέλλον.

Άσε που θα μας αναγκάσουν να σπάσουμε τις τηλεοράσεις μας απ’ τα όσα ακούμε και το κακό είναι ότι δεν υπάρχουν λεφτά για αντικατάσταση.

Όλες οι έρευνες σχετικά με την απαξίωση των πολιτικών δείχνουν ραγδαία αύξηση της επιλογής του «κανένα».

Οι πολίτες απ’ την άλλη δεν εμπιστεύονται καθόλου τις ειδήσεις και ειδικότερα τα σχόλια την τηλεδημοσιογράφων θεωρώντας τους σαν προπαγανδιστές των κομμάτων και όχι σαν ενημερωτές του λαού. Η σχέση τους με τους καναλάρχες και η κατ’ εντολή δημοσιογραφία είναι τόσο πρόδηλη που άρχισαν να κυκλοφορούν και ανέκδοτα.

Η πολιτική όσο θα παραμένει στις ανακοινώσεις-φούσκες, στις αλληλοκατηγορίες χωρία ουσία και στα επικοινωνιακά τρυκς τόσο θα απαξιώνεται και τόσο ο «κανένας» θα θεωρείται η μόνη εφικτή λύση.

Αν όσοι τουλάχιστον μπορούν να γίνουν αποδεκτοί απ’ τους πολίτες δεν κατέβουν απ’ το «θρόνο» τους για να συνομιλήσουν με το λαό και να πάρουν τα μηνύματα τότε το πράγμα θα καταλήξει σαν τίτλος κινηματογραφικής ταινίας «περιμένοντας τον κανένα».

Ευτυχώς για εμάς υπάρχει στη δημοκρατία και η περίπτωση ο «κανένας» να πάρει σάρκα και οστά. Γρηγορούμε και περιμένουμε.
http://ideopigi.blogspot.com/2011/02/blog-post_6527.html

Ρατσιστής δεν ήμουν ούτε έγινα, αλλά με ποιούς θα ζω και θα έχω στην χώρα μου, μπορώ να έχω άποψη και να την λέω.

Ο χειμώνας με βρίσκει τρίτο μηχανικό σε γκαζάδικο πρωτάρη και με δύσκολη βάρδια 12-4.Πλησιάζουμε τις ΗΠΑ να φορτώσουμε και νυχθημερόν οι ναύτες πλένουν τα αμπάρια.Η προσοχή μου αυξημένη, λόγω των βοηθητικών μηχανημάτων που δουλεύουν όλα και της αυξημένης ζήτησης ατμού που χρειαζόταν στα αμπάρια μια και τα έπλεναν. Στα χειριστήρια που ήμουν ακούω έναν θόρυβο και αρχίζω να ψάχνω από πού προέρχεται. Βρίσκω το ιππάριο τροφοδοσίας νερού στα καζάνια να είναι ξεπιασμένο και να κινδυνεύουν να καταρρεύσουν όλα. Αποκαθιστώ και λέω στον θερμαστή να προσέχει .Γυρνώ και πάω προς την θέση μου, στα χειριστήρια, όταν δέχομαι χτύπημα στην πλάτη , πέφτω πάνω στους σωλήνες ατμού και τσουρουφλίζομαι. Ο λαδάς που έκανε βάρδια και αυτός μαζί μας, Σύριος, έχει αρπάξει τον Σομαλό θερμαστή που κρατά με τα δυο του χέρια ένα τεράστιο γατζόκλιδο να μην με ξαναχτυπήσει .Τρέχω στα χειριστήρια να πιάσω το τηλέφωνο όταν δέχομαι δεύτερο χτύπημα, καταφέρνω να σηκωθώ , αρπάζομαι με τον Σομαλό ,γινόμαστε ένα μάτσο κουβάρι ,τον κρατώ σφικτά να μην μπορεί να με κτυπήσει με το κλειδί, πέφτουμε στις σεντίνες και τελικά μετά από μερικά λεπτά βλέπω σχεδόν όλο το πλήρωμα να έχει κατέβει κάτω, μας χωρίζουν και αρχίζω να τα ακούω από τον β μηχανικό, ότι δεν έπρεπε να συμπεριφερθώ έτσι. Μέχρι να του εξηγήσει ο λαδάς είδα και έπαθα. Ο γραμματικός που κάνει και χρέη γιατρού, την άλλη μέρα με πληροφορεί, ότι το ένα δάκτυλο από το δεξί χέρι του Σομαλού έχει σχεδόν αποκολληθεί και είναι κακοφορμισμένο. Στην νέα Ορλεάνη που φτάνουμε πάνε τον θερμαστή στο νοσοκομείο ,μετά από δυο ώρες κάτω στην σκάλα έχουν έρθει με πλακάτ διάφοροι και ζητούν να δικαστώ στην πολιτεία .Η Σωτηρία μου ήρθε με τον αρχικαπετάνιο της εταιρίας τον καπταναποστόλη που ανέβηκε στο πλοίο μας και έμαθε τα καθέκαστα .Λέει στον καπετάνιο ,δεν θα βγει ο τρίτος για κανένα λόγο έξω Πάρε τηλέφωνο τον ατζέντη να έρθει να με πάρει. Πήγε έξω βρήκε δικηγόρους, τηλεφώνησε στο γραφείο, ενεργοποίησε τους πάντες και τη γλύτωσα. Μετά από δύο χρόνια, ξανασυναντήθηκα μαζί του και έχοντας χρόνο τον ρώτησα πως με υπερασπίστηκε με τόση θέρμη. Η απάντηση του ήταν η εξής: Νίκο μου, προ ενός μηνός πριν έρθω στην νέα Ορλεάνη, είχα και εγώ δεχτεί επίθεση από Σομαλό χωρίς λόγο, στο {Παναγία}, όταν είχα πάει και έμεινα να το επιθεωρήσω πέντε μέρες ,στον ώμο έχω δέκα ράμματα .Πως να μην σε πίστευα? Ρατσιστής δεν ήμουν ούτε έγινα, αλλά με ποιούς θα ζω και θα έχω στην χώρα μου, μπορώ να έχω άποψη και να την λέω.

H ιστορία της ''Ψωροκώσταινας'

Στην εποχή που κυβερνούσε την Ελλάδα ο Καποδίστριας ζούσε στο Ναύπλιο μια ζητιάνα, που την έλεγαν «Ψωροκώσταινα».
Σε μια λοιπόν συνεδρίαση της Συνέλευσης, κάποιος θέλοντας να πει για τη φτώχεια του Ελληνικού Δημοσίου το παρομοίασε με την πασίγνωστη ζητιάνα.
Από τότε η λέξη επαναλήφθηκε στις συζητήσεις και τελικά επικράτησε. Μόνο που, όταν λέγεται τώρα δεν εννοεί το Ελληνικό Δημόσιο, αλλά ολόκληρη την χώρα…
Η όλη ιστορία της Ψωροκώσταινας (Ευ. Δαδιώτης, «Αιγαιοπελαγίτικα» τεύχος 13) είναι η εξής: «Δεν έχω τίποτα άλλο από αυτό το ασημένιο δαχτυλίδι κι αυτό το γρόσι. Αυτά τα τιποτένια προσφέρω στο μαρτυρικό Μεσολόγγι», είπε περήφανα η γριά πλύστρα Χατζηκώσταινα και τα άφησε πάνω στο τραπέζι που είχε στήσει στην πλατεία του Ναυπλίου η ερανική επιτροπή, εκείνη την Κυριακή του 1826.
Ύστερα από αυτή την απρόσμενη χειρονομία, κάποιος από το πλήθος φώναξε: «Για δείτε, η πλύστρα η Ψωροκώσταινα πρώτη πρόσφερε τον οβολό της.»
Κι αμέσως το φιλότιμο πήρε και έδωσε. Βροχή έπεφταν πάνω στο τραπέζι λίρες, γρόσια και ασημικά. Αυτή ήταν η συνέχεια της φτωχής προσφοράς της πλύστρας Χατζηκώσταινας, που από εκείνη τη στιγμή αποθανατίστηκε με το παρατσούκλι «Ψωροκώσταινα». Και το παρανόμι αυτό κόλλησε έπειτα στην Ελλάδα.
Αλλά, ποιά ήταν αυτή η «Ψωροκώσταινα»; Ήταν η κάποτε αρχόντισσα των Κυδωνιών, του Αϊβαλιού, Πανωραία Χατζηκώστα, σύζυγος πάμπλουτου Αϊβαλιώτη εμπόρου, που φημιζότανε όχι μόνο για τα πλούτη του άνδρα της, μα και για τα πολλά δικά της κι ακόμα για την ομορφιά της.
Όταν αργότερα οι Τούρκοι πυρπόλησαν την πολιτεία του Αϊβαλί, και έσφαξαν άνδρες και γυναικόπαιδα, ανάμεσα σε αυτούς που σώθηκαν ήταν και η αρχόντισσα Πανωραία Χατζηκώστα, που είδε να σφάζουν οι Τούρκοι τον άνδρα της και τα παιδιά της. Κατά καλή της τύχη ένας ναύτης την βοήθησε και μαζί με άλλους την ανέβασε σε ένα καράβι που ξεμπάρκαρε στα Ψαρά.
Εκεί αναγνωρίστηκε από τον ομοιοπαθή της Βενιαμίν τον Λέσβιο, την προστάτεψε και τον ακολούθησε στην Πελοπόννησο. Στο Ναύπλιο, ο Βενιαμίν παρέδιδε μαθήματα για να ζήσει και η Πανωραία, για να ζήσει, άρχισε να ξενοπλένει και αργότερα, με σαλεμένα σχεδόν τα λογικά της, ζητιάνευε στους δρόμους του Ναυπλίου.
Έπειτα από το περιστατικό του εράνου στο Ναύπλιο, όταν έφτασε ο Καποδίστριας στην Ελλάδα, τη συμμάζεψε κι όταν ίδρυσε το ορφανοτροφείο, η Πανωραία, που τώρα έγινε γνωστή με το παρανόμι «Ψωροκώσταινα», προσφέρθηκε να πλένει τα ρούχα των ορφανών χωρίς καμιά πληρωμή।

kalami

ΠΡΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΥΣ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΥΣ

Κανένας βοσκός,τσοπάνης δεν υπάρχει στην βουλή;;;;
Κανόνας απαράβατος είναι ότι την αγελάδα την αρμέγεις, δεν την σκοτώνεις।