Τρίτη 17 Μαΐου 2011

Άκου, Ανθρωπάκο


Σε φοβάμαι, ανθρωπάκο. Σε τρέμω, επειδή από σένα εξαρτάται το μέλλον της ανθρωπότητας Σε φοβάμαι, επειδή το κυριότερο μέλημα σου είναι να δραπετεύεις από τον εαυτό σου. Είσαι άρρωστος ανθρωπάκο, άρρωστος βαριά. Δεν φταις εσύ για αυτό, μα έχεις υποχρέωση να γιατρευτείς. Θα είχες από καιρό αποτινάξει τα δεσμά σου, αν δεν ενθάρρυνες ο ίδιος την καταπίεση και δεν την στήριζες άμεσα με τις πράξεις σου. Καμία αστυνομική δύναμη στον κόσμο δεν θα ήταν ικανή να σε συντρίψει, αν διέθετες στην καθημερινή σου ζωή έστω και μία στάλα αυτοσεβασμού αν συνειδητοποιούσες, αν πραγματικά συνειδητοποιούσες, πως χωρίς εσένα η ζωή δεν θα συνέχιζε ούτε μία ώρα.
Πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι εσύ αναγορεύεις τα ανθρωπάκια σου καταπιεστές και φοράς το αγκάθινο στεφάνι του μαρτυρίου στους πραγματικούς μεγάλους ανθρώπους. Ότι τους σταυρώνεις και τους λιθοβολείς, ή τους αναγκάζεις σε λιμοκτονία. Ότι δεν τους σκέφτεσαι πότε, ούτε λογαριάζεις όσα έκαναν για σένα. Ότι δεν έχεις ιδέα σε ποιους χρωστάς όσα απολαμβάνεις στην ζωή.
Wilhelm Reich