Δεν υπάρχει μεγαλύτερη τρέλα που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος από το να απελπιστεί. Ένας άνθρωπος απελπισμένος είναι χειρότερα από νεκρός.

Κοιτάχτε μπήκε στη φωτιά! είπε ένας από το πλήθος.

Γυρίσαμε τα μάτια γρήγορα. Ήταν

στ’ αλήθεια αυτός που απόστρεψε το πρόσωπο, όταν του

μιλήσαμε. Και τώρα καίγεται. Μα δε φωνάζει βοήθεια.

Διστάζω. Λέω να πάω εκεί. Να τον αγγίξω με το χέρι μου.

Είμαι από τη φύση μου φτιαγμένος να παραξενεύομαι.

Ποιος είναι τούτος που αναλίσκεται περήφανος;

Το σώμα του το ανθρώπινο δεν τον πονά;

Η χώρα εδώ είναι σκοτεινή. Και δύσκολη. Φοβάμαι.

Ξένη φωτιά μην την ανακατεύεις, μου είπαν.

Όμως εκείνος καίγονταν μονάχος. Καταμόναχος.

Κι όσο αφανίζονταν τόσο άστραφτε το πρόσωπο.

Γινόταν ήλιος.

Στην εποχή μας όπως και σε περασμένες εποχές

άλλοι είναι μέσα στη φωτιά κι άλλοι χειροκροτούνε.

Ο καιόμενος, ποίημα  του Τάκη Σινόπουλου

Άκου ανθρωπάκο! Τι την έχεις την σημαία πίσω σου;

Δεν κάνει κανείς σπουδαία πράγματα ακολουθώντας συμβουλές της Τρόικας. Ούτε δοξάζεται για αυτό....

Όποιος ξέρει να υπομένει τα πάντα, μπορεί και να τολμά τα πάντα.

Δεν είναι μεγάλο προσόν να έχεις γρήγορο μυαλό αν δεν είναι συγχρόνως και σωστό. Η τελειότητα του εκκρεμούς δεν έχει να κάνει με το ότι πάει γρήγορα, αλλά με το ότι πάει σωστά.

Κάπως έτσι…….