Τρίτη 8 Μαρτίου 2011

ΠΑΡΑΔΟΞΩΝ ΦΑΙΝΟΜΕΝΩΝ......ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΜΑΡΑΘΩΝΑ


Παυσανίου Αττικά:
4. Υπάρχει ξεχωριστά και τάφος ανδρός, του Μιλτιάδου του γιού του Κίμωνος, αν και ο θάνατός του συνέβει αργότερα, αφού έχασε την Πάρο και εξ αιτίας αυτού δικάστηκε από τους Αθηναίους. Εδώ( στον Μαραθώνα) είναι δυνατό να αντιληφθει κανείς άλογα να χρεμετίζουν και άνδρες να μάχονται. Κανένας όμως δεν κατόρθωσε να το ιδή αυτό καθαρά ερχόμενος επίτηδες. Γι αυτόν που δεν τάκουσε και αλλώς πως συνέβει να τα πληροφορηθεί, οι δαίμονες δεν οργίζονται. Οι Μαραθώνιοι σέβονται αυτούς που έπεσαν στην μάχη. Και επονομάζουν ήρωα τον Μαραθώνα που από το όνομά του τιτλοφορήθηκε ο δήμος. Τιμούν και τον Ηρακλή λέγοντας ότι απο αυτούς πρώτους από όλους τους Έλληνες τιμήθηκε ως Θεός. 5 Συνέβη καθώς λένε, να παρουσιασθεί στη μάχη ένας άνθρωπος, κατά την μορφή και το ένδυμα χωρικός. Αυτός αφού σκότωσε πολλούς από τους βαρβάρουςμε άροτρο, εξαφανίστηκε μετά την μάχη. Οι Αθηναίοι όταν ρώτησαν τον Θεο, αυτός δεν έδωσε κανένα άλλο χρησμό για τούτο αλλά τους προέτρεψε να τιμούν ως ήρωα τον Εχετλαίον.

Ηροδότου Ιστορίαι Ζ:
Στην Μάχη του Μαραθώνα σκοτώιηκαν έξι χιλιάδες τετρακοσιοι περίπου βάρβαροι και εκατόν ενενήντα δύο Αθηναίοι. Τόσοι έπεσαν και από τις δύο παρατάξεις. Συνέβει επίσης και ένα παράξενο περιστατικό. Ο Αθηναίος Επίζηλος του Κουφαγόρα, ενώ πολεμούσε γενναία σώμα προς σώμα, έχασε την ορασή του χωρίς να τραυματιστεί πουθενά στο σώμα του ούτε από κοντά ούτε από μακριά και από τότε έμεινε τυφλός σε όλη του την ζωή.Για το παθημά του αυτό άκουσα να λέγεται το εξής: του φάνηκε πως είδε αντικρύ του ένα οπλίτη, πολύ μεγαλόσωμο, που τα γένια του κάλυπταν την ασπίδα του. Το φάντασμα αυτό πέρασε από δίπλα του χωρίς να τον αγγίξει αλλά σκότωσε τον διπλανό του. Αυτά έμαθα πως έλεγε ο Επίζηλος.

Επιβεβαίωση ΠΑΡΑΔΟΞΩΝ ΦΑΙΝΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΡΟΔΟΤΟ


Ηροδ.Η 65 Ο Αθηναίος Δίκαιος του Θεοκύδη, φυγάς και με υπόληψη στους Μήδους.

Την εποχή εκείνη όταν καταστρέφονταν η έρημη Αττική από το πεζικό

του Ξέρξη , έτυχε να είναι μαζί με τον Λακαιδεμόνιο Δημάρατο στο Θριάσιο

πεδίο και είδε κουρνιαχτό να υψώνεται από την Ελευσίνα σαν να περπατούν

σαν τουλάχιστο τριάντα χιλιάδες άνθρωποι. Ενώ δε απορούσαν έκπληκτοι

αυτός και ο Δημάρατος , ποιοί άραγε να σηκώνανε αυτή τη σκόνη. Ξαφνικά

είπε ,ακούσαμε μια φωνή και αναγνώρισα πως η φωνή αυτή ήταν ο μυστικός

Ίακχος <δηλ, ύμνος που τον έψαλαν στον θεό Βάκχο>. Ο Δημάρατος αδαής

στα Ελευσίνια μυστήρια θέλησε να μάθει τι ήταν αυτό που έλεγαν. Εγώ

απάντησα <Δημάρατε, είναι αδύνατο να μη συμβεί κάποια μεγάλη ζημιά

στο στρατό του Βασιλιά, για δε μένει αμφιβολία πως αφού η Αττική είναι

έρημη αυτό που ακούμε είναι κάτι θεϊκό κι έρχεται από την Ελευσίνα, για να

βοηθήσει τους Αθηναίους και τους συμμάχους. Αν ο κουρνιαχτός αυτός

πάει κατά την Πελοπόννησο ο κίνδυνος θα βαρύνει στο βασιλιά του στο

στρατό της ξηράς , αν πάει κατά το στόλο στη Σαλαμίνα ο βασιλιάς θα

κινδυνεύσει να χάσει το ναυτικό του . Οι Αθηναίοι κάθε χρόνο κάμνουν

γιορτή προς τιμήν της μητέρας και της κόρης <Δήμητρας και Περσεφόνης>

κι εκεί μυείται όποιος θέλει απ' αυτους η” και απ΄΄ τους άλλους Έλληνες. Η

φωνή που ακούς είναι μυστική φωνή ,που την συνηθίζουν σ' αυτή τη γιορτή

και λέγεται Ίακχος .Μετά απ' αυτά ο Δημάρατος επανέλαβε , σιώπα και μην το

πεις σε κανέναν άλλο γιατί αν αυτά φτάσουν στ' αυτιά του βασιλιά θα χάσεις

το κεφάλι σου κι ουτ'εγώ θα μπορέσω να σε σώσω ούτε κανένας άλλος .

Κάτσε φρόνιμα λοιπόν , κι όσο για τον στρατό ας φροντίσουν οι θεοί γι'

αυτόν . Τέτοια συμβουλή έδωσε ο Δημάρατος . Στο μεταξύ η βουή και το

σύννεφο της σκόνης κρατούσε κατά τη Σαλαμίνα όπου ήταν Ελληνικός

στόλος κι έτσι καταλάβαμε ότι το ναυτικό του Ξέρξη ήταν γραφτό να

καταστραφεί . Αυτά διηγήθηκε ο Δίκαιος του Θεοκύδη επικαλούμενος τα

μαρτύρια του Δημάρατου και μερικών άλλων . <Μτφ.αδ Θεοφίλου

πάπυρος 1953>