Η ιστορία του πετρελαίου είναι μία:Πριν την άντληση προηγείται η καταστροφή του κατόχου। Μοναδική για την ώρα εξαίρεση η Βόρεια Θάλασσα και η Νορβηγία (διεθνή ύδατα)। Δυστυχώς όμως, δεν υπάρχουν αισιόδοξες ενδείξεις ότι στο Αιγαίο, Ιόνιο, θα έχουμε νορβηγικό παράδειγμα, αλλά αντίθετα, καταστροφή χειρότερη του 1922 Και η καταστροφή στο Αιγαίο δεν αφορά κάτι το μελλοντικό, κάτι που ενδέχεται να γίνει। Η καταστροφή άρχισε με το διαμελισμό και προσφυγοποίηση της Κύπρου, η οικονομική καταστροφή της Ελλάδος πραγματώθηκε και είναι στα πρόθυρα της Τουρκίας। Μεθοδεύονται και συζητιούνται σε εξωελληνικά, εξωτουρκικά, εξωκυπριακά κέντρα αποφάσεων και οι υπόλοιπες μορφές καταστροφές, διαμελισμοί, συνεκμεταλεύσεις, ανεξαρτοποιήσεις, εμφύλιοι,σύρραξη। Σε τέτοιες συνθήκες εγκληματικής αποπληροφόρησης και αποσταθεροποίησης, έρχεται μόνο του το συμπέρασμα, ότι η αναταραχή στο Αιγαίο δεν έχει σχέση με νοσηρή κινδυνολογία, γιατί η καταστροφή ολκής που έχει αρχίσει και συνεχιζεται, στηρίζεται σε απόφαση-πρόγραμμα του 1970 της Chase Manhattan και είναι πρόθεση, που οπωσδήποτε θα την φέρει σε πέρας, της πιο αδίστακτης πολυεθνικής, δηλαδή της αμερικανοεβραικής του πετρελαίου। Στην παγκόσμια μονοπώληση του πετρελαίου αποβλέπει το εβραικό κεφάλαιο και όχι των ορνιθοτροφείων η των βάσεων। Ούτε ακόμα έχει σχέση με πατριδοκαπηλεία, γιατί από πλευράς οικονομίας, το άρπαγμα του πετρελαίου η η αναγκαστική παραχώρηση, υπό την απειλή καταστροφής, διαμελισμού ,κλπ, του εθνικού πλούτου, εξομοιώνεται πάντοτε με εχθρική κατοχή της χώρας।
Επειδή η απόδειξη για ύπαρξη πετρελαίου, η ποσότητα, η ποιότητα, η περιοχή επιτρέπονται από τις εταιρίες πετρελαίων να γίνονται γνωστές στον πληθυσμό του κράτους, κατόχου, μόνο μετά την άντληση, και επειδή υπάρχει ένοχη αποπληροφόρηση γύρω από τα πετρέλαια στην οποία συμμετέχει με την σιωπή της και η αριστερά, η ανάλυση της αντικειμενικής πραγματικότητας θα αποκαλύψει εκτεταμένα κενά στη θεωρητική και πρακτική κατανόηση της πορείας που επιβλήθηκε από το πετρελαικό κεφάλαιο στο Αιγαίο από το 1960 μέχρι σήμερα, καθώς και αφέλειες στα αντίστοιχα κυβερνητικά μέτρα και ενέργειες , και θα επαληθεύσει για μια ακόμα φορά, ότι σε κάθε σχέδιο της ολιγαρχίας και των ξένων ο υποκειμενικός παράγοντας, οι ''ηγεσίες'' της αριστεράς και ο πληθυσμός ποτέ μέχρι σήμερα δεν αντέταξαν, πρόβαλαν, μελέτησαν ΑΝΤΙΣΧΕΔΙΟ। Σήμερα , για τα πετρέλαια όλες οι'' ηγεσίες'' , απεφάνθησαν ότι θα το εξετάσουμε। Με τις μέχρι σήμερα αναλύσεις τους και επιτυχίες τους αποδείχτηκε ότι η μόνη υπηρεσία που μπορούν να προσφέρουν οι ''ηγεσίες'' ,είναι να λένε την γνώμη τους και το ακριβώς αντίθετο, να είναι το σωστό. Πάνος Μποτσάκης Πειραιάς 1986
Σάββατο 26 Μαρτίου 2011
Όσα ενορχηστρωμένα διαδραματίζονται στο Αιγαίο από το 1960 έχουν ένα τελικό σκοπό: Ποιός από τους δυό, το ευρωπαικό η το εβραικό κεφάλαιο θα αρπάξει .
Σήμερα η ανάγκη της ΕΟΚ για πετρέλαιο και ο ανταγωνισμός της προς τους (οκτώ γίγαντες) προσθέτουν στο Αιγαίο εκτός από τους γνωστούς κινδύνους και τη βεβαιότητα σύραξης, δηλαδή επανάλειψη της καταστροφής του 1919-1922। Η τακτική της καταστροφής, οι επιβαλόμενοι πόλεμοι Ελλάδας-Τουρκίας, διευκόλυναν πάντα την αρπαγή του πλούτου τους। Εκατόν πενήντα χρόνια στο Αιγαίο μας αρπάζουν ''συμμαχικά'' ότι αξίζει। Τον αγγλογαλλικό ανταγωνισμό για τον έλεγχο της Οθωμανικής πετρελαιοφόρας επαρχίας της Μουσούλης, δηλαδή την ''ανεξαρτοποίηση'' του σημερινού Ιράκ το 1922। Οι Έλληνες τον πλήρωσαν, αν και απείχαν εκατοντάδες μίλια, με πάνω από ένα εκατομμύριο πρόσφυγες και οι Τούρκοι με την απώλεια της τελευταίας τους τότε πετρελαιοφόρας περιοχής। Σήμερα ενώ συρόμαστε από την ΕΟΚ συν Αγγλία στην ίδια ιστορία και σε ευρύτερη της Μικρασιατικής καταστροφής, συνθηματολογείται ότι οδηγούμεθα... σε ευρύτερη αγορά.Πάνος Μποτσάκης Πειραιάς
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)