Το δόγμα της τυφλής υπακοής και της αδιάκριτης υποταγής σε οποιαδήποτε ανθρώπινη εξουσία -είτε πολιτική είτε εκκλησιαστική- είναι το δόγμα του δεσποτισμού και δεν έχει θέση ανάμεσα σε δημοκράτες και χριστιανούς. Η υπακοή σε έναν άνθρωπο που η εξουσία του δεν φωτίζεται από τη νομιμότητα είναι ένας εφιάλτης.
Παρανοϊκός είναι εκείνος που αρχίζει να καταλαβαίνει τι συμβαίνει γύρω του. Και εγώ δεν είμαι διότι είμαι ένα είδος παρανοϊκού από την ανάποδη: Φαντάζομαι ότι όλοι οι άλλοι συνωμοτούν για να με κάνουν ευτυχισμένο. Η μόνη μου διαφορά με έναν τρελό είναι ότι εγώ δεν είμαι τρελός. Μην φωνάζετε. Η υστερία έχει νόημα μόνο αν υπάρχει ακροατήριο νοήμων. Η απόλυτη παράνοια είναι απόλυτη αντίληψη. Και στο τέλος τέλος σε έναν τρελό κόσμο μόνο οι τρελοί είναι λογικοί όπως έχει πει και ο Κουροσάβα. Οι ψυχίατροι χαρακτηρίζουν κάποιον νευρωτικό αν υποφέρει από τα προβλήματά του στη ζωή και ψυχωτικό αν κάνει άλλους ανθρώπους να υποφέρουν. Σταμάτησα να πολεμάω τους εσωτερικούς μου δαίμονες. Είμαστε στην ίδια πλευρά τώρα. Φυσικά και στέκω καλά στα μυαλά μου: όταν τα δέντρα αρχίζουν να μου μιλάνε, εγώ δεν απαντώ.
