Συνέβη κι αυτό : Στην Ινδονησία και συγκεκριμένα στο Μπαλί και στα γύρω απ' αυτό νησιά καλλιεργούσαν υψηλής ποιότητος ρύζι μέχρι και τις αρχές του 1970 . Τα ποια χωράφια θα φυτευθούν , ποια θα μείνουν σε αγρανάπαυση . πόσοι σπόροι θα χρησιμοποιηθούν σ' εκείνη την περιοχή ανά τετραγωνικό μέτρο και γενικά την όλη διαχείριση την είχαν για αιώνες οι μοναχοί του Ινδουιστικού μοναστηριού , του νησιού. Οι μεγάλες εταιρείες εξετόπισαν την παράδοση , δίνοντας λιπάσματα και φάρμακα στους γεωργούς και αποδεικνύοντας τους ότι μπορούσαν να έχουν πιο προσοδοφόρες παραγωγές χωρίς αγραναπαύσεις και να επιτυγχάνουν μεγάλες εισπράξεις απ' την πλούσια συγκομιδή ρυζιού. Τα σωστά αποτελέσματα όμως ανεφάνησαν εδώ και 5 χρόνια , όταν όλοι οι γεωργοί , ψάχνουν απεγνωσμένα παλαιούς εν ζωή μοναχούς , ώστε να αναβιώσουν την παραδοσιακή καλλιέργεια , διότι τα χωράφια τους από την χρήση των λιπασμάτων είναι αλκαλικά πλέον και έχουν τόσες πολλές ασθένειες και δεν φυτρώνει τίποτα . Η Βιομηχανική καλλιέργεια πολλές φορές είναι αντιστρόφως ανάλογη των πρόσκαιρων ωφελημάτων . Στις ΗΠΑ ήδη εδώ και χρόνια 2 με 3 χιλιάδες στρέμματα , βγαίνουν καθημερινά εκτός παραγωγής . Η ερημοποίηση άρχισε . ΖΗΤΩ ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ
