ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ,ΝΑΙ, ΑΛΛΑ ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ? ΤΑ ΕΔΩΣΑ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ

Όταν οι Αθηναίοι αγωνίζονταν για την κυριαρχία στη θάλασσα , τα χρήματα που ήταν συγκεντρωμένα για λογαριασμό όλων και ήταν κατατεθειμένα στο κοινό ταμείο της Δήλου , κάπου οκτώ χιλιάδες τάλαντα , τα μετέφεραν στην Αθήνα και τα παρέδωσαν στον Περικλή για να τα φυλάξει. Ο άνθρωπος αυτός διακρινόταν τόσο πολύ μεταξύ των συμπολιτών του για την ευγενή καταγωγή του , την δόξα και την ρητορική του δεινότητα . Αλλά ύστερα από κάμποσο καιρό είχε ξοδέψει ένα σημαντικό ποσό απ’ αυτά τα χρήματα κι όταν τον κάλεσαν να δώσει λογαριασμό έπεσε άρρωστος , γιατί δεν μπορούσε να δικαιολογήσει την δαπάνη των χρημάτων που του είχαν εμπιστευθεί Διόδωρος Σικελιώτης Ιστορική Βιβλιοθήκη, βιβλ. ΙΒ 38.2

Σ΄ αυτή την περίπτωση το λεξικό της Σούδας (λέξη δέον) λέει πως ο Περικλής μη θέλοντας ν’ ανακοινώσει που είχε διατεθεί κάποιο χρηματικό ποσόν είπε ότι : τα έδωσα εκεί που πρέπει .Την ίδια φράση μεταχειρίζεται κι ο Αριστοφάνης στις Νεφέλες . Και τα παπούτσια σου που βοσκούν ανόητε; Τα έδωσα κει που πρέπει , σαν τον Περικλή

Όλα τα πεπολιτισμένα έθνη, εις ότι αφορά την δραστηριότητα τού πνεύματος, είναι αποικίαι της Ελλάδος.

Εκτός από τα μηχανές, δεν υπάρχει σχεδόν τίποτε άλλο διαχρονικό που να μην προέρχεται από την αρχαία Ελλάδα: Σχολεία, Γυμναστήρια, Αριθμητική, Γεωμετρία, Ιστορία, Ρητορική, Φυσική, Βιολογία, Ανατομία, Υγιεινή, Διακοσμητική, Ποίηση, Μουσική, Τραγωδία, Κωμωδία.

Μπορεί να είναι αλήθεια ότι δεν μπορείς να εξαπατήσεις όλους τους ανθρώπους για πάντα, αλλά μπορείς να εξαπατήσεις αρκετούς από αυτούς για αρκετό καιρό, ώστε να κυβερνήσεις μια μεγάλη χώρα.

Όσοι αγαπούν την ελευθερίαν, την λογικήν και το κάλλος θα βλέπουν την Ελλάδα ως την λαμπράν πρωίαν τού Δυτικού πολιτισμού, ο οποίος, παρ’ όλα του τα ελαττώματα, είναι η τροφή και η ζωή μας.

Η Χριστιανική θεολογία και πράξις κατάγονται κατά μέγα μέρος από την θρησκείαν των μυστηρίων της Ελλάδος -τα Ελευσίνια και τα Ορφικά- από τα Ελληνικά δόγματα τού θείου Υιού (Ιάκχου), πού αποθνήσκει διά την ανθρωπότητα και ανίσταται εκ νεκρών.

Γουίλ Ντυράν 1885-1981 , Αμερικανός ιστορικός

ΠΕΡΙ ΦΙΛΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΛΠΗΣ

Ότι η φιλία και το φιλί είναι της αυτής ρίζης, το λέγει το λεξικόν, αλλά το υποστηρίζει και η ιστορία με το φίλημα του Ιούδα.

Δίκαιον είναι να ζητηθή ο μεγαλοφυής γλωσσολόγος, ο οποίος πρώτος ωνόμασε τα σκεύη από τα οποία βγαίνει η κυριαρχία, κάλπας. Οι Έλληνες κάλπας κυρίως ωνόμαζον τας θήκας της τέφρας των νεκρών. Θα είχε βεβαίως υπ’ όψιν του και τον ρόλον που παίζουν εις τας εκλογάς οι νεκροί.

Πολλούς ανθρώπους χαρακτηρίζομεν ως αχρήστους, διότι έχομεν την αξίωσιν να κανονίζωμεν ημείς την χρησιμότητά των.

Καθαρόν πράγμα δεν είναι ό,τι επλύθη, αλλ’ ό,τι δεν ελερώθη.

Όποιος έχει λυμένον το στόμα πρέπει να είναι πολύ τυχηρός διά να μην του δέσουν τα χέρια.

Δημήτριος Καμπούρογλου

Όταν ακούς «τάξη», ανθρωπινό κρέας μυρίζει Οδυσσέας Ελύτης

Τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις, ―εκεί που πάει να σκύψει

με το σουγιά στο κόκαλο, με το λουρί στο σβέρκο,

Να τη, πετιέται αποξαρχής κι αντρειεύει και θεριεύει

και καμακώνει το θεριό με το καμάκι του ήλιου.

Γιάννης Ρίτσος