Ζήλεψα τους άδικους , βλέποντας τους ασεβείς να περνούν καλά , γιατί ο θάνατος δεν τους κάνει να λυπούνται και η εξουσία τους είναι στέρεη. Δεν κοπιάζουν , όπως οι άλλοι (φτωχοί) άνθρωποι (για να ζήσουν ) , ούτε και δέρνονται (όπως η φτωχολογιά). Γι’ αυτό είναι ξιπασμένοι και ένα πράγμα ξέρουν , την αδικία και την ασέβεια . Το πάχος τους δείχνει την αδικία τους , απόλαυσαν κάτι παραπάνω απ’ ότι πόθησε η καρδιά τους . Όλες τους οι σκέψεις και όλα τους τα λόγια την πονηρία έχουν πηγή και την αδικία τη διαλάλησαν . Το στόμα τους φτάνει ως τον ουρανό και η γλώσσα τους περνά πάνω από την γη . Γι’ αυτό τα φρονήματα του λαού αλλάζουν και ημέρες ολόκληρες βρίσκονται στη διάθεσή τους . Και λένε (ακόμα) : Πως ξέρει ο θεός (όλα όσα κάνουμε); Υπάρχει γνώση στον Ύψιστο ; Να λοιπόν αυτοί που είναι ασεβείς ευτυχούν όλο τον καιρό και πλουτίζουν όλο και πιο πολύ .(Βλέποντας την τέτοια κατάσταση )είπα: Μάταια καθάρισα την καρδιά μου (από κάθε κακό)και ένιψα τα χέρια μου για να είναι αθώα (από κάθε κακή πράξη ) και έφαγα ξύλο (από τους άρχοντες και εκμεταλλευτές) όλες τις ημέρες του χρόνου και τιμωρούμουνα την κάθε αυγή. (Ψαλμ. 73, 3-14).
