ΣΑΧΣΕΙ-ΒΑΧΣΕΙ

Θα περιγράψω κάτι χαρακτηριστικό για τη ζωή στο Θμπίλισι. Το Θμπίλισι είχε, και βέβαια έχει και τώρα, καταπληκτικές πηγές με ιαματικά θερμά, θειούχα νερά, ωφέλιμα για τους ρευματισμούς. Όσο για το πόσιμο νερό ήταν φρικτό, θολό που το παίρναμε από τον Κούρα, χωρίς να διυλίζεται. Αυτό το νερό έπρεπε να πίνουμε γιατί δεν υπήρχε άλλο, ειδικά για εμάς στο Αβλαμπάρ. Κάτω στην πόλη, αν θυμάμαι καλά, υπήρχαν ένα είδος χαιμαλίδες, που κουβαλούσαν στην πλάτη τους κάτι σαν ντεπόζιτα-δοχεία με νερό από μία πηγή που υπήρχε στο Βοτανικό κήπο- και τα

Γύρω από το Καζάνι, του Δ. Ψαθά.

Κι όμως είναι και σωστό να λέμε και ευχαριστώ.

Τραγουδούν πειναλέοι οι ηθοποιοί στις επιθεωρήσεις και τους χειροκροτούν πειναλέα τα πλήθη των θεατών. Δόξα σοι ο Θεός μας έλειψαν τα πάντα, έξω από δύο είδη: Το θέατρο και το χιούμορ. Είναι, λοιπόν, το καζάνι. Κι ενώ στέκεσαι ουρά κρατώντας την κατσαρόλα σου, το κοιτάς πλημμυρισμένος από γοητεία και η σκέψη σου, βουτώντας και ξανά βουτώντας χαρούμενη μέσα στα φασόλια, φτερουγίζει γύρω του αφού τινάξει τα