Ηρόδοτος βιβλίο Δ,Μελπομένη 13εώς15
Λένε πως ο Αριστέας, που δεν ήταν κατώτερος στην καταγωγή από κανένα άλλο πολίτη, μπήκε στο εργοστάσιο ενός λευκαντή υφασμάτων και πέθανε। Ο λευκαντής τότε έκλεισε το εργαστήριό του κι έφυγε για να αναγγείλει την είδηση στους συγγενείς του νεκρού। Όταν η είδηση για το θάνατό του διαδόθηκε στην πόλη, κάποιος Κυζικηνός που είχε φτάσει από την Αρτάκη, φιλονικούσε με κείνους που έλεγαν αυτά, ισχυριζόμενος ότι τον Αριστέα τον συνάντησε πηγαίνοντας στην Κύζικο και μίλησε μαζί του। Κι ενώ αυτός φιλονικούσε κι επέμενε γι αυτό, οι συγγενείς του νεκρού πήγαν στο εργαστήριο του λευκαντή με όλα τα απαραίτητα για να σηκώσουν το νεκρό। Όταν όμως άνοιξαν το εργαστήριο, δε βρήκαν τον Αριστέα ούτε νεκρό, ούτε ζωντανό। Ύστερα από εφτά χρόνια ο Αριστέας φάνηκε στην Πελοπόννησο κι έγραψε τα επικά αυτά ποιήματα πού τα λένε τώρα οι Έλληνες Αριμάσπεια।Μετά από την συγγραφή των ποιημάτων εξαφανίστηκε για δεύτερη φορά।
Απόψεις και συμπεράσματα μελετώντας και το λεξικό του Σουίδα ο Αριστέας πήγε μέχρι την χώρα τών υπερβόρειων, και όσο και αν φαίνεται ακατόρθωτο και απίστευτο στο ΒΛΑΔΙΒΟΣΤΟΚοι Ρώσοι του έχουν στήσει άγαλμα।
Στην Σιβηρία δε που πέρασε αρκετό χρόνο, μυήθηκε στον Σαμανισμό ।Πάντα δε κατά τον Σουίδα μπορούσε να βγάζει και να επαναφέρει στο σώμα του την ψυχή του όποτε ήθελε.
