Οι Εβραίοι Προ 2500 Ετών......

Η Ιστορία αναφέρει ότι δύο νέοι, ο Αρμόδιος και ο Αριστογείτων, απεφάσισαν να απαλλάξουν τας Αθήνας από την <<τυραννία>> των Πεισιστρατιδών। Εις την πραγματικότητα δεν είναι δυνατόν παρά να επρόκειτο περί ευρείας συνωμοτικής κινήσεως υποθαλπομένης υπό των Σπαρτιατών, οι οποίοι έβλεπον μετ' ανησυχίας την ακμή των Αθηναίων। Εξελέγησαν λοιπόν ο Αριστογείτων και ο Αρμόδιος << γένος έοντες τα ανέκαθεν Γεφυραίοι>> ( Ηροδ। V, 55) ।
ΟΙ Γεφυραίοι ήσαν σημιτικής (φοινικικής) καταγωγής, όπως και οι σημερινοί Εβραίοι, και ασκούσαν χωριστά την θρησκευτική των λατρεία και τα έθιμα των δεν αφομοιώνοντο προς τον υπόλοιπον πληθυσμόν της πόλεως।
Το ότι δε οι λέξεις Γεφυραίοι και Εβραίοι έχουν την αυτήν σημασίαν συνάγεται και εκ της σημασίας της λέξεως। Εβραίος σημαίνει εις τας σημιτικάς γλώσσας διαβάτης, ο διαβαίνων την θάλασσαν ή ποταμόν και κατά την μετάφρασιν των Εβδομήκοντα μεταφράζεται <<πειρατής>>, διότι ούτω εκλήθησαν οι Εβραίοι διαβάντες τον Ιορδάνην ποταμόν και κατοικήσαντες την πέραν του Ιορδάνη χώρα, οι Περαχωρίται। Εκ της αυτής ρίζας παράγονται και οι λέξεις Έβρος ο ποταμός της Θράκης και Ίβηρ ο ποταμός της Ισπανίας, ο σημερινός Έβρος και οι Ίβηρες।
Οι Γεφυραίοι λοιπόν των Αθηνών είχον μεν πλήρη πολιτικά δικαιώματα, διετήρουν όμως την ιδίαν θρησκεία και ως αλλόθρησκοι δεν επετρέπετο να μετέχουν ούτε των πανδήμων θρησκευτικών εορτών της πόλεως ούτε των Μυστηρίων। Ούτω απαγορεύθη να συμμετάσχη της πομπής των παρθένων κατά τα Παναθήναια η αδελφή του Αρμόδιου, ο οποίος φυσικά έφερε βαρέως το γεγονός πλην όμως αδικαιολόγητος η μήνις αυτή, αφού ήτο αλλόθρησκος।
Ούτω λοιπόν εξελέγησαν οι δήθεν τυραννοκτόνοι, οι οποίοι εξετέλεσαν την δολοφονίαν του Ιππάρχου το 514 κατά την επιστροφήν της πομπής των Παναθηναίων δι' εγχειριδίου το οποίον είχον κρύψει εντός ανθοδέσμης από μυρσίνας κατά την παράδοσιν। Οι δύο φονείς του Ιππάρχου, εκ των οποίων ο μεν εις εφονεύθη επί τόπου υπό των σωματοφυλάκων του Ιππάρχου, ο δε άλλος συλληφθείς εθανατώθη μετά βασάνων υπό του Ίππίου, ετιμήθησαν αργότερον υπό των Αθηναίων, οίτινες παρεσύρθηκαν από τους επίκρατήσαντας αργότερον αντιπάλους των Πεισιστρατιδών, έστησαν δε και ανδρίας αυτών । Κατόπιν όμως των όσων εξετέθησαν ανωτέρω δύναται να λεχθή ασφαλώς ότι οι Πεισιστρατίδαι κάθε άλλο παρά ως τύρρανοι επολιτεύθησαν। Αντιθέτως υπήρξαν θύματα ούτοι της μεγαλοπράγμονος πολιτικής των, ήτις προεκάλεσε τας ανησυχίας και το μίσος των αντιπάλων των। Και αυτών όργανα ήσαν οι δήθεν τυραννοκτόνοι।
ΝΕΩΤΕΡΟΝ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΙΚΟΝ ΛΕΞΙΚΟΝ ΤΟΥ ''ΗΛΙΟΥ''
ΤΟΜΟΣ Ν.7 ΕΛΛΑΣ σελίδα 104

ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ

Ο Μιλτιάδης ο ήρωας του Μαραθώνα, ήταν στην αρχή εραστής της Ηγησιπύλης, βασίλισσας της Θράκης που μετά την έκανε γυναίκα του και έτσι έγινε στην ουσία αυτός βασιλιάς. Τότε συνέλαβα το μεγαλόπνοο σχέδιό του, να καταστρέψει τον Δαρείο. Δεν πετυχαίνει όμως και είναι αναγκασμένος να αυτοεξοριστεί και με τα καράβια του καταφτάνει ένα ωραίο πρωί στο Φάληρο. Ο ιδιωτικός του όμως στόλος, που ήταν πιο μεγάλος από τον κρατικό, φοβίζει τους Αθηναίους, αλλά τους φοβίζουν ακόμη τα πάρα πολλά χρήματα που είχε. Έτσι τον καταπολεμούν, τον διασύρουν και έπειτα… του αναθέτουν την σωτηρία της πατρίδας τους και ολόκληρης της Ελλάδας. Έτσι ήρθε το μεγαλούργημα του Μαραθώνα, η ληστρική εκστρατεία κατά της Πάρου, η καταδίκη του, η φυλάκιση, η ατίμωση, η έσχατη πενία.

Όταν ο ήρωας του Μαραθώνα, Μιλτιάδης, ζήτησε για το κατορθώματά του να του απονείμουν στεφάνι από ελιά, σηκώθηκε στην εκκλησία του δήμου κάποιος Σωφάνης από το δήμο της Δεκέλειας, και είπε:<< Όταν μόνος, ω Μιλτιάδη, αγωνιστείς και νικήσεις τους βαρβάρους, τότε και μόνος σου μπορείς να ζητήσεις να τιμηθείς.>>.