Αφιόνι λέξη παραγόμενη εκ της τούρκικης αφιόν που είναι παραφθορά της ελληνικής όπιο. Είναι δημώδης ονομασία του φυτού μήκων ή υπνοφόρος και του εξ αυτής λαμβανόμενου οπίου*. Έχει δημιουργηθή και ρήμα αφιονίζω, ήτοι αποκοιμίζω τινά δίδων εις αυτόν αφιόνι. Μεταφορικώς υπονοεί το ρήμα κυρίως τον εκ προσωπικού γοήτρου και κύρους ή και δι’ υποσχέσεως παρασυρμόν ενός ή πολλών ατόμων προς ωρισμένας ιδεολογικάς ή άλλας ροπάς με τον σκοπόν της εκμεταλλεύσεως των παρασυρομένων.<< Τον αφιόνισε και του έφαγε τα λεπτά του>>. Η λέξις αφιόνισμα δηλοί την πράξιν του αφιονίζη τις ένα άλλον. ΝΕΩΤΕΡΟΝ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΙΚΟΝ ΛΕΞΙΚΟΝ ‘’ΗΛΙΟΥ’’ Κοινώς ομιλούμε για τη γνωστή σε όλους παπαρούνα. Χρήση του φυτού μπορούμε να εντοπίσουμε στην Αρχαία Ελλάδα σε διάφορες θρησκευτικές τελετές και μυστήρια. Όμως η χρήση δεν περιοριζόταν εκεί αλλά και ως υπνωτικό και για ιατρική χρήση (χειρουργική-ψυχοθεραπευτική στα Ασκληπιεία) Κατά τον 19ο και το μισό του 20ου αιώνα το αφιόνι χρησιμοποιείτο ευρέως για το ημέρωμα ημιάγριων ζώων (αλόγων όνων και ημιόνων) ώστε κατά την συμμετοχή τους στις γεωργικές ασχολίες να μην δημιουργούν προβλήματα. Επίσης οι μητέρες με μωρά παιδιά τα οποία δεν συνέβαλλαν στις ασχολίες του σπιτιού ή στη γεωργία τους έδιναν αφιόνι με εμφύσηση ήταν το τέλειο καταπραϋντικό. Τέλος χρήση του φυτού συναντάμε και στη σαπωνοποιία δηλαδή στο πράσινο σαπούνι. Καλύτερος σπόρος θεωρείται αυτός της θηβαϊκής γης. Σήμερα εν έτι 2011 ο παπαρουνόσπορος (ή αφιόνι) χρησιμοποιείται σε τροφές από αλυσίδες έτοιμων φαγητών και φούρνους ως μπαχαρικό αφού αβάσιμες αρχαιολογικές έρευνες στην Ελβετία(?) το έχουν απενοχοποιήσει, όμως πως γίνεται το φυτό που προκαλεί ύπνωση να θεωρείται ακίνδυνο προς βρώση;
