Οι Αμερικάνοι τότε και σήμερα

Οι ΗΠΑ ήταν από τις τελευταίες χώρες που αναγνώρισαν την ελευθερία της Ελλάδος। Η πολιτική τους, όπως ακριβώς συμβαίνει και σήμερα, σε όλη την διάρκεια του αγώνα ήταν φιλοτουρκική। Διατηρούσαν άριστες σχέσεις με την Οθωμανική Αυτοκρατορία και επεδίωκαν μανιωδώς τη σύναψη εμπορικών σχέσεων μαζί της, για να ανταγωνισθούν τις Ευρωπαικές Δυνάμεις। από το 1804 είχαν θέσει υπό τον έλεγχό τους το εμπόριο του οπίου στην Τουρκία, μία από τις μεγαλύτερες τότε χώρες παραγωγούς οπίου। Το όπιο το μετέφεραν οι Αμερικανοί μέσω Γιβραλτάρ στην τεράστια αγορά της Κίνας και θησαύριζαν। Η μεταφορά του γινόταν μυστικά ,
ενώ οι Τούρκοι πίστευαν ότι τα φορτία των πλοίων προορίζονταν για την Αμερική। Επιζητούσαν να επιτύχουν και αυτοί το ειδικό καθεστώς των διομολογήσεων, που ίσχυε για τους Ευρωπαίους, ώστε να επεκτείνουν τις αγορές και την πώληση του οπίου προς τις χώρες της Βαλτικής και της Ρωσίας। Μόλις το 1830 κατάφεραν να συνάψουν τέτοια συμφωνία και- ακούστε το καταπληκτικό- με αντάλλαγμα την χωρίς κανέναν περιορισμό αγορά από τις ΗΠΑ πολεμικών σκαφών। Κατά τη διάρκεια του ελληνικού αγώνα, η αμερικανική κυβέρνηση, εν όψει των παραπάνω οικονομικών στόχων της, απέφυγε να χαρακτηρίσει τους Ελληνες , ως εμπόλεμους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται। Για την κυβέρνηση της Αμερικής οι ξεσηκωμένοι για την ελευθερία τους Έλληνες, ήσαν τρομοκράτες και όχι επαναστάτες। Κατά τον δικό τους όμως πόλεμο ανεξαρτησίας κατά των Αγγλων είχαν ζητήσει και είχαν επιτύχει από όλους τους Ευρωπαίους, να αναγνωρισθούν ως επαναστάτες και όχι ως τρομοκράτες.