Οι σεισμοί ωδίνες γεννήσεως των ηπείρων και των ορέων.

Στις αρχές του 1970, οι Τάιμς της Νέας Υόρκης έγραφαν: Φαίνεται ότι ο Άλφρεντ Βέγγενερ πραγματοποίησε στο πεδίο της γεωλογίας μιά επανάσταση παρόμοιας κλίμακας μ΄αυτή που πραγματοποίησε στον τομέα της αστρονομίας ο Κοπέρνικος। Κι΄αυτό γιατί συναρμολόγησε σ΄ένα συντονισμένο κώδικα συμπεριφοράς τεράστιες ποσότητες φαινομενικά άσχετων μεταξύ τους στοιχείων। Ο Άλφρεντ Βέγγενερ, που χάθηκε το 1930 κατά τη διάρκεια ενός παράτολμου εξερευνητικού ταξιδιού στη Γροιλανδία, ήταν ο πατέρας της θεωρίας της μετατοπίσεως των ηπείρων , της επικρατέστερης ως τώρα εποστημονικής εξηγήσεως του φαινομένου των σεισμών। Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, ο γήινος φλοιός αποτελείται από ξεχωριστές πλάκες, στις οποίες στηρίζονται οι ήπειροι। Οι πλάκες αυτές μετατοπίζονται επάνω στο μάγμα, τα πετρώματα σε κατάσταση τήξεως, που αποτελούν το χιτώνα της γης। Όταν η πίεση ανάμεσα σε δύο ηπειρωτικές πλάκες είναι αρκετά ισχυρή, η μία από τις δύο υποχωρεί και βυθίζεται κάτω από την άλλη, με αποτέλεσμα τη συμπίεση των πετρωμάτων, που ανθίστανται στην αρχή,για να υποχωρήσουν, κάτω από την αφόρητη πίεση, απότομα, και με τη ρήξη τους να προκαλέσουν τη σεισμική δόνηση। Οι οριζόντιες αυτές μετακινήσεις , (μετακινήσεις σε κλίμακα ηπείρων και ωκεανών),οφείλονται σε μιά αέναη κατακόρυφη κίνηση: στη μετατόπιση του μάγματος από τα θερμά εσωτερικά στρώματα της γης προς τον ψυχρό φλοιό της। Σε κατάσταση τήξεως ακόμη, το μάγμα αναβλύζει από τις μεσωκεάνιες ρωγμές, τις γραμμές διαχωρισμού, δηλαδή των ηπειρωτικών πλακών। Από τις αργές αυτές, αλλά αδυσώπητες συγκρούσεις γεννήθηκαν όχι μόνο οι σημερινές αποστάσεις ανάμεσα στις ηπείρους, αλλά και άλλα γεωλογικά παράδοξα, όπως π,χ, και οι οροσειρές των Ιμαλαίων και των Άλπεων, η πρώτη από τη σύγκρουση της Ινδίας με την Ασία και η δεύτερη από τη σύγκρουση της Αφρικής με την Ευρώπη।Η μεσογειακή κοιλότητα, απομεινάρι ενός πανάρχαιου ωκεανού της Τέττυδος που πριν 150 εκατομμύρια χρόνια έσωσε τον Ινδικό με τον υπό γένεση Ατλαντικό, αποτελεί μιά ζώνη συμπιέσεως, όπου η αφρικανική πλάκα προχωρεί προς την Ευρώπη με μέση ταχύτητα ενός εκατοστομέτρου το χρόνο। Η γραμμή συγκρούσεως των δύο πλακών, της αφρικανικής και της ευρωπαικής, δεν είναι ούτε καθαρή, ούτε ευθεία। Ξεκινάει από τις Αζόρες,(σημείο συγκρούσεως τριών πλακών), κατευθύνεται προς τη Βόρειο Αφρική και περνάει στη συνέχεια από τη Σικελία, για να ανέβει κατά μήκος των Απεννίνων,(σεισμός της Νεαπόλεως το 1980, σεισμός του Ούντινε το 1976), και να ξανακατέβει διασχίζοντας τη Γιουγκοσλαβία।
Στα νότια της Κρήτης στο λεγόμενο ελληνικό τόξο, παρατηρείται ένα συνεχές φαινόμενο υπαγωγής: Ένα μικρό κομμάτι Αφρικής καταβροχθίζεται καθημερινά από την ελληνική τάφρο। Κατά μήκος ολόκληρης της μεσογειακής, διαχωριστικής γραμμής, ο γήινος φλοιός ανοίγει συνεχώς। Και οι μικρές αυτές ρωγμές, που μοιάζουν μ΄εκείνες που δημιουργούνται στην κρούστα ενός ψωμιού κατά το ψήσιμό του, προκαλούν σεισμικές δονήσεις, συχνά καταστροφικές। Όπως αυτές στο Έλ Ασνάμ της Αλγερίας, στις 13 Οκτωβρίου 1980, της Νεαπόλεως στις 23 Νοεμβρίου 1980 και, ευτυχώς με απείρως λιγότερα θύματα και υλικές ζημίες, των Αλκυονίδων Νήσων।

ΜΠΟΤΣΑΚΗΣ Πάνος του Αντώνη: ΚΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΑΥΤΟΥ....ΠΕΙΡΑΙΑΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 1993

5 ΟΚΤΩΒΡΊΟΥ 1993
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ
ΝΕΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΝΟΜΟΘΕΤΕΊ
ΑΠΟ ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ ΜΕΧΡΙ ....ΕΘΝΙΚΑ
ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΑ για ΟΠΛΑ-ΚΑΥΣΙΜΑ
σελ। 22 : Θα είναι θαύμα αν μείνουμε στα σύνορά μας। Θα μπουχτίσουμε
νεοφιλελευθερισμό με Ν।Δ και ΠΑΣΟΚ। Παζάρι ατέλειωτης φλυαρίας κουρελοεμπόριο
στα πεζοδρόμια, στα γραφεία συμφωνίες για ξεπούλημα της Δημόσιας περιουσίσς και
τα κληροδοτήματα των εθνικών ευεργετών, ακόμα, ιδιωτικοποιείται στην Ρωσία η παλαμαική
περιουσία από πρώην Μπολσεβίκους στα Διεθνή στάνταρ, στη μισή τιμή του οικοπέδου και
ας έχει τα πιο σύγχρονα μηχανήματα πάνω του, Παρθενώνα η Κρεμλίνο।
Ο σωστός επιχειρηματίας προτιμά την συναλλαγή με την κυβέρνηση, κρατικό μηχανισμό,
ιδίως σοσιαλιστές, πρώην πολιτικών γραφείων, είναι πιο φερέγγυοι για την εφαρμογή
του κρατικομονοπωλιακού -καπιταλισμού।
Πρόσφατα η Αυτοδιοίκηση, οι Δήμαρχοι, βρίσκονται σε διαπραγματεύσεις με ιδιώτες
και εταιρείες ανακύκλωσης σκουπιδιών, χωματερές-νεκροταφεία, θα μας φυτεύουν όρθιους,
οικονομία χώρου.

ΛΕΩΝΙΔΑΣ (Διοσημείες).

Ο Λεωνίδας παρατάχθηκε στις Θερμοπύλες, για να εκμεταλευθεί την στενότητα του χώρου, κι έτσι αχρήστευσε το πλήθος των βαρβάρων। Σκοπεύοντας να δώσει μάχη και βλέποντας μαύρα σύννεφα να μαζεύονται στον ουρανό, είπε στους στρατηγούς να μην εκπλαγούν, όταν αρχίσουν οι βροντές και οι αστραπές। Γιατί τέτοια φυσικά φαινόμενα συμβαίνουν κατ΄ανάγκη, άστρου κινουμένου।
Αφού λοιπόν συνέβησαν κι άλλες τέτοιες Διοσημείες, οι στρατιώτες του Λεωνίδου, γνωρίζοντας τι πρόκειται να συμβεί, ρίχτηκαν στη μάχη με θάρρος। Αντιθέτως οι Πέρσες τρομοκρατήθηκαν, πολέμησαν φοβισμένα και γι΄αυτό ηττήθηκαν।
ΠΟΛΥΑΙΝΟΥ : ΣΤΡΑΤΗΓΗΜΑΤΑ

Η πιο αφοσιωμένη σύζυγος στην ιστορία.

Όταν ο Βρούτος, νικήθηκε και αυτοκτόνησε, η Πορκία αρχικά αναζήτησε τον εκούσιο θάνατο, υποβάλλοντας τον εαυτό της σε ασιτία। Επειδή όμως οι συγγενείς της δεν την άφηναν, ζήτησε να της φέρουν μιά σχάρα, προκειμένου δήθεν να ζεστάνει λάδι και να

Οι Δικηγόροι της Κεφαλονιάς.

Όσοι είχαν επισκεφθεί την Κεφαλονιά την εποχή της Επανάστασης, είχαν να λένε και να γράφουν για τους Κεφαλονίτες γιατρούς και δικηγόρους। Οι περισσότερο εύποροι νέοι σπούδαζαν στην Ιταλία δικηγόροι και γιατροί। Πολλοί από αυτούς παρέμειναν και έκαναν καριέρα σε διάφορες χώρες και πόλεις της Ευρώπης και της Ανατολής।
Μερικοί, όμως, κυρίως δικηγόροι, επέστρεψαν στον τόπο τους, διότι δεν επρόκειτο να μείνουν χωρίς δουλειά। Τους Κεφαλονίτες δικηγόρους τους θεωρούσαν τη μάστιγα της Κεφαλονιάς। Αλλά, ας μην τα ρίχνουμε όλα στους δικηγόρους। Και οι υπόλοιποι πολίτες δεν ήσαν άγιοι। Οι Κεφαλονίτες ήσαν φιλόδικοι, δικομανείς και ραδιούργοι και, για το τίποτε, κατέληγαν στα δικαστήρια। Πρόσφοροι σε ίντριγκες και ραδιουργίες, κυνηγούσαν με πάθος το χρήμα, όπου υπήρχε, και για ψύλλου πήδημα κατέληγαν στα δικαστήρια। Αναφέρεται πως μια αντιδικία μεταξύ δύο οικογενειών για 180τ,μ, κράτησε κοντά τέσσερις γενιές,150 χρόνια και ξοδεύτηκαν στα δικαστήρια και στους δικηγόρους 4।5οο λίρες।
Ήσαν, όμως, και δραστήριοι, έξυπνοι, εφευρετικοί, τολμηροί στις αποφάσεις, αλλά συνάμα θορυβώδεις και πολυλογάδες। Για τους Κεφαλονίτες λέγανε ότι, όταν έφτιαξε ο Θεός τον κόσμο, θέλησε να γλυτώσει από τρεις διαβόητους κατεργάρηδες και έστειλε τον ένα Κεφαλονιά, τον δεύτερο στη Μάνη και τον τρίτο στην Αγία Μαύρα।
Πάντως, παρά τα ελαττώματά τους αυτά, εθεωρούντο για την εποχή τους οι πιο μορφωμένοι Έλληνες। Δεν υπήρχε μέρος της Ευρώπης και πόλη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που δεν θα συναντούσες Κεφαλονίτη και μάλιστα γιατρό। Κεφαλονίτης ήταν και ο ένας από τους τρεις γιατρούς του Αλή πασά। Λέγανε τότε στην Κεφαλονιά πως η μαμή όταν ξεγεννούσε μια γυναίκα με θηλυκό παιδί, της ευχόταν να παντρευτεί γιατρό। Είναι γνωστό ότι ένας Κεφαλονίτης καπετάνιος, ο Κωνσταντίνος Γεράκης, έγινε εκατόν σαράντα χρόνια πριν από την Επανάσταση του' 21, αντιβασιλιάς του Σιάμ.

Προδότες και αντίποινα.

Για τους προδότες δεν υπήρχε έλεος। Τους εκτελούσαν, αφού πρώτα τους βασάνιζαν φρικτά। Στις 24 Οκτωβρίου 1822 πιάστηκε ένας παπάς, κατάσκοπος των Τούρκων। Βρήκαν επάνω του γράμματα του Ομέρ Βρυωνη, που τα έστελνε στους πολιορκημένους Τούρκους της Ακροκορίνθου, με τα οποία τους ενημέρωνε ότι ετοιμάζεται εκστρατεία για την άρση της πολιορκίας। Ο παπάς πρόλαβε και πέταξε στη θάλασσα και άλλα γράμματα। Αρνήθηκε όμως να ομολογήσει την πράξη του και τον βασάνισαν άγρια। Πρώτα του έσπασαν τα δάχτυλα και του έκαψαν τα νύχια με πυρωμένο σίδερο। Ύστερα τον περιέλουσαν με βραστό νερό και αφού τον έχτισαν ζωντανό μέχρι τον λαιμό, του άλειψαν το πρόσωπο με μέλι για να τον φάνε οι μύγες।
Έναν Εβραίο πάλι που είχε αλλαξοπιστήσει και είχε γίνει μουσουλμάνος, τον έπιασαν με γράμμα που αποκάλυπτε ότι είχε αναλάβει να δολοφονήσει τον Οδυσσέα Ανδρούτσο, με αμοιβή 3.००० γρόσια। Τον γύμνωσαν εντελώς, τον γύρισαν έτσι μέσα στην πόλη, του έκοψαν τα γεννητικά όργανα και, αφού τον μαχαίρωσαν παντού, τον κρέμασαν σε ένα δένδρο। Στη Χαλκίδα πάλι, κρέμασαν δύο Έλληνες, αφού πρώτα τους βασάνισαν άγρια, γιατί τους έπιασαν να αγοράζουν ζώα για λογαριασμό των Τούρκων।
Και ο Κολοκοτρώνης έχτισε ζωντανό έναν Τριπολιτσιώτη κατάσκοπο των Τούρκων κοντά στο Χρυσοβίτσι και έκοψε τη γλώσσα ενός άλλου από τα Τσιπιανά Ηλείας, γράφει ο αυτόπτης αγωνιστής Ρηγόπουλος στο Ημερολόγιό του। Η σκληρότητα αυτή ήταν απαραίτητη για την επιτυχία του Αγώνα। Αλίμονο εάν οι Τούρκοι μάθαιναν για τις κινήσεις των εξεγερμένων Ελλήνων। ''Εάν οι αρχηγοί δεν μετεχειρίζοντο τοιαύτα μέτρα, ούτε στρατόν ήδύνατο να συγκροτήσουν ούτε πειθαρχίαν να τηρήσουν, καθόσον δεν υπήρχαν ούτε νόμος ούτε δικαστήρια.

Σαμάνοι και Σαμάνοι της Σιβηρίας.

Είναι ιερείς-μάγοι, που, όπως λένε, έχουν την ικανότητα να επικοινωνούν με τα πνεύματα και ν΄ασκούν σοβαρή επίδραση σ΄αύτα।Γνωρίζουν τα μυστήρια της ζωής και του θανάτου και ενημερώνουν με αυθεντικό τρόπο πάνω σ΄αυτά τους οπαδού τους।Οι Σαμάνοι, κατά την διάρκεια έκστασης και σπασμών επιληπτικής έντασης η σχιζοφρενικής έκρηξης, έρχονται σ΄επαφή με τους Θεούς η τα πνεύματα και ζητούν άμεση θεραπεία των ασθενών πιστών τους η οδηγούν τις ψυχές των ανθρώπων με κάθε ασφάλεια στον άλλο κόσμο। Κηρύττουν ότι όλοι οι άνθρωποι γεννήθηκαν από την Μητέρα Γη και μοιράζονται μεταξύ τους το κοινό πεπρωμένο σ΄αυτό τον πλανήτη। Οι δοξασίες, η λατρεία και η μεθοδολογία των Σαμάνων ποικίλλουν από χώρα σε χώρα και από περιοχή σε περιοχή। Σ΄ορισμένα μέρη, όπως για παράδειγμα στο Μεξικό και τη Νότια Αμερική, οι Σαμάνοι για να διευκολύνονται καλύτερα χρησιμοποιούν και παραισθησιογόνα φυτά όπως είναι: Τα ''ιερά μανιτάρια'', το Πεγιότ, το Yopo, το San Pedro, το Morning Glory κι άλλα।Οι πρώτοι Σαμάνοι εμφανίστηκαν στη Σιβηρία πριν από χιλιάδες χρόνια κι από εκεί απλώθηκαν σε πολλές άλλες χώρες।Πρώτοι αυτοί μετέδωσαν το Σαμανισμό σ΄ολο τον κόσμο, εδώ και πενήντα χιλιάδες χρόνια περίπου। Από τη ρώσικη λέξη saman, που σημαίνει ιερέας, μάγος, γιατρός, προήλθε η ονομασία του Σαμανισμού। Οι Σαμάνοι της Σιβηρίας, που υπάρχουν ελάχιστοι στην εποχή μας στη Βόρεια Σιβηρία, πιστεύουν ότι ο μελλοντικός Σαμάνος αναγνωρίζεται από το βλέμμα του που δεν κατευθύνεται στον ακροατή του η στο συνομιλητή του, αλλά μοιάζει προσηλωμένο κάπου μακριά। Τα μάτια τους έχουν μια περίεργη λαμπρότητα, που τους επιτρέπει να βλέπουν πνεύματα και πράγματα αόρατα για τους κοινούς, απλούς ανθρώπους। Οι Σαμάνοι της Σιβηρίας μεσολαβούν για την άρση μιας κακοτυχιάς, μιας επικίνδυνης και παρατεταμένης ασθένειας, μιας ξαφνικής απώλειας, οικογενειακής η περιουσιακής। Μεσολαβούν αμέσως με τα πνεύματα και ζητούν τη βοήθειά τους। Έχουν εμβαθύνει στα μυστήρια της ζωής και του θανάτου κι ανάλογα κάνουν τις διδασκαλίες τους κι ενημερώνουν τους πιστούς τους। Οι Σαμάνοι της Σιβηρίας, εδώ κι εκατοντάδες χρόνια, κατηγορούνται από τα όργανα της Ορθόδοξης Ρωσικής Εκκλησίας ως Ειδωλολάτρες.

Σχόλιο: Μετά το πυρηνικό ατύχημα στην Ιαπωνία, μακάρι να βγω ψεύτης, μόνο οι Σαμάνοι θα μπορούν να μας θεραπεύουν.

Η ιστορία του πετρελαίου

Η ιστορία του πετρελαίου είναι μία:Πριν την άντληση προηγείται η καταστροφή του κατόχου। Μοναδική για την ώρα εξαίρεση η Βόρεια Θάλασσα και η Νορβηγία (διεθνή ύδατα)। Δυστυχώς όμως, δεν υπάρχουν αισιόδοξες ενδείξεις ότι στο Αιγαίο, Ιόνιο, θα έχουμε νορβηγικό παράδειγμα, αλλά αντίθετα, καταστροφή χειρότερη του 1922 Και η καταστροφή στο Αιγαίο δεν αφορά κάτι το μελλοντικό, κάτι που ενδέχεται να γίνει। Η καταστροφή άρχισε με το διαμελισμό και προσφυγοποίηση της Κύπρου, η οικονομική καταστροφή της Ελλάδος πραγματώθηκε και είναι στα πρόθυρα της Τουρκίας। Μεθοδεύονται και συζητιούνται σε εξωελληνικά, εξωτουρκικά, εξωκυπριακά κέντρα αποφάσεων και οι υπόλοιπες μορφές καταστροφές, διαμελισμοί, συνεκμεταλεύσεις, ανεξαρτοποιήσεις, εμφύλιοι,σύρραξη। Σε τέτοιες συνθήκες εγκληματικής αποπληροφόρησης και αποσταθεροποίησης, έρχεται μόνο του το συμπέρασμα, ότι η αναταραχή στο Αιγαίο δεν έχει σχέση με νοσηρή κινδυνολογία, γιατί η καταστροφή ολκής που έχει αρχίσει και συνεχιζεται, στηρίζεται σε απόφαση-πρόγραμμα του 1970 της Chase Manhattan και είναι πρόθεση, που οπωσδήποτε θα την φέρει σε πέρας, της πιο αδίστακτης πολυεθνικής, δηλαδή της αμερικανοεβραικής του πετρελαίου। Στην παγκόσμια μονοπώληση του πετρελαίου αποβλέπει το εβραικό κεφάλαιο και όχι των ορνιθοτροφείων η των βάσεων। Ούτε ακόμα έχει σχέση με πατριδοκαπηλεία, γιατί από πλευράς οικονομίας, το άρπαγμα του πετρελαίου η η αναγκαστική παραχώρηση, υπό την απειλή καταστροφής, διαμελισμού ,κλπ, του εθνικού πλούτου, εξομοιώνεται πάντοτε με εχθρική κατοχή της χώρας।
Επειδή η απόδειξη για ύπαρξη πετρελαίου, η ποσότητα, η ποιότητα, η περιοχή επιτρέπονται από τις εταιρίες πετρελαίων να γίνονται γνωστές στον πληθυσμό του κράτους, κατόχου, μόνο μετά την άντληση, και επειδή υπάρχει ένοχη αποπληροφόρηση γύρω από τα πετρέλαια στην οποία συμμετέχει με την σιωπή της και η αριστερά, η ανάλυση της αντικειμενικής πραγματικότητας θα αποκαλύψει εκτεταμένα κενά στη θεωρητική και πρακτική κατανόηση της πορείας που επιβλήθηκε από το πετρελαικό κεφάλαιο στο Αιγαίο από το 1960 μέχρι σήμερα, καθώς και αφέλειες στα αντίστοιχα κυβερνητικά μέτρα και ενέργειες , και θα επαληθεύσει για μια ακόμα φορά, ότι σε κάθε σχέδιο της ολιγαρχίας και των ξένων ο υποκειμενικός παράγοντας, οι ''ηγεσίες'' της αριστεράς και ο πληθυσμός ποτέ μέχρι σήμερα δεν αντέταξαν, πρόβαλαν, μελέτησαν ΑΝΤΙΣΧΕΔΙΟ। Σήμερα , για τα πετρέλαια όλες οι'' ηγεσίες'' , απεφάνθησαν ότι θα το εξετάσουμε। Με τις μέχρι σήμερα αναλύσεις τους και επιτυχίες τους αποδείχτηκε ότι η μόνη υπηρεσία που μπορούν να προσφέρουν οι ''ηγεσίες'' ,είναι να λένε την γνώμη τους και το ακριβώς αντίθετο, να είναι το σωστό. Πάνος Μποτσάκης Πειραιάς 1986

Όσα ενορχηστρωμένα διαδραματίζονται στο Αιγαίο από το 1960 έχουν ένα τελικό σκοπό: Ποιός από τους δυό, το ευρωπαικό η το εβραικό κεφάλαιο θα αρπάξει .

Σήμερα η ανάγκη της ΕΟΚ για πετρέλαιο και ο ανταγωνισμός της προς τους (οκτώ γίγαντες) προσθέτουν στο Αιγαίο εκτός από τους γνωστούς κινδύνους και τη βεβαιότητα σύραξης, δηλαδή επανάλειψη της καταστροφής του 1919-1922। Η τακτική της καταστροφής, οι επιβαλόμενοι πόλεμοι Ελλάδας-Τουρκίας, διευκόλυναν πάντα την αρπαγή του πλούτου τους। Εκατόν πενήντα χρόνια στο Αιγαίο μας αρπάζουν ''συμμαχικά'' ότι αξίζει। Τον αγγλογαλλικό ανταγωνισμό για τον έλεγχο της Οθωμανικής πετρελαιοφόρας επαρχίας της Μουσούλης, δηλαδή την ''ανεξαρτοποίηση'' του σημερινού Ιράκ το 1922। Οι Έλληνες τον πλήρωσαν, αν και απείχαν εκατοντάδες μίλια, με πάνω από ένα εκατομμύριο πρόσφυγες και οι Τούρκοι με την απώλεια της τελευταίας τους τότε πετρελαιοφόρας περιοχής। Σήμερα ενώ συρόμαστε από την ΕΟΚ συν Αγγλία στην ίδια ιστορία και σε ευρύτερη της Μικρασιατικής καταστροφής, συνθηματολογείται ότι οδηγούμεθα... σε ευρύτερη αγορά.Πάνος Μποτσάκης Πειραιάς

ΜΑΝΤΩ ΜΑΥΡΟΓΕΝΟΥΣ

Μαγδαληνή Μαυρογένους, η γνωστή μας από τα σχολικά χρόνια Μαντώ।Κόρη του πλούσιου μεγαλέμπορου της Τεργέστης Νικολάου Μαυρογένους, φαναριώτικης καταγωγής.
Μεγάλωσε στην Τεργέστη όπου την οδήγησε ο πατέρας της, σπαθάριος του Μαυρογένους, ύστερα από τον αποκεφαλισμό του οσποδάρου από τον σουλτάνο Σελίμ, και μορφώθηκε με επιμέλεια। Μιλούσε γαλλικά και ιταλικά। Είναι προικισμένη με έναν γλυκύτατο χαρακτήρα। Αλλά όταν μιλάει για την ελευθερία της πατρίδας της, φλογίζεται, η συζήτηση ζωντανεύει και τα λόγια της κυλάνε με μία φυσική ευγλωτία που σου κρατούν την ανάσα।
Μόλις ξέσπασε η Επανάσταση, κατέβηκε στην Ελλάδα, εγκαταστάθηκε στην Μύκονο, τόπο καταγωγής της μητέρας της, συγκρότησε στόλο με δικά της έξοδα και άρχισε ναυτικές επιδρομές σε βάρος των Τούρκων και των πειρατών। Στην συνέχεια σχημάτισε δικό της στρατιωτικό σώμα, από 800 άνδρες και ντυμένη ανδρικά έλαβε μέρος σε πολλές μάχες। Για την δράση της αυτή, της απενεμήθη ο βαθμός του αντιστρατήγου.
Λεπτή, ψηλή, όχι τόσο όμορφη, ηλικίας μεταξύ 25 και 35 ετών। Λέγεται ότι διατηρούσε ερωτική σχέση με τον Δημήτριο Υψηλάντη, ο οποίος της είχε υποσχεθεί γάμο, αλλά άρχισαν να παίρνουν και να δίνουν τα κουτσομπολιά, ότι στο Ναύπλιο, όπου είχε εγκατασταθεί, τα έφτιαξε με το Άγγλο Edward Blaquiere, τον Βλακέρο, όπως τον αποκαλούσαν οι Έλληνες , που έφερε την πρώτη δόση του δανείου στην Ελλάδα και σαν το έμαθε, τελευταίος, όπως ήταν φυσικό, ο Υψηλάντης: επικράθη πάρα πολύ και απεφάσισε να πάρη τον λόγον του οπίσω, όπου είχε δώσει προς αυτήν πριν ανακαλύψει τας μετά του κυρίου Βλακέρου σχέσεις της। Αλήθεια, ψέματα, κουτσομπολιά ή πραγματικότητα δεν θα το μάθουμε ποτέ। Ίσως και να παρεξηγήθηκε η στάση της και η συμπεριφορά της, να κάνει την εποχή εκείνη παρέα με έναν Άγγλο ευγενή, δεδομένου ότι και ευρωπαική παιδεία διέθετε και πολλές ξένες γλώσσες γνώριζε και ήταν φυσικό να δημιούργησε κάποια κοινωνική σχέση। Τώρα, αν αυτή η σχέση εξελίχθηκε σε ερωτική, κανείς δεν το ξέρει σίγουρα। Πάντως τα αυστηρά ήθη της επαναστατικής περιόδου, δεν επέτρεπαν κανενός είδους ελευθεριότητα στη γυναίκα। Τα ελληνικά ήθη δεν απείχαν και πολύ από τα τουρκικά, που ήθελαν τη γυναίκα κλεισμένη στο σπίτι। Είναι αλήθεια, ότι τη φήμη αυτή μεταφέρει ο ιστορικός Τρικούπης, στον γαμπρό του Μαυροκορδάτο। Είναι επίσης γεγονός ότι από τότε άρχισε ο διωγμός της। Πρώτα βάζουν φωτιά στο σπίτι της στο Ναύπλιο και μετέπειτα συλλαμβάνεται με διαταγή του Κωλέττη και στέλνεται στη Μύκονο, για να καταλήξει στην Πάρο και να πεθάνει θεόφτωχη। Υπάρχουν αναφορές της προς το Βουλευτικό, με τις οποίες ζητάει από την κυβέρνηση οικονομική βοήθεια για να ζήσει। Η Κυβέρνηση εγκρίνει την παροχή βοηθήματος προς την Μαντώ: διά λόγον ευχαριστήσεως δια τας προς την Πατρίδαν και το Έθνος εκδουλεύσεις της κυρίας Μαντούς Μαυρογένη।
Μεταγενέστερες όμως αιτήσεις της: να λάβη πρόνοιαν η Διοίκησις να εξοικονομήση και αυτήν δυστυχούσαν ήδη, δυστυχώς απερρίφθησαν μετά πολλών βαίων। Οι απορριπτικές αυτές αποφάσεις της κυβέρνησης του κ। Κωλέττη και λοιπών, είναι οι δάφνες που εδικαιούτο, που η πατρίδα της όφειλε και τώρα της αρνιόταν, για την συμμετοχή της στον Αγώνα। Αρνήθηκαν τη βοήθεια σε ποιά; Στην ηρωίδα, στην πάμπλουτη Ελληνίδα, που την κατάντησαν ζητιάνα, να παρακαλάει για ένα κομμάτι ψωμί, στη γυναίκα που διέθεσε όλη την τεράστια περιουσία της για την ελευθερία της Ελλάδας, αγοράζοντας και εξοπλίζοντας δέκα πολεμικά πλοία και σχηματίζοντας στρατιωτικό σώμα, από 16 λόχους, πολεμώντας με τους άνδρες, σαν άνδρας।
Φαρμακωμένη, πικραμένη, ζώντας από την ελεημοσύνη των συγγενών της, τη βρήκε ο θάνατος στην Πάρο,όπου και την έθαψαν στον περίβολο της εκκλησίας της Εκατονταπυλιανής.
Ο Blaquiere Edward στα απομνημονεύματά του γράφει: Αυτή η ενδιαφέρουσα γυναίκα, αφού ξόδεψε το σύνολο της περιουσίας της στην ελληνική υπόθεση, απόμεινε μονάχα με τον πατριωτισμό και την αγάπη προς την πατρίδα, που, όπως πιστεύω, και πεντακάθαρος είναι και αφιλοκερδής।Μου έκανε εντύπωδη κατά τις συνομιλίες μας η σοβαρότητα των αισθημάτων της, καθώς και η φιλοδοξία της να δει τους Έλληνες ενωμένους.

ΟΤΟ ΦΟΝ ΜΠΙΣΜΑΡΚ 1815- 1898

Με κακούς νόμους και καλούς δημόσιους λειτουργούς είναι ακόμα δυνατόν να κυβερνήσεις. Με κακούς δημόσιους λειτουργούς όμως, ούτε οι καλύτεροι νόμοι δεν μπορούν να βοηθήσουν.

Η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού.

Ποτέ μην πιστεύεις τίποτε στην πολιτική, μέχρι να διαψευσθεί επίσημα.

Αν ξαναγίνει πόλεμος στην Ευρώπη, θα ξεκινήσει από κάποια μαλακία στα Βαλκάνια.

Τα μεγάλα σύγχρονα ζητήματα δεν θα διευθετηθούν με ομιλίες και αποφάσεις της πλειοψηφίας, αλλά με σίδερο και αίμα.

Υπάρχει Θεία Πρόνοια που προστατεύει τους ηλίθιους, τα παιδιά, τους μεθυσμένους και τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Πάουλο Κοέλο

Αν θες κάτι με όλη σου την ψυχή, το σύμπαν θα συνωμοτήσει για να σε βοηθήσει να το πετύχεις.

Ο δρόμος του προσκυνήματος είναι ο δρόμος των κοινών ανθρώπων.

Πνίγεσαι όχι αν πέσεις στο ποτάμι, αλλά αν παραμείνεις βυθισμένος σ' αυτό.

Κάθε ευλογία που παραμελείται, γίνεται κατάρα.

Ο Θεός κρίνει το δέντρο από τους καρπούς, όχι από τις ρίζες.

Μπορείς να τυφλωθείς, αν βλέπεις όλες τις μέρες ίδιες. Κάθε μέρα είναι διαφορετική, κάθε μέρα φέρνει ένα δικό της θαύμα. Το ζήτημα είναι να δώσεις προσοχή στο θαύμα.

Να είσαι γενναίος. Ρισκάρισε. Δεν υπάρχει υποκατάστατο για την εμπειρία.

Το γνωρίζετε ότι ο πρωτομάρτυρας Στέφανος δολοφονήθηκε από τον Παύλο;

Ο Στέφανος ομιλεί για τα πιστεύω του। Η σκηνή ξαφνικά μεταβάλλεται σε δικαστήριο। Χιλιάδες γροθιές υψώνονται στον αέρα। Στη στιγμή, αρπάζουν τον Στέφανο, τον σέρνουν, μεσ΄από στενούς δρόμους της αγοράς, στον τόπο των συνεδριάσεων του Συνεδρίου, στην αυλή του Ναού, όπου, καθισμένοι σε ημικύκλιο, ήταν συναθροισμένοι οι πατέρες του Ισραήλ। Να διαστρέψουν τα λόγια του, δεν ήταν δύσκολο। Για μια ακόμη φορά ο Στέφανος προσαρμόζει την μασσιανική αντίληψη στην ιστορική της συνάρτηση και τελειώνει με την φοβερή κατηγορία: (Νυν υμείς προδόται και φονείς γεγένησθε)। Ξέσπασμα θυμού και τρίξιμο των δοντιών γεμίζουν την αίθουσα। Ο Στέφανος στέκεται ακίνητος, βυθισμένος σε έκσταση και ατενίζει προς τα πάνω। Ο αρχιερεύς, ο άκαμπτος Καιάφας (16-32 μ।χ),ήθελε να κάμει ψηφοφορία। Ένοχος η αθώος; Ο Σαύλος (Παύλος), που είχε δικαίωμα ψήφου,(Πράξ.κστ΄,10)και, ως νομοδιδάσκαλος, ήταν μέλος του Συνεδρίου, ήταν έτοιμος να ρίξει την ψήφο του στην κάλπη। Αλλά δεν χρειαζόταν πια। Εβραίοι από όλες τις συναγωγές έσερναν ήδη τον νεαρόν ήρωα έξω απ΄την αίθουσα, προς την πύλη της Δαμασκού। Ο τόπος του λιθοβολισμού ήταν κάτι σαν προσκήνιο, δυό οργιές ύψος। Ο Σαύλος (Παύλος), είχε ορμήσει έξω μαζί τους, και, ως μόνος νομοδιδάσκαλος, ήταν επόπτης στην φονική πράξη। Οπρώτος επόπτης έδωσε του Στεφάνου μια σπρωξιά και τον ξάπλωσε ανάσκελα χάμω। Εκείνος προσπάθησε να γυρίσει με την πλάτη του προς τα πάνω, αλλ΄αυτός (Παύλος) τον γύρισε ανάσκελα। Ύστερα, ο δεύτερος επόπτης πήρε μια πέτρα, και με όλη του την δύναμη την έρριξε πάνω στην καρδιά του, δεν κατόρθωσε όμως να τον αφήσει στον τόπο। Τώρα σύμφωνα με τον Νόμο (Δευτερ।ιζ΄7), ερχόταν η σειρά του όχλου। Οι άνδρες άφηναν τα λευκά τους ιμάτια στα πόδια του Σαύλου,(Παύλου), για να μην εμποδίζονται στο αιματοβαμμένο έργο τους। Ο Στέφανος, συγκεντρώνοντας τις τελευταίες του δυνάμεις, σηκώθηκε όρθιος। Ανοίγοντας τα χέρια του και γυρίζοντας το βλέμμα του προς τον ουρανό, άρχισε να προσεύχεται: Κύριε Ιησού, δέξαι το πνεύμα μου। Οι πρώτες πέτρες σφύριξαν στον αέρα। Ο νεαρός ήρωας έπεσε στα γόνατα। Με το κτυπημένο του μάτι γυρισμένο προς τον Σαύλο,(Παύλο), μέσα στην κοσμοχαλασιά του πετροβολήματος άφησε μια φωνή που συνεκλόνιζε λες την ψυχή: Κύριε, μη στήσης αυτοίς την αμαρτίαν ταύτην। Το έργο είχε συμπληρωθεί। Ο ήρωας ,νεκρός, έπλεε στο αίμα του। Ο Σαύλος,(Παύλος), ήταν ευχαριστημένος, είχε σκοτώσει διαφωνούντα.
JOSEPH HOLZNER ΠΑΥΛΟΣ
Μετάφρασις Αρχιμ। ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ ΚΟΤΣΩΝΗ
Καθηγητού πανεπιστημίου

ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ

Χρήστος Παναγιωτόπουλος ή Χριστοπανάγος 1790_1863 ο οποίος στα εξήντα πέντε του άρχισε κήρυγμα κατά της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος του Βασιλιά Οθωνα και των Άγγλων. Είχε αυτοχειροτονηθεί καλόγερος ,είχε ι ιδρύσει μια σκήτη κι ένα ναό ,περιόδευε πόλεις και χωριά .Με πύρινα κηρύγματα συνέπαιρνε τους απλούς κληρικούς και το λαό. Οι οπαδοί του πλήθαιναν κι όπου πήγαινε τον ακολουθούσαν χιλιάδες φανατικοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί, οι οποίοι τον αποκαλούσαν Παπουλάκο.Οι ηγήτορες της Εκκλησίας της Ελλάδος και του παλατιού τρόμαξαν από την επιρροή του και τη λαϊκή θερμή στήριξη. Με συνοδική διαταγή του απαγορεύτηκε το κήρυγμα, αλλά οι πιστοί του εξεγέρθηκαν κατά της Εκκλησίας και του βασιλιά Οθωνα Α΄. Τότε στρατιωτικά αποσπάσματα τέθηκαν σε καταδίωξή του. Ο Παπουλάκος προδόθηκε από έμπιστο του, έναντι αδράς αμοιβής και συνελήφθην ,τον φυλάκισαν στο Ρίο στην Πάτρα και κατόπιν τον έκλεισαν στην μονή της Παναχράντου στην Άνδρο , όπου πέθανε ξεχασμένος στις 18 Γενάρη του 1863. Η διδασκαλία του Παπουλάκου συνοψιζόταν σε τούτο, να ξεσηκωθούν , οι Χριστιανοί κατά των παραβατών της Βίβλου, άσχετα αν αυτοί οι παραβάτες είναι ηγέτες Χριστιανικών Εκκλησιών κι Ομολογιών ή κρατών.

ΝΗΣΤΕΙΑ

Κατά τη διάρκεια των νηστειών, το φαγητό των στεριανών ήταν κυρίως λάχανα με πιπέρι και αλάτι, σαλιγκάρια με σκόρδο, κρεμμύδια ψητά στη χόβολη και μόνο τις γιορτές έριχναν λίγο λάδι। Των νησιωτών, μύδια, αχινοί, χταπόδια। Από την Πέμπτη μέχρι την Κυριακή έμεναν κυριολεκτικά νηστικοί। Κρέας έτρωγαν μόνο του Αγίου Γεωργίου, του Αγίου Δημητρίου, τα Χριστούγεννα και το Πάσχα।
Τη Μεγάλη Σαρακοστή ούτε κρέας, ούτε ψάρια, ούτε λάδι, ούτε αβγά, ούτε τυρί, με συνέπεια στο τέλος της νηστείας να είναι τόσο πολύ εξασθενημένοι, ώστε να μην είναι σε θέση να εργασθούν। Οι φωτισμένοι Έλληνες της εποχής είχαν συλλάβει τις βλαβερές επιπτώσεις της σκληρής νηστείας στην υγεία του λαού και στην οικονομία। Ο Κοραής είχε προτείνει απλοποίηση των νηστειών, αλλά δέχτηκε τα σφοδρά πυρά του ιερατείου। Αλλά και ο ανώνυμος συγγραφέας της Ελληνικής Νομαρχίας, ταυτίζεται με την άποψη του Κοραή: (Αναγκαίον είναι να ολιγοστεύση ο πατριάρχης το πλήθος των εορτών και των νηστειών, επειδή αι μεν εορταί εμποδίζουσι το κέρδος με την αργίαν εις τον λαόν, και αι νηστείαι του αφανίζουν την υγείαν। Όθεν τας μεγάλας εορτάς ημπορούσε να τας διορίση εις όλας τας Κυριακάς , και εις τας άλλας εορτάς να δώση την άδειαν να δουλεύουν। Δια τας σαρακοστάς να τας σμικρύνη και τας περισσοτέρας να τας αποβάλη και τότε ο πτωχός ζη με ολιγώτερα έξοδα και τρέφεται καλλιότερα)।
Η Εκκλησία επιχειρώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, δογματίζοντας ότι ο άνθρωπος είναι φύση αμαρτωλός και το σώμα μολυσμένο από την αμαρτία, κατέληξε στο σόφισμα ότι η ευσέβεια και η πίστη είχε ως μέτρο την αποχή από το φαγητό και συνακόλουθα από κάθε είδους απόλαυση। Το πρότυπο του καλού χριστιανού ήταν ο ακριδοφάγος Άγιος Αντώνιος। Όλα τα άλλα, απαγορεύονται,(φαγητό, γεννετήσιες σχέσεις,απολαύσεις της ζωής, κλπ), και μόνο κατ΄εξαίρεσιν, κατ΄οικονομίαν, όπως το λένε....οι άγιοι πατέρες και σε σπάνιες περιπτώσεις, επιτρέπονται।
(Επειδή οι Τούρκοι αρπάζουν από τους Έλληνες τα πάντα, εκτός από εκείνα που επαρκούν μόλις για να κρατηθούν, η Εκκλησία επέβαλε 200 μέρες τον χρόνο νηστεία। 'Ετσι οι Έλληνες υποσιτίζονται στα δύο τρίτα του χρόνου। Έτσι, συνηθίζοντας στη λιτότητα, με τις σχολαστικές νηστείες, εξασφάλισαν τα μέσα για να χορταίνει ο κλήρος। Οι πιο σκληρές ήταν αυτές του Πάσχα। Πολύ σκληρές ήταν και οι νηστείες του δεκαπενταύγουστου και 40 μέρες πριν τα Χριστούγεννα।Αν αυτό συνέβαινε, γράφει ο Sieber,στους βόρειους λαούς θα αφανιζόταν ολόκληρες περιοχές, σαν να επρόκειτο για εποχή λιμού। Οι Έλληνες, όμως, επιβιώνουν χάρις στις κλιματολογικές συνθήκες της χώρας τους, γιατί σχεδόν όλον τον χρόνο υπάρχουν λαχανικά για να χορτάσουν την πείνα τους। Ωστόσο τα αποτελέσματα της νηστείας είναι ολοφάνερα στα πρόσωπά τους। Είναι ωχροί και αδύνατοι। Οι Τούρκοι βέβαια χαμογελούν με την βλακεία της θρησκείας των Ελλήνων। Λένε πως σκάβουν μόνοι τους τον λάκκο τους).

Γ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ

Αμα ζήσω, θα τους γαμήσω। Αμα πεθάνω, θα μου κλάσουνε τον μπούτζον!

- Γενναιότατε αδελφέ καπετάν Νικόλα, είδα όσα με γράφεις. Έχει και τουμπλέκια [τουρκικά όργανα του ιππικού] ο πούτσος μου, έχει και τρουμπέτες [ελληνικά όργανα]. Όποια θέλω από τα δυο θα μεταχειρισθώ...

- Γαμώ την πίστιν σας και τον Μωχαμέτη σας. Δεν εντρέπεσθε να ζητείτε «από ημάς» συνθήκην με «έναν» κοντζιά σκατο-Σουλτάν Μαχμούτην -να τον χέσω και αυτόν και τον Βεζίρην σας και τον Εβραίον Σιλιχτάρ Μπόδα την πουτάνα!

- Ιδού οι Έλληνες! Αυτοί σας χέζουν και τώρα και πάντα.

- Οι δυνάμεις σου, στρατηγέ μου, πέσανε πολύ, του λέει ο γιατρός.
- Ο πούτσος μου έπεσε, ωρέ, όχι οι δυνάμεις μου!, του λέει!