ΠΕΙΝΑΝΕ… ΚΥΡΙΟΙ ΠΛΟΥΣΙΟΙ

Το παρακάτω υπήρξε ένα χαρακτηριστικότατο άρθρο της εφημερίδας «ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ» της 21^ης Μαίου 1941, με σκοπό να προκληθεί η ευαισθητοποίηση των ανώτερων-πλούσιων κοινωνικών τάξεων, οι οποίοι δεν μπορούσαν τις αρχές καλοκαιριού του 1941, να φανταστούν ότι η πείνα… αφορά και αυτούς.

«Είς το χθεσινόν άρθρον της εφημερίδος «Γερμανικαί Ειδήσεις διά την Ελλάδα», το οποίον αναφέρεται είς τά Ελληνικά προβλήματα και τάς δυσχερείας τάς οποίας αντιμετωπίζει η χώρα, επισκοπουμένων των πραγματικών αιτίων, άτινα τάς προεκάλεσαν, υπομιμνήσκεται μεταξύ των άλλων, χαρακτηριστικώς, ο τελευταίος έρανος της «Ακροπόλεως», υπέρ των δυστυχούντων φαντάρων μας και η αδιαφορία, την οποίαν κληθέντες να συνεισφέρουν είς αυτόν, επέδειξαν οι Έλληνες πλούσιοι, οι οποίοι, άλλως τε, γενικώς, ηδιαφόρησαν διά το έργον της ανακουφίσεως της δυστυχίας.

Αναχωρούσα από το παράδειγμα αυτό η Γερμανική εφημερίς, και αναφέρουσα μεταξύ άλλων το τραγικόν θέαμα «των εφέδρων που περιφέρονται ρακένδυτοι και πεινασμένοι, αποπεμπόμενοι από τις πόρτες των πλουσίων συμπατριωτών των», τονίζει ότι ακριβώς διά να δυνηθή να ορθοποδίση ο Ελληνικός λαός από την συμφορά του πολέμου, πρέπει μεταξύ των άλλων να αποκτήση και να εμπνευσθή από το πνεύμα της αλληλεγγύης».

Τάς απόψεις αυτάς εξέφρασεν ουχί άπαξ η «Ακρόπολις», ελέγξασα με την πρέπουσαν δριμύτητα την οικτράν συμπεριφοράν πού έδειξαν οι κύριοι πλούσιοι, αρνηθέντες σχεδόν επιδεικτικώς να δείξουν, ότι είνε και αυτοί Έλληνες και άνθρωποι, οι οποίοι πονούν στοιχειωδώς τον πλησίον τους, που πεινά και υποφέρει.

Επί τη ευκαιρία θεωρεί και πάλιν αναγκαίον να βροντοφωνήση ότι καμμία βελτίωσις της ζωής μας δεν θα είνε δυνατή και καμμία ανάστασις από τά ερείπια, εάν εξακολουθήση η ιδία κατάστασις.

Χρειάζεται πράγματι να εμπνευσθώμεν όλοι από το πνεύμα της κοινωνικής αλληλεγγύης, της συνδρομής και της βοήθειας.

Προσήλωσις του καθενός μας είς το ίδιον συμφέρον, φροντίς μόνον διά το «τομάρι» μας, μέριμνα μόνον διά τον εαυτούλη μας, θα είνε εκδηλώσεις, που, παρά πάσαν άλλην προσπάθειαν, θα εμποδίσουν την καλυτέρευσιν της ζωής της χώρας μας.

Άς το αντιληφθώμεν όλοι οι Έλληνες από του πρώτου μέχρι του τελευταίου: Η δυστυχία πού μας έπληξε είνε κοινή: Όλων ανεξαιρέτως των Ελλήνων. Εξ ίσου κοινή λοιπόν πρέπει να είνε η προσπάθεια της αντιμετωπίσεώς της. Διότι μόνο έτσι θα υπερνικηθή πραγματικά.

Άς μη πλανούν κανένα τυχόν αυταπάται.

Διότι εάν καλοπερνά κατά ένα οιονδήποτε τρόπον σήμερον και εάν κερδίζει υπέρογκα ποσά, αν δεν μεσολαβήση, γενική καλυτέρευσις, αύριον θα αναγκασθή και αυτός να συμμερισθή την κοινή τύχην.

Πραγματική και αλήθης και βεβαία βελτίωσις της ζωής μας είνε αυτή, που θα επιτευχθή με την καλυτέρευσιν της ζωής όλης της Ελλάδος.

Προς αυτήν λοιπόν πρέπει να κατευθύνωμεν τάς φροντίδας μας, διότι έτσι μόνον, εξυπηρετούντες το γενικόν, εξυπηρετούμεν κατ’ ουσίαν και το ατομικόν συμφέρον.