Όλα αυτά τα χρόνια οι πολιτικοί,(Δημαγωγοί),πολιτεύτηκαν με συνθήματα. Γιατί άραγε?
Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες. Για την Αριστερά και την πρόοδο. Εκσυγχρονισμός . Περήφανα γηρατειά και τόσα άλλα.Ανήκωμεν εις την δύσιν Το σύνθημα απευθύνεται στο συναίσθημα και ενθουσιάζει.Το επιχείρημα στο μυαλό και κουράζει.
Λίγο χρόνο ακόμη και οι αταξίες, οι χρεωκοπίες θα εμφανισθούν παντού. Οι καταχρήσεις της εξουσίας θα ετοιμάσουν τελικά την πτώση όλων των πολιτευμάτων, και όλα θα ανατραπούν κάτω από τα χτυπήματα του μαινόμενου πλήθους. Κάθε δημοκρατία περνά από διάφορα στάδια. Το πρώτο μοιάζει με τις πρώτες μέρες της μανίας ενός τυφλού που ρίχνεται εδώ κι εκεί. Το δεύτερο είναι αυτό της δημαγωγίας, απ' την οποία γεννιέται η αναρχία. Έπειτα έρχεται αναπόφευκτα ο δεσποτισμός. Όχι δεσποτισμός νόμιμος και δηλωμένος και επομένως υπεύθυνος, αλλά δεσποτισμός αόρατος και άγνωστος, όμως αισθητός. Για την εξασφάλιση της κοινής γνώμης στα χέρια μας, πρέπει να την κάνουμε περίπλοκη, εκφράζοντας από διάφορα μέρη και για πολύ χρόνο τόσες αντιφατικές γνώμες, ώστε οι πολίτες θα χαθούν στο τέλος μέσα στο λαβύρινθό τους και θα πιστέψουν τελικά ότι αξίζει πολύ καλύτερα να μην έχει κάποιος καμία γνώμη στην πολιτική. Ένα Κράτος γιά νά είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΝΔΟΞΟ ΚΑΙ ΙΣΧΥΡΟ πρέπει νά διοικεί και να διευθύνει και ΟΧΙ να ρυμουλκείται από αρχηγούς κομμάτων και ρήτορες, που απαγγέλλουν ανόητες λέξεις, τις οποίες ονομάζουν μεγάλες αρχές αλλά στην πραγματικότητα είναι ουτοπίες.
Συμπληρώνω καί εγώ....
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Δημαγωγία στό όλο της τό μεγαλείο!
Η πολυλογία πολλά σφάλματα έχει, η δέ σιωπή ασφαλής. ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ 295-215 ΠΧ
Κάθε λόγος εάν δέν στηρίζεται στήν πραγματικότητα είναι ένα μάταιο κενό. ΑΡΙΣΤΙΠΠΟΣ 435-355 ΠΧ
Η Δημαγωγία δέν ταιριάζει σέ άνθρωπο καλλιεργημένο & ευγενικό στούς τρόπους αλλά σέ αμαθή & κακοήθη. ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ 448-388 ΠΧ
Λίγο χρόνο ακόμη και οι αταξίες, οι χρεωκοπίες θα εμφανισθούν παντού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι καταχρήσεις της εξουσίας θα ετοιμάσουν τελικά την πτώση όλων των πολιτευμάτων, και όλα θα ανατραπούν κάτω από τα χτυπήματα του μαινόμενου πλήθους.
Κάθε δημοκρατία περνά από διάφορα στάδια.
Το πρώτο μοιάζει με τις πρώτες μέρες της μανίας ενός τυφλού που ρίχνεται εδώ κι εκεί.
Το δεύτερο είναι αυτό της δημαγωγίας, απ' την οποία γεννιέται η αναρχία.
Έπειτα έρχεται αναπόφευκτα ο δεσποτισμός.
Όχι δεσποτισμός νόμιμος και δηλωμένος και επομένως υπεύθυνος, αλλά δεσποτισμός αόρατος και άγνωστος, όμως αισθητός.
Για την εξασφάλιση της κοινής γνώμης στα χέρια μας, πρέπει να την κάνουμε περίπλοκη, εκφράζοντας από διάφορα μέρη και για πολύ χρόνο τόσες αντιφατικές γνώμες, ώστε οι πολίτες θα χαθούν στο τέλος μέσα στο λαβύρινθό τους και θα πιστέψουν τελικά ότι αξίζει πολύ καλύτερα να μην έχει κάποιος καμία γνώμη στην πολιτική.
Ένα Κράτος γιά νά είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΝΔΟΞΟ ΚΑΙ ΙΣΧΥΡΟ πρέπει νά διοικεί και να διευθύνει και ΟΧΙ να ρυμουλκείται από αρχηγούς κομμάτων και ρήτορες, που απαγγέλλουν ανόητες λέξεις, τις οποίες ονομάζουν μεγάλες αρχές αλλά στην πραγματικότητα είναι ουτοπίες.