Ανάλογες μέρες ζούμε σήμερα.

O Σμυρνιός Αρχιστράτηγος Παρασκευόπουλος τις τελευταίες μέρες της αρχιστρατηγίας του ήταν αμίλητος. Τι να έλεγε; Ότι

έχει καθοριστεί η εκκένωση στρατού και Ελληνικού πληθυσμού της Μικράς Ασίας από την Αγγλία; Πρόλαβε όμως και έγραψε: << Οι Μικρασιάτες είχαν ένα πελώριο ελάττωμα, ήσαν πολύ Έλληνες.>>

Ο Λεωνίδας Παρασκευόπουλος (1860-1936) ήταν Έλληνας αντιστράτηγος και γερουσιαστής. Γεννήθηκε στην Κύθνο το 1860 και καταγόταν από τη Σμύρνη. Αποφοίτησε από τη Σχολή Ευελπίδων το 1881 ως ανθυπολοχαγός του πυροβολικού και το ίδιο έτος είχε πάρει μέρος στην κατάληψη της Άρτας (1881) και στα επεισόδια της Θεσσαλίας (1886). Μετείχε στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 (εκστρατευτικό σώμα στην Κρήτη) υπό τον στρατηγό Βάσσο, στον Μακεδονικό αγώνα, στους Βαλκανικούς πολέμους, στον Α' Παγκόσμιο πόλεμο όπου διετέλεσε μέχρι συνταγματάρχης και διοικητής του 2ου Συντάγματος Πεδινού Πυροβολικού της Στρατιάς και στη συνέχεια Αρχηγός πυροβολικού της Στρατιάς κατά την πολιορκία του Μπιζανίου (1913). Στη συνέχεια, το ίδιο έτος προάχθηκε σε υποστράτηγο και ανέλαβε διοικητής της Χ Μεραρχίας. Έλαβε μέρος στο βενιζελικό κίνημα του 1916 όπου και ανέλαβε διοικητής Σώματος Στρατού Εθνικής Αμύνης (1916-1917). Το 1917 αντιστράτηγος και διοικητής του Α΄ Σώματος Στρατού με έδρα τη Θεσσαλονίκη ηγήθηκε των ελληνικών μονάδων στο τέλος του Μακεδονικού μετώπου και στη συνέχεια μετείχε στη Μικρασιατική εκστρατεία, μετά την κατάργηση της βραχυχρόνιας "Στρατιάς Κατοχής Μικράς Ασίας" όπου και ηγήθηκε των πρώτων επιχειρήσεων ως επικεφαλής του Α΄ κλιμακίου του Γενικού Στρατηγείου της Σμύρνης. Επί της αρχιστρατηγίας του καταλήφθηκε από τους Έλληνες η Ανατολική Θράκη και η περιοχή της Σμύρνης, ενώ ξεκίνησε και η προέλαση προς Προύσα και Ουσάκ. Διετέλεσε αρχιστράτηγος του στρατού την περίοδο 1918-1920. Με την ήττα των Βενιζελικών όμως παραιτήθηκε από το στράτευμα και αποσύρθηκε στο Παρίσι. Κατά δε την παραμονή του στη Σμύρνη ήρθε σε σύγκρουση με τον Έλληνα Ύπατο Αρμοστή της Σμύρνης Α. Στεργιάδη. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Παγκάλου, ο Παρασκευόπουλος κλήθηκε να σχηματίσει κυβέρνηση. Γι' αυτό το λόγο έσπευσε στην Αθήνα από το Παρίσι, αλλά τελικά την τελευταία στιγμή αρνήθηκε να λάβει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης επιστρέφοντας πάλι στο Παρίσι. Το 1929- 1932 διετέλεσε "Αριστίνδην γερουσιαστής" και πρόεδρος της Γερουσίας από τις 18 Μαρτίου 1930 μέχρι τις 19 Αυγούστου 1932.

Ο Λεωνίδας Παρασκευόπουλος υπήρξε ικανότατος στρατιωτικός ηγέτης και τύχαινε σεβασμού και των συμμαχικών δυνάμεων. Τιμήθηκε με πλείστα ανώτατα παράσημα από τρεις Βασιλείς, από τον Ε. Βενιζέλο καθώς και από συμμαχικά κράτη. Απεβίωσε στο Παρίσι το 1936