ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΞΑΝΑΡΧΟΝΤΑΙ. Η Κυρία Μέρκελ έρχεται στην ΕΛΛΑΔΑ ημέρα μνήμης τυχαίο γεγονός ,αβλεψία ημερομηνιών: Δεν νομίζω. Το τέταρτο Ράιχ ξανάρχεται.

9 Οκτωβρίου 1944:

α) Οι Ναζί εκτελούν στο Κορωπί της Αττικής 44 πατριώτες, μόλις τρείς ημέρες πριν την απελευθέρωση της Αθήνας.

β) Οι Ναζί βομβαρδίζουν την Αθήνα, τρείς μέρες πρίν  από την απελευθέρωσή της, με αποτέλεσμα   νεκρούς και  τραυματίες Αθηναίους πολίτες.

Επιμένουμε και δείχνουμε, ακόμα, να θέλουμε να αγνοούμε και πολλά άλλα γεγονότα του παρελθόντος που δένονται...

με αντίστοιχα σημερινά.

 Αγνοούμε, λοιπόν, ότι (α) η Siemens και τα ελληνικά πολιτικά κόμματα γνωρίζονται από τη δεκαετία του ‘20 του περασμένου αιώνα. Ποσοστό 10% επί του τζίρου έδινε η γερμανική εταιρεία τα τελευταία χρόνια σε Έλληνες πολιτικούς και κρατικούς παράγοντες. Ποσοστό 3%-5% έδινε προπολεμικά. Ο Μιχάλης Χριστοφοράκος λάδωνε για λογαριασμό της Siemens στη δεκαετία του 1990. Ο Ιωάννης Βουλπιώτης λάδωνε πριν και μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο πατέρας Χριστοφοράκος, Νικόλαος, κάθισε στο ίδιο εδώλιο με την κατηγορία του δωσίλογου επί Kατοχής, με τον Ι. Βουλπιώτη. Και οι δύο αθωώθηκαν. Όπως άλλωστε και ο Μιχάλης Χριστοφοράκος μετά τη συμφωνία της εταιρείας του και το γερμανικό κράτος. Η Siemens έχει μεγάλη ιστορία σ’ αυτή τη χώρα. Δεν πούλησε μόνο τηλέφωνα και τεχνολογία. Διέλυσε κόμματα, οδήγησε πολιτικούς σε παραίτηση, στήθηκαν Εξεταστικές Επιτροπές. Η Siemens κέρδισε, η χώρα έχασε. Κάποιοι πολιτικοί και κρατικοί παράγοντες πλούτισαν. Ο πολύς Γιάννης Βουλπιώτης, αμφιλεγόμενο πρόσωπο με σκοτεινό ρόλο επι κατοχής, φίλος του Φον Κανάρη και ο άνθρωπος  που προκάλεσε τη διάσπαση του ΕΔΕΣ Αθήνας και τροφοδότησε με ανθρώπινο δυναμικό τις δυνάμεις των «παπαγιώργηδων» και των Χιτών, ήταν η πέτρα του σκανδάλου για το σκάνδαλο Ζήμενς της δεκαετίας του ’50. Διορισμένος αντιπρόσωπος της Siemens στην Ελλάδα από το 1938, έφερε τεχνικό εξοπλισμό της Τελεφούνκεν στην ελληνική ραδιοφωνία για τις γερμανικές προπαγανδιστικές εκπομπές. Κατηγορήθηκε για δοσιλογισμό, δικάστηκε δυο φορές, αθωώθηκε και συνέχισε μετά να διευθύνει τη Siemens στην Αθήνα.

(β) Αγνοούμε ακόμα τη γερμανική προπαγάνδα που γινόταν, εκτός απ’ τη ραδιοφωνία που την εξουσίαζε κυριολεκτικά ο Βουλπιώτης, απ’ τις εφημερίδες που κυκλοφορούσαν την εποχή αυτή: οι ημερήσιες αθηναϊκές εφημερίδες συνέχισαν κανονικά την έκδοσή τους και μετά την κατάρρευση, αν και σε ορισμένες περιπτώσεις οι εκδότες πιέστηκαν να συνεχίσουν την έκδοσή τους. Η μόνη εφημερίδα που πραγματικά παύθηκε με άνωθεν γερμανική εντολή ήταν ο «Ασύρματος». Ωστόσο οι εφημερίδες που κυκλοφορούσαν, μέχρι την Απελευθέρωση ανήκαν σε ελληνογερμανικό συγκρότημα και εξ αιτίας του γεγονότος αυτού δεν μπόρεσαν να επανεκδοθούν. Ο ευφυής όμως Δ. Λαμπράκης ξεπέρασε αυτό το εμπόδιο αλλάζοντας τους τίτλους (από «Αθηναϊκά Νέα» σε «Νέα» και από «Ελεύθερον Βήμα» σε «Βήμα»). Όσο δε για την πρακτόρευση των εφημερίδων αυτή γινόταν επίσης από ελληνογερμανική εταιρεία της οποίας διευθυντής ήταν ο Όθων Πικραμένος (πατέρας του υπηρεσιακού πρωθυπουργού, πρώην προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας). Έχουν περάσει 68 χρόνια από το τέλος της Κατοχής και την κατάρρευση της Γερμανίας του Χίτλερ. Από τότε μέχρι σήμερα έχουν μεσολαβήσει πολλά και η Γερμανία της Μέρκελ έχει επιβάλει (με την ανοχή ντόπιων δωσιλόγων) μια Νέα Κατοχή καταστρέφοντας την Ελλάδα. Η απόπειρα για επιβολή του Ράιχενμπαχ ως προτέκτορα-ψευτοπρωθυπουργό δεν πέτυχε, αλλά το σχέδιο ανανεώθηκε με τον δοτό πρωθυπουργό Παπαδήμο … Ο Παναγιώτης Πικραμένος –χωρίς να ευθύνεται για τα «έργα και ημέρες» του πατρός του- έγινε πρωθυπουργός μιας υπηρεσιακής κυβέρνησης, η σύνθεση της οποίας επίσης δεν ήταν τυχαία κι αυτό διότι κάλλιστα θα μπορούσε αυτή η “υπηρεσιακή” να γινόταν “μεταβατική” και να παρέμενε στην εξουσία για να εκτελέσει το πρόγραμμα του μνημονίου, αν οι εκλογές της 17ης Ιουνίου δεν έδιναν ισχυρή κυβέρνηση. Οι Γερμανοί είχαν το κεφάλι τους ήσυχο πάντως, αφού επικεφαλής της “υπηρεσιακής” ήταν ο γόνος παλιού συνεργάτη του Γκαίμπελς. Άλλωστε η επιλογή του Πικραμένου ως υπηρεσιακού πρωθυπουργού έγινε με τη σύμφωνη γνώμη όλων των πολιτικών αρχηγών που είχαν συσκεφθεί στο προεδρικό μέγαρο υπό την προεδρία του Κάρολου Παπούλια. Το μεγάλο προνόμιο πάντως γι αυτήν την επιλογή ήταν το ότι ο πατέρας είχε καθίσει δίπλα-δίπλα με απεσταλμένο του ίδιου του Γκαίμπελς με τον οποίο συνεταιρίστηκε για επικερδείς μπίζνες: τη διακίνηση όλων των προπαγανδιστικών εντύπων του εχθρού σε όλο το διάστημα της Κατοχής.

 (γ) Αξίζει, πάντως, να πληροφορηθούμε και το «είδος» της προπαγάνδας που γινόταν απ’ το ξεκίνημα της Κατοχής: Η “Εστία”, λοιπόν, της 29/4/1941 έγραφε πως “Ο πόλεμος ετελείωσε διά την Ελλάδα. Θα νικήσει ο Άξων”!!! Και η “Καθημερινή”, τη επομένη, 30/4/1941, επιβραβεύει: “Ναι! Να γίνη και η ψυχική αποστράτευσις, περί της οποίας γράφει η “ΕΣΤΙΑ”. Ο πόλεμος ετελείωσε και πρέπει να το πιστεύσωμεν και να ασχοληθώμεν με τα ειρηνικά μας έργα. Αυτή είναι η σπουδαιότερη υπηρεσία εξ όσων έχομεν να προσφέρωμεν εις την χώρα μας. Με την ψυχικήν αποστράτευσην θα αισθανθούμε την λύτρωσιν από τον εφιάλτην του πολέμου και θα αγωνισθώμεν, δια να αναδείξουμε την παραγωγήν και τον πολιτισμόν μας”. Όταν μία μέρα πριν (29-4-1941) πλέκει το εγκώμιο των χιτλερικών: “Δεν το γράφομεν εκ λόγων κολακείας, αλλά διότι είναι γενική εντύπωσις: Οι Γερμανοί στρατιώται, όσοι εκυκλοφόρησαν κατά τας ημέρας αυτάς εις την πόλιν, υπήρξαν όλοι υποδείγματα ευπρέπειας και ευγένειας”. Σε άλλο άρθρο δε, προκειμένου να εμπεδώσει ο λαός ότι οι γερμανοί είναι φίλοι του, αναφέρονται τα εξής. “Αυταί οι εκδηλώσεις των ευάριθμων-ευτυχώς ευάριθμων-μωρών ανθρώπων, πρέπει να τελειώνουν. Δεν τους οφείλομεν τίποτε να προδίδουν και να δηλητηριάζουν μίαν απολύτως φιλικήν ατμόσφαιρα μεταξύ του Λαού και των στρατευμάτων κατοχής. Εις το κάτω-κάτω είναι και έλλειψις στοιχειώδους αγωγής αι τοιούται εκδηλώσεις (σ.σ. προς τους αιχμαλώτους Άγγλους εκ μέρους του Λαού)”. Το “Ελεύθερο Βήμα”, στις 2/5/1941, φιλοξενούσε άρθρο που έκανε λόγο για κοινότητα συμφερόντων Ελλάδας και δυνάμεων του Άξονα. Η “Ακρόπολις” (15/5/1941) χαρακτήριζε “το δεύτερο όχι”, δηλαδή την αντίσταση στους Γερμανούς, “εγκληματικότερον του πρώτου”, δηλαδή την αντίσταση στους Ιταλούς. Η “Καθημερινή” (1/6/1941) έγραφε ότι “Καλώς συνετάγη” ο νόμος που τιμωρεί με θάνατο τους Έλληνες υπηκόους όσοι μετέχουν σε πολεμικές εχθροπραξίες κατά των γερμανών. Την ίδια μέρα τα “Καθημερινά Νέα” στον τίτλο τους ονόμαζαν Αίσχος την αντίσταση των πατριωτών στην Κρήτη κατά των χιτλερικών. Τέλος, τα “Αθηναϊκά Νέα”, στις 2/6/1941, γράφουν “Λησμονούντες ότι από της πρώτης στιγμής οι Γερμανοί μας εφέρθησαν ως φίλοι, ότι μας βοήθησαν εις όλα, ότι μας συνέδραμαν εις όλα, ότι αποδέσμευσαν τρόφιμα που ήσαν λεία πολέμου, ότι εργάζονται διά να αποκαταστήσουν τας συγκοινωνίας μας, ότι μας έδωσαν ύλας που χρειαζόμεθα, δια να επικοινωνήσωμεν μετά των επαρχιών. Οι άνθρωποι, που ελησμόνησαν τας υπηρεσίας αυτάς, δεν ειναι Έλληνες. Είναι ή πεπωρωμένοι άνθρωποι ή όργανα των ξένων (!!!)”.

Και σήμερα; Τι γίνεται σήμερα που η Ιστορία επαναλαμβάνεται με άλλους όρους, άλλα όπλα κι άλλες συνθήκες; Μια Τραγωδία που καθημερινά όλοι βιώνουμε; Την σημερινή «υπέρ Μνημονίου» προπαγάνδα είναι τα ίδια έντυπα που προωθούν. Με την προσθήκη των θυγατρικών τους τηλεοπτικών.
 Άρθρο του Θωμά Σ. Πρόφη