Από τις καλύτερες οικογένειες του Αγρινίου, η Μαρία ήταν
κόρη του γιατρού και λογοτέχνη Γιάννη Δημάδη. Μεγαλωμένη με όλα τα καλά, με το
πιάνο της, τις πέντε (!) ξένες γλώσσες της και την κλίση στις καλές τέχνες, και
σπουδάζοντας φιλολογία στο Αμβούργο, ήταν ο χαρακτηριστικός τύπος της «κυρίας
του σαλονιού», όμως εξελίχθηκε σε μια φλογερή ηρωίδα. Στο εξοχικό της σπίτι
στον Πλάτανο έγινε η πρώτη συνδιάσκεψη του ΕΑΜ Αιτωλοακαρνανίας. Η ίδια
εντάχθηκε στο ΕΑΜ, όμως όχι και στο ΚΚΕ. Μόνη της επεδίωξε να γίνει
μεταφράστρια των Γερμανών, που ζητούν διερμηνέα στο φρουραρχείο
του Αγρινίου.
Δεν κινεί καμία υποψία, όμως κρυφά παρακολουθεί τα πάντα, αντιγράφει απόρρητα
έγγραφα και ενημερώνει με κάθε λεπτομέρεια τους αντάρτες για τις κινήσεις του
γερμανικού στρατού.
Η δράση της προδίδεται. Από ποιον, δεν έχει εξακριβωθεί, κι
ίσως δεν έχει σημασία. Την ανακρίνουν, αλλά αρνείται τα πάντα. Αποφασίζουν με
συνοπτικές διαδικασίες να την εκτελέσουν τον Σεπτέμβριο του 1944, μόλις λίγες
ημέρες πριν οι Γερμανοί εγκαταλείψουν οριστικά την πόλη στην υποχώρησή τους. Το
εκτελεστικό απόσπασμα αποτελούνταν από Έλληνες συνεργάτες των Γερμανών, γι’
αυτό πονάνε περισσότερο. Ήταν μόλις 37 ετών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ρίξε και εσύ μια αλήθεια ή ένα ψέμα ή κι ακόμα άλλη μιά αοριστία..