Τα δικά μας παιδιά

Ο Howe γνώρισε τον Κουντουριώτη και τον περιγράφει:<< Η γνώμη μου είναι ότι επηρεάζει τα ελληνικά πράγματα όσο και εγώ. Είναι θλιβερό, ο Ανώτατος Άρχων της χώρας να μην είναι κατάλληλος ούτε για χωροφύλακας και σε μία εποχή που χρειάζεται τόσο τάλαντο, τόση

σταθερότητα και πολιτική ικανότητα, να έχουν οι Έλληνες πρόεδρο έναν άνθρωπο που άγεται και φέρεται από το περιβάλλον του. Ξέρω καλά ότι ο Μαυροκορδάτος επί τέσσερις μήνες ασκούσε πάνω του επιβολή διδασκάλου προς μαθητή. Είναι άνθρωπος πεισματάρης σαν μουλάρι, ο μόνος που μπορεί να τον χαλιναγωγήσει είναι ο Μαυροκορδάτος. Είναι ο πλουσιότερος  Έλληνας και έχει γεμίσει κάθε δημόσια υπηρεσία με συγγενείς ή οπαδούς του. Σπάνια, θα βρεις κυβερνητικό αξιωματούχο να μην είναι Υδραίος. Δεν υπάρχει τελωνείο, δεν υπάρχει επιτροπή, δεν υπάρχει σημαντική πόλη που να μην εξουσιάζεται από δικό του άνθρωπο. Αλλά δεν έβλαψε μόνο για αυτό την Ελλάδα ο Κουντουριώτης. Η πολιτική του είναι στενοκέφαλη και ανελεύθερη. Μπορεί να θέλει την ελευθερία της πατρίδος του, αλλά δεν ακολουθεί τον σωστό δρόμο για την πραγματοποίησή της>> Με τη διαπίστωση αυτή συμφωνούν όλοι οι ξένοι που γνώρισαν τον Κουντουριώτη. Ήταν πράγματι όργανο στα χέρια του περιβάλλοντός του. Συμφωνούν όλοι, επίσης, ότι ήταν εντελώς ακατάλληλος για το αξίωμα του προέδρου του Εκτελεστικού. Άλλωστε όλη τη διαδικασία της χορήγησης του δανείου, την είχαν αναλάβει αποκλειστικά δικοί του άνθρωποι, ο γαμπρός του Ορλάνδος και ο φίλος του Ανδρέας Λουριώτης, Ηπειρώτης, έμπιστος άνθρωπος του Κωλέττη. Επόμενο, λοιπόν, ήταν να έχουν όλοι ανάγκη τις λίρες του Κουντουριώτη και να αποζητούν την εύνοιά του. 

Από το βιβλίο του Θεόδωρου Δημοσθ. Παναγόπουλου

Τα Ψιλά Γράμματα της Ιστορίας.