ΤΟ ΝΟΜΙΣΜΑ

Για όσους δεν έχουν ξεχάσει ότι πρέπει να βοηθούμε τούς "συστυχούντας, πένητας καί ταλαιπώρους" συνθρώπους μας, αφού μάλιστα, μπορεί να μήν ίναι καθόλου μακρυά η στιγμή πού πιθανόν να χρειασθούμε καί μείς οι ίδιοι βοήθεια.

 Κάποτε, ο γνωστός συγγραφέας Ντοστογιέφσκυ βγήκε στον απογευματινό του περίπατο. Ενώ η ημέρα έφθανε στο σούρουπο ένας ζητιάνος άπλωσε το χέρι και

ζητούσε βοήθεια.

Ο Ντοστογιέφσκυ ψάχνει τις τσέπες του να βρει κανένα κέρμα,αλλά δεν βρίσκει τίποτα. Ψάχνει το ρολόι του να το προσφέρει, αλλά και εκείνο το είχε ξεχασμένο στο σπίτι του.

Ο μεγάλος αυτός συγγραφέας κοκκίνισε λίγο στο πρόσωπο και πάνω στην αμηχανία του έσκυψε, φίλησε το χέρι του τυφλού και ψιθύρισε: - Συγχώρα με, καλέ μου άνθρωπε, γιατί αυτή τη στιγμή δεν έχω τίποτα να σου προσφέρω.

Και ο γέρο ζητιάνος απαντά:

- Ευχαριστώ πολύ. Το πήρα. Αυτό που μου έδωσες δεν μπορούσα να το βρώ αλλού. Το νόμισμα της καλοσύνης σπάνια το βρίσκω.