Λάρισα

Η Λάρισα ήταν η μεγαλύτερη τουρκόπολη της Ελλάδας. Από τις περίπου 20.000 των κατοίκων της, οι 15.000 ήσαν Τούρκοι και οι υπόλοιποι Έλληνες και Εβραίοι. Ο παραγωγικός όμως και δραστήριος πληθυσμός ήταν μόνο

οι τελευταίοι. Τους Τούρκους χαρακτήριζε μία παθητική ραθυμία και αδιαφορία. Παντού, εγκατάλειψη, βρομιά και εξαθλίωση. Όλα αφημένα στην μοίρα τους. Οι Τούρκοι προεστοί ξαπλωμένοι στο χαγιάτι, ονειροπολούσαν, καπνίζοντας το τσιμπούκι τους. Σκέτη εικόνα Ανατολής. Απόλυτη και πλήρης αδιαφορία για το τι συμβαίνει γύρω τους. Πόλεμοι, επιδημίες, μάχες, δεν τους άγγιζαν καθόλου, εφόσον δεν τους αφορούσαν προσωπικά. Για τους μεταξύ των Ευρωπαίων ηγετών πολέμους, είχαν μία χαρακτηριστική ρήση:<< τι με νοιάζει εμένα αν τρώει ο σκύλος τρώει το γουρούνι ή το γουρούνι το σκύλο; Ο σουλτάνος να ναι καλά>> Έλα όμως, που δεν ήσαν έτσι τα πράγματα και η μοιρολατρεία δεν αποδείχτηκε ωφέλιμη ούτε για το σουλτάνο, ούτε για τους Τούρκους! Τα σκυλιά και τα γουρούνια αφού φαγώθηκαν μεταξύ τους έφαγαν στην συνέχεια και τον σουλτάνο και τους Τούρκους. Η Λάρισα οφείλει το όνομά της στην κόρη του Πελασγού, γενάρχη των Πελασγών, Λάρισα, η οποία έγινε γυναίκα του Ποσειδώνα.