Οι Έλληνες
εφοπλιστές καλούνται να συνεισφέρουν με ένα ελάχιστο μέρος από την κερδοφορία
τους στη δυσχερή οικονομική κατάσταση τη χώρας και αντιδρούν επειδή η
«εθελοντική» έγινε «υποχρεωτική» συνεισφορά και έτσι κάποιοι δεν θα διαφεύγουν
των υποχρεώσεών τους. Χρησιμοποιούν
δε και πάλι την απειλή ότι θα πάρουν τα
πλοία τους από το εθνικό νηολόγιο και η Ελλάδα θα χάσει τη ναυτιλία της, τη
στιγμή που απολαμβάνουν δεκάδες άλλες φοροαπαλλαγές, ενώ ο ελληνικός λαός
υπερφορολογείται...
Ο
υπουργός ναυτιλίας της χούντας Χολέβας ανακοίνωσε στους Έλληνες εφοπλιστές που κατοικοέδρευαν
τότε
στο Λονδίνο (και στον Πειραιά υπήρχε μόνο το πρακτορείο Αργώ, που έφτιαχνε πληρώματα και έβγαζε εισιτήρια στους ναυτικούς να πάνε στο πλοίο που μπαρκάριζαν ) Τον νόμο 69 του 1969. Τα προνόμια ήταν άκρως δελεαστικά με αποτέλεσμα ή παλιά Τρούμπα και η ευρύτερη πέριξ περιοχή να γκρεμιστεί και ξαναχτιστεί μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα με πολυκατοικίες που στέγαζαν τα νεοαφηχθήσα από Λονδίνο εφοπλιστικά γραφεία. Όλες αυτές οι παροχές τους δόθηκαν με μία προϋπόθεση εφόσον θα σήκωναν την ελληνική σημαία (αυτοκίνητα φοροαπαλλαγές κλπ κλπ…) η σύνθεση του πληρώματος θα ήταν αμιγώς ελληνική εκτός δύο θέσεων τις οποίες θα μπορούσαν να καταλάβουν αλλοδαποί. Η ευημερία των Ελλήνων εργαζομένων στα πλοία και των εφοπλιστών ήταν τεράστια. Αλλά ότι αρχίζει ωραίο τελειώνει με πόνο. Σιγά-σιγά άρχισαν οι εκπτώσεις. Οι εφοπλιστές αρχίζανε: Εμείς αγοράζουμε βαπόρια, αλλά, δεν έχουμε πληρώματα! Δώστε μας παραπάνω θέσεις για αλλοδαπούς! Και τις δίνανε… Μετά σε λίγο καιρό άλλαξε το μοτίβο: Είναι ακριβά τα ναύλα στο ελληνικό βαπόρι! Πρέπει να είμαστε ανταγωνιστικοί, δώστε μας και άλλες θέσεις για αλλοδαπούς! Και τις δίνανε…. Σήμερα φτάσαμε στο σημείο να είναι ελάχιστοι, μετρημένοι στα δάκτυλα οι Έλληνες εργαζόμενοι σε κάθε βαπόρι συμβεβλημένο με το ΝΑΤ ή με ελληνική σημεία. Τα προνόμια όμως τα φορολογικά έμειναν. Οι υποχρεώσεις όμως εξαφανίστηκαν. Μαζί τους εξαφανίστηκαν τα ναυπηγεία και τα μηχανουργεία επισκευών και οι Έλληνες ναυτικοί. Τώρα μας έμειναν οι μοντέλες που κυκλοφορούν, το lifestyle και οι τσακωμοί τους στα αθλητικά δρώμενα χωρίς χρήματα όμως. Θα πω αυτό που λένε και οι Χιώτες: Στου διαόλου την μάνα και ακόμη παραπέρα!
στο Λονδίνο (και στον Πειραιά υπήρχε μόνο το πρακτορείο Αργώ, που έφτιαχνε πληρώματα και έβγαζε εισιτήρια στους ναυτικούς να πάνε στο πλοίο που μπαρκάριζαν ) Τον νόμο 69 του 1969. Τα προνόμια ήταν άκρως δελεαστικά με αποτέλεσμα ή παλιά Τρούμπα και η ευρύτερη πέριξ περιοχή να γκρεμιστεί και ξαναχτιστεί μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα με πολυκατοικίες που στέγαζαν τα νεοαφηχθήσα από Λονδίνο εφοπλιστικά γραφεία. Όλες αυτές οι παροχές τους δόθηκαν με μία προϋπόθεση εφόσον θα σήκωναν την ελληνική σημαία (αυτοκίνητα φοροαπαλλαγές κλπ κλπ…) η σύνθεση του πληρώματος θα ήταν αμιγώς ελληνική εκτός δύο θέσεων τις οποίες θα μπορούσαν να καταλάβουν αλλοδαποί. Η ευημερία των Ελλήνων εργαζομένων στα πλοία και των εφοπλιστών ήταν τεράστια. Αλλά ότι αρχίζει ωραίο τελειώνει με πόνο. Σιγά-σιγά άρχισαν οι εκπτώσεις. Οι εφοπλιστές αρχίζανε: Εμείς αγοράζουμε βαπόρια, αλλά, δεν έχουμε πληρώματα! Δώστε μας παραπάνω θέσεις για αλλοδαπούς! Και τις δίνανε… Μετά σε λίγο καιρό άλλαξε το μοτίβο: Είναι ακριβά τα ναύλα στο ελληνικό βαπόρι! Πρέπει να είμαστε ανταγωνιστικοί, δώστε μας και άλλες θέσεις για αλλοδαπούς! Και τις δίνανε…. Σήμερα φτάσαμε στο σημείο να είναι ελάχιστοι, μετρημένοι στα δάκτυλα οι Έλληνες εργαζόμενοι σε κάθε βαπόρι συμβεβλημένο με το ΝΑΤ ή με ελληνική σημεία. Τα προνόμια όμως τα φορολογικά έμειναν. Οι υποχρεώσεις όμως εξαφανίστηκαν. Μαζί τους εξαφανίστηκαν τα ναυπηγεία και τα μηχανουργεία επισκευών και οι Έλληνες ναυτικοί. Τώρα μας έμειναν οι μοντέλες που κυκλοφορούν, το lifestyle και οι τσακωμοί τους στα αθλητικά δρώμενα χωρίς χρήματα όμως. Θα πω αυτό που λένε και οι Χιώτες: Στου διαόλου την μάνα και ακόμη παραπέρα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ρίξε και εσύ μια αλήθεια ή ένα ψέμα ή κι ακόμα άλλη μιά αοριστία..