Ναι πέθανε ένας κ. Αβρααμ.όπουλε

Ναι, πέθανε ένας (one, uno, un, واحد, Een, Isa, אחד, एक, Один, Moja) Έλληνας Εβραίος στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο στην υπηρεσία του ελληνικού στρατού. Ναι ήταν ήρωας δεν αντιλέγω! Ναι να τον τιμήσουμε! Αλλά κ. Αβραμόπουλε, επιστολές και

φαμφάρες για ένα άτομο, την στιγμή που δεν μιλήσατε όχι για το έπος του 40 αλλά ούτε και για την ημέρα μνήμης των Καλαβρύτων. Πόσο προσκυνημένος ξενόφιλος φαμφάρας (για να το θέσω κομψά) είστε;  Έλεος. Επιστολές εδώ, δείπνα εκεί, συναντήσεις αλλού. Δεν καταλαβαίνετε ότι εκτός από γραφικός που ήσασταν τόσα χρόνια είστε και γελοίος! Δεν ξέρω  τι άλλο να πω, πραγματικά. Η Ελλάδα έχει τα μαύρα της τα χάλια. Η Τουρκία κάθε μέρα είναι και πιο προκλητική και εσείς ως υπουργός αμύνης τι στο καλό κάνετε; Χαλάτε τα λεφτά του ελληνικού λαού σε ταξίδια και ηλίθιες εκδηλώσεις!

Στις 5 Δεκεμβρίου 2013, μνημονεύοντας την επέτειο του θανάτου του Συνταγματάρχη Μορδοχαίου Φριζή στο πεδίο της μάχης, στις 5.12.1940  κατά τον Ελληνο-Ιταλικό Πόλεμο, ο υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Δημήτρης Αβραμόπουλος απέστειλε στους Προέδρους του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου Ελλάδος κ. Βενιαμίν Αλμπάλα και της Ισραηλιτικής Κοινότητας Αθηνών κ. Μίνο Μωυσή την επιστολή που ακολουθεί:

   

Αθήνα, 5 Δεκεμβρίου 2013

Αγαπητοί μου Πρόεδροι,

Οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις στρέφουν σήμερα τη μνήμη τους στον Συνταγματάρχη Μορδοχαίο Φριζή, ένα στρατιωτικό που λάμπρυνε με την ανδρεία και τον ηρωικό του θάνατο, σαν και σήμερα, το 1940, το Σώμα των Ελλήνων Αξιωματικών, στις καρδιές των οποίων εξακολουθεί να ζει.

Ο ηρωικός του θάνατος στο πεδίο της μάχης, πριν από 73 χρόνια, τον κατατάσσει στο πάνθεον των ηρώων του Ελληνικού Στρατού.

Με απαράμιλλη γενναιότητα στα βουνά της Ηπείρου ο Συνταγματάρχης Φριζής ανέδειξε τις στρατιωτικές του αρετές και τη βαθιά του αγάπη για την πατρίδα μας, την Ελλάδα, για την οποία και άφησε την τελευταία του πνοώ, στο πεδίο της μάχης.

Το ίδιο είχε επιδείξει και στη Μικρασιατική εκστρατεία το 1922. Και τότε, πολέμησε γενναία και όταν αιχμαλωτίστηκε, αρνήθηκε την ελευθερία που του προσέφεραν εβραϊκής καταγωγής Τούρκοι πολίτες, προτιμώντας να παραμείνει μαζί με τους στρατιώτες του μέχρι τέλους, λέγοντας «ότι είναι να γίνει θα γίνει για όλους».

Άνδρας υψηλών ιδανικών διακρίθηκε, τόσο στο πεδίο της μάχης, όσο και στη ζωή του. Παρότι ήταν απόφοιτος της Νομικής Σχολής «επιθυμούσε διακαώς να γίνει στρατιώτης», όπως συχνά εξομολογούνταν σε συναδέλφους του. Τελικά, την επιλογή του αυτή, τη σφράγισε με το ίδιο του το αίμα, την εξαργύρωσε με την ίδια του τη ζωή.

Και δικαίως η ελληνική πολιτεία τον ανακήρυξε μετά θάνατον σε «Ήρωα της Ελλάδας».

Αγαπητοί μου Πρόεδροι,

Σε ανάμνηση και αποτίοντας φόρο τιμής στον συμπατριώτη μας Μορδοχαίο Φριζή, μοιραζόμαστε με τους Έλληνες Εβραίους τα ανώτερα και ευγενή νοήματα και συναισθήματα, που αυτή η αναφορά μνήμης, σεβασμού και αναγνώρισης αναδεικνύει.

Αυτήν την ημέρα, θέλησα να μοιρασθώ και εγώ μαζί σας.

Με εγκάρδια συναισθήματα

Δημήτρης Λ. Αβραμόπουλος