Σεραφείμ Κοτρώτσος: Το Ποτάμι είναι η επανάσταση του "θα δούμε";

Ο γράφων πήγε στο The Hub είδε, άκουσε και σχολιάζει...

Με ...σαρδόνια αμηχανία ο Βενιζέλος προσπάθησε να αποδομήσει το νέο κόμμα του Σταύρου Θεοδωράκη. "Ποτάμι, ε, τι το Ποτάμι;", είπε, όταν ρωτήθηκε σχετικά. Και δεν κρατήθηκε: "Ευχόμαστε καλή επιτυχία σε κάθε τηλεοπτική

εκπομπή που μετασχηματίζεται σε πολιτικό κόμμα".

Δυστυχώς, ο Βενιζέλος δεν έχει άδικο, αν και είναι ο τελευταίος που δικαιούται να διαμαρτύρεται. Οι "58" που με τόσο πάθος υποστήριξε ως σωσίβιο του πασοκικού ναυαγίου μπορεί να μην είχαν εκπομπή αλλά υπήρξαν άθροισμα πανελιστών πολιτικών εκπομπών.

Αν το καλοσκεφτεί κανείς, οι "58" και το Ποτάμι του Θεοδωράκη έχουν αρκετές ομοιότητες:

 Ο Θεοδωράκης έχει (ηθοποιό) το Νίκο Ορφανό, οι "58" είχαν τον Μπέζο,

 Ο Θεοδωράκης έχει (αν και έσπευσε να αποδράσει με το καλημέρα) τον (συγγραφέα) Αύγουστο Κορτώ, οι "58" είχαν τον Χωμενίδη και τη Σώτη Τριανταφύλλου,

 Ο Θεοδωράκης έχει την Κιντή και άλλους καθηγητές, οι "58" είχαν το μισό πανεπιστήμιο.

Εντάξει, ο Θεοδωράκης δεν έχει...Μπίστη αλλά αυτό εξισορροπείται από μια πλειάδα δημοσιογράφων που προσχωρούν γοητευμένοι στο νέο εγχείρημα.

Διάβασα αγιογραφίες αλλά και ζηλόφθονους μύδρους για το Ποτάμι μετά την παρουσίαση στο The Hub στο Γκάζι. Δεν θα σταθώ στα ατοπήματα του τύπου "το Μνημόνιο τελειώνει τον Μάϊο" ή στην αφελή προσέγγιση του "κλέβουμε ιδέες από την Αριστερά και τη φιλελεύθερη παράταξη" που σχολιάστηκε τόσο χαριτωμένα παρότι προδίδει έλλειψη φαντασίας και πρωτοτυπίας. Ούτε στους ναρκισσισμούς της επίκλησης του "διαφορετικού".

Εκείνο που με ενόχλησε είναι το γεγονός ότι άκουσα από τον Σταύρο να απαντά με τον ίδιο τρόπο σε πολλές ερωτήσεις που επιχείρησαν να του εκμαιεύσουν θέσεις επί πιο εξειδικευμένων θεμάτων. "Θα δούμε", "θα δούμε", "θα δούμε".

Για παράδειγμα απάντησε "θα δούμε όταν πάμε στις Βρυξέλλες" στην ερώτηση "σε ποια ομάδα του Ευρωκοινοβουλίου θα ενταχθεί Το Ποτάμι εάν εκλέξει ευρωβουλευτή/ές". Μα, "θα δούμε" Σταύρο; Τι "θα δεις"; Θα πας με το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΝΔ) ή τους Σοσιαλδημοκράτες (ΠΑΣΟΚ); Ή με την European Left του Τσίπρα; Αυτός ο προσδιορισμός είναι τόσο αναγκαίος που καθίσταται μη συζητήσιμος. Ιδιαίτερα για κάποιον που αυτοπροσδιορίζεται ως Αριστερός...

Και πως επαίρεσαι ότι είσαι "διαφορετικός" επειδή δεν έχεις "κομματικό παρελθόν" (αν κι αυτό ελέγχεται για κάποιους εκ των συνιδρυτών) αλλά σπεύδεις να δηλώσεις πρόθυμος να συνεργαστείς σχεδόν με καθέναν (και ΝΔ, και ΠΑΣΟΚ, για ΣΥΡΙΖΑ δεν το ξεκαθάρισες...); Με εκείνους, δηλαδή, που προέρχονται από το πιο ερεβώδες κομματικό παρελθόν;

Και κάτι τελευταίο.

Επειδή η εγχώρια μιντιοκρατία ουδέποτε συμπάθησε το νέο και πηγαίο, ει μη μόνο εάν αυτό εξυπηρετεί τα κατά καιρούς συμφέροντά της, ας προσέξει ο Σταύρος. Τα κανάλια αντιμετώπισαν τους "58" ως το τσουνάμι που θα αλλάξει τον ρου των εξελίξεων. Ακόμα και οι δημοσκοπήσεις συντάχθηκαν πρόθυμα σ'  αυτό το trend. Τώρα τους εγκατέλλειψαν και κατεβαίνουν στο...Ποτάμι.

Οι "58" είχαν μια σειρά συμπαθητικών (;) προτάσεων αλλά δεν είχαν ηγέτη. Στο Ποτάμι δεν φαίνεται -προσώρας- να έχουν προτάσεις, έχουν, όμως, ηγέτη. "Μοναδικό ηγέτη", όπως σημειώνει ο Νίκος Χασαπόπουλος στο tovima.gr ότι είπε ο ίδιος ο Σταύρος Θεοδωράκης. Απλώς το σημειώνω...

Υ.Γ Όποια κριτική κι αν ασκήσει κανείς στο νέο εγχείρημα, ότι σκοπιμότητες κι αν του αποδώσει, ένα πράγμα δεν πρέπει να μας διαφεύγει για να είμαστε δίκαιοι. Όλοι δικαιούνται να κάνουν κόμμα. Στο τέλος κρίνονται από όσα λένε αλλά και όσα...δεν λένε. Υπομονή.

opinion 24