Οι Γερμανοί αναγνωρίζουν το κατοχικό δάνειο.... ηθικά

Χρεοκοπία και ηθικό Χρέος

Μετά τις τελευταίες ραγδαίες δραματικές εξελίξεις, που με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο απέδειξαν ποιοι είναι οι αφέντες μας, άλλως «τι καπνό φουμάρουν», αισθάνομαι την αδήριτη ανάγκη να  ανατρέξω στην πρόσφατη ιστορία μας και μέσα από αποκαλυπτικά κείμενα να καταλάβω  ποιός είναι

ο πραγματικός μας αφέντης και πόσο κακό μας έχει κάνει.

Αναφέρομαι βεβαίως στη Γερμανία της σιδηράς κυρίας Μέρκελ, η οποία ελέγχει απολύτως το μόρφωμα που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση. Σκοπίμως δεν αντιδικώ με τον παμμέγιστο κύριο Σαρκοζί που απλώς συμπληρώνει τον πίνακα, για να μη πω ότι απλώς ανοίγει την πόρτα. Η σημερινή Γερμανία, που θέλει να μας καταπιεί, έχει διαπράξει εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και όταν βρισκόταν στο ζενίθ του εθνικοσοσιαλιστικού παροξυσμού της, κατάστρεψε τη χώρα μας την έκανε στην κυριολεξία ολοκαύτωμα, χωρίς να καταβάλλει έστω ΕΝΑ ευρώ για  αποζημίωση.

Είναι ολοφάνερο ότι οι Γερμανοί επιδιώκουν και έχουν άμεσο συμφέρον να ξεχάσουν. Εμείς όμως ΠΡΕΠΕΙ να θυμόμαστε τον Γερμανικό φασισμό, για να μην ξανάρθει, και να διεκδικούμε  ανυποχώρητα το δίκιο μας. Η αντίσταση του Ελληνικού λαού τα λέει όλα...

Παραθέτω μερικά δημοσιεύματα για να θυμηθούμε την πρόσφατη ιστορία αυτού του τόπου και να συνειδητοποιήσουμε πως προήλθε η Ευρώπη της Γερμανίας και, το κυριότερο, πόση δημοκρατία έχει ακόμη απομείνει στην κάποτε ελπιδοφόρα Ένωση.

Ναζιστικές θηριωδίες στην Ελλάδα

Οι φάκελοι του υπουργείου Εξωτερικών για τις σφαγές σε πάνω από 60 πόλεις και χωριά την περίοδο της Κατοχής:

 Κανένας δεν µπορεί να διαφωνήσει µε τη διαπίστωση ότι όσο διαρκούν εγκλήµατα µίσους, εχθρικής αδιαλλαξίας ή εθνικής κάθαρσης, η ανθρωπότητα δεν µπορεί να επαίρεται για τον πολιτισµό της. Και, δυστυχώς, εγκλήµατα αυτού του είδους συνεχίζονται ως τις µέρες µας – µπορεί µακράν της Ευρώπης, αλλά εν τούτοις συνεχίζονται. Όπως πολύ συνετά και µε σοφία σηµειώνει στο τελευταίο βιβλίο του ο Οικουµενικός Πατριάρχης κ.  Βαρθολοµαίος, «σ’ αυτόν τον πλανήτη που δηµιούργησε για όλους µας ο Θεός, υπάρχει χώρος για όλους», κρούοντας έτσι τον κώδωνα του κινδύνου για το πόσο είναι ικανή η φαυλότητα να υποβιβάσει στο έσχατο σηµείο την ανθρώπινη φύση.

Οι μαρτυρίες που παρατίθενται προέρχονται από φακέλους του ΥΠΕΞ µε ένδειξη «Ναζιστές εγκληµατίες πολέµου» και αφορούν αλληλογραφία του έλληνα εκπροσώπου στα Ηνωµένα Εθνη και του Ελληνικού Εθνικού Γραφείου Εγκληµάτων Πολέµου (Greek Νational War Crimes Office).

 Στους συγκεκριμένους φακέλους του ΥΠΕΞ καταγράφονται εγκλήματα σε πάνω από 60 πόλεις και χωριά της ελληνικής επικράτειας, ανεβάζοντας τον αριθµό των κατηγορουµένων σε εκατοντάδα και πλέον. Αναλυτικότερα, αναφέρονται οι περιπτώσεις κατά υποφάκελο (1946 / 1.3, τµήµα 1/1, 2, 3 και 4).

 1. Βοιωτία

Κωπαΐδα, Δοµβραίνα Βρασταµίτες και Αλίαρτος: Κατηγορούµενος ο διοικητής της Εταιρείας Κωπαΐδος Otto ή Orst Magers για δολοφονίες αµάχων, πλιάτσικο, απρόκλητες καταστροφές ιδιωτικής περιουσίας και εκτέλεση 50 οµήρων στους Βρασταµίτες. Ο Κιουσόπουλος σηµειώνει στην έκθεσή του µε αρ. 19 ότι ο Magers είχε εγκατασταθεί µερικά χρόνια προτού ξεσπάσει ο πόλεµος ως γεωπόνος στην περιοχή, απεδείχθη όµως ότι ήταν µυστικός πράκτορας της Γκεστάπο που ενεδύθη αµέσως τη στολή του γκεσταπίτη και ανέλαβε τη διεύθυνση της Βρετανικής Εταιρείας Κωπαΐδος πουλώντας στη µαύρη αγορά σηµαντικό µέρος της περιουσίας της προς ίδιον όφελος.

Δίστοµο: Πάνω από 1.000 νεκροί, από τα γνωστότερα εγκλήµατα κατά της ανθρωπότητας. Το χωριό ισοπεδώθηκε. Κατηγορούµενοι ο πτέραρχος Helmuth Felmy και ο συνταγµατάρχης Frans. Επίσης οι διαβόητοι Ες - Ες ταγµατάρχης Rickert, ανθυπολοχαγός Zabel και αρχιλοχίας Willy Yannis. Συνεργός η µεταφράστρια των Ες Ες Johanna.

Σπερχειάδα: Σφαγή 26 υπέργηρων που δεν µπόρεσαν να εγκαταλείψουν την πόλη. Πλιάτσικο οικιών και τοποθέ τηση ναρκών που αποδεκάτισαν όσους επέστρεψαν στο χωριό.

Λιβαδειά: Κατηγορούµενοι ο Hauptwann Hollmann, οι υπολοχαγοί Bockl, Hilbig και Rode, ο αρχιλοχίας των Ες Ες Willy Yannis και ο γραµµατέας Karl Paar για δολοφονίες αµάχων, οµηρεία, πλιάτσικο και πυρπολήσεις οικιών.

2. Αχαΐα

Βραχνέικα, Καµίνια, Θεριανό: Κατηγορούµενοι για εκτελέσεις αµάχων οι αξιωµατικοί του Συντάγµατος Κυνηγών Langer και Schweitzer.

Καλάβρυτα: Η πόλη-σύµβολο όπου συντελέστηκε ένα από τα µεγαλύτερα εγκλήµατα κατά της ανθρωπότητας µε περισσότερους από 700 νεκρούς (όλος ο ανδρικός πληθυσµός πλην δεκατριών που επέζησαν από τα τραύµατά τους κατά την εκτέλεση). Επιπλέον, 65 από τα 70 σπίτια της πόλης πυρπολήθηκαν αφού προηγουµένως λεηλατήθηκαν από καθετί πολύτιµο υπήρχε σε αυτά, µαζί και τα ζωντανά κάθε νοικοκυριού.

Κατηγορούµενοι ο στρατηγός Neubacher, στρατιωτικός διοικητής Πατρών, ο σύνδεσµος µε τους Ες - Ες λοχαγός Grohman, ο λοχαγός Dannhausen, ο ταγµατάρχης Ehrenberger, ο συνταγµατάρχης Wölfinger, οι ανθυπολοχαγοί Jacobs Pless και Franke, ο αγνώστου βαθµού Lang και το πολιτικό προσωπικό της διοίκησης Πατρών αποτελούµενο από τους Bock, Koch, Borsdorf, Döhnert, Bruan και Müller.

3. Αρκαδία

Τρίπολη: Κατηγορούµενοι οι αξιωµατικοί της 117ης Μεραρχίας Κυνηγών Dauner και Starks για εκτελέσεις πολιτών. Στη διάρκεια του πολέµου o Starks θησαύρισε από χρήµατα που αποσπούσε για να σώσει δήθεν τις ζωές µελλοθάνατων.

Μεγαλόπολη: Κατηγορούµενος ο λοχαγός Guntle για δολοφονίες αµάχων στην πόλη και στο κοντινό χωριό Γέφυρα. Επίσης ο ταγµατάρχης Donher Krombois για εκτελέσεις αµάχων άνευ δίκης.

4. Γρεβενά: Κατηγορούµενος για εκτελέσεις αµάχων ο Ες - Ες Diorner, µε έδρα τον Βόλο. Ο ίδιος ευθυνόταν και για την πυρπόληση οικιών στην πόλη.

5. Βέροια: Κατηγορούµενοι οι αξιωµα τικοί της Κοµαντατούρ Diemre, Budde και Marxen για εκτελέσεις αθώων πολιτών.

6. Άργος: Κατηγορούµενος ο ταγµατάρχης Gaspar, διοικητής της 117ης Με ραρχίας, για βασανιστήρια και εκτελέσεις ως αντίποινα για ενέδρα σε βάρος τριών γερµανών στρατιωτών που έστησαν οι αντάρτες της περιοχής.

7. Διδυµότειχο: Κατηγορούµενοι οι αξιωµατικοί της Γκεστάπο Künle και Bose για εκτελέσεις 12 αµάχων ως αντίποινα για την αντιστασιακή δράση αντάρτικων οµάδων στην περιοχή. Επίσης οι Bechan και Von Kruse της Στρατιωτικής ∆ιοίκησης Εβρου για τον εκτοπισµό 800 Εβραίων της πόλης που εξοντώθηκαν στα κρεµατόρια.

8. Κυπαρισσία (χωριό Τερψιθέα): Κατηγορούµενος ο Karl Dietrich του 1008ου Τάγµατος Ιππικού για το ξεκλήρισµα µιας ολόκληρης οικογένειας (του Ν. Αναγνωστόπουλου), από το επτάµηνο βρέφος ως την υπέργηρη κατάκοιτη πρόγονή του, ως αντίποινα για την αντιστασιακή δράση ανταρτών της περιοχής.

9. Εδεσσα: Κατηγορούµενος ο στρατιωτικός διοικητής της περιοχής, συνταγµατάρχης Von Iberlein για δολοφονίες αµάχων και λεηλασίες οικιών ύστερα από πλιάτσικο.

Σοβαρότερο κατηγορητήριο εξεδόθη επίσης σε βάρος του Karl Hilzinger για δολοφονίες αµάχων της πόλης, εγκλεισµούς και εθνολογική αλλοίωση του πληθυσµού σε συνεργασία µε τη διαβόητη βουλγαρική ΟΧΡΑΝΑ.

10. Μήλος: Κατηγορούµενος ο αξιωµατικός του Ναυτικού Hans Kawelmacher για εκτελέσεις αθώων ως αντίποινα σε πράξεις σαµποτάζ αποθηκών πετρελαίου των ναζιστών ύστερα από βύθιση τάνκερ λόγω αεροπορικών επιδροµών των Συµµάχων.

11. Ναυπλία (χωριά Μέρµπακας, Δένδρα και Πλατάνι): Κατηγορούµενος ο επικεφαλής της φρουράς Pust για λεηλασίες οικιών και εκτελέσεις πολιτών.

12. Κορινθία: Κατηγορούµενοι ο ταγµατάρχης Von Mansdorf και ο λοχίας των ιταλών καραµπινιέρων Andrea Rossi για εκτελέσεις, εγκλεισµό και βασανιστήρια αµάχων, ο πρώτος στο Ξυλόκαστρο και ο δεύτερος στο Κιάτο.

13. Σκύρος: Κατηγορούµενος ο λοχαγός Giovanni Lamfre για εκτελέσεις πολιτών.

14. Σάµος: Κατηγορούµενοι οι ιταλοί αξιωµατικοί, συνταγµατάρχης Ιππικού Ungaro Mario, λοχαγός Cesare Troti και υπολοχαγός των καραµπινιέρων Antonio Lamberti για εκτελέσεις αµάχων στο χωριό Καστανιά.

15. Κέρκυρα: Κατηγορούµενος ο υπολοχαγός Ernest Sloiter για πράξεις τροµοκρατίας και εκτελέσεις αµάχων καθώς και δύο ελλήνων αξιωµατικών κατά την τελευταία ηµέρα αποχώρησης των γερµανικών στρατευµάτων.

16. Χίος: Κατηγορούµενος ο διοικητής της Κοµαντατούρ Wisbar ή Wissmar για βασανιστήρια προς απόσπαση πληροφοριών σε βάρος ντόπιων ψαράδων και του προέδρου της Κοινότητας Λιθίου.

Αιώνια η μνήμη σε σας αδελφοί .... Ανάθεμα και κατάρα στα  φασιστικά  κτήνη. Που η πολιτισμένη Γερμανία, εξέθρεψε, γαλούχησε, προστάτευσε και εξακολουθεί να προστατεύει. Η μεγάλη Γερμανία που αντιστέκεται με νύχια και με δόντια στην καταβολή αποζημιώσεων, ενώ επιζητά να μας στήσει πάλι στο απόσπασμα, όπως τότε, για τοκογλυφικά δάνεια τώρα εφαρμόζοντας, μαζί με τα τσιράκια της,  μεθόδους αδίστακτου τοκογλύφου. Ναι η Γερμανία που κουμαντάρει τη δημοκρατική (;) Ευρώπη και ζητά πάλι να την καθυποτάξει, όχι με τα τανκς αλλά με τα επιτόκια και τα μνημόνια - ταφόπλακες. Τώρα ας φέρουμε στη μνήμη μας το οικονομικό ολοκαύτωμα του 1940-1944. Κάθε ομοιότητα με το παρόν είναι συμπτωματική έως τυχαία!

ΚΑΤΟΧΙΚΟ ΔΑΝΕΙΟ: Μια άγνωστη αλήθεια

Του Τάσου Μηνά Ηλιαδάκη

Α. ΤΟ ΔΑΝΕΙΟ

Το Βερολίνο προκειμένου να αντιμετωπίσει τους στρατιωτικούς και στρατηγικούς του στόχους στην ευρύτερη ελληνική περιοχή, Λιβύη-Μ. Ανατολή-Βαλκάνια, είχε υποχρεώσει την Ελλάδα να κεφαλαιοδοτεί και να συντηρεί τα στρατεύματα που στάθμευαν σ’ αυτήν και είχαν πεδίο δράσης την ευρύτερη περιοχή της.

Αυτά ήταν υπερπολλαπλάσια από εκείνα των στρατευμάτων κατοχής. Επιπλέον, η Ελλάδα ανεφοδίαζε με τρόφιμα το μέτωπο της Λιβύης. Στόχος των στρατευμάτων αυτών ήταν τα πετρέλαια της Λιβύης - Μ. Ανατολής και η ενίσχυση της άμυνας των Βαλκανίων. Από τα τελευταία εξασφάλιζε στην πολεμική του βιομηχανία το 20% του αντιμονίου, το 50% των ορυκτελαίων, το 60% του βωξίτη και το 100% του νικελίου.

Την ίδια στιγμή για τους συμμάχους η μοναδική πύλη των Βαλκανίων ήταν και παρέμενε η Ελλάδα. Λόγω αυτών, η γερμανική απαίτηση για υψηλή κεφαλαιοδότηση από την Ελλάδα ήταν ανελαστική και είχε προκαλέσει τις έντονες αντιδράσεις, ακόμα και της κατοχικής κυβέρνησης Τσολάκογλου που απειλούσε με παραίτηση. Παράλληλα ο Μουσολίνι, όπως και ο Γερμανός πληρεξούσιος για την Ελλάδα Γκύντερ Αλτενμπουργκ, πίεζαν το Βερολίνο να μειώσει τα έξοδα κατοχής για την Ελλάδα.

Το πρόβλημα των μοναδικά υπέρογκων δαπανών κατοχής συνόδευε η «παντός αγαθού» λεηλασία του τόπου, φυσικό επακόλουθο της οποίας ήταν ο λιμός. Ο Αλτενμπουργκ από τις πρώτες ημέρες προειδοποιούσε το Βερολίνο για τον επερχόμενο υποσιτισμό. Παράλληλα, ο εκπρόσωπος του Βατικανού Νούτσιος Α. Ρονκάλι, ο μετέπειτα πάπας Ιωάνης ΚΓ, μετά από έρευνες του, διαπίστωνε τριπλασιασμό των θανάτων σε Αθήνα – Πειραιά, λόγω λιμού τον χειμώνα 1941-1942, και ο Γκαίμπελς σημείωνε στο ημερολόγιό του, «…η πείνα (στην Ελλάδα) έχει καταστεί ενδημική νόσος. Στους δρόμους της Αθήνας οι άνθρωποι πεθαίνουν κατά χιλιάδες από εξάντληση…».

Το πρόβλημα του λιμού καθιστούσε οξύτερο το Λονδίνο, που είχε κηρύξει την Ελλάδα σε επισιτιστική καραντίνα, για να εξωθήσει τον ελληνικό πληθυσμό προς την αντίσταση. Η πείνα, η ανομία και τα φιλοαγγλικά αισθήματα γίνονταν τόσο απειλητικά που οι Γερμανοί δεν μπορούσαν να τα αγνοήσουν. Ο υποσιτισμός τους  απασχολούσε γιατί υποκινούσε λαϊκές αντιδράσεις και την αντίσταση. Έτσι, οι Δυνάμεις Κατοχής οδηγήθηκαν σε μια αδήριτη πραγματικότητα δύο ανελαστικών και αντικρουομένων απαιτήσεων. Από τη μια η κεφαλαιοδότηση από την Ελλάδα τον στρατιωτικών επιχειρήσεων του άξονα στην ευρύτερη περιοχή της και από την άλλη η πείνα που οδηγούσε στην εξέγερση και στην αντίσταση.

Για την αντιμετώπιση του προβλήματος οι Δυνάμεις Κατοχής, τον Οκτώβριο του 1941, θα στείλουν στην Ελλάδα οικονομικούς τεχνοκράτες, δίχως όμως κάποιο αποτέλεσμα. Στη συνέχεια, το πρόβλημα θα απασχολήσει και θα λάβει οξύτατη μορφή στην ιταλογερμανική Δημοσιονομική Συνδιάσκεψη εμπειρογνωμόνων, από Ιανουάριο μέχρι Μάρτιο του 1942 στη Ρώμη.

Η γερμανική επιμονή για υψηλή κεφαλαιοδότηση από την Ελλάδα οδηγούσε σε αδιέξοδο τη Διάσκεψη. Τότε, ο Ιταλός τραπεζίτης και οικονομικός πληρεξούσιος της Ιταλίας στην Ελλάδα Ντ’ Αγκοστίνι, θα προτείνει τη λύση του δανείου. Δηλαδή, οι πέρα από τις δαπάνες κατοχής αναλήψεις να χρεώνονται από την Ελλάδα ως δάνειο προς την Γερμανία και την Ιταλία.

Β. ΤΟ ΔΑΝΕΙΟ

Η σχετική δανειακή συμφωνία θα υπογραφεί στις 14.03.1942 από τους πληρεξούσιους της Γερμανίας και της Ιταλίας στην Ελλάδα, αντίστοιχα Άλτενμπουργκ και Γκίτζι. Η Ελλάδα δεν είχε προσκληθεί και δεν ήταν παρούσα. Στην Ελλάδα την ανακοίνωσε μετά από εννιά μέρες ο Άλτενμπουργκ με τη ρηματική διακοίνωση 160/23.3.1942 και ο Γκίτζι με το σημείωμά του Νο4/6406/461/23. 3.1942.

Σύμφωνα μ’ αυτήν:

• Η ελληνική κυβέρνηση υποχρεούται κατά μήνα να καταβάλλει έξοδα κατοχής 1,5 δισ. δρχ. (άρθρο 2).

• Οι αναλήψεις από την Τράπεζα της Ελλάδος (στο εξής ΤΕ), άνω του ποσού αυτού θα χρεώνονται στις κυβερνήσεις της Γερμανίας και της Ιταλίας ως άτοκο, σε δραχμές, δάνειο της Ελλάδας προς αυτές (άρθρο 3).

• Η επιστροφή του δανείου θα γινόταν αργότερα (αρθ. 4).

• Η συμφωνία είχε αναδρομική ισχύ από 1.1.1942 (άρθρ. 5).

Η δανειακή σύμβαση αποτελούσε μια συμφωνία μεταξύ Γερμανίας και Ιταλίας που επιβαλλόταν στην Ελλάδα υποχρεωτικά εκτελεστή (αναγκαστική). Οι δανειακές αναλήψεις θα είχαν την μορφή μηνιαίων προκαταβολών, το ύψος και η διάρκεια των οποίων δεν προσδιοριζόταν. Επίσης δεν προσδιοριζόταν πότε θα άρχιζε η εξόφληση του, ενώ προσδιοριζόταν ότι ήταν άτοκο και σε δραχμές.

Με το εμπιστευτικό έγγραφο 409/02.04.1942 ο έλληνας υπουργός Οικονομικών έδινε εντολή στην ΤΕ να συμμορφωθεί με τη ρηματική διακοίνωση του Αλτενμπουργκ και να αρχίσει να καταβάλει τις δανειακές προκαταβολές. Την αρχική αυτή αναγκαστική σύμβαση ακολούθησαν τρεις τροποποιήσεις με κοινή βούληση των συμβαλλομένων. Αυτές μετατρέπουν την αρχική αναγκαστική σύμβαση σε συμβατική.

Δηλαδή το δάνειο παύει να είναι αναγκαστικό και μεταπίπτει σε κοινό συμβατικό δάνειο. Με την πρώτη τροποποίηση (02.12.1942) ορίζεται ότι τα δανειακά ποσά είναι αναπροσαρμοζόμενα και θα αρχίσουν να επιστρέφονται από τον Απρίλιο του 1943 (άρθρο β, παράγραφοι 2 και 3). Μάλιστα κατέβαλαν και δύο εξοφλητικές δόσεις του δανείου και στη συνέχεια σταμάτησαν την επιστροφή του, οπότε μεταπίπτει σε έντοκο λόγω υπερημερίας. Δηλαδή το δάνειο είχε μετατραπεί σε σταθερού νομίσματος και έντοκο.

Το ύψος του δανείου κατά την ΤΕ ανέρχεται (δίχως τους τόκους) σε 227.940.201 εκ. δολ. το 1944 και κατά τον Αλτενμπουργκ 400 εκ. μετακατοχικά μάρκα. Με τις αναπροσαρμογές και τους τόκους ανέρχεται σε κάποιες δεκάδες δισ. ευρώ. Επομένως το κατοχικό δάνειο είναι συμβατικό και όχι αναγκαστικό, σταθερού νομίσματος και από τον Απρίλιο του 1943 έντοκο. Αποτελεί συμβατική υποχρέωση της Γερμανίας έναντι της Ελλάδας και όχι επανορθωτική. Ως τέτοια δεν εντάσσεται στη συμφωνία του Λονδίνου 1953 που αναστέλει την καταβολή των επανορθώσεων και αποζημιώσεων.

Γ. Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΔΑΝΕΙΟΥ

Η Ελλάδα στη διάσκεψη των επανορθώσεων του 1945, στη διάσκεψη των Παρισίων το 1946 και στη διάσκεψη των ΥΠΕΞ των τεσσάρων Μ.Δ. το Νοέμβριο του 1947, διαχώρισε το κατοχικό δάνειο από τις επανορθώσεις και ζητούσε την επιστροφή του. Η Ελλάδα ουδέποτε έπαψε να διεκδικεί το κατοχικό δάνειο.

• Το 1964 με τον Αγγελόπουλο, ως εκπρόσωπο της ελληνικής κυβέρνησης.

• Το 1965 με τον Α. Παπανδρέου.

• Στις ελληνογερμανικές συνομιλίες στην Αθήνα το 1966. Τότε η Γερμανία πρόβαλε τον ισχυρισμό ότι του δανείου είχε παραιτηθεί εγγράφως ο Κ. Καραμανλής. Στη συνέχεια το μετέτρεψε σε προφορική παραίτηση Καραμανλή, πράγμα που διέψευσε ο Κ. Καραμανλής. Τέλος με τη ρηματική της διακοίνωση στις 31.03.1967, η Γερμανία δεχόταν ότι δεν υπήρξε παραίτηση Καραμανλή.

• Το 1974 το ανακίνησε ο Ζολώτας.

• Στις 18.04.1991 το έθεσε ανεπίσημα και προφορικά ο τότε ΥΠΕΞ Α. Σαμαράς στο Γερμανό ομόλογό του.

• Στις 14.11.1995 το έθεσε η Ελλάδα με ρηματική διακοίνωση.

Η Γερμανία σταθερά το απορρίπτει, με τα επιχειρήματα:

• Το δάνειο εντάσσεται στη συμφωνία του Λονδίνου.

• Από το δάνειο παραιτήθηκε ο Κ. Καραμανλής. Το επανέλαβε και μετά το 1990 παρά τη ρηματική διακοίνωση του Μαρτίου 1967.

• Ύστερα από 50 χρόνια δεν μπορεί να εγείρονται τέτοιες απαιτήσεις. (Η Ελλάδα το διεκδικεί από το 1945).

Το μόνο που δηλώνουν αυτά τα επιχειρήματα είναι έλλειψη επιχειρημάτων. Μετά την ενοποίηση της Γερμανίας το 1990 έχει εκλείψει και το τυπικό επιχείρημα που θα μπορούσε να προβληθεί, εκείνο του χωρισμού της Γερμανίας. Επομένως είναι άμεσα διεκδικήσιμο και πολιτικά και συμβατικά (νομικά). Μπορεί να το διεκδικήσει η ελληνική κυβέρνηση, η Τράπεζα της Ελλάδος ή οποιοσδήποτε μέτοχος της (πάνω ενός ορίου μετοχών), όπως και ο ελληνικός λαός μέσω των συντεταγμένων πολιτειακών θεσμών του.

Τέλος την ελληνική διεκδίκηση ενισχύει το προηγούμενο της Γιουγκοσλαβίας και της Πολωνίας στις οποίες η ναζιστική Γερμανία είχε επιβάλλει παρόμοια κατοχικά δάνεια και τα οποία μετακατοχικά η τότε Δ.Γερμανία επέστρεψε (αντίστοιχα το 1956 και 1971). Η σημερινή Γερμανία δεν πρέπει να ξεχνά ότι δανείσθηκε από το ελληνικό κράτος κατά παράβαση του άρθρου 49 της σύμβασης της Χάγης του 1909 και το οποίο ισχύει και σήμερα. Δανείσθηκε από ένα κράτος που η ίδια η ναζιστική Γερμανία είχε χαρακτηρίσει ακατάλυτο και ότι οι ναζί όχι μόνο δεν αμφισβήτησαν ουδέποτε το δάνειο αλλά και άρχισαν την αποπληρωμή του, ενώ και ο καγκελάριος Ερχαρντ, το 1964, είχε δεσμευθεί για την επιστροφή του μετά την επανένωση της Γερμανίας.

Η Γερμανία δεν πρέπει να ξεχνά ότι η γερμανική κατοχή είναι υπόλογος για το οικονομικό ελληνικό ολοκαύτωμα της περιόδου 1940-44. Ενδεικτικά και μόνο είναι υπόλογος για το ότι στην Ελλάδα ο πληθωρισμός αυξήθηκε 15,3 εκατομμύρια φορές και ότι μόνο την Ελλάδα υποχρέωσε η τότε Γερμανία να της καταβάλει πολεμικές αποζημιώσεις.

Αυτό το ολοκαύτωμα το αναγνώρισαν οι Ιταλοί: «Η Ελλάδα είναι στημένη σαν λεμόνι», έλεγε ο Γκίτζι.

Αποκορύφωμα ο Μουσολίνι, που έλεγε ότι  «… οι Γερμανοί άρπαξαν από τους Έλληνες ακόμα και τα κορδόνια των παπουτσιών τους…».

Αλλά και ο Γερμανός Υπ. Οικονομίας, Φουνκ, τον Ιούνιο του 1943 έγραφε σε άρθρο του ότι, «η Ελλάς δοκίμασε τα δεινά του πολέμου, όπως ίσως καμία άλλη χώρα της Ευρώπης».

Για την επανόρθωση η Ελλάδα θα χρειαζόταν 33 φορές το εθνικό εισόδημα του 1946. Αυτό μετακατοχικά η Ελλάδα θα το αναζητούσε στον εξωτερικό δανεισμό. Από την άλλη πλευρά αυτή που αμφισβητεί και αρνείται την επιστροφή του κατοχικού δανείου είναι η μετά το 1990 ενωμένη και δημοκρατική Γερμανία. Αυτή όμως η συμπεριφορά, εκτός των άλλων, πλήττει βάναυσα τα μετακατοχικά φιλογερμανικά αισθήματα, όπως τα χαρακτήρισε ο καγκελάριος Κολ, του ελληνικού λαού και γι’ αυτό ακέραια την ευθύνη φέρει η γερμανική κυβέρνηση.

Αυτά τα ολίγα για το κατοχικό δάνειο που από το επόμενο άρθρο βεβαιώνεται πως το ομολογούν και οι ΙΔΙΟΙ οι Γερμανοί. Απλώς δεν ΘΕΛΟΥΝ να πληρώσουν επειδή έτσι τους αρέσει, άλλως το παίζουν Γερμανοί!

Die Welt: 70 δισ. ευρώ το χρέος από το κατοχικό δάνειο της Ελλάδας προς την Γερμανία.

Στην Γερμανική εφημερίδα Die Welt δημοσιεύθηκε πρόσφατα άρθρο για το αναγκαστικό δάνειο που υπεγράφη κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου από τις γερμανικές και ιταλικές δυνάμεις κατοχής και την τότε ελληνική κυβέρνηση.

Τα βασικά σημεία του κατοχικού αναγκαστικού δανείου προβλέπουν: τη μηνιαία κάλυψη των εξόδων των δυνάμεων κατοχής Ιταλίας και Γερμανίας ύψους 1,5 δισεκατομμυρίων δραχμών μέσω της Τράπεζας της Ελλάδας. Σύμφωνα με το δανειοδοτικό πρακτικό, εάν τα έξοδα υπερβαίνουν το ανωτέρω ποσόν, τότε το επιπλέον ποσόν θα χρεώνεται σαν δάνειο προς τις κατοχικές δυνάμεις.

Το δάνειο αυτό θυμήθηκε η Die Welt στην οποία δημοσιεύτηκε άρθρο με τίτλο: «Χρωστάμε στους Έλληνες ακόμα; - Ανοιχτοί λογαριασμοί από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο προς την Αθήνα».

Η εφημερίδα παραδέχεται ότι οι φωνές που επικαλούνται το κατοχικό δάνειο και τα χρέη της Γερμανίας προς την Ελλάδα δεν «φαίνεται να είναι εντελώς αβάσιμες» και σημειώνει ότι τελικά πρόκειται για δισεκατομμύρια ευρώ.

Αποκλείει βέβαια τις επανορθώσεις και τις αποζημιώσεις και επιχειρηματολογεί, κατά την πάγια γερμανική θέση, ότι αποζημιώσεις εδόθησαν, είτε με τη μορφή συμβάσεων (18.031960 / αποζημιώσεις ύψους 115 εκατομμυρίων ΓΜ στα θύματα της ναζιστικής κατοχής), είτε σε είδος (βιομηχανικά είδη και μηχανήματα ύψους 2 δισεκατομμυρίων ευρώ).

Το κατοχικό αναγκαστικό δάνειο είναι η μόνη πτυχή της κατοχικής εκμετάλλευσης της Ελλάδας που δεν αρνήθηκε ποτέ η Γερμανία, αλλά απέφυγε επιμελώς να το συζητά και να το ανακινεί με την ανοχή των ελληνικών κυβερνήσεων.

Πρόκειται για 476 εκατομμύρια Ράιχσμαρκ που όλοι σχεδόν αποδέχονται εμμέσως πλην σαφώς ότι ενδέχεται να «ζητηθούν». Το ίδιο αποδέχεται και η εφημερίδα (αναλυτής ο Σβεν Φέλιξ Κέλερχοφ) υποστηρίζοντας πως εάν το δάνειο δεν συμπεριληφθεί στις πολεμικές αποζημιώσεις, αλλά χαρακτηριστεί “κανονικό δάνειο”, τότε, όπως αποφαίνεται ο αναλυτής «η Ελλάδα έχει δικαίωμα απαίτησης αποπληρωμής του δανείου».

Το πρόβλημα που εγκύπτει, όμως, είναι ότι εάν η Γερμανία πληρώσει σήμερα τα περίπου 70 δισεκατομμύρια ευρώ (μαζί με τους τόκους 66 ετών), τότε δημιουργείται «νομικό προηγούμενο με απρόβλεπτες συνέπειες» για τη Γερμανία, σημειώνει ενδεικτικά ο αναλυτής. Και αυτό είναι μάλλον και το μοναδικό εμπόδιο αποπληρωμής του για τη Γερμανία.

Να λοιπόν που πρώτη φορά μια συντηρητική εφημερίδα της Γερμανίας, έστω και με μισόλογα, λέει αυτό που “δεν κατάφεραν” ν’ αρθρώσουν ούτε οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ: Tο κατοχικό αναγκαστικό δάνειο είναι διεκδικήσιμο.

Είναι φανερό ότι το διευθυντήριο της ευρωπαϊκής ένωσης υπό την «καλλιτεχνική  διευθυνση» της  απεχθούς κ. Μέρκελ  θέλει τον ελληνικό λαό και κερατά και δαρμένο  (λαϊκή θυμοσοφία ).

Το επόμενο άρθρο που σταχυολόγησα μιλά για τους ιεροεξεταστές  συνεταίρους μας  που με απόλυτα “δημοκρατικό” τρόπο  θέλουν να μας ρουφήξουν το μεδούλι και να μας μετατρέψουν από ισότιμο μέλος (;) σε αποικία τους, χρησιμοποιώντας ως αναισθητικό τα “δημοκτατικά τους φρονήματα” και για νυστέρι τα τοκογλυφικά δανεια που γίνανε μνημόνια και μεσοπρόθεσμες  σπληνεκτομές.

Το αποκρουστικό πρόσωπο της Ευρωπαϊκής Ενωσης

«...Έχει επικρατήσει ντε φάκτο η αρχή ότι «νόμος στην Ε.Ε. είναι ό,τι θέλει αυτός που μας δανείζει». Αυτό δεν ισχύει ούτε καν για τον απλό πολίτη που παίρνει δάνειο από κάποια τράπεζα, πόσω μάλλον για ένα κράτος που αποτελεί μέλος μιας υποτιθέμενα ευνομούμενης δημοκρατικής κοινότητας νομικά ισότιμων κρατών, όπως προβάλλεται ότι είναι η Ε.Ε.

Ακόμη και ο απλός πολίτης προστατεύεται από τις αυθαιρεσίες των τραπεζών μέσω νόμων και δικαστηρίων.

Μόνο οι τοκογλύφοι δανείζουν με όσο αυθαίρετους όρους θέλουν, τους αλλάζουν ανά πάσα στιγμή και διεκδικούν δικαίωμα ζωής και θανάτου επί του ατόμου που δάνεισαν.

Από πού κι ώς πού τολμούν να απειλούν την Ελλάδα με αποβολή από την Ευρωζώνη, από τη στιγμή που οι συνθήκες που καθορίζουν το πλαίσιο του κοινού νομίσματος δεν δίνουν απολύτως κανένα τέτοιο δικαίωμα σε κανέναν και δεν συμπεριλαμβάνουν απολύτως καμία διαδικασία αποβολής;

Ποιοι είναι αυτοί οι δικτάτορες ή οι δικτατορίσκοι που καταργούν πραξικοπηματικά τις συνθήκες της Ευρωζώνης επειδή έτσι τους γουστάρει; Γιατί κανείς δεν ανακαλεί στην τάξη όποιον κάνει τέτοιες πραξικοπηματικές διακηρύξεις για να εκβιάσει τους Ελληνες;

Από πού αντλούν το θράσος να απειλούν την Ελλάδα με αποβολή από την Ε.Ε., δεδομένου ότι οι συνθήκες της Ε.Ε. δεν προβλέπουν απολύτως καμία διαδικασία απομάκρυνσης ενός ανεπιθύμητου μέλους;

Πώς είναι δυνατό να περνάει απαρατήρητη από το δουλόφρον ελληνικό πολιτικό σύστημα μια τόσο ωμή πραξικοπηματική στάση; Αυτή είναι η "δημοκρατική Ευρώπη", η οποία δεν σέβεται ούτε καν τις θεμελιώδεις συνθήκες της;

Η κρίση έχει επιτείνει στο έπακρο τα αντιδημοκρατικά χαρακτηριστικά της Ε.Ε. και έχει οδηγήσει τους ηγέτες και τους ηγετίσκους της σε παροξυσμό αυθαιρεσίας και σε ολοκληρωτικές συμπεριφορές.

Από τη στιγμή που η σύνοδος κορυφής των ηγετών της Ευρωζώνης της 26ης-27ης Οκτωβρίου ενέκρινε την εκταμίευση της έκτης δόσης του δανείου (σημείο 9 της απόφασης των ηγετών), με ποιο δημοκρατικό δικαίωμα ο κάθε Ολι Ρεν, ο κάθε Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ ή ακόμη και ο κάθε Βόλφγκανγκ Σόιμπλε αποφάσισαν και διέταξαν την αναστολή της εκταμίευσης επειδή δεν τους άρεσε το δημοψήφισμα του Γιώργου Παπανδρέου; Βάσει ποιας διάταξης των συνθηκών της Ευρωζώνης ή της Ε.Ε. διακηρύσσουν ότι δεν δίνουν τη δόση του δανείου αν δεν υπογράψει... η Ν.Δ. ή αν δεν σχηματιστεί κυβέρνηση εθνικής ενότητας;

Τρελαθήκαμε εντελώς;

Μόνο στα πιο μαύρα χρόνια της μετεμφυλιακής Αμερικανοκρατίας έχει βρεθεί η Ελλάδα σε τέτοιο καθεστώς υποτέλειας όσο σήμερα με την Ε.Ε. - και η κατάσταση θα γίνει πολύ χειρότερη με την πλήρη λειτουργία της ομάδας διακυβέρνησης της χώρας μας υπό τον Γερμανό "γκαουλάιτερ" Χορστ Ράιχενμπαχ».

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ - «ΕΘΝΟΣ»

Παρακολουθώ ενεός και φοβισμένος τα όσα συμβαίνουν στη χώρα μας και στον κόσμο γενικότερα  από τότε  που η  αδίστακτη  Διεθνής  συμμορία  των τοκογλύφων  (κυβερνήσεις και ιδιώτες των “Βορείων προαστίων της Ευρώπης” που έχουν μετατρέψει τις άλλες χώρες σε μετοχές για τον ολέθριο τζόγο τους) έβαλαν στο στόχαστρο τα Νότια προάστια με επιλεγμένο πειραματόζωο την Ελλάδα. Από ό,τι έχω καταλάβει μέχρι σήμερα, η Διεθνής του κακοποιού καπιταλισμού  επιλέγει προσεκτικά τον στόχο - θύραμά  της και μετά αναθέτει σε ένα ανυπόληπτο οίκο αξιολόγησης (ο κόσμος είναι γεμάτος από αυτούς τους ξεφωνημένους ρεζίληδες) να υποβαθμίσει την χώρα που χρωστάει. Σημειωτέον ότι όλες οι χώρες έχουν ελλειμματικά ισοζύγια  με πρώτη και καλύτερη τη λεγόμενη  μητρόπολη  του καπιταλισμού τις ΗΠΑ της  Αμερικής. Εκεί γίνεται το έλα να δεις. Με τη διαφορά ότι όταν ξεμείνουν από ρευστό  στήνουν ένα ψεύτικο καυγά μεταξύ τους και στο παρα πέντε τυπώνουν δολάρια με τη σέσουλα! Τέτοια μεγαλεία οι γιάνκηδες. Ο αποτυχημένος  οίκος αξιολόγησης (ανοχής) “τα παίρνει χοντρά” και λέει ό,τι του λένε! Έτσι υποβαθμίστηκε και η πιστοληπτική ικανότητα της χώρας μας. Αμέσως οι αγορές! Κομψή διατύπωση της Διεθνούς τοκογλυφίας ανεβάζουν το επιτόκιο δανεισμού. Επόμενο βήμα η αυξημένη ασφάλεια λόγω αυξήσεως του κινδύνου. Η δανείστρια Τράπεζα,  η Ντόιτσε Μπανκ εν προκειμένω, που ήταν ο χρηματοδότης του Άουσβιτς, αναθέτει στη θυγατρική της Ασφαλιστική Εταιρεία να ασφαλίσει το δάνειο.

Έτσι, εισπράττει αυξημένο τόκο και αυξημένα ασφάλιστρα τα οποία καταλογίζονται στη οφειλέτρια χώρα με αποτέλεσμα  το αρχικό ποσό του δανείου να εκτινάσσεται σε ύψη δυσθεώρητα. Τότε είναι πλέον  αδύνατον να εξοφληθεί. Σε κάθε περίπτωση η γερμανική τράπεζα κερδίζει  πολλαπλώς. Αμέσως οι αγορές, κατά κόσμο τοκογλύφοι, με τα ημίψηλα, πιασμένοι χέρι - χέρι  με τους πρόθυμους Κουίσλινγς   συνεργάτες τους, βάζουν τη θηλιά στο λαιμό του επιλεγμένου, ήδη παγιδευμένου θύματος και το σέρνουν πομπωδώς στο σφαγείο. Εμείς είμαστε ήδη στο σφαγείο και ακούμε τις κλαγγές των μαχαιριών. Σύντομα θ’ ακολουθήσουν  στο χασάπη και τα άλλα γουρουνάκια (PIGS απο τα αρχικά  των χωρών Πορτογαλία Ιταλία  Ελλάδα και Ισπανία). Το χρέος αυξάνει κατά τοκογλυφική πρόοδο και δεν έχει σταματημό. Η Ελληνική στατιστική υπηρεσία σε αγαστή συνεργασία  με  τους άφρονες δανειστές μας εμφανίζει ετι πλέον αύξηση του χρέους για να διευκολύνει τα κοράκια να μας τυλίξουν όχι σε μια κόλλα χαρτί, αλλά σε ένα μνημόνιο-φέρετρο 1000σελίδων! Ο δοσίλογος πρωθυπουργός μας εκλεγμένος με απάτη σε βαθμό κακουργήματος, όχι μόνο δεν διαπραγματεύεται όπως ήταν υποχρεωμένος. Αντιθέτως ξεβρακώνεται κατά τα συμφωνηθέντα! Θυμάμαι κάτι Τιτανικούς κάτι ρώσικες ρουλέτες. Τι πήγε και σκέφθηκε αυτό το παιδί θαύμα! Τη διαδικασία της καρατόμησης αναλαμβάνει η φαινομενικά δημοκρατική Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα λέει θαυμάσια ο Δελαστίκ και δεν έχω να προσθέσω τίποτα. Σήμερα διάβασα για την έρευνα που γίνεται σχετικά με το έλλειμμα δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. 

Σ’ αυτό το μαγαζί (κοινή αγορά) που ξένοι και δικοί μας μπάσανε από την πίσω πόρτα (τώρα λένε Μόνο εμάς απατεώνες, εκείνοι έχουν το μαχαίρι αλλιώς “ουέ τοις ηττημένοις”), κουμάντο κάνουν οι υπερόπτες  ψύχραιμοι  και αδίστακτοι  Γερμανοί  που  πιστεύουν πως ανήκουν σε άλλη φυλή! Πειράζει που εμείς, όταν τους βλέπουμε, θυμόμαστε το Δίστομο και τα Καλάβρυτα εκεί δηλαδή που επέδειξαν την Άρεια και άγρια δολοφονική τους φύση. Φθάσαμε στην κορυφή, στους εγκέφαλους της τοκογλυφίας ... Ποιοι είναι οι  Γερμανοί που μας κατέσφαξαν  και από πάνω μας κοροϊδεύουν  ασύστολα  χρόνια τώρα;..

Ας αρχίσουμε από τις θηριωδίες των ΝΑΖΙ οι οποίοι ΝΑΖΙ,  από ό,τι ξέρω, δεν ήταν Αυστραλοί  ήταν ΓΕΡΜΑΝΟΙ γκάγκαροι. Πίστεψαν στό Χιτλερ τον παρανοικό σφαγέα της ανθρωπότητας, τον επέλεξαν και τους άρεσε. “GERMANIA UBER ALLES”. Έχω διαβάσει ότι σε καμιά άλλη χώρα δεν θα μπορούσε να έχει τύχη (ευδοκιμήσει) ο Χίτλερ παρά μόνο στη Γερμανία. Καιρός είναι πλέον να γνωριστούμε καλύτερα. Όλοι γνώριζαν τα στυγερά εγκλήματα και τα συγκάλυπταν όπως συγκαλύπτει ΣΗΜΕΡΑ η Άγγελα,  η τρισεύγενη, ισοβίτες Ναζί. Έτσι αντιγράφει τον άγιο Ποντίφικα, που σήμερα, επειδή πέθαναν πολλοί Ναζί, τους αναπληρώνει και  καλύπτει τους παιδεραστές καρδινάλιους του, που πρέπει ΟΛΟΙ να κρεμαστούν κατωκέφαλα σε δέντρα της απόλυτου αρεσκείας τους . Ο δε Ποντίφιξ να υποχρεωθεί να τους περιστρέφει για να τους γνωρίσουν καλά οι γονείς των θυμάτων τους! Η οικονομικά  ισχυρή Γερμανια που έχει πλουτίσει σε βάρος μας, όπως η υπόλοιπη  πολιτισμένη Δύση σε βάρος του τρίτου κόσμου, καλό θα ήταν να κοιταχτεί για πολλή ώρα σε ένα καθρέφτη και μετά:

1. Να κάνει ΤΟ ΧΡΕΟΣ της και να  στειλει αντιπροσωπίες σε όλη την Ελλάδα, στους τόπους θυσίας (το άρθρο του ΒΗΜΑΤΟΣ ας αποτελέσει τουριστικό οδηγό)  για να καταθέσουν στεφάνια και δηλώσεις μετανοίας για τα θύματα της εγκληματικής τους θηριωδίας. Ιδιαίτερη γονυκλισία επιβάλλεται για τι έγκυες γυναίκες που ξεκοίλιαζαν, τα ανήλικα παιδιά και τους γέρους. Μήπως και βρουν ανάπαυση και συγχώρεση. 

2. Να κάνει ΤΟ ΧΡΕΟΣ της  και ν’  αποζημιώσει τα θύματά της εις το ακέραιο. Ν’ αναλογιστούν και να αναλάβουν ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ τις ευθύνες τους ΟΛΟΙ οι Γερμανοί και να μην κρύβονται οι δειλοι πίσω από τις διάφανες κουρτίνες που προσφέρουν οι  δικονομικές διατάξεις αυτές που  στραπατσάρουν τον αγέρωχο βηματισμό τους, είτε λέγεται της πάπιας είτε λεγεται της χήνας. Αυτόν που  πληρώσαμε και πληρώνουμε πολύ ακριβά. Άλλο περπατησιά, άλλο μπέσα (διάβαζε φιλότιμο)!

3. Να κάνει ΤΟ ΧΡΕΟΣ της και να εξοφλήσει το κατοχικό δάνειο το οποίο οδήγησε σε θάνατο από πείνα χιλιάδες Έλληνες, κάτι που επιχειρεί και σήμερα με εξ ίσου εγκληματικά αλλά και ύπουλα  οικονομικά  μέσα. Να θυμηθεί  αυτό που είπε ο Μουσολίνι, μας πήρανε και τα κορδόνια από τα παπούτσια μας, αυτά που είπε ο τρισκατάρατος ο Γκαίμπελς, η πείνα έγινε ενδημική νόσος, και όσα αναφέρονται παραπάνω στο εξαιρετικό  άρθρο του κ. Ηλιαδάκη.  

4. Να κάνει  ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΗΣ και να καθήσει σε ενα τραπέζι με εμάς τους συγγενείς τον αδικοχαμένων και, με το χέρι στην καρδιά, αν υπάρχει, να μας πει

- πόσο είναι το πραγματικό μας  χρέος και ποιός και  πως το αυγάτισε.

Αφού είμαστε αφερέγγυοι γιατί μας δανείσανε. Δεν ξέρανε ότι είμαστε μπαταξήδες; Μήπως κοίταξαν το συμφέρον τους; Μήπως είχαν βάλει στόχο να μας πάρουν το οικόπεδο που είναι ευάερο και ευήλιο και γωνιακό;

    Έχει χασει ή έχει κερδίσει από την Ελλάδα η Γερμανία και πόσα... Μήπως χρειάζεται τίποτα Ναυπηγεία; Μήπως θέλει να μας πουλήσει καμιά φρεγάτα χωρίς προμήθεια...

    Όταν το Γερμανικό καμάρι η Ζήμενς “λαδώνει”, διαπράττει αδίκημα ή όχι;

Αυτά για να γίνει αντιληπτό ποιοι απεργάζονται κακά για τη Χώρα. Σχετικά με τις δικές μας ευθύνες, αναγνωρίζω πως είναι τεράστιες. Άλλωστε έχουν γραφτεί και γράφονται πάρα πολλά.  Τα περισσότερα στα ΝΟΜΙΚΑ –ΕΠΙΛΕΚΤΑ. Σε μεγάλο βαθμό συμφωνώ με την επιφύλαξη οτι το ψάρι βρωμάει απο το κεφάλι. Δεν ανέχομαι όμως τους Ευρωπαίους αποικιοκράτες και τους Γερμανούς σφαγείς μας να παραδίδουν μαθήματα δημοκρατίας και συνέπειας λες και αυτοί βρίσκονται στο απυρόβλητο. Αντιθέτως έχουν καταλύσει κάθε έννοια δημοκρατίας και πολιτισμού και έχουν σκοπό να μας καταπιούν μιας και είμαστε μικρό ψάρι.

Φώτης Ανδρέου

Πηγή: http://www.nomika-epilekta.gr/arthra/politika-arthra/xreokopia-kai-ithiko-xreos