Ο ΠΡΟΚΑΤΑΚΛΥΣΜΙΑΙΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

 

Ο ΠΡΟΚΑΤΑΚΛΥΣΜΙΑΙΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΑ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΤΙΜΑΙΟΥ ΑΝΙΧΝΕΥΟΜΕ ΤΑ ΣΥΜΒΑΝΤΑ ΤΟΥ ΠΡΟ 12.500 ΕΤΩΝ ΜΕΓΑΛΟΥ ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΦΑΝΙΣΘΕΝΤΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΕΠΟΧΗΣ.

Ο ΤΡΟΠΟΣ ΠΟΥ ΒΛΕΠΟYΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

Κάθε κοινωνία και κάθε κοσμοθεωρητικό σύστημα έχει την ιδική του άντίληψι δια τον ιστορικό χρόνο. Δια κάθε παραδοσιακή άντίληψι,η Ιστορία της γης και του Άνθρωπου έχει διάρκεια απείρων αιώνων -ό Πλάτων ομιλεί δι' ανθρώπινη παρουσία έπι της γης εκατό εκατομμυρίων ετών!- και κατά τήν διάρκεια αυτής της μακράς Ιστορίας εναλλάσσονται περίοδοι άνθίσεως του πολιτισμού, με άλλες καταστροφής και βαρβαρότητος. Τοιουτοτρόπως, η Ιστορία θεωρείται ώς κυκλική-σπειροειδής καθώς ένα δεδομένο επίπεδο πολιτισμού χάνεται και ανακτάται επανειλημμένως.

Ή παραδοσιακή αυτή άποψις συνάδει προς τις άλλες παραδοσιακές κοσμοθεωρητικές θέσεις, δηλαδή το

άϊδιο του Κόσμου.. (= Κόσμος χωρίς αρχή ή τέλος), τήν υπαρξι και δρασι του νόμου της 'Εξελίξεως και γενικώς της θεωρήσεως του Κόσμου ώς το όντως όν, δηλαδή ώς αυτό που πραγματικά υπάρχει, ώς τήν απόλυτο οντότητα πού καταλαμβάνει τόσο το σύνολον του

Χώρου όσον και το σύνολον του Χρόνου.

Όμοίως,η θέσις αυτή επιτρέπει τήν θεώρησι μιας μακράς πορείας εξελίξεως του άνθρωπου. Επιτρέπει νά δρα επί του ανθρώπου ο νόμος της εξελίξεως και επίσης παρέχει τον απαιτούμενο χρόνο δια νά κινηθη ή μετεμψύχωσις. 'Επίσης δικαιολογεί, σε βασικό φιλοσοφικό επίπεδο, τις διακυμάνσεις και παλινδρομήσεις που χαρακτηρίζουν παραδοσιακώς την έννοιαν της μετεμψυχώσεως. Παράδειγμα τούτου, είναι ότι συμβολικώς η πορεία της ψυχής απεικονίζεται δια του λαβυρίνθου.

'Αντίθετη προς τά ανωτέρω είναι η μονοθεϊστική άντίληψι, κατά την οποία η Ιστορία τού Κόσμου είναι υποχρεωτικώς βραχεία! Αυτό διότι η συνεχής συνύπαρξις Θεού και Κόσμου καθίστα υποχρεωτικώς τον Θεό συναιώνιο της ύλης και επομένως του αφαιρεί τους χαρακτήρας του Απολύτου όντος,που υποχρεωτικώς αποδίδονται εις τον Θεόν του μονοθεϊ σμού ... Επίσης ή, εφ' άπαξ γενομένη, θεία ένανθρώπισις και η, πάντοτε επί θύραις ευρισκομένη, Έσχατη Κρίσις απαιτούν, οπως είναι φανερό, μία πολύ βραχεία 'Ιστορία και ενα και μοναδικό πολιτισμό.

Επομένως, ή χριστιανική άντίληψις περί παγκοσμίου ηλικίας 5.000 ετών δεν αποτελεί προϊόν μεσαιωνικής αμάθειας, αλλ' απαραίτητη προϋπόθεσι δια να ακόλουθη ή Ιστορία τά κελεύσματα τών υπολοίπων μονοθεϊστικών δογμάτων! Όμοίως, τυγχάνει να είναι απαραίτητο από τήν ιδία την μονοθεϊστική κοσμοθέασι, ή βραχεία αυτή Ιστορία νά είναι επιπλέον υποχρεωτικώς ευθύγραμμος και ανοδική, άγουσα από τον πρωτογονισμό στον πολιτισμό και στο τέλος τής 'Ιστορίας...

Σήμερον μαζί με τήν υπόλοιπο χριστιανική κατήχησι ένστερνιζόμεθα την έννοιαν της βραχείας ανοδικής Ιστορίας και κοινή είναι ή άντίληψις ότι ό άνθρωπος μετά μερικούς αιώνες πρωτογονισμού έφθασε στην κλασσική Ελλάδα, ή όποια όμως δεν μπόρεσε νά ανάπτυξη τεχνολογία ή ορθή ηθική άντίληψι... Για νά επακολούθηση ή ηθική άναγέννησι της άνθρωπότητος διά του Χριστιανισμού και ή σημερινή υψηλή στάθμη ενός πολιτισμού πού «πήγε στο Φεγγάρι», πράγμα πού αποτελεί ταυτοχρόνως καί «σημείον» της ταχέως επερχόμενης 'Εσχάτης Κρίσεως!

Αντιθέτως, στην κλασσική Ελλάδα κοινή ήτο ή άντίληψις ότι ή Ιστορία είναι μακρότατη και μάλιστα ότι κατ' εκείνη τήν χρονική στιγμή ή φορά της δεν ήτο ανοδική άλλα καθοδική! Έπίστευε δηλαδή ό άνθρωπος της αρχαίας Ελλάδος ότι ευρίσκεται σ' ένα χαμηλό πολιτιστικό σημείο, το όποιο αποκαλούσε «σιδηρά εποχή» καί ακόμη, ότι προ αυτής τής εποχής υπήρχε άλλη, υψηλότερου επιπέδου, ή λεγομένη «αργυρά εποχή»,ή οποία με τήν σειράν της είχε διαδεχθή μίαν άλλη έποχήν, πολύ ύψηλοτέρας πολιτιστικής στάθμης, διό καί καλούμενη «Χρυσή Εποχή».

Το βιβλίον-σταθμός που ξαναγράφει,κατά τρόπον παραδοσιακόν και επαναστατικόν συνάμα, την Προιστορίαν.

Τουτο έχον ως οδηγόν τας απόψεις των Κλασσικών, και ιδίως τον πλατωνικόν Τίμαιον.,καταρρίπτει τον μύθο της βραχείας και γραμμικής ιστορίας του Ανθρώπου και συνακολούθως ανιχνεύει και αναλύει λεπτομερώς τα συμβάντα του προ 12.500 ετών μεγάλου κατακλυσμού και την προυπήρξασα Χρυσή Εποχή της Ανθρωπότητος.

Η ΚΛΑΣΣΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΙΣ

Οί κλασσικοί δεν ώμιλούσαν αορίστως περί τής εναλλαγής των Ιστορικών εποχών, άλλα έδίδασκον σαφώς οτι υπάρχει συγκεκριμένος λόγος καταστροφής των πολιτισμών. Άύτός είναι ή άναστάτωσις που ακολουθεί μεγάλας και καθολικάς, παγκοσμίους, γεωλογικάς καταστροφάς, πού έχουν ώς κύριο χαρακτηριστικό είτε τίς πολλές εκρήξεις των ηφαιστείων και την ύπερθέρμανσιν του περιβάλλοντος, οπότε ονομάζονται έκπυρώσεις, είτε τα μεγάλα παλιρροϊκά κύματα και τάς εντόνους βροχοπτώσεις, οπότε ονομάζονται επικλυσεις η κατακλυσμοί'.

Όπως λέγει ό Πλάτων είς τον Τίμαιο: «πολλαί κατά πολλά φθοραί γεγόνασιν ανθρώπων και έσονται, πυρί μέν και ύδατι μέγισται» (έγιναν και θα γίνουν πολλές και μεγάλες καταστροφές, οί κυριώτερες από πϋρ και ύδωρ).

'Επίσης ό Κέλσος γράφει (Ώριγένους κατά Κέλσου, Α 19): «άγένητον είναι τον κόσμον. Το γαρ πολλάς εκ παντός αιώνος έκπυρώσεις γεγονέναι πολλάς δ' έπικλυσεις, πάντων δέ νεώτερον είναι κατακλυσμόν μεν τον έπι Δευκαλίωνος έκπυρωσιν δέ την έπι Φαέθοντος.» (ό κόσμος είναι άγέννητος. Διότι πολλές έκπυρώσεις καί έπικλυσεις έχουν γίνει από πολύ παλιά, με πιό πρόσφατο κατακλυσμό αυτόν του Δευκαλίωνος καί πιό πρόσφατη εκπύρωσιν στην εποχή του Φαέθοντος)

'Υπάρχει κάτι πού αξίζει να το ύπογραμμίσωμε: εις την κλασσική εποχή οί περισσότεροι λαοί είχαν αναπτύξει μόνον μυθολογική και όχι επιστημονική σκέψι. Κατόπιν ό Χριστιανισμός έφερε και είς τον ελληνικό χώρο την μυθολογική σκέψι, σήμερον δέ άκούομε έκπληκτοι νά λέγεται ότι «ό Θεός προκαλεί τους σεισμούς»!

Επομένως αξίζει νά θαυμάσωμε την κλασσική σκέψι. Λέγει ό Πλάτων εις τον Τίμαιο: «ή πραγματική αιτία των καταστροφών είναι ή μεταβολή της τροχιάς των πέριξ της γης περιφερόμενων ουρανίων σωμάτων (των περί γην και κατ ούρανόν ιόντων παράλλαξις)».

Τούτο όμως είναι ακόμη εκπληκτικότερο, καθώς μόλις σήμερον άνατέλει ή πίστις ότι δεν είναι

δυνατόν να προκληθούν μεγάλαι γεωλογικαί καταστροφαι, παρά μόνον μετά μία διαταραχή του γεωγραφικού άξονος της γης. Αυτό είναι δυνατόν νά συμβή μόνον με τήν δράσιν εξωγενών

παραγόντων, δηλαδή με τήν άντίδρασι της γης με ενα άλλο ουράνιο σώμα, άντίδρασι πού μπορεί νά είναι ή πρόσκρουσις ή «στενή επαφή», τουτέστιν διέλευσις άπο το μαγνητικό πεδίο της γης.

Προσέτι, ό Πλάτων εις τον Τίμαιον ομιλεί συγκεκριμένως διά μία μεγάλη γεωλογική καταστροφή ή οποία συνέβη προ 11.500 ετών, κατά τήν έποχήν ενός ακμάζοντος πολιτισμού, ή όποια όχι μόνον ήλλαξε τήν τοπογραφία της γης άλλα κατεπόντισε και τήν Ατλαντίδα: «σεισμών έξαισίων και κατακλυσμών γενομένων, μιας ημέρας και νυκτός χαλεπής επελθούσης... ήτε 'Ατλαντίς νήσος ωσαύτως κατά της θαλάττης δύσα ήφανίσθη»...

ΧΡΥΣΗ ΕΠΟΧΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΣ

Ευσταθεί ή άποψις των κλασσικών οτι έγινε ό Μεγάλος Κατακλυσμός πού διέκοψε τον πολιτισμό της Χρυσής 'Εποχής; Έάν οι κλασσικοί έκαναν λάθος εις αυτήν την βασικωτάτη κοσμοθεωρητική πεποίθησί τους,τότε πιθανώς ήτο λάθος ολόκληρος ή κοσμοθέασίς των, οπότε δικαιώνεται ή χριστιανική κοσμοθέασις της βραχείας 'Ιστορίας τών 5.000 ετών.

Ή σοβαρότης και ή βαρύτης αυτών τών προβληματισμών καθίσταται εμφανής, εάν λάβωμε όπ' οψιν μας οτι ένα από τα θεμελιώδη δόγματα -και το πλέον άναμφίλεκτον της αρχαίας ελληνικής κοσμοαντιλήψεως-ήτο αυτό τής Χρυσής 'Εποχής. Όποτε σήμερον, οιοσδήποτε ονομάζει εαυτόν άρχαιόφιλον ή «έλληνοκεντρικόν» οφείλει προ παντός άλλου νά πιστεύη εις τήν άποψιν αυτήν, τής κυκλικής καταστροφικής εξελίξεως τής γής, του ανθρώπου καί του πολιτισμού!

Υποστηρίζουμε δε την εξής θέσι: προ 12.500 ετών συνέβη ό Μεγάλος Κατακλυσμός ό όποιος

βιαίως και αιφνιδίως διέκοψε έναν πολιτισμό πνευματικώς καί τεχνολογικώς ύπέρτερον του νυν υπάρχοντος!

Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΥ

Αρχικά άς αναλύσωμε την θέσι ότι κάθε μεγάλη γεωλογική καταστροφή οφείλε ται εις μία διαταταχή του γεωγραφικού άξονος τής γής. 'Επί πλέον, ορίζεται ότι καταστροφαί πού οφείλονται εις τήν περιστροφήν του άξονος τής γής επί ενός μεσημβρινού -ό όποιος άξονας όμως επανέρχεται είς τήν αρχική του θέσι-προκαλούν μεγάλας αναστατώσεις στον άνθρωπο καί τον πολιτισμό του, άλλα ή καταστροφή δεν είναι τοιούτου μεγέθους ώστε νά διακοπή ό πολιτισμός τελείως.

Αύτάς τάς όνομάζομε μεγάλας γεωλογικάς καταστροφάς καί τάς διακρίνομε άπό τους Κατακλυσμούς. 'Άν όμως ό άξων τής γής δεν επανέλθει είς τήν άρχικήν του θέσιν άλλα σταθεροποιηθή είς μία θέσι ισορροπίας -ή οποία συνήθως δια φέρει περί τάς 90° άπό τής άρχικής-τότε λόγω τής αναπτύξεως δυνάμεων αδρανείας,τά φαινόμενα είναι έντονώτατα. Περιλαμβάνουν δέ γενικευμένην διέγερσιν του φλοιού τής γής, έκροήν λάβας, ύποθέρμανσιν τών πυθμένων τών θαλασσών με επακόλουθο τον λεγόμενο «προσκρουσιακό χειμώνα» καί μία μικρά εποχή παγετώνων κ.ο.κ. Αποτέλεσμα τούτων είναι ή ολοσχερής καταστροφή του πολιτισμού. Όπως μάς λέγει ό Πλάτων: «οι απόγονοι τών διασωθέντων έπι πολλάς γενεάς άπέθνησκον χωρίς νά γνωρίζουν νά γράφουν»!

Οι «ναυαγοί του Κατακλυσμού» προσπαθούν νά μή ξεχνούν τά σύμβολα του αλφαβήτου, διό καί τά βασικά σύμβολα του γνωστού μας αλφαβήτου εμφανίζονται κατά την προϊστορία απανταχού της γης! Φερ' ειπείν όλα τά γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου υπάρχουν εις το συλλαβάριον της Γκλοζέλ. Πρόκειται δια τοποθεσίαν της Γαλλίας όπου ευρέθησαν πλήθος εγχά ρακτων, δια παραστάσεων και γραμμά των , λίθων καί κεραμικά σκεύη καθώς και αγαλμάτια. Τά γράμματα δεν συγκροτούν σειράς, είναι ατάκτως τοποθετημένα δια μελλοντική χρήσι οι άνθρωποι αυτοί θέλουν νά κληροδοτήσουν εις τους επιγενόμενους την άνάμνησιν της γραφής! Τοιουτοτρόπως αναπτύσσονται και πάλιν γραφαί συλλαβικαί, ιδεογράμματα και σύμβολα μνημοτεχνικά, δηλαδή αντιστοιχούντα εις προτάσεις ή καταστάσεις, όπως ή περίφημος γραφή Ρόνγο-Ρόνγκο τής νήσου του Πάσχα.

'Επομένως, δι' όλους τους άσπαζομένους τήν εννοιαν τού προκατακλυσμιαίου πολιτισμού, στερείται νοήματος ή συζήτησις περί καταγωγής του αλφαβήτου, ή οποία αντιθέτως υποκρύπτει τήν χριστιανική θέσι τής βραχείας γραμμικής Ιστορίας.

Αναλύοντας λοιπόν τά αίτια και τους μηχανισμούς των καταστροφών αποδεικνύεται ότι τοιαύτη καταστροφή δικαιολογείται μόνον άπό τήν πρόσκρουσιν μετά τής γης ενός ουρανίου σώματος διαμέτρου περίπου δέκα χιλιομέτρων! Αυτό, διότι σώμα μικροτέρας διαμέτρου δεν θα προκαλέση τόσον έντονα φαινόμενα, ενώ σώμα μεγαλυτέρας δια μέτρου θά προκαλέση έκρηξιν και σχάσιν ολοκλήρου τού πλανήτου.

Ακολούθως ερευνώντας τά γεγονότα του Κατακλυσμού καθώς και τά αποτελέσματα του, ανιχνεύονται αι εναποθέσεις μεγάλων αριθμών ζώων εις τά σημεία όπου έλίμνασε το κατακλυσμιαΐον κύμα -όπως συμβαίνει π.χ. εις τήν χαράδρα του Πικερμίου-ή αιφνίδια αλλαγή τής στάθμης τών υδάτων, αί άνωμαλίαι πού εμφανίζονται εις τήν δενδροχρονολόγησι,ή μυστηριώδης παρουσία στρώματος ερυθρού σιδηρούχου πηλού,κτλ.

Ακολούθως, διερευνάται το αίτιον του συγκεκριμένου Κατακλυσμού. Εις τά πλαίσια αυτής τής αναζητήσεως μελετάται το δορυφορικόν σύστημα τής γής και ή πολυσυζητημένη άποψις τής συλλήψεως υπό τού βαρυτικού πεδίου της Γης, της Σελήνης, γεγονός πού είχε ώς αποτέλεσμα την έκκαθάρισι του παλαιοτέρου δορυφορικού συστήματος της Γης.

Βεβαίως, ή πτώσις οιουδήποτε μετεωρίτου δύναται να δικαιολόγηση τά φαινόμενα, όμως αι αρχαίαι παραδόσεις ομιλούν επιμόνως δια προρρήσεις της έλεύσεως του Κατακλυσμού από εκατονταετιών πρίν, ώς π.χ. αι αραβικά! παραδόσεις πού λέγουν ότι ή Μεγάλη Πυραμίδα έκτίσθη 300 ετη προ του Κατακλυσμού, ακριβώς έν γνώσει της έλεύσεώς του, δια να χρησιμεύση ώς μνημείον μέτρων και σταθμών. Π.χ. γράφει ό χρονικογράφος Μουταρντί: «Εις τά πανάρχαια βιβλία των Χρονικών περιγράφεται ή ιστορία του βασιλέως Σαουρίντ, της συνεδριάσεως των Ιερέων, της ανακοινώσεως υπ' αυτών του επερχομένου Κατακλυσμού και της ληφθείσης αποφάσεως νά κτισθούν οι Πυραμίδες διά νά ένσωματωθη εις αύτάς ο,τι ήτο δυνατόν από την αρχαία γνώσι... Τά υδατα έσκέπασαν τάς Πυραμίδας και τά σημεία της διαβρώσεώς των διακρίνονται έως της σήμερον•»!

Τούτο μας άγει εις το συμπέρασμα ότι ήδύνατο νά ύπολογισθή ή τροχιά του ουρανίου σώματος, επομένως ότι τούτο δεν ήτο τυχαίος μετεωρίτης αιφνιδίως εμφανισθείς, άλλα σώμα περιστρεφόμενον περι την γήν, δορυφόρος αυτής! Αυτός ο δορυφόρος παρεκτοπίσθη ύπό μεγαλυτέρου σώματος -βαίνοντος παραλλήλως προς αύτόν-διολίσθησε από την άπόστασιν σταθεράς τροχιάς εις ένα σημείον πλησιέστερον προς την Γή, όπου ή βαρύτης προκαλεί σταδιακήν μείωσιν του ύψους της τροχιάς, έως το σώμα νά πρόσκρουση έπι της επιφανείας της γης.

Μπορούν ακόμη νά περιγραφούν λεπτομερώς τα υπάρχοντα γεωλογικά και κλιματικά στοιχεία πού αποδεικνύουν τα συμβάντα της καταστροφής και τα όποια μαζί με πλήθος άλλων στοιχείων ως π.χ. ή μελέτη των δέλτα των ποταμών, προσδιορίζουν τον χρόνο τής καταστροφής ως έπελθόντα προ 12.500 ετών.

Η ΑΝΑΜΝΗΣΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΥΘΟΙ ΤΟΥ ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΥ

Βεβαίως, ενα γεγονός τόσον κοσμοϊστορικόν ώς ό Κατακλυσμός δεν θά μπορούσε παρά να έμενε εις την Ίστορικήν μνήμην τών λαών. Και πράγματι έμεινε και έτελούντο άναμνηστικαί ίεροπραξίαι, ώς π.χ. λέγει ό Θεόπομπος ή τρίτη ήμερα τών Ανθεστηρίων -οί Χύτροι-ήτο εορτή μνήμης τού Κατακλυσμού, κατά τήν οποίαν έψηνε το πανσπερμία έκ τής οποίας ουδείς μετελάμβανε, αλλ' ήτο αφιερωμένη εις τόν Έρμήν Χθόνιον (Σχ. Αριστοφάνους 1076): «τους διασωθέντας έκ του κατακλυσμού έφήσαι χύτρας πανσπερμίας όθεν ούτω κληθήναι την έορτήν... θύειν... Έρμη τω Χθονίω... και τους παραγινομένους υπέρ τών αποθανόντων Ίλάσασθαι τόν Έρμήν.»

'Επίσης, συμβολικώς έκχέετο ύδωρ εντός ενός χάσματος το όποιον υπήρχε εις τάς Αθήνας παρά τόν γνωστόν μας ναόν του 'Ολυμπίου Διός και το όποιον έλέγετο ότι άπερρόφησε τα ύδατα τού Κατακλυσμού! ('Άραγε έχει εντοπισθεί αυτό τόχάσμα;)

Όμως, οί Μύθοι τού Κατακλυσμού είναι πράγματι παγκόσμιοι. Μεταξύ αυτών ας άναφερθή συνοπτικώς ή ενδιαφέρουσα άποψις του Ποπόλ Βου, τού Χρονικού τών Μάγιας της Γουατεμάλας. Κατ' αυτό έχουν κατα γραφή τέσσερεις έποχαί πολιτισμού χαρακτηριζόμενοι

ώς «ήλιοι»— πού κατεστράφησαν λόγω γεωλογικών αιτίων: «Ή πρώτη εποχή ήτο ό 'Ήλιος του ύδατος... πλημμύρες και κεραυνοί τόν κατέστρεφαν. Ή δευτέρα εποχή του 'Ηλίου τής Τής, είδε τόν Κόσμο να. κατοικείται από γίγαντας, τους Κιναμετζίν, οί οποίοι έξηφανίσθησαν σχεδόν όλοκληρωτικώς όταν σεισμοί ερήμωσαν τήν Γή. Τρίτος ήλθε ό 'Ήλιος τοϋ Άνεμου και τότε κατώκησαν τήν Γήν ανθρώπινες φυλές, οί Όλμέκοι και οί Ξιλάνκας. Αύτοι έξώντωσαν τους παραμείναντας γίγαντας και 'ίδρυσαν τήν Χολουλα... Μία θαυμαστή προσωπικότης πού έπωνομάσθη Κουετζαλκοάτλ, ενεφανίσθη εις αυτήν τήν εποχή και έδίδαξε τόν πολιτισμό και τήν ηθική... αυτός έφυγε... προλέγων ότι ό Κόσμος θά καταστραφή από ισχυρούς ανέμους και ότι οι άνθρωποι θά μεταβληθούν εις πιθήκους καταφεύγοντες εις τά δένδρα, όπως και έγινε. 'Ή τετάρτη εποχή, ή παρούσα, καλείται 'Ήλιος του Πυρός και θά τελείωση εντός μιας γενικής έκπυρώσεως»!

Βεβαίως, υπάρχουν καί οι πολυπληθείς μύθοι των νήσων του Ειρηνικού πού ομιλούν άπαξάπαντες «δια μία αρχαία "μεγάλη γη" ή οποία έβυθίσθη εις μία πολύ παλαιά εποχή».

Ιδιαιτέρως περιγράφεται εις τάς παραδόσεις το γιγαντιαίον κατακλυσμιαϊον κύμα το όποιον έσάρωσε κυριολεκτικώς τάς ξηράς. Τούτο οφείλεται αφ' ενός εις την άνατάραξιν του Ώκεανού ύπό της προσκρούσεως και άφ' έτερου εις την δράσιν της δυνάμεως της αδρανείας. Τό κύμα έκινείτο με ταχύτητα υπέρ τα 300 χλμ. την ώρα και φθάνει τό ύψος τών δύο χιλιομέτρων!

Χαρακτηριστικώς, εις τους Μεσανατολικούς μύθους προΐσταται του Κατακλυσμού ό Θεός "Εα πού παρίσταται μισός άνθρωπος καί μισός Ίχθύς. Ούτος δεν είναι Θεός ούτε τών ποταμών, ούτε της θαλάσσης, είναι ό Θεός τών υδάτων της αβύσσου, δηλαδή του Ώκεανού. Φέρει, κατά τήν παράδοσι, τον πολιτισμό εις τήν ορεινή Άσσυρία, ένα πολιτισμό παγκόσμιο με υπερωκεάνειες συγκοινωνίες και μεγά λα παραλιακά-ναυτιλιακά κέντρα πού καταστρέφονται άπό τό κατακλυσμιαίο κύμα... Βλέπομε λοιπόν ότι ή συγκεκριμένη παράδοσις ομιλεί σαφώς διά τό ωκεάνειο κύμα καί ουχί διά κάποια πλημμύρα του Ευφράτου, πράγμα άλλωστε λίαν σύνηθες.

Ή περί προκατακλυσμιαίου πολιτισμού άποψις εξηγεί επίσης τό μυστήριον της ανθρωπινής οίκήσεως εις τα σπήλαια. Τα παλαιολιθικά σπήλαια πού κατοικήθησαν προ 12.500 ετών έχουν να μάς επιδείξουν τήν εξαιρετική ζωγραφική πού αποτελεί τέχνη λίαν εξελιγμένη , καθώς και τήν ύπερανεπτυγμένη γνώσι τών χρωστικών καί τών φωτιστικών ουσιών τών λύχνων.

Με άλλους λόγους οί κάτοικοι τών σπηλαίων δεν είναι πρωτόγονοι• είναι «οί ναυαγοί του Κατακλυσμού», όπως λέγει ό μεγάλος ερευνητής τής προϊστορίας, διευθυντής τοϋ Μουσείου του Άνθρωπου τών Παρισίων, Λουΐ-Κλώντ Βενσάν.

Αντιθέτως, εις τό νεολιθικόν σπήλαιον ζουν άνθρωποι σχετικώς απολίτιστοι, οπότε τούτο είναι άδιακόσμητον! Βλέπομε λοιπόν οτι καί ή τέχνη της σπηλαιογραφίας δεν ακολουθεί ανοδική πορεία, εμφανίζεται περί τήν εποχή του Κατακλυσμού καί μετά εκλείπει διότι οί μετακατακλυσμιαίοι άνθρωποι εγκαταλείπουν μετ' ολίγον τά σπήλαια: «Μετά τήν έγκατάλειψιν του Αασκώ τελειώνει οριστικώς ή τέχνη τής σπηλαιογραφίας στην Δυτική Ευρώπη».

Η  ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΙΣ

Ή  «καταστροφική/καθοδική» έξέλιξις, ή οποία αύτη καί μόνη δύναται

 νά έρμηνεύση τήν εναλλαγή τών γεωλογικών αιώνων και την παραγωγή νέων ζωολογικών ειδών, εξηγείται καί από την Όρνιθογένεσι. Κατά την Όρνιθογένεσι, επιτυγχάνεται ή δημιουργία τελείως νέων ειδών δια των πολλαπλών κατακλυσμιαίων μεταλλάξεων, που οφείλονται εις την αύξησιν της ραδιενέργειας.

Ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζει ή προϊστορία του Άνθρωπου, έν συναρτήσει προς τους μύθους περί γιγάντων και τα πολυπληθή λίαν ενδιαφέροντα απολιθώματα ώς αυτά του γίγαντος τής Ίάβας, ή τών σκελετών τής Γουαδελούπης (νήσος τής Καραϊβικής) πού είναι ηλικίας άνω τών τριών εκατομμυρίων ετών! (Πρόκειται δια τον λεγόμενον άνθρωπον τής Μειόκαινου εποχής ). Καταλήγομε δε εις το συμπέρασμα οτι «οι ανθρώπινες φυλές διεχωρίσθησαν εις άπωτάτη εποχή από προ-άνθρώπινο πρόγονο, ό δε άνθρωπος υπάρχει ώς "σοφός" από πολλών εκατοντάδων χιλιάδων ετών, οπότε υπάρχει χρόνος δι' αρκετούς καί όχι μόνον ένα "προκατακλυσμιαίο" πολιτισμό ».

Η ΚΟΙΝΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΚΟΙΝΑ ΣΥΜΒΟΛΑ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΕΠΟΧΗΣ

Άπό την θρησκεία τής Χρυσής 'Εποχής προέρχονται οι παραδοσιακές θρησκείες καί δι' αυτό εμφανίζουν μία εκπληκτική ομοιότητα στις βασικές αρχές τους.

Ίδια όμοιότης παρατηρείται και στην παραδοσιακή κοσμογονία, ή οποία στηρίζεται στην δράσι των δύο δημιουργικών κοσμογονικών ουσιών,του πεδί ου της ύλης, του παραγωγικού των σωματιδίων -που είναι γνωστό στους κλασσικούς ως Μεριστή Ούσία-και της πρωταρχικής ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας, γνωστής στους κλασσικούς ώς «Αίθήρ ή Συνεχής Ουσία». Πράγματι είναι παγκόσμιος ή έξάπλωσις τών συμβόλων τών δύο ουσιών: τής Σπείρας, συμβόλου τής ταχύτατης περιδινούμενης κινήσεως του Αιθέρος και του Κυματίου, συμβόλου του πεδίου τής ύλης.

Έντύπωσι επίσης προκαλεί ή καθολική παγκόσμιος έξάπλωσις του δευτερογενούς συμβόλου,του ρυθμού του δημιουργημένου ήδη Σύμπαντος το όποιον εικονίζει την κίνησιν του κόσμου, σχεδιαζόμενο συνήθως ώς Σβάστικα και σπανιώτερον ώς τρισκελές ή όκτασκελές. Βεβαίως, είναι γνωστόν ότι αφθονεί ή Σβάστικα εις την Τροία- καί είναι εξίσου γνωστή ή άνακαλυφθείσα υπό του Σλήμαν Υδρόγειος σφαίρα φέρουσα τους παραλλήλους καί έχουσα τήν ζώνην του 'Ισημερινού διακεκοσμημένη με Σβάστικες, που συμβολίζουν τήν κίνησι τής Γής περί τον άξονα της καί συγχρό νως αποτελούν συντομογραφίαν τής κινήσεως τής Γής περί τον Ήλιο.

Ένα άλλο σύμβολο παγκοσμίου εξαπλώσεως είναι ό Λαβύρινθος, ό οποίος εικονίζει τήν πορεία τής ψυχής προς τήν τελειοποίησι διά τών επανειλημμένων μετεμψυχώσεων.

ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΜΕΓΑΛΙΘΙΚΑ ΚΤΙΣΜΑΤΑ.

ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ, ΜΕΓΑΛΙΘΟΙ, ΜΕΓΑΛΙΘΙΚΑΙ ΠΟΛΕΙΣ

Παρουσιάζει μοναδικό ενδιαφέρον ή προκατακλυσμιαία τεχνολογία, όπως μας εμφανίζεται μέσα από τά υπολείμματα της καί τάς προσπάθειας μιμήσεως της κατά τήν πρώτη μετακατακλυσμιαία εποχή.

 

Το περιφημότερο μνημείο, απ' όσα όποθέτομε βασίμως ότι άποτελούν κατάλοιπα τής προκατακλυσμιαίας εποχής, είναι ή Μεγάλη Πυραμίδα. 'Εδώ, πρέπει να σημειωθή ότι ή παράδοσις ομιλεί εντόνως περί αυτού π.χ. οί Άραβες καί οί Αιγύπτιοι ενώ ονομάζουν γενικώς τάς πυραμίδας «μπαραμίντ», κατά παραφθορά τής ελληνικής λέξεως πυραμίς. Αντιθέτως το συγκρότημα τής Γκύζης καλείται «άλ Άχράμ», αί άρχαίαι! Πράγματι, ή μελέτη τής Μεγάλης Πυραμίδος αποκαλύπτει εκπληκτικά πράγματα. Κατά πρώτον το μυστήριον τής κατασκευής της ή οποία είναι ανέφικτος ακόμη καί σήμερον. Δεν μας εντυπωσιάζει μόνον διά του κολοσσιαίου μεγέθους της (π .χ. ό όγκος της λιθοδομής ανέρχεται εις 2,5 εκατομμύρια κυβικά μέτρα με συνολικόν βάρος 6,5 εκατομμύρια τόννων!). Είναι ίσως περισσότερο εντυπωσιακή ή ακρίβεια της κατασκευής της.

Ή ανοχή συναρμογής μεταξύ των λίθων π.χ., ή οποία εις τους τυχαίους λίθους είναι 2,5 χιλιοστά του χιλιοστομέτρου! Δηλαδή ομιλούμε διά τήν ακρίβεια κατασκευής των συγχρόνων οπτικών οργάνων! Όμως ή λιθοδομή της αιθούσης του Βασιλέως, αποτελούμενη από τεραστίους ογκολίθους γρανίτου του Άσσουάν - πετρώματος υψηλοτάτης σκληρότητος και μή υφισταμένου τριβή διά τών γνωστών μεθόδων- έχει άνοχήν μηδέν! Ώς λέγει ό μεγάλος Ένέλ, είναι ένα έργον υψηλής ακριβείας, μία εργασία που εμφανίζεται ώς άχρηστος πολυτέλεια δι' οιονδήποτε μνημείον...

Βεβαίως, εξίσου μας εντυπωσιάζουν τά μαθηματικά τής κατασκευής της και ή ένσωμάτωσις τών μαθηματικών σταθερών.

Ή Μεγάλη Πυραμις κατεσκευάσθη όχι διά να έχη οιανδήποτε λειτουργίαν άλλα διά νά άποτελέση το πρότυπον διά τήν έπανέναρξιν του πολιτισμού! Γίνεται πολλή συζήτησις διά το εάν ή Πυραμίδα είναι άστεροσκοπείον. Ασφαλώς δεν είναι όπως τήν βλέπομε σήμερον,όμως αποτελεί πρότυπον τελείου αστεροσκοπείου άνευ χρήσεως κατόπτρων και φακών: έάν κατασκευασθή μία κόλουρος πυραμίς φθάνουσα μόνον έως το μέσον τής σημερινής,τότε ό λεγόμενος μέγας διάδρομος μεταμορφούται εις ακριβές και εύχρηστο μεσημβρινό τηλεσκόπιο και ή δημιουργούμενη "ταράτσα" εις τέλειο επίπεδο υπολογισμών διά τής μετρήσεως τής σκιάς!

Αξίζει νά σημειωθή, ότι κατά τήν άποψίν μας, το άρχαιότερον σωζόμενον κτίσμα δεν είναι το

συγκρότημα τών πυραμίδων τής Γκύζης άλλα το περίφημον μεγαλιθικόν οικοδόμημα τής Αβύδου, το γνωστόν ώς Όσίρειον. Το μεγαλιθικό τούτο κτίσμα εξαίρετου τετραγωνικής λιθοδομής,τό όποιον σήμερον είναι ήμιβυθισμένον εντός μαλακής άμμου, διά τής παραδόσεως τής μεγίστης αρχαιότητος του έδημιούργησε τον μύθον που θέλει τήν Άβυδον πόλιν αρχαιότατη και ίερά! Οι δέ Αιγύπτιοι έσκέφθησαν ότι εν τοιούτον κτίσμα δεν ήτο δυνατόν νά ήτο τίποτε άλλο, πάρεξ ό τάφος του

 

Ή κόλουρος πυραμις έχρησιμοποιήθη ώς κτίσμα ίερόν παγκοσμίως καί, μάλιστα, αί διαστάσεις της ήσαν τοιαύται ώστε μετέφερον τάς μετρήσεις ενός σφαιρικού τριγώνου εις τάς μετρήσεις τών επιπέδων της πυραμίδος, δηλαδή τά πολύπλοκα προβλήματα σφαιρικής γεωμετρίας τής γεωδαισίας έλύνοντο ευκόλως δια τής έπιπεδομετρίας!

Ό Προκατακλυσμιαίος Πολιτισμός έχαρακτηρίζετο από τις μεγαλιθικές οικοδομές του και μετακατακλυσμιαίως δια μία ώρισμένη περίοδο έσυνεχίσθησαν αί ίδιαι τεχνικαι, μέ αποτέλεσμα τήν παγκόσμιο έξάπλωσι τόσον των μεγαλιθικών κτισμάτων, όσον και των μεμονωμένων μεγαλίθων που άλλοι είναι προκατακλυσμιαίοι και άλλοι μεταγενεστέρας εποχής.

'Ιδιαιτέρως γόνιμος είναι ή μελέτη των νήσων του Ειρηνικού, όπου δυστυχώς ή αρχαιολογική έρευνα είναι ανύπαρκτος και είναι γνωστά μόνον καταφανή μνημεία και μάλιστα μόνον όσα έξ αυτών δεν περιβάλλονται ύπό πυκνής βλαστήσεως. Το πλήθος των μεγαλιθικών μνημείων περιλαμβάνει πολλά πού είναι έκπαλαι γνωστά, ως οί μεγαλιθικοί πυραμιδοειδείς βωμοί τών τεμενών ή τά κολοσσιαία αγάλματα τής νήσου του Πάσχα, αλλά και άλλα πού άνεκάλυψαν προσφάτως διάφοροι έρευνηται ως ό γνωστός Θώρ Χάϊερνταλ.

Απαντάται λοιπόν πλήθος μεγαλιθικών κατασκευών αρίστης συναρμογής, ώς π.χ.:

•             το περίφημον τέμενος Αχού Βινάπου τής νήσου του Πάσχα, μεγαλιθικών δαπέδων (πρόκειται ασφαλώς δι' υπολείμματα προκατακλυσμιαίων κτισμάτων —αυτά είναι γνωστά εις ιθαγενείς οί όποιοι τά χρησιμοποιούν διά νά κτίζουν έπ' αυτών τάς καλύβας τών οικισμών των)

•             πλακόστρωτους οδούς, πού πολλάκις καταλήγουν εις τήν παραλία -και εις ώρισμένας περιπτώσεις επανεμφανίζο νται εις τήν απέναντι νήσο, άψευδείς μάρτυρες μεγάλων γεωλογικών αναστατώσεων

•             πλήθος μεμονωμένων μεγαλίθων πού ενίοτε είναι περιτέχνου κατασκευής και σχηματίζουν λεωφόρους ώς οί άφθόνως άπαντώντες εις τήν νήσο Τινιάν πού έχουν τήν πρωτοτυπία νά αποτελούν ύψηλάς κολούρους τετραγωνικάς πυραμίδας πού επιστέφονται δι' ημισφαιρι κού "κιονόκρανου", ενώ άλλοτε πρό κειται διά τρίλιθα ώς το πολυσυζητημέ-νον και γιγαντιαίον τρίλιθον πού ευρίσκεται εις τήν πρωτεύουσα τής νήσου Τόνγκα Τάμπου και πολλά άλλα έκπληκτικώτερα, όπως ή μεγάλη μεγαλιθική πόλις Ποναπέ καταβυθισμένη σήμερον εις μικρόν βάθος

•             και τέλος, ή συνήθως άπαντωμένη λάξευσις τών ορέων ή τών λόφων ώστε νά αποτελέσουν επιπέδους επιφανείας - αναβαθμούς. 'Εξίσου πλήρης μεγαλιθικών μνημείων και πυραμίδων είναι ώς προελέχθη ή Αμερική, εδώ θά άναφέρωμε μόνον τήν περίφημο και έξ ολοκλήρου μεγαλιθική πόλι Τιαχουανάκου τήν οποίαν έχομε ιδιαιτέρως μελετήσει. Ή πόλις αυτή ή οποία έσώζετο άκεραία και κατεστράφη υπό των Ισπανών άνατιναχθείσα συστηματικώς δια πυρίτιδος, διότι ήθελαν να λάβουν τον άργυρον των συνδέσμων... Οι σύνδεσμοι μεταξύ των λίθων ήσαν έξ αργύρου διότι ώς γνωστόν μόνον ό άργυρος εμφανίζει συστολήν-διαστολήν όμοίαν του λίθου οπότε αποφεύγονται αί μελλοντικάί φθοραί!

Η ΑΝΕΠΤΥΓΜΕΝΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ

Οι παραδόσεις όμιλούν κατά τρόπο απόλυτο δια τήν υψηλή τεχνολογία τής Χρυσής 'Εποχής. Τοιούτον παράδειγμα αποτελεί ή αεροπορία. Τήν προκατακλυσμιαία ύπαρξι Ιπταμένων συσκευών αναφέρουν ρητώς οχι μόνον απασαι αί παραδόσεις άλλα, επιπλέον, περιγράφουν τά μεγάλα ινδικά επη Μαχαβαράτα και Ραμαγιάνα.

Είδικώτερον όμως, υπάρχουν εις τάς Ινδίας αρκετά κείμενα τά όποια ασχολούνται ειδικώς με τήν αεροναυπηγική ! Αυτά αποτελούν προσπάθειας διασώσεως τών τεχνικών γνώσεων τής επιστήμης αυτής, ομιλούν με γλώσσαν καθαρώς τεχνική διά τά αεροπλοία τά όποια ονομάζουν Βιμάνας και το σπουδαιότερο τών κειμένων τούτων είναι ή Βιμαάνικα Σάστρα.

Άπό τήν μελέτη τών εν λόγω κειμένων συνάγονται σημαντικά συμπεράσματα. Τά αερόπλοια αυτά δεν κινούνται συνήθως όπως τά σημερινά αεροπλάνα τών οποίων οι έλικες βιδώνονται εντός τού αέρος —βεβαίως υπάρχουν και έλικοφόροι Βιμάνας πού χρησιμοποιούνται εις εΙδικάς περιστάσεις. Ή αρχή κινήσεως τους είναι τόσον υπέρτερα αυτής τών σημερινών αεροπλάνων ώστε αυτά ομοιάζουν άπελπιστικώς παρωχημένα. Αί Βιμάνας κινούνται χωρίς νά συγκρούονται με τόν αέρα διότιπροωθούνται δημιουργούσαι δι' ιονισμού κενόν αέρος εμπρός τους!

Ή περιγραφή τών κινήσεων τών Βιμάνας συμφωνεί πλήρως με τά προβλεπόμενα υπό τής θεωρίας και έκπληκτοι βλέπομε νά περιγράφεται, φερ' ειπείν, ή έν ακινησία τρομώδης κίνησις - "σάν φύλλο πού πέφτει". Ή περιγραφή τών μηχανών κινήσεως τους καθιστά πασίδηλον ότι πρόκειται διά μηχανάς παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος, διό και τά σχόλια τής εκδόσεως τής Βιμαάνικα Σάστρα εις τήν αγγλική γλώσσα (1923) τάς χαρακτηρίζουν ώς "δυναμό"!

Είναι γνωστόν ότι διοχετεύοντες ύψίσυχνον ρεύμα εις τήν εξωτερική επιφάνεια τού σκάφους έπιτυγχάνομε τόν απαιτούμενο ιονισμό και ότι ελέγχοντες εις ποία τμήματα τής επιφανείας θά διοχετευθή το ρεύμα έπιτυγχάνομε την ταχύτατη κίνησι του σκάφους: το σκάφος κινείται εντός του κενού πού προκαλείται από το φορτισμένο-ίονίζον τμήμα του προωθούμενον ύπό της πιέσεως του αέρος έπι της μη φορτισμένης πλευράς κ.ο.κ.

 

Η ΕΠΑΝΕΞΑΠΛΩΣΙΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Μετά τον Κατακλυσμό ή άνθρωπότης αρχίζει την εργώδη προσπάθεια έπανακτήσεως του πολιτισμού και αποτελεί αξιοσημείωτο γεγονός ότι διασώζονται ώρισμένα κέντρα πολιτισμού, τα όποια όμως και αυτά εξαφανίζονται λόγω των συχνών καταστροφών πού είναι χαρακτηριστικό της μετακατακλυσμιαίας εποχής, επειδή έχομε την γενικευμένη δράσι τών ηφαιστείων και την συνεχιζόμενη πτώσι υπολειμμάτων του ουρανίου σώματος. Πρόκειται δια την εποχή πού παρέμεινε εις τήν μνήμην ως «αργυρά εποχή»! Θα αναφέρομε εδώ δύο τοιαύτας περιπτώσεις. Πρώτον, υπήρξε, άγνωστον που, ενα κέντρο διατηρήσεως του πολιτισμού το όποιον προσεπάθησε νά έπαναχαρτογραφήση τήν γή και μάς έκληροδότησε τους υψηλής ποιότητος χάρτας, τους γνωστούς ώς πορτολάνους, ενώ ή δευτέρα περίπτωσις είναι αύτη τών πινακίδων Niven.

ΟΙ ΧΑΡΤΕΣ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΤΑΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Γνωρίζομε το επίπεδο τής χαρτογρα φίας, όχι μόνον του μεσαίωνος και τής συγχρόνου εποχής άλλα και τής κλασσικής εποχής, διότι έχει διασωθή πλήρες το σύγγραμμα του γεωγράφου Πτολεμαίου μαζί με τον φάκελλο τών χαρτών πού τό συνόδευε. Ή χαρτογραφία του Πτολεμαίου είναι χονδροειδής όπως φανταζόμεθα ότι πρέπει νά είναι ή χαρτογραφία ενός πολιτισμού πού δεν δύναται νά ύπολογίση τό γεωγραφικό μήκος, πράγμα πού έγινε στοιχειωδώς κατορθωτό μόνο τον 18ον αιώνα, ένώ ακόμη και σήμερον αποτελεί δυσκολώτατο εγχείρημα διά τους ναυτιλομένους.

Όμως παραλλήλως προς αυτή τήν επίσημο χαρτογραφία υπήρξαν ήδη άπό του μεσαίωνος γνωστοί και διατηρούμενοι ύπό κύκλων ναυτικών ως εμπορικά μυστικά οί λεγόμενοι πορτολάνοι, χάρτες καθ' όλα σύγχρονοι τους οποί ους και αντέγραψαν οί γνωστοί χαρτογράφοι. Οί πορτολάνοι εικονίζουν επακριβώς μεν την Μεσόγειο, αλλά την Βαλτική, όχι όπως την γνωρίζομε σήμε ρον άλλα όπως πρέπει νά ήτο προ της τήξεως τών παγετώνων!

Όμως ύπήρχον και συνολικοί χάρται ολοκλήρου του κόσμου. Εις εξ αυτών, ό λεγόμενος χάρτης του Πίρι Ράϊς, έχει γίνει διεθνώς διάσημος. Αυτός εμφανίζει έκπληκτικάς λεπτομέρειας και περί τεχνοσφαιρική προβολή. Πράγματι είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι ό Οθωμανός ναύαρχος Πίρι Ράϊς ένδιεφέρετο ιδιαιτέρως διά την χαρτογραφία και συνέταξε δι' επιτόπιας παρατηρήσεως έναν άτλαντα της Μεσογείου, έκ του οποίου προέρχονται πολλαι από τάς αναπαραστάσεις τών νήσων του Αιγαίου που μάς διασκεδάζουν με το περίεργο σχήμα τους -γεγονός φυσικό εφ' όσον δεν ήδύναντο νά μετρηθούν αι αποστάσεις άλλα μόνον να περιγραφή ή άκτογραμή...

Ό 'ίδιος δμως, εις τά 1550, δωρίζει εις τον Σουλτάνο τον γνωστό «χάρτη» πού έχει όχι μόνον μία τελεία Μεσόγειο αλλά και μία τελεία Αμερική και ένα τέλειο τμήμα τής Ανταρκτικής, ή όποια χαρτογραφήθηκε μόνον τελευταίως!

Χαρακτηριστική, έξ άλλου, είναι ή περίπτωσις του μεγάλου χαρτογράφου Μερκάτωρος. Ούτος, μετά την άνακάλυψιν τής Αμερικής, παρουσιάζει τον πρώτον χάρτην της. Αυτός, βασισμένος ασφαλώς εις πορτολάνον άνάλογον αυτού του Πίρι Ράϊς, δεικνύει το γνωστό σημερινό σχήμα με απόλυτα σωστά τά γεωγραφικά μήκη! Αργότερα εμφανίζεται ό δεύτερος χάρτης τής Νοτίου Αμερικής. Ό Μερκάτωρ έχει απορρίψει πλέον τον πορτολάνον του και στηρίζεται εις τάς πληροφορίας τών εξερευνητών, οπότε λεπτομέρειαι σωσται εις τον πρώτο χάρτη τώρα εμφανίζονται λάθος, ένώ το γενικόν λάθος εις το μήκος μας εμφανίζει μία αστεία "τετράγωνη" Νότιο Αμερική τετραπλασίου πλάτους του κανονικού!

Βεβαίως, υπάρχουν πολλοί άλλοι γενικοί χάρτες προερχόμενοι έκ τών πορτολάνων, όπως ό χάρτης Χατζή Αχμέτ, επίσης του 1550, με μία τέλεια Αμερική και εξεζητημένη σφαιρική προβολή, ή ό χάρτης του Όρονταίου Φιναίου του 1531 και αυτός εις μία πολύπλοκο «ταινιοειδή σφαιρική» προ βολή πού εμφανίζει μία ακριβώς σχε διασμένη Ανταρκτική άνευ πάγων, με εικονιζόμενη την θάλασσα του Ρός!

Γράφει ό έκ τών μελετητών τών χαρτών, Charles Hapgood, καθηγητής τής 'Ιστορίας τής 'Επιστήμης, στο πανεπιστήμιο του Νέου Χαμπσάϊρ: «Ή μαρτυρία ή παρεχομένη υπό τών αρχαίων χαρτών μάς υποβάλλει την υπαρξιν, εις λίαν παρωχημένας έποχάς, ενός πραγματικού πολιτισμού λίαν ανεπτυγμένου τύπου ό όποιος ήτο υπό πλήρη έννοια ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ πολιτισμός...

Εις την γεωδαισία, την ναυτική επιστήμη και την χαρτογραφία ήτο πλέον προωδευμένος από οιονδήποτε πολιτισμό προ του 18ου αιώνος... Ήχαρτογράφησις εις ηπειρωτική κλίμακα δεικνύει τήν ύπαρξι και οικονομικών συμφερόντων άλλα και τήν διάθεσι οικονομικών πόρων δί αυτήν.

Προϋποτίθεται ή υπαρξις οργανω μένης κυβερνήσεως δια νά χαρτογραφηθή μία ήπειρος ώς ή Ανταρκτική, διότι αυτή απαιτεί πολλάς έξερευνητικάς άποστολάς και πολλά στάδια εργασίας διά τήν σύνθεσι τών τοπικών παρατηρήσεων και τών τοπικών χαρτών εις ένα γενικό χάρτη ύπό μία γενική εποπτεία... όπως έγραψε ό Glanville μετά τήν μελέτη του έπι του αρχαιοτάτου αιγυπτιακού ημερολογίου του 4241... Ή επιστήμη την οποία βλέπομε στην αύγη της καταγεγραμμένης Ιστορίας δεν είναι επιστήμη εις την νηπιακή της ηλικία, άλλ' αντιπροσωπεύει τά ύπολείμματι της επιστήμης κάποιου μεγάλου και ακόμη αδιερεύνητου πολιτισμού»!

Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΙΣ ΤΩΝ ΠΙΝΑΚΙΔΩΝ NIVEN

Ό Γουλιέλμος Niven, γνωστός επιστήμων, μεταλλειολόγος ό όποιος έξηρεύνησε γεωλογικώς την Καλιφόρνιαν και το Μεξικόν κατόπιν εντολής των αντιστοίχων κυβερνήσεων, άνεκάλυψε εις τι 1910 εις το Σαν Μιγκέλ Άμάντλα, δέκα εννέα μίλια από την πόλιν του Μεξικού έναν πολιτισμό κατά πολύ αρχαιότερο όλων των γνωστών πολιτισμών του Μεξικού,ή καλότερον σειράν πολιτισμών χωριζομένην άπ' αλλήλων άπό επανειλημμένα στρώματα λάβας και καταστροφής.

Ό τελειότερος αυτών των πολιτισμών ήτο ό αρχαιότερος, όπως ακριβώς προβλέπεται άπό τά μετακατακλυσμιαία συμβάντα! Ευρέθησαν κτίσματα σημαντικά, δωμάτια έστολισμένα διά τοιχογραφιών, αψιδωτές θύρες , ενώ πιστεύομε ότι το τόξον και ή αψίδα ήσαν άγνωστες εις τους αμερικανικούς πολιτισμούς- εργαστήρια κοσμημάτων, τελειότερα τών γνωστών της κλασσικής εποχής του Μεξικού καί αγαλμάτια. Άλλα κυρίως εν απόθεμα περίπου 2.600 λίθινων πινακίδων, αϊ όποίαι φαίνεται ότι αποτελούν μία βιβλιοθήκη συμβόλων και ιερογλυφικών!

Οι μελετηταί τών πινακίδων τάς κατέταξαν εις ομάδας και υπέθεσαν ότι δυνάμεθα νά

άναπλάσσωμέ έξ αυτών μία κοσμοθέασι και μία κοσμογονία, ή οποία ομιλεί δια δυο βασικάς «κοσμικάς δυνάμεις» αι όποίαι άλληλαντιδρούν και έκ των οποίων παράγονται τά «τέσσερα βασικά στοιχεία» και έξ αυτών προέρχεται ή "διακόσμησις" και έξέλιξις του κόσμου.

Ατυχώς, αί άνασκαφαί διεκόπησαν, καθώς το Μεξικόν έβυθίσθη εις το χάος του εμφυλίου

 πολέμου καί τά πλούσια αυτά ευρήματα άπόκεινται σήμερον εις το Βρεταννικόν Μουσείον...

Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΙΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΝΝΟΙΑΣ ΤΟΥ ΠΡΟΚΑΤΑΚΛΥΣΜΙΑΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Γενικώς δυνάμεθα νά είπωμε ότι: (α) υπάρχουν υπερεπαρκείς αποδείξεις διά την γεωλογική καταστροφή που συνέβη προ 12.500 ετών καί (β) υπάρχουν ισχυρότατες ενδείξεις καί επαρκείς αποδείξεις διά τήν ύπαρξι του προκατακλυσμιαίου πολιτισμού. Επομένως, ευλόγως γεννάται το ερώτημα: διατί τότε δεν αποτελεί τμήμα της καθεστηκυίας επιστήμης καί δεν διδάσκεται εις

 τα πανεπιστήμια καί δεν αναφέρεται είς τά σχολικά εγχειρίδια;

Ή απάντησις είναι απλή: διότι δέν προβλέπεται άπό τά χριστιανικά δόγματα και αντίκειται είς τήν χριστιανική κοσμοθέασι! Όθεν πρόκειται διά θέμα ταμπού καί "επιστήμονες" καί θρησκευτικοί ηγέτες όμού εργάζονται διά τήν καταστροφή τών ευρημάτων! Γράφει ό μεγάλος ερευνητής του προκατακλυσμιαίου πολιτισμού, ό Πρόεδρος (τών δικαστηρίων τής Πολυνησίας) Jacolliot: «...είτε ύπό τον ήλιο του Ίνδουστάν, είτε ύπό τον ήλιο του Μεξικού, οι ευαγγελικές εταιρείες και οι ιεραπόστολοι όλων τών δογμάτων άμιλλώνται μεταξύ των, πλήρεις ζήλου και φανατισμού, εις τήν καύσι τών χειρογράφων, είς τήν άπόξεσι τών επιγραφών, ισοπεδώνουν τους ναούς και καταστρέφουν, παντού, τάς αρχαίας παραδόσεις τής άνθρωπότητος καθότι αυτές δέν δύνανται νά λυγίσουν προ του Μωσαϊκού νόμου.»!

Αναλύονται ιδιαιτέρως,μεταξύ των άλλων:

•Το δορυφορικόν σύστημα της γης.

•Η γεωλογία και η παλαιοκλιματολογία.

•Τα αίτια και οι μηχανισμοί των καταστροφών.

•Τα αποτελέσματα των καταστροφών:εναποθέσεις,ιζήματα.

•Τα συμβάντα του Μεγάλου Κατακλυσμού.

•Οι μύθοι του Κατακλυσμού.

•Η ανθρωπολογική εξέλιξις.

•Η κοινή γλώσσα.

•Το αλφάβητον και αι περιπετειαί του.

•Η παγκόσμιος Θρησκεία της Χρυσής Εποχής.

•Τα σύμβολα της παναρχαίας γνώσεως.

•Οι χάρτες του Προκατακλυσμιαίου Πολιτισμού.

•Η σημασία των μεγαλιθικών μνημείων.

•Η κατασκευή και ο λόγος υπάρξεως της Μεγάλης Πυραμίδος.

•Η τεχνολογία της Χρυσής Εποχής.

•Αι εξαφανίσεις μεγάλου αριθμού ζωολογικών ειδών.

•Ο χαμένος παραδείσιος πολιτισμός της Πολυνησίας.

•Η επανεξάπλωσις του πολιτισμού

•Αι νεώτεραι καταστροφαί.

Tου Παναγιώτη  Μαρίνη