Πριν από 70 χρόνια, η οικονομική ελίτ της εποχής συγκεντρώθηκε στο Νιου Χαμσάιρ των ΗΠΑ για να απαλλάξει την παγκόσμια οικονομία από τις επικίνδυνες ανισότητες και την «τυραννία» του χρυσού. Οι τρεις εβδομάδες σκληρών παζαριών και ουσιαστικά σύγκρουσης των δύο επικρατέστερων οικονομικών θεωριών που οδήγησαν στη γέννηση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου περιγράφονται αναλυτικά στο βιβλίο «The Summit» (η σύνοδος) του Εντ Κόνγουεϊ, οικονομικού συντάκτη στο
Sky News. Οι 44 αντιπροσωπείες που είχαν παραστεί στη σύνοδο, γνωστή ως Μπρέτον Γουντς, ήθελαν να εγκαθιδρύσουν μια πιο σταθερή νέα οικονομική τάξη μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, με την ελπίδα ότι όλες οι χώρες θα έχουν την ευκαιρία να αναπτυχθούν μέσω του εμπορίου. Ακόμη ήθελαν να καταργήσουν τη σύνδεση των νομισμάτων με τον χρυσό, που ανάγκαζε τις πιο αδύναμες χώρες να ακολουθήσουν αυστηρή λιτότητα και να υποστούν τις συνέπειες.
Οι δύο αστέρες οικονομολόγοι που κονταροχτυπήθηκαν στη σύνοδο ήταν ο Βρετανός Τζον Μέιναρντ Κέινς και ο Αμερικανός Χάρι Ντέξτερ Γουάιτ. Ο Αμερικανός οραματιζόταν ένα ταμείο που θα δάνειζε μόνο με «τιμωρητικούς» όρους, σύμφωνα με τον Κόνγουεϊ, ενώ αντιθέτως ο Κέινς προτιμούσε το ΔΝΤ να μοιάζει με οικονομικό... σπα για την οικονομική ανάκαμψη των χωρών και όχι με «ιατρείο επειγόντων περιστατικών».
Ο Βρετανός οικονομολόγος επέμενε ότι δεν θα πρέπει να στιγματίζονται οι χώρες που καταφεύγουν στο Ταμείο. Οπως σχολιάζουν οι «financial Times», από τη σημερινή κατάσταση μπορεί κανείς εύκολα να συμπεράνει ποιος τελικά κέρδισε σε εκείνη την αντιπαράθεση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ρίξε και εσύ μια αλήθεια ή ένα ψέμα ή κι ακόμα άλλη μιά αοριστία..