"Η Ελλάδα έσβησε την άρνησή μου για διακοπές και την επιστροφή των Μαρμάρων"

Με άρθρο του στη δημοφιλή βρετανική εφημερίδα ο πολυβραβευμένος συγγραφέας και δημοσιογράφος Χάουαρντ Γιάκομπσον (Howard Jacobson) εξηγεί πώς ένα ταξίδι στην Ελλάδα τον έκανε να αλλάξει γνώμη για
τις διακοπές αλλά και για την επιστροφή των Ελγινείων.
"Για χρόνια διαφωνούσα με την έννοια των διακοπών και την επιστροφή των Ελγινείων Μαρμάρων. Έκανα λάθος και για τα δύο", ξεκινά το κείμενό του ο Γιάκομπσον υπογραμμίζοντας πως "κάτι αστείο συμβαίνει όταν περιφέρεσαι στο Μουσείο της Ακρόπολη στην Αθήνα" σε ένα κείμενο που θα μεταφέρουμε σε μερικά σημεία σε πρώτο πρόσωπο, όπως γράφτηκε.
"Το ταξίδι χαλαρώνει το μυαλό. Όποιος θέλει να διατηρήσει τη δύναμη της άποψής του, είτε πρόκειται για ανθρώπους ή για μέρη καλύτερα ας μείνει στο σπίτι. Και πάρτε παράδειγμα από αυτό που συνέβη σε μένα. Ύστερα από 10 μέρες στην Αθήνα και την Κρήτη –στην πρώτη μου επίσκεψη και στα δύο μέρη- επέστρεψα με μια απίστευτη αναταραχή πεποιθήσεων και μερικά μόνο από τα 'πιστεύω' μου ακλόνητα", μας βάζει μέσα στο νόημα ο συγγραφέας τονίζοντας πως η αρχική –και επί έτη- δυσαρέσκειά του για την Ελλάδα οφείλεται στην ταινία "Ζορμπάς" και όλα αυτά που συνέβαιναν στον χαρακτήρα που ενσάρκωνε ο Άλαν Μπέιτς και ο ίδιος δεν "σήκωνε" ως "Αγγλάρας από το Μάντσεστερ".

Ο Γιάκομπσον είχε ακούσει πολλά από πολλούς φίλους για την Ελλάδα και όλα καλά, αλλά μέχρι πρότινος, θεωρεί ότι ήταν ο μοναδικός συγγραφέας που δεν είχε ταξιδέψει στη Μεσογειακή χώρα.

"Επαναλαμβάνω ότι η προκατάληψή μου δεν αφορούσε τους ανθρώπους", ξεκαθαρίζει σε ένα σημείο ο Γιάκομπσον ο οποίος βρέθηκε στο Σίδνεϊ τη δεκαετία του '60 καθηγητής πανεπιστημίου και ξεχώρισε αμέσως την ποιότητα των Ελλήνων φοιτητών.
"Μερικοί από τους πιο έξυπνους φοιτητές μου ήταν Έλληνες. Άντρες ή γυναίκες, μπορούσαν να σε αποσυντονίσουν με την ένταση της περιέργειά τους ή να σου αποσπάσουν την προσοχή με την απαλότητα στο βλέμμα τους", θυμάται ο συγγραφέας, όμως ακόμη αντιστεκόταν στην επίσκεψη, όπως και σε οποιαδήποτε θετική σκέψη για την επιστροφή των Ελγινείων στην Ελλάδα.
"Όταν το θέμα των Ελγινείων Μαρμάρων ερχόταν στη συζήτηση, ήμουν κάθετος στην πεποίθησή μου ότι αυτά ανήκαν σε εμάς τώρα και ως προς τη 'λεηλασία' πιστεύω ότι δεν θα υπήρχαν καν μουσεία αν δεν υπήρχε αυτή η 'λεηλασία'. Κι όμως, ένα παράξενο πράγμα συμβαίνει, αναγνώστη, όταν περιπλανιέσαι στο υπέροχο Μουσείο της Ακρόπολης στην Αθήνα και παρατηρείς μια μοναδική απουσία ενώ ένα ακόμη πιο αστείο πράγμα συμβαίνει όταν βρίσκεσαι να τρως με Έλληνες σε εστιατόριο σε μια ταράτσα κάτω από τον ίδιο τον Παρθενώνα", συνεχίζει συγκλονισμένος ο συγγραφέας για να καταλήξει στο συμπέρασμα που ξάφνιασε ακόμη και τον ίδιο.
"Ξαφνικά ξέρεις ότι τα Μάρμαρα δεν ανήκουν σε εσένα. Μια τρέλα με κατέλαβε. Θα σας τα φέρω πίσω, θέλω να πω. Κοιτάζω μέσα στα ευγενικά καφέ μάτια τους, όπως ο Βύρωνας θα είχε κοιτάξει πριν από μένα, μέσα σε μια έκσταση αδελφοσύνης. Όχι μόνο θα σας τα φέρω πίσω, αλλά θέλω απελπισμένα να πω σε όλους ότι θα δώσω και τον Καθεδρικό του Αγ. Παύλου έξτρα!", είναι σαν να φωνάζει παθιασμένα ο Γιάκομπσον τονίζοντας πως εκτός των άλλων είναι πια, όπως όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι, κάποιος που πηγαίνει διακοπές, βρίσκει τους ντόπιους χαριτωμένους και φιλόξενους και ποστάρει φωτογραφίες του να περνά καλά με την παρέα του.

"Εν μέρει αυτή την ντροπή ήταν που προσπαθούσα να αποφύγω όλη μου τη ζωή και ήμουν εναντίων των διακοπών ως έννοια. 'Η ζωή η ίδια είναι διακοπές', επέμενα για μισό αιώνα. Μία πεποίθηση που δεν μοιραζόταν πάντα οι εκάστοτε σύντροφοί μου, φυσικά. Όμως, έκανα λάθος και πάλι. Και τώρα, έχοντας επιστρέψει τα Ελγίνεια Μάρμαρα στους νόμιμους ιδιοκτήτες τους, ταξιδεύω για Κρήτη και συγκεκριμένα για τα Χανιά", συνεχίζει ο συγγραφέας για να ολοκληρώσει τονίζοντας ότι στην όμορφη κρητική πόλη συνάντησε ξανά "τη λάμψη και την ειλικρίνεια που είχε δει στους φοιτητές εκείνους του Σίδνεϊ".

"Εδώ, πίσω από το γραφείo της ρεσεψιόν, είδα τέσσερις Ελληνίδες των οποίων ο ήχος του οικείου κελαριστού γέλιου θα έκανε τον Οδυσσέα να μην επέστρεφε ποτέ στο σπίτι. Ταξίδι αναγνώστη. Χαλαρώνει το μυαλό"