Αναρωτιέμαι πόσους ανθρώπους κοίταξα στη ζωή μου χωρίς να τους δω ποτέ.

Αποδεχτήκαμε όλoι την ρήση Βουλγαράκη ότι ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό. Η ηθική ανάμεσα στους ανθρώπους είναι μία πλαστελίνη. Την τραβάμε, την κομματιάζουμε και της δίνουμε όποιο σχήμα θέλουμε. Το ήθος όμως είναι τελείως....
διαφορετική υπόθεση. Ήθος ανθρώπω δαίμων έλεγε ο Ηράκλειτος. Και αυτό το ήθος που a priori φαινόταν να έχει η αριστερά ήταν και αυτό που τράβηξε τους ψήφους σε αυτή. Τώρα θυμάμαι τον Wolinski που έλεγε: Προτιμώ να ψηφίζω τους απατεώνες που βρίσκονται στην εξουσία παρά εκείνους που θα γίνουν απατεώνες μόλις την αποκτήσουν. Γιατί όπως λέει και ο Κρέοντας στην Αντιγόνη: Είναι αδύνατον να μάθεις τα φρονήματα, τη σκέψη, την ψυχή του κάθε ανθρώπου, προτού πάρει στα χέρια του εξουσία.