στάση του σώματός της και το κίτρινο χρώμα της μαρτυρούσαν όσα εκείνη λόγο περηφάνιας δεν έλεγε. Ερχόταν πολύ συχνά και επειδή εμείς είχαμε εδώ και λίγο καιρό ξεκινήσει το μαγαζί μας στην περιοχή την βλέπαμε συχνά και με την μητέρα μου είχε κάποιες ελάχιστες φιλικές σχέσεις. Μία μέρα με το θράσος της νιότης μου την ρώτησα πως τα βγάζει πέρα. Δεν μου απάντησε μόνο χαμογέλασε πονεμένα. Λίγο καιρό μετά και επειδή τα παιδιά της δεν έβρισκαν θεραπεία ήρθε να μας χαιρετήσει. Έφευγε στην Αμερική. Ένας φύλακας άγγελος εφοπλιστής που δεν ήθελε ποτέ να ακουστεί το όνομά του της πλήρωνε όλα τα έξοδα της θεραπείας στην Ελλάδα, τώρα τους έστελνε όλους μαζί στις ΗΠΑ.
Πολλοί σήμερα βγαίνουν και λένε και πάνω από όλα ανοίγουν το χέρι για να δώσουμε οι υπόλοιποι. Είτε εφοπλιστές, είτε βιομήχανοι, είτε επιχειρηματίες, είτε οι γυναίκες αυτών είτε η εκκλησία. Εγκαίνια και κορδέλες βλέπουμε. Όμως έργο δεν βλέπουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ρίξε και εσύ μια αλήθεια ή ένα ψέμα ή κι ακόμα άλλη μιά αοριστία..