Ιάμβλιχος περί του Πυθαγορικού βίου.

Η τεχνολογία των αρχαίων Ελλήνων ήταν συγκλονιστικά όμοια με τη σύγχρονη τεχνολογία

Γενικά αξίζει να γνωρίζουμε ότι ο Πυθαγόρας ανακάλυψε πολλούς δρόμους εκπαίδευσης και, ανάλογα με την ιδιαίτερη φύση καθενός και τις δυνατότητες που είχε, του παρέδιδε το επιβαλλόμενο μερίδιο της σοφίας. Υπάρχει, μάλιστα ατράνταχτη απόδειξη για το ζήτημα αυτό: όταν ο Άβαρις ο Σκύθης ήρθε από τους Υπερβορείους, χωρίς να έχει την πείρα της ελληνικής

παιδείας, αμύητος και προχωρημένος στην ηλικία, ο Πυθαγόρας δεν τον εισήγαγε στην διδασκαλία με ποικίλα θεωρήματα, αλλά αντί για την πενταετή σιωπή, την ακρόαση για μεγάλο χρονικό διάστημα και τις άλλες δοκιμασίες, αφού τον κατέστησε αμέσως ικανό να ακούσει τα θεωρήματα του, τον δίδαξε και το σύγγραμμα του, το «Περί φύσεως», και το άλλο, το «Περί Θεών», σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα.

Ο Άβαρις λοιπόν ήρθε από τους Υπερβορείους όπου ήταν ιερέας του Απόλλωνος, μεγάλος σε ηλικία και σοφότατος στα ιερατικά ζητήματα, με σκοπό να επιστρέψει από την Ελλάδα πίσω στα ίδια(ιερατικά καθήκοντα), για να αφιερώσει το χρυσάφι που στο μεταξύ θα συγκέντρωνε στον θεό που βρίσκεται στο ιερό στους Υπερβορείους. Περνώντας συμπτωματικά από την Ιταλία και βλέποντας τον Πυθαγόρα, νομίζοντας μάλιστα ότι είναι ο θεός του οποίου ήταν ιερέας, και πιστεύοντας ότι δεν μπορεί να είναι κάποιος άλλος, όπως και ότι ούτε υπάρχει άνθρωπος όμοιος με εκείνον, αλλά ότι είναι πράγματι ο Απόλλων και εξ αιτίας των όσων θαυμαστών πραγμάτων έβλεπε γύρω του, και όσα γνωρίσματα ο ιερέας διέκρινε δια της πρόγνωσης, προσέφερε στον Πυθαγόρα ένα βέλος, το οποίο  είχε όταν βγήκε από το ιερό στους Υπερβορείους, θεωρώντας ότι θα του φανεί χρήσιμο στις δυσκολίες που θα συναντούσε κατά την μεγάλη του περιπλάνηση. Διότι καβαλικεύοντας το βέλος, θα μπορούσε να διαβεί και τα αδιάβατα μέρη, όπως ποταμούς και λίμνες και ελώδεις περιοχές και όρη και όλα τα παρόμοια. Και όταν ζητούσε από το βέλος, όπως λέει ο μύθος, επιτελούσε καθαρμούς και έδιωχνε λοιμούς και ανέμους από τις πόλεις, που για τον λόγο αυτό αξίωναν ο Άβαρις να γίνει βοηθός τους.

Έχουμε επίσης για την Σπάρτη την πληροφορία ότι μετα τον καθαρμό που έγιεν από εκείνον, η πόλη δεν προσβλήθηκε ποτέ ξανά από λοιμό, ενώ πολλές φορές προηγουμένως είχε περιπέσει σε αυτήν την ασθένεια, εξαιτίας της κακής διαμόρφωσης του τόπου, στον οποίο είχε κτιστεί, λόγω της πολύ πνιγηρής ατμόσφαιρας που δημιουργούσαν τα ψηλά όρη του Ταϋγέτου που βρίσκονται γύρω από αυτήν. Έκανε καθαρμό και στην Κνωσό της Κρήτης. Και άλλες παρόμοιες μαρτυρίες εξιστορούν την δύναμη του Άβαρι. Αφού λοιπόν ο Πυθαγόρας δέχτηκε το βέλος-χωρίς να παραξενευτεί για την κίνηση αυτή και χωρίς να ρωτήσει για ποιο λόγο του το έδωσε, αλλά συμπεριφερόμενος σαν να ήταν πράγματι ο ίδιος ο θεός- πήρε τον Άβαρι κάπου απόμερα και του επέδειξε το χρυσό του μήρο. Με τον τρόπο αυτό που παρείχε αδιάψευστη απόδειξη. Στην συνέχεια τους απαρίθμησε όλα όσα βρίσκονται στο ιερό των Υπερβορείων, του έδωσε ικανοποιητικά πειστήρια ότι δεν είναι εσφαλμένη η εικασία του και πρόσθεσε ότι ήρθε με σκοπό τη θεραπεία και την ευεργεσία των ανθρώπων. Για τον λόγο αυτόν άλλωστε είχε και την μορφή ανθρώπου: για να μην ταράζονται δηλαδή οι άνθρωποι από την υπεροχή του θεού, και εξαιτίας αυτού αποφεύγουν τη μάθηση που ο ίδιος θα τους προσέφερε. Και τον παρακάλεσε να μείνει εκεί και να διορθώνουν μαζί αυτούς που θα συναντούσαν και το χρυσάφι που είχε συγκεντρώσει να το μοιραστεί με τους κατάλληλους άνδρες, όσους βέβαια είχαν εκπαιδευτεί από το λόγο με τέτοιον τρόπο, ώστε να επιβεβαιώνουν εμπράκτως το δόγμα που λέει «κοινά τα των φίλων».

Έτσι λοιπόν, παραμένοντας κοντά του, όπως είπαμε και πιο πάνω, του δίδαξε και φυσιολογία και συνεπτυγμένη θεολογία και, αντί της ιεροσκοπίας που προκύπτει από την παρατήρηση των θυσιών, του δίδαξε την πρόγνωση μέσω των αριθμών, επειδή την θεωρούσε καθαρότερη, θεϊκότερη και πιο οικεία στους ουράνιους αριθμούς των θεών. Δίδαξε επίσης στον Άβαρι και άλλες κατάλληλες ασκήσεις. Ας επιστρέψουμε όμως ξανά σε εκείνο για το οποίο έγινε ο παρών λόγος, στο ότι δηλαδή προσπαθούσε να επανορθώσει τον καθένα διαφορετικά, ανάλογα με τη φύση και τη δύναμη που είχε. Όσα λοιπόν είναι παρόμοια δεν παραδόθηκαν γραπτά στους ανθρώπους, αλλά και όσα αναφέρονται γραπτώς δεν είναι εύκολο να τα εξετάσουμε διεξοδικά.

Ωστόσο, ας μνημονεύσουμε λίγα από τα πιο γνωστά παραδείγματα της Πυθαγορικής αγωγής και κάποια υπομνήματα από τους τρόπους ζωής εκείνων των ανδρών.