Δημήτρης Μπουραντάς Έχουμε σαθρό, ανέντιμο και ανίκανο πολιτικό σύστημα από δεξιά μέχρι αριστερά

Ο Δημήτρης Μπουραντάς εξειδικεύεται στην ανάπτυξη ηγετικών στελεχών και ομάδων, στη διοίκηση των αλλαγών, στη διοίκηση της εταιρικής κουλτούρας και στη στρατηγική ευθυγράμμιση των επιχειρήσεων και οργανισμών. "Είστε σε μια πόλη δίχως brand name", είπε για την

Κομοτηνή φιλοξενούμενος στο στούντιο του ράδιο Χρόνος 87,5fm. Καλεσμένος του κύκλου ενεργών πολιτών "Ροδόπης Σκέψη" βρέθηκε στην Κομοτηνή ο Δημήτρης Μπουραντάς, καθηγητής του μάνατζμεντ, διευθυντής του Μεταπτυχιακού Προγράμματος Διοίκησης Επιχειρήσεων για στελέχη (Executive MBA) και του Μεταπτυχιακού Προγράμματος (MSc) Διοίκησης Ανθρωπίνων Πόρων στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Στην ομιλία του στον πρώτο όροφο της Λέσχης Κομοτηναίων το βράδυ της Μεγάλης Δευτέρας ο κ. Μπουραντάς ανέπτυξε το θέμα "Ηγεσία αλλαγών και ανταγωνιστικότητα".

 Στη ραδιοφωνική του συνέντευξη μίλησε για συνέργειες στις τοπικές ελίτ μεταξύ επιστημόνων, επιχειρηματικών, καλλιτεχνών κ.ά. ενεργοποιώντας τη δυναμική των τοπικών κοινωνιών. Άλλωστε η Ελλάδα έχει ακόμη δρόμο στον τομέα αυτόν, αφού είναι στην 61η θέση στην σχετική έρευνα του πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια σε ζητήματα συνεργασιών! "Έχουμε αρετές σαν φυλή αλλά και πολλές αδυναμίες..." είπε ο καθηγητής. Ο κ. Μπουραντάς περπάτησε στην Κομοτηνή, μίλησε με ανθρώπους και στην στάση του στην εφημερίδα "Ο Χρόνος" μίλησε για όλα. Ποια είναι η εντύπωσή σας από την Κομοτηνή ύστερα από τις επισκέψεις που έχετε πραγματοποιήσει; -Έχω έρθει δύο τρεις φορές στην Κομοτηνή, ως περαστικός. Είναι μία πόλη χωρίς όνομα, δηλαδή brand name! Πρέπει να είμαι ειλικρινής. Όπως όλη η χώρα μας, έτσι και η Κομοτηνή έχει απίστευτους πόρους και δυνατότητες ανάπτυξης σε όλους τους τομείς, αλλά δυστυχώς κάτι συμβαίνει. Η Θράκη είναι ένας γεωστρατηγικός κόμβος, με κάθετους άξονες, δυναμική ανάπτυξη, αλλά χωρίς ταυτότητα; Τι φταίει; -Έχουμε ένα τεράστιο εθνικό πρόβλημα σε επίπεδο κεντρικής πολιτικής. Έχουμε ένα σαθρό, ανέντιμο και ανίκανο πολιτικό σύστημα από δεξιά μέχρι αριστερά, και βιώνουμε τα αποτελέσματά του σε όλη την Ελλάδα. Αυτά είναι νούμερα και όχι κριτική σε πολιτικές ή στη θεωρία. Είναι γεγονός ότι χάσαμε τεράστιες ευκαιρίες, μπήκαμε στην ΕΕ ως δέκατο μέλος πολύ νωρίς, πήραμε πολλούς πόρους, αλλά χάσαμε την ευκαιρία της κατάρρευσης των πρώην ανατολικών χωρών, δηλαδή δεν κυριαρχήσαμε εκεί οικονομικά. Όμως, επειδή γυρνώ όλη την Ελλάδα, πιστεύω πως ανεξάρτητα από την κεντρική πολιτική σκηνή, έχουν σημαντική ευθύνη και οι τοπικές ελίτ, είτε είναι πνευματικές είτε επιχειρηματικές είτε πολιτικές. Έχουν περιθώρια, αλλά κινούνται κι αυτές στην ίδια κατεύθυνση με την κεντρική πολιτική, γιατί είναι μικρογραφίες της κεντρικής πολιτικής σκηνής και του «κράτους» των Αθηνών. Νομίζω ότι οι τοπικές ελίτ έχουν τη διακριτική ευχέρεια να σχεδιάζουν και να υλοποιούν, ώστε να έχουν αποτέλεσμα για την τοπική κοινωνία. Οι τοπικές ελίτ μπορούν να κινήσουν τα νήματα σε συνεργασία με την αυτοδιοίκηση; -Συνέργειες πρέπει να υπάρχουν πάντα, με επιχειρηματίες, επιστήμονες, ανθρώπους του πολιτισμού. Πρέπει να μάθουμε να ενεργούμε μέσα από αποτελεσματική συνεργασία. Σε 61 χώρες που κάναμε έρευνα με το πανεπιστήμιο της Περσίας στη συνέργεια είμαστε τελευταίοι! Αυτό πρέπει να το αποβάλλουμε σε τοπικό επίπεδο. Δεν μπορεί η Ελλάδα να είναι το χειρότερο παράδειγμα συνεταιριστικών επιχειρήσεων, όταν τις έχουμε τόσο ανάγκη, γιατί έχουμε μικρές εκμεταλλεύσεις σε σχέση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Άρα τα πάντα ξεκινούν από τις τοπικές κοινωνίες και τις ομάδες που δραστηριοποιούνται σε αυτές; -Σαφέστατα. Έχουν τεράστιες δυνατότητες να δημιουργήσουν. Έχουμε καλά παραδείγματα, αλλά είναι λίγα και πρέπει να τα πολλαπλασιάσουμε. Έχουμε αρετές, αλλά έχουμε και πολλές αδυναμίες. Μία από αυτές είναι πως έχουμε την τάση να σχεδιάζουμε, χωρίς να υλοποιούμε. Υπάρχει ένα τεράστιο χάσμα μεταξύ «γνωρίζω τι πρέπει να κάνω» και «κάνω». Δεν εστιάζουμε σε αποτελέσματα, δε μετράμε τα αποτελέσματα. Υπάρχει τεχνογνωσία για το πώς υλοποιούμε αλλαγές, σε επιχειρήσεις, δήμους, εκπαίδευση, τοπικές κοινωνίες, κι αυτή η τεχνογνωσία πρέπει να αξιοποιηθεί από τις ελίτ του τόπου, όπως σε σας το think tank «Ροδόπη Σκέψη». Αν πάρουμε πρωτοβουλίες και πετύχουμε μερικές μικρές νίκες με αποτελέσματα, τότε διευρύνονται οι υποστηρικτές αυτών των πρωτοβουλιών και διατηρείται η ορμή, δηλαδή το να ξεκινήσει μία περιοχή από κάτι μικρό και να φτάσει ψηλά. Η λογική ότι το κράτος δεν είναι σύμμαχος και υπάρχουν πολλά ανυπέρβλητα εμπόδια σας έχει σύμφωνο; -Ζούμε σε ένα κόσμο γεμάτο περιορισμούς, αβέβαιο. Έχουμε και την ατυχία να έχουμε το ανίκανο πολιτικό σύστημά μας. Παρόλα αυτά ο Αλμπέρ Καμί έλεγε ότι «η ζωή του ατόμου είναι το άθροισμα των επιλογών μας». Δεν είχε απόλυτο δίκιο, γιατί ο Έρικ Φρομ έλεγε πως «είμαστε αποτέλεσμα της ιστορίας αλλά ταυτόχρονα γράφουμε την ιστορία». Κατά συνέπεια, αυτό που υποστηρίζω εγώ είναι πως έχουμε τις δυνατότητες να κάνουμε καλύτερα τα πράγματα, δεδομένων των περιορισμών. Και δεν το υποστηρίζω θεωρητικά, γιατί μέσα στο πλαίσιο που υπάρχει στην πατρίδα μας, βλέπουμε επιχειρήσεις που πηγαίνουν εξαιρετικά, παρά τους περιορισμούς από το ελληνικό κράτος. Τέτοιες επιχειρήσεις υπάρχουν, απλώς είναι λίγες. Έτσι κι αλλιώς η εποχή των επιδοτήσεων έχει τελειώσει και τόσα χρόνια είχαμε συνηθίσει σε άλλο καθεστώς. -Τόσα χρόνια τα χρήματα που εισέρευσαν από τα ευρωπαϊκά ταμεία δεν τα αξιοποιήσαμε. Κατά συνέπεια, αν θέλει ο καθένας να κάνει πράγματα, έχει ακόμη περιθώρια να δημιουργήσει, να σκεφτεί καινοτομικά και να μπει σε μία διαδικασία προόδου και ανάκαμψης. Αυτό βέβαια πρέπει να το κοιτάξουμε και ως πολίτες, γιατί έχουμε ευθύνη ποιους πολιτικούς ψηφίζουμε. «Ηγεσία και επιχειρηματικότητα» ήταν το θέμα που αναπτύξατε στην Κομοτηνή; -Ναι, απλώς το άλλαξα λίγο σε «Ηγεσία αλλαγών και επιχειρηματικότητα», γιατί είναι ζήτημα το πώς υλοποιούνται οι αλλαγές. Για να έχουμε ανταγωνιστικότητα –που σημαίνει καινοτομία, χαμηλό κόστος, ποιότητα κ.λπ- χρειάζεται κανείς να έχει σωστές στρατηγικές, δομές κουλτούρα, τεχνολογικό σύστημα και ανθρώπους. Αυτά είναι τα αίτια πίσω από την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία. Αυτά, όμως, για να γίνουν πράξη, τη μεγαλύτερη ευθύνη έχουν αυτοί που έχουν την εξουσία, στην οικογένεια, την επιχείρηση, την κοινωνία. Αυτοί χρειάζεται να λειτουργούν ως ηγέτες και ηγέτης είναι αυτός που εμπνέει τους ανθρώπους και τους οδηγεί σε πρόοδο. Η Ελλάδα είναι μία χώρα που επένδυσε πολλά από τα κοινοτικά πλαίσια στήριξης σε ανθρώπινους πόρους. Γιατί φτάσαμε σε σημείο πολλά παιδιά να φεύγουν στο εξωτερικό; -Οι αρχαίοι πρόγονοι μας είχαν μιλήσει για την «ολότητα», την οποία πλέον χαρακτηρίζουμε ως συστημική σκέψη. Ένα «όλο» που απαρτίζεται με αλληλεπιδρώντα μέλη. Αν κανείς επιμορφώσει τους ανθρώπους, αλλά ταυτόχρονα δεν έχει ένα υγιές κράτος, δεν έχει σωστή δικαιοσύνη, δεν έχει μηχανισμούς ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας στην πράξη, τότε από μόνη της η επιμόρφωση είναι «πεταμένα λεφτά». Όλοι αυτοί οι πόροι που δαπανήθηκαν στο ανθρώπινο δυναμικό δεν έπιασαν τόπο, γιατί δεν συνδυάστηκαν και με τις υπόλοιπες αλλαγές που έπρεπε να γίνουν στη χώρα. Η επιμόρφωση και η εκπαίδευση που δόθηκαν ήταν πρώτον χαμηλού επιπέδου και δεύτερον δεν ήταν συνδεδεμένες με τις ανάγκες της ανάπτυξης της ανταγωνιστικότητας της χώρας. Κρίση αξιών, κρίση οικονομική ή κρίση πολύπλευρη είναι τελικά η κατάσταση που ζούμε; -Η οικονομική χρεοκοπία είναι τα συμπτώματα. Η αιτία είναι η αξιακή χρεοκοπία. Θυμάμαι τον Γενάρη 1992 είχε κάνει ένα άρθρο στην Ελευθεροτυπία με τίτλο «Ο κύκλος των χαμένων αξιών», γιατί από τότε είχαν αρχίσει να «χρεοκοπούν» κάποιες βασικές αξίες που στήριζαν την κοινωνική συνοχή κι ευημερία. Οι επιλογές που κάνουμε καθορίζονται ισχυρώς από τις αξίες μας. Όταν η προτεραιότητα που πολιτικού είναι πρώτα η πολιτική του καριέρα, μετά το κόμμα και τέλος η πατρίδα… Καταστρέψαμε πολλές αξίες στην ελληνική κοινωνία κι αυτό είχε ως αποτέλεσμα να γίνουν όλες αυτές οι λάθος επιλογές και να καταντήσει η Ελλάδα το 2015 να είναι το παγκόσμιο παράδειγμα προς αποφυγή, όταν έχει τέτοια εξαιρετική γεωπολιτική θέση, εξαιρετικά ικανό λαό, κι εξαιρετικούς πόρους. Πάντως μαγική «συνταγή» στην κρίση δεν υπάρχει. Από πού μπορεί να αντλήσει ο Έλληνας αισιοδοξία; -Εδώ είναι η προσωπική ευθύνη του κάθε πολίτη. Πιστεύω ότι ως πολίτες το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να σκεφτούμε ορθολογικά. Ως μεσογειακός λαός, βάσει ερευνών, σκεφτόμαστε διαισθητικά. Αυτό σημαίνει πως πρέπει να βλέπουμε όλες τις εναλλακτικές πλευρές και να τις αξιολογούμε με συγκεκριμένα κριτήρια. Αν το κάνουμε αυτό θα αναγκαστούν να γίνουν και καλύτερα κόμματα και με μεγαλύτερη αξιοκρατία, εκλέγοντας τους πιο άξιους. Η «Κοινωνία Αξιών» σας γιατί δεν στέριωσε; -Ήταν παταγώδης αποτυχία, γιατί όλοι μου έλεγαν πως αυτά που τόνιζα ήταν πολύ σοβαρά για να με ακούσουν οι πολίτες. Μου έλεγαν πως πρέπει να τσακώνομαι, να φωνάζω, να λαϊκίζω. Ήταν αποτυχία, παρότι είχαμε εξαιρετικές ιδέες και εξαιρετικούς ανθρώπους.

πηγηhttp://www.xronos.gr/detail.php?ID=102354