Έλληνες επιτυχημένοι αλλά μπορεί η Ελλάδα να περιμένει κάτι από αυτούς;

Οι Έλληνες περιμένουν πάντα να έρθει ο "Σωτήρας" από έξω για να σώσει την χώρα, το έθνος, την πατρίδα, να απελευθερώσει την Ελλάδα από το ξένο και εχθρικό ζυγό. Ακολουθεί μία

λίστα με επιτυχημένους Έλληνες της Ομογένειας που δεν φαίνεται να έχουν κάποια διάθεση να σώσουν την χώρα. 

Ποιος είναι ο Τζον Νεγρεπόντε; Ποια είναι η ιστορία του Σκοτεινού Άρχοντα των Μυστικών Υπηρεσιών; 

 Ο Γιάννης Δημητρίου Νεγρεπόντης, ο ελληνοαμερικανός διπλωμάτης Τζον Νεγκροπόντε (έχει υπηρετήσει ως πρέσβης στην Ονδούρα, το Μεξικό, τις Φιλιππίνες, τα Ηνωμένα Έθνη και το Ιράκ, και με άλλες διπλωματικές θέσεις στο Χονγκ Γκογκ, το Βιετνάμ, τη Γαλλία, το Εκουαδόρ και την Ελλάδα), έχει εξελιχθεί σε έναν από τους ισχυρότερους ανθρώπους στον πλανήτη καθώς έφτασε να ελέγχει - από τη θέση του διευθυντή Εθνικών Πληροφοριών (DNI) - 16 «ανεξάρτητες», ως το 2006, υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ, από τη CIA ως την Υπηρεσία Εθνικής Ασφαλείας (NSA) και βέβαια το FBI.

Ο αντικομμουνιστής μαθητής του Κίσινγκερ

Πώς έφθασε όμως ο Νεγκροπόντε στην κορυφή της ιεραρχίας της Ουάσιγκτον; Γεννημένος στο Λονδίνο το 1939, γιος πλούσιου Έλληνα εφοπλιστή, το 1964 εντάσσεται στο διπλωματικό σώμα και αμέσως αποστέλλεται στο Βιετνάμ. Φθάνει εκεί την κρίσιμη περίοδο όπου οι ΗΠΑ εντείνουν την αποστολή πολεμικού υλικού και «συμβούλων», προλειαίνοντας τον δεκαετή πόλεμο που θα αρχίσει το 1965. Θα μείνει στη Σαϊγκόν ως το 1968, αποκτώντας φήμη σκληροπυρηνικού αντικομμουνιστή. Το σημαντικότερο: τον «ξεχωρίζει» ο Χένρι Κίσινγκερ, και ο νεαρός διπλωμάτης συνοδεύει τον νέο μέντορά του στις συνομιλίες ειρήνης του Παρισιού, όπου η «Γκρίζα Εξοχότης» πραγματοποιεί μία από τις μεγαλύτερες πολιτικές αποστασίες όλων των εποχών: ενώ διαπραγματεύεται για λογαριασμό της κυβέρνησης των Δημοκρατικών, δύο μόνο εβδομάδες πριν από τις αμερικανικές εκλογές, κάνει μυστική πρόταση στους Βιετκόνγκ να καθυστερήσουν την υπογραφή της (έτοιμης!) συνθήκης ειρήνης.
Το στρατήγημα πετυχαίνει και μία από τις πρώτες ενέργειες του νέου προέδρου Νίξον είναι η τοποθέτηση του Κίσινγκερ (και από κοντά τού στενού συνεργάτη του Νεγκροπόντε) στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας - την εποχή που σχεδιάστηκαν εκεί, μεταξύ πολλών άλλων, ο μυστικός βομβαρδισμός του Λάος και της Καμπότζης, τα πραξικοπήματα σε Χιλή και Κύπρο, και πρωτίστως, αντί για την υπεσχημένη ειρήνη, άλλα επτά χρόνια μακελειού στο Βιετνάμ.

Τα «επιτεύγματα» στην Ονδούρα

Με την έλευση της νέας κυβέρνησης Ρίγκαν - Μπους, το 1981, ο «ξεχασμένος» Νεγκροπόντε τοποθετείται αμέσως στην πρεσβεία της Ονδούρας. Υπήρχε λόγος: το λαϊκό κίνημα των Σαντινίστας είχε μόλις ξεφορτωθεί τον δικτάτορα Σομόζα και ενέπνεε αντίστοιχα κινήματα στο Σαλβαδόρ και στη Γουατεμάλα. H Ονδούρα συνορεύει και με τις τρεις παραπάνω χώρες, όντας έτσι ιδανική «πλατφόρμα» για εισβολή σε αυτές. Εκεί λοιπόν «έχτισε» την καριέρα του ο σημερινός spymaster: ως πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Ονδούρα από το 1981 ως το 1985, όπου και πρωτοστάτησε στη δημιουργία των «ταγμάτων θανάτου» του δικτάτορα της χώρας Γκουστάβο Αλβαρές και διηύθυνε τη διεξαγωγή του βρώμικου πολέμου της κυβέρνησης Ρίγκαν - Μπους ενάντια στη Νικαράγουα.
H πραγματική δουλειά του «ψυχρού πολεμιστή» Νεγκροπόντε ήταν φυσικά να διατηρεί τη σταθερή ροή όπλων, χρημάτων και εκπαιδευτών προς τις βάσεις των «μαχητών της ελευθερίας» στην Ονδούρα, αλλά και τη στήριξη της τοπικής χούντας, ώστε να είναι σε θέση να καταπνίξει την όποια εσωτερική αντίδραση. Ετσι ο πρεσβευτής πρωταγωνίστησε στην αύξηση της στρατιωτικής βοήθειας των ΗΠΑ από 4 εκατ. δολάρια το '80 σε 77 εκατ. δολάρια το 1984 και σε... 200 εκατ. δολάρια το 1985. Επί των ημερών του δημιουργήθηκε η «Ταξιαρχία 3-16», μυστική μονάδα του στρατού, χρηματοδοτούμενη και εκπαιδευμένη από τη CIA, υπεύθυνη για την απαγωγή, τον βασανισμό και τη δολοφονία εκατοντάδων «αντιφρονούντων» της χώρας - χρησιμοποιώντας συχνά ως βάση την αμερικανική αεροπορική βάση Αγουακάτε, το Γκουαντάναμο της εποχής, όπου το 2001 ανακαλύφθηκαν οι σκελετοί 185 «εξαφανισθέντων».

H «αριστοτεχνική» δουλειά στο Ιράκ

Το 2001, ο υιός Μπους ανακαλεί τον Νεγκροπόντε από την κερδοφόρο ««αποστρατεία» στον ιδιωτικό τομέα και τον τοποθετεί πρέσβη στον ΟΗΕ. Με δεδομένη την «προϊστορία» του στην Κεντρική Αμερική, η αποστολή του στον ΟΗΕ δικαίως ερμηνεύθηκε ως μήνυμα περιφρόνησης. Το αριστούργημά του ήταν αναμφισβήτητα η ομόφωνη κύρωση του ψηφίσματος 1441 με «μοχλό» τα ανύπαρκτα χημικά του Σαντάμ, με βάση το οποίο έγινε η εισβολή στο Ιράκ, αλλά και η κατοπινή «νομιμοποίηση» της κατοχής από το Συμβούλιο Ασφαλείας, τον Οκτώβριο του 2003.
Τα πράγματα όμως δεν πήγαιναν καλά: ο πρώτος πρεσβευτής στο Ιράκ Πολ Μπρέμερ αντικαταστάθηκε γρήγορα από τον πολύπειρο Νεγκροπόντε, ο οποίος επέβαλε έναν άνθρωπο της CIA, τον Ιγιάντ Αλάουι, ως «ισχυρό άνδρα», μετέτρεψε το μεγαλύτερο παλάτι του Σαντάμ σε οχυρωμένη καστροπολιτεία με πάνω από 1.000 αμερικανούς «συμβούλους» και έλεγξε προσωπικά όλες τις υπηρεσίες της δοτής «κυβέρνησης», πέραν των 200.000 πάνοπλων «απελευθερωτών».
Επιστρέφοντας από το Ιράκ για να αναλάβει τη νέα θέση του στην Ουάσιγκτον, ο Νεγκροπόντε άφησε πίσω του μια φλεγόμενη χώρα, χωρίς ουσιαστικό χρονοδιάγραμμα αποχώρησης των ξένων στρατευμάτων, και - όπως όλα δείχνουν - στα πρόθυρα του εμφυλίου πολέμου, χάρη στο αριστοτεχνικό «διαίρει και βασίλευε». Χάρη στην υπερπροβολή των «τυφλών» και κυρίως... ορφανών τρομοκρατικών επιθέσεων, και βέβαια στο παραμύθι περί «ελευθέρων εκλογών», ο Νεγκροπόντε συνέβαλε όσο λίγοι στην επανεκλογή του Μπους, παρέχοντας έτσι άλλη μία τετραετία απόλυτης γεωπολιτικής εξουσίας σε αυτή την παράξενη παρέα των ψυχροπολεμικών βετεράνων, της οποίας αποτελεί εξέχον μέλος.

Ο ρόλος του στο σκάνδαλο Ιράν - Κόντρας

Ο Τζον Νεγκροπόντε αρνείται ακόμη και την ύπαρξη του σκανδάλου Ιράν - Κόντρας (η μυστική αποστολή όπλων στο Ιράν και η συμμετοχή κρατικών αμερικανικών υπηρεσιών στο λαθρεμπόριο κοκαΐνης, με σκοπό τη συνέχιση της «κομμένης» από το Κογκρέσο χρηματοδότησης των Κόντρας) δηλώνοντας πλήρη άγνοια. Ωστόσο... scripta manent: όπως αποκάλυψε πέρυσι η «Washington Post»: «εκατοντάδες άρτι αποχαρακτηρισμένα τηλεγραφήματα του Τζον Νεγκροπόντε προς την Ουάσιγκτον αποδεικνύουν πως έπαιξε κεντρικότερο ρόλο στη διαχείριση του κεκαλυμμένου πολέμου εναντίον της αριστερής κυβέρνησης της Νικαράγουας, τον οποίο αποκαλούσε "ειδικό πρόγραμμα"». Τα τηλεγραφήματα δείχνουν πως «ο Νεγκροπόντε συνεργαζόταν στενά με τον τότε διευθυντή της CIA Γουίλιαμ Κέισι. (...). Συνέταξε προσωπικά το απόρρητο προεδρικό διάταγμα με το οποίο αυξήθηκε η υποστήριξη στους Κόντρας (...) Προειδοποιούσε συνεχώς πως οι ειρηνευτικές προτάσεις των Σαντινίστας ήταν "Δούρειος Ιππος", κομμουνιστικό τέχνασμα». Το καλύτερο; Ο Νεγκροπόντε «έστελνε αδιάκοπα υμνητικές αναφορές για τον αρχηγό των ενόπλων δυνάμεων της Ονδούρας, που κατηγορούνταν για εξαφανίσεις και βασανιστήρια, γράφοντας ότι "είναι αφοσιωμένος στη συνταγματική δημοκρατία"».

Τώρα 

Ο Νεγρεπόντε είναι αντιπρόεδρος της εταιρίας συμβουλευτικής στρατηγικής McLarty Associates, με έδρα την Washington, ενώ κατέχει θέση στο πανεπιστήμιο Yale. Από το 2009 είναι επίτιμος πρόεδρος της Council of the Americas/Americas Society, μιας ΜΚΟ με έδρα τη Νέα Υόρκη που προωθεί τος εμπορικές και πολιτιστικές σχέσεις του Δυτικού ημισφαιρίου, και επίσης είναι συμπρόεδρος της US-Philippines Society.Από το 2013 είναι ο πρόεδρος του οργανισμού Συμμαχία Πληροφοριών και Εθνικής Ασφαλείας (INSA).

Τζορτζ Τένετ

Ο Τζορτζ Τένετ δεν θα περάσει σίγουρα στην ιστορία της CIA ως ένας από τους καλύτερους διευθυντές της κεντρικής υπηρεσίας πληροφοριών των ΗΠΑ. Για πολλούς όμως πράκτορες που υπηρέτησαν υπό τις διαταγές του ήταν ένας διευθυντής που κατάφερε να αναγεννήσει τη CIA, να την εκσυγχρονίσει και να αναβαθμίσει τα τμήματά της.

Ωστόσο, η αποτυχία των πρακτόρων της να προλάβουν και να αποτρέψουν τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου είναι αυτό που θα τον στοιχειώνει για πάντα, σύμφωνα με πρώην αξιωματούχους και άριστους γνώστες του σκοτεινού κόσμου των μυστικών υπηρεσιών. Μόνο που αυτά δεν φαίνεται να απασχολούν πλέον τον ομογενή με καταγωγή από την Χειμάρρα της Βορείου Ηπείρου, ο οποίος ακολουθεί μια εντελώς διαφορετική πορεία, αυτή του τραπεζίτη. Μια πορεία όμως που χαρακτηρίζεται από μυστικοπάθεια, αφού η επενδυτική τράπεζα Allen & Co είναι ίσως το πιο «μυστικό» χρηματοπιστωτικό ίδρυμα του κόσμου.

Δεν διαθέτει εταιρική ιστοσελίδα, δεν προβαίνει σε ανακοινώσεις ή στην έκδοση δελτίων Τύπου για τις δραστηριότητές της, ενώ η φήμη της ως του πιο «απόρρητου» και απρόσιτου επικοινωνιακά χρηματοπιστωτικού ιδρύματος στον κόσμο έχει γεννήσει ακόμη και αστικούς μύθους.

Κοινωνικός μεν, απολύτως εχέμυθος δε

Οπως ήταν αναμενόμενο, η έλευση του πρώην διευθυντή της CIA Τζορτζ Τένετ στη θέση του διευθύνοντος συμβούλου παρέμεινε επτασφράγιστο μυστικό για τουλάχιστον δύο χρόνια από τη στιγμή, καθώς τοποθετήθηκε σε αυτή τη θέση. Για πολλούς ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση ειδικά από τη στιγμή που λόγω της θητείας του σε μία από τις πλέον νευραλγικές θέσεις των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ ήξερε πολύ καλά να κάνει ένα πράγμα: να κρατάει το στόμα του κλειστό, όπως και οι υπόλοιποι 135 υπάλληλοι της συγκεκριμένης τράπεζας, η οποία διαθέτει στο πορτφόλιο των πελατών της εταιρείες-κολοσσούς και δισεκατομμυριούχους των μίντια και της βιομηχανίας.

Πολλοί απ’ αυτούς είχαν γνωρίσει τον πρώην πανίσχυρο διευθυντή της CIA, τον μοναδικό μαζί με τον Αλεν Ντάλες με τόσο μακρόχρονη θητεία σε αυτή τη θέση, ο οποίος εκτός υπηρεσίας ήταν άλλος άνθρωπος και σαφώς πιο κοινωνικός. Οταν εγκατέλειψε τη CIA, στην ατζέντα του είχε κρατήσει επαφές με δυνατά ονόματα, ανάμεσά τους και δύο πλανητάρχες, οι οποίοι τον εκτιμούσαν παρά τα λάθη στα οποία υπέπεσε. Ολα αυτά διερευνήθηκαν ενδελεχώς από τον Χέρμπερτ Αλεν τζούνιορ, τον ισχυρό άνδρα αυτής της boutique investment bank, ο οποίος τον προσέλαβε αρχικά ως μέλος του διοικητικού συμβουλίου. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο ομογενής από τη Χειμάρρα υπέγραψε συμβόλαιο εχεμύθειας το οποίο τον δεσμεύει να μην αποκαλύψει ποτέ οτιδήποτε έχει να κάνει με το αντικείμενο εργασίας του στη συγκεκριμένη τράπεζα, η οποία ειδικεύεται στις υψηλού επιπέδου διασυνδέσεις μεταξύ επενδυτών, top στελεχών της βιομηχανίας των ΜΜΕ και ισχυρών broker.

Ινκόγκνιτο και διακριτικός 

Σχεδόν καθημερινά, ο Τένετ περνάει την είσοδο των γραφείων της Allen & Co στο νούμερο 711 της 5ης Λεωφόρου στο Μανχάταν συνήθως μόνος του, αφού οι εποχές που είχε προσωπική ασφάλεια ως διευθυντής της CIA έχουν παρέλθει. Το πρόγραμμά του περιλαμβάνει πληθώρα ραντεβού εντός και εκτός γραφείων, επαγγελματικά δείπνα και ταξίδια εκτός Νέας Υόρκης, οπότε η παρουσία του κρίνεται απαραίτητη. Παρόλο που του ζητήθηκε πολλές φορές να δώσει μια συνέντευξη για τη καινούρια του ζωή, αρνήθηκε ευγενικά μεν αλλά κατηγορηματικά, έχοντας εισπράξει αρκετή πικρία από τον τρόπο που τον αντιμετώπισαν τα ΜΜΕ των ΗΠΑ μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση. Μίλησε μόνο τρεις ή τέσσερις φορές όταν έβγαλε το αυτοβιογραφικό βιβλίο του «At the center of the storm: My years in the CIA», για το οποίο δέχτηκε σκληρή κριτική. Διέψευδε, τότε, κατηγορηματικά ότι η Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών της χώρας βασάνισε με διάφορες μεθόδους (εικονικό πνιγμό, ηλεκτροσόκ) Αραβες υπόπτους για τρομοκρατία σε μυστικές φυλακές ανά τον κόσμο. Ηταν η εποχή των περίφημων πτήσεων με τα αεροσκάφη της CIA, που μετέφεραν κρατούμενους σε διάφορες μυστικές τοποθεσίες στην Ευρώπη, προτού σταλούν στο στρατόπεδο X-Ray στο Γκουαντάναμο της Κούβας.

Δυστυχώς για τον ίδιο η επιβεβαίωση για όλα τα παραπάνω ήρθε στις 9 Δεκεμβρίου του 2014, όταν η επιτροπή της Γερουσίας που ερευνούσε τις καταγγελίες για τις απαγωγές, την κράτηση και τις μεθόδους ανάκρισης υπόπτων για τρομοκρατία από τη CIA έδωσε στη δημοσιότητα την έκθεσή της.

Μια έκθεση που επιβεβαίωνε όλα όσα αρνούνταν κατηγορηματικά ο Ελληνας πρώην διευθυντής της πανίσχυρης μυστικής υπηρεσίας, που αρνήθηκε κατηγορηματικά να κάνει οποιοδήποτε σχόλιο. Επέλεξε να αποστείλει στα ΜΜΕ μια γραπτή δήλωση στην οποία έλεγε πόσο λυπόταν για τη δημοσιοποίηση της έκθεσης, «η οποία προκαλεί ζημιά στην εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ, αλλά και στους άντρες και τις γυναίκες της CIA». Υπεραμύνθηκε των χειρισμών του, είπε ότι το πρόγραμμα κατευθυνόταν από τον πρόεδρο Μπους, ότι όλοι όσοι έπρεπε να γνωρίζουν γνώριζαν και μετά από όλα αυτά επέστρεψε στη συνήθη καθημερινότητά του και τις νέες επαγγελματικές του ευθύνες στην πιο μικρή αλλά και πιο «μυστική» τράπεζα της Αμερικής.

Αλεν, όπως λέμε Μπίλντερμπεργκ 

Κάθε καλοκαίρι, συνήθως στις αρχές Ιουλίου, το μικρό ειδυλλιακό θέρετρο του Σαν Βάλεϊ στο Αϊνταχο γίνεται για λίγες μέρες το επίκεντρο του επιχειρηματικού κόσμου των ΗΠΑ. Μεγιστάνες του Τύπου, πανίσχυροι επιχειρηματίες και CEOs σε εταιρείες-κολοσσούς, σχεδόν όλοι τους δισεκατομμυριούχοι δίνουν ηχηρό «παρών» στο ετήσιο συνέδριο της Allen & CO.

Μιας τράπεζας που επικοινωνιακά τουλάχιστον λειτουργεί όπως η περίφημη λέσχη Μπίλντερμπεργκ, σε ό,τι έχει να κάνει με τις επενδυτικές της κινήσεις εδώ και δεκαετίες.

Ιδρύθηκε το 1922 από τον Τσαρλς Ρόμπερτ Αλεν τον νεότερο, δίπλα στον οποίο τάχθηκαν σύντομα και τα άλλα δύο αδέρφια του, Χέρμπερτ και Χάρολντ. Από την πρώτη στιγμή η μυστικοπάθεια γύρω από τις δραστηριότητές της και η απόλυτη εχεμύθεια απέναντι στους πελάτες της δημιούργησε τον μύθο που τη συνοδεύει μέχρι σήμερα. Ανθρωποι του χώρου τη χαρακτηρίζουν ως μια boutique investment bank η οποία ειδικεύεται σε επενδυτικές κινήσεις στον χώρο των ΜΜΕ και του Entertainment στις ΗΠΑ. Οταν το 1973 αγόρασε ένα ποσοστό της κινηματογραφικής εταιρείας Columbia, αρκετοί απόρησαν με τη κίνηση αυτή. Εννέα χρόνια αργότερα, όταν η εταιρεία αγοράστηκε από την Coca-Cola, η Allen & Co αποκόμισε ένα πολύ μεγάλο κέρδος -το ποσό δεν έγινε ποτέ γνωστό-, ενώ ο ιδιοκτήτης της Χέρμπερτ Αλεν τζούνιορ κέρδισε μια θέση στο συμβούλιο της εταιρείας που διακινεί το πιο δημοφιλές αναψυκτικό στον κόσμο. Εκτοτε συνεργάστηκε στενά και ήταν παρούσα σε deals δισεκατομμυρίων δολαρίων, ενώ στο πελατολόγιό της φιγουράρουν η Google, το Facebook και ο μιντιακός κολοσσός News Corporation. Κανένα από τα deals -συγχωνεύσεις, εξαγορές εταιρειών- που πραγματοποιεί δεν δημοσιοποιείται στον Τύπο. Αξίζει ιδιαιτέρως να σημειωθεί ότι η τράπεζα δεν διαθέτει καν εταιρικό site και ότι φυσικά τα δελτία Τύπου είναι έννοια άγνωστη για τα στελέχη της. Στη δημοσιότητα έρχεται μόνο μία φορά τον χρόνο, όταν λαμβάνει χώρα το ετήσιο συνέδριό της στο Σαν Βάλεϊ. Είναι η εποχή που δεκάδες lear jets προσγειώνονται στο αεροδρόμιο του μικρού θερέτρου και η μοναδική φορά που οι φωτογράφοι έχουν την ευκαιρία να φωτογραφίσουν τους πανίσχυρους δισεκατομμυριούχους πελάτες της. Ανάμεσά τους συγκαταλέγονται ο πολύς Μουχτάρ Κεντ, CEO της Coca-Cola, o Αυστραλός μεγιστάνας του Τύπου Ρούπερτ Μέρντοκ, ο Μάικλ Μπλούμπεργκ, ο Μαρκ Ζάκερμπεργκ του Facebook, ο εκ των κορυφαίων κινηματογραφικών παραγωγών του Χόλιγουντ Μπράιαν Γκρέι­ζερ και ο Τζον Γουίλιαμ Χένρι, ιδιοκτήτης της Boston Globe και της Λίβερπουλ.

Οπως χαρακτηριστικά σχολιάζουν οικονομικοί συντάκτες, πρόκειται ίσως για την απόλυτη ίσως συνάθροιση τόσο ισχυρών ονομάτων του επιχειρείν από μια μικρή τράπεζα με πελατολόγιο που θα ζήλευε ακόμη και η Goldman Sachs. 

James George Stavridis

Εγγονός πρόσφυγα από τον Πόντο, ο ελληνοαμερικανός ναύαρχος Τζέιμς Σταυρίδης το 2009 γίνεται ο ανώτατος διοικητής των νατοϊκών δυνάμεων στην Ευρώπη (SΑCΕUR), στη Μονς του Βελγίου, ο πρώτος αξιωματικός του αμερικανικού Ναυτικού και ο πρώτος ομογενής που κατέλαβε αυτό το υψηλό αξίωμα, 60 χρόνια μετά την ίδρυση της Ατλαντικής Συμμαχίας.

O Τζέιμς Σταυρίδης γεννήθηκε το 1955 στη Φλόριδα των ΗΠΑ, αλλά πέρασε τρία από τα παιδικά του χρόνια στην Αθήνα, όταν ο πατέρας του, συνταγματάρχης του Σώματος Πεζοναυτών Γιώργος Σταυρίδης, υπηρέτησε ως ναυτικός ακόλουθος στην αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα, το διάστημα 1962-64. 

Ο Τζέιμς Σταυρίδης πήρε το διδακτορικό του δίπλωμα στις Διεθνείς Σχέσεις από τη Σχολή Διπλωματίας του Ταφτς το 1984, αποφοιτώντας την ίδια χρονιά και από το ίδιο πανεπιστήμιο με τον Κώστα Καραμανλή. Νωρίτερα, είχε αποφοιτήσει από τη Ναυτική Ακαδημία των ΗΠΑ, ενώ στη συνέχεια συμμετείχε σε διάφορες δύσκολες αποστολές, από τις εμπόλεμες ζώνες της Βοσνίας και της Αϊτής ως το καυτό μέτωπο του Ιράκ.

Θεωρείται από τους στρατιωτικούς που πιστεύουν στην αξία της «έξυπνης ισχύος »- της λεγόμενης «smart power»-, ενός συνδυασμού στρατιωτικής δύναμης, διπλωματίας και χρήματος, ο οποίος είναι η επιτομή της στρατηγικής του Μπαράκ Ομπάμα για το Αφγανιστάν.

John David Podesta

Γεννημένος στο Σικάγο το 1949, ο John David Podesta είναι ο επικεφαλής της προεκλογικής εκστρατείας της Χίλαρι Κλίντον. Με ρίζες ελληνικές από την μητέρα του, την Μαίρη Κόκορη και ιταλικές από τον πατέρα του, ο John Podesta έχει διατελέσει προσωπάρχης και βοηθός του προέδρου στον Λευκό Οίκο επί προεδρίας Μπιλ Κλίντον και σύμβουλος στον νυν πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα. Έμεινε δίπλα στον Μπιλ Κλίντον μέχρι το τέλος της θητείας του και ήταν επικεφαλής μιας πολυετούς εκστρατείας για τον αποχαρακτηρισμό 800 εκατομμυρίων απόρρητων σελίδων από διπλωματικά έγγραφα κρατικών και μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ.

Σήμερα κατέχει θέση συμβούλου στη φιλελεύθερη δεξαμενή σκέψης Center for American Progress της Washington και παράλληλα είναι επισκέπτης καθηγητής στην νομική σχολή του πανεπιστημίου.

Το 1988, John Podesta και ο αδελφός του Tony ίδρυσαν την εταιρία λόμπι Podesta Associates, με έδρα την Washington. Σήμερα η εταιρία γνωστή ως Podesta Group, έχει στενούς δεσμούς με το δημοκρατικό κόμμα και με την κυβέρνηση Ομπάμα, ενώ συνεργάζεται με κάποιες από τις μεγαλύτερες αμερικανικές εταιρίες, Wal-Mart, BP και Lockheed Martin."