τουλάχιστον ξεχνώ τις αμβρότητες πλεόν και λέω ότι αυτές οι ιδέες και λέξεις που βγαίνουν όχι από το στόμα του οποιουδήποτε ηλιθιού αλλά από υπουργούς νυν, πρώην, βουλευτές και τους συνοδοιπόρους τους είναι προδοτικές. Και επειδή είναι ανιστόρητοι να θυμίσω ότι το Γουδί από το Σύνταγμα δεν απέχει πολύ.
Διαβάστε το άρθρο του Θεόφραστου Ανδρεόπουλου.
Πρωτότυπες πλην όμως ανιστόρητες και εντελώς άσχετες με την πραγματικότητα θωρίες ανέπτυξε ο αναπληρωτής υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης (το παλιό υπουργείο Γεωργίας) Γιάννης Τσιρώνης υποστηρίζοντας την άποψη του πρώην υπουργού Δικαιοσύνης Ν.Παρασκευόπουλου περί της ανάγκης αποποινικοποίησης του καψίματος της ελληνικής Σημαίας.
Συγκεκριμένα ο υπουργός είπε ότι: «Άλλο αξία έχει η ελληνική Σημαία που βρίσκεται στα δημόσια κτίρια και άλλη η Σημαία που αγοράζεται από ένα κατάστημα»
Δηλαδή σαν τις θρησκευτικές εικόνες που αν δεν τις ευλογήσει παππάς δεν έχουνε την Θεία Δύναμη.
Προφανώς και ο κύριος Τσιρώνης αλλά και οι περισσότεροι συνάδελφοί του στο ΣΥΡΙΖΑ αγνοούν την Ιστορία και ειδικότερα την ελληνική.
Θα μπορούσε να ρωτήσει τον Μ.Γλέζο για αυτό.
Το πόση ασχετοσύνη υπάρχει ως προς την Ιστορία το αποδεικνύει τόσο η ζώσα όπως ο Μ.Γλέζος όσο και αυτή που έχει γραφτεί με αίμα Ελλήνων ανεξίτηλα.
Η Σημαία που έβαλαν ο Μ.Γλέζος και ο Λάκης Σάντας, ας τους ρωτήσει ήταν από δημόσιο κτίριο; Δηλαδή αν ήταν από το σπίτι τους δεν έπιανε;
Δεύτερο παράδειγμα: Ξημέρωμα του 1897 η Κρήτη «βράζει» από τις θηριωδίες των Τούρκων. Οι Κρητικοί αποφασίζουν να κηρύξουν την Ένωση με την μητέρα Ελλάδα. Στον Προφήτη Ηλία του Ακρωτηρίου Χανίων Κρήτης οχυρώνονται οι επαναστάτες και υψώνουν την ελληνική σημαία, που τους παρέδωσε ο ύπαρχος του θωρηκτού «Ύδρα» Κωνσταντίνος Κανάρης, εγγονός του ναύαρχου Κανάρη.
Εκτός από τους τούρκους, έχουν να αντιμετωπίσουν και την αντίδραση των Μεγάλων Δυνάμεων (Ιταλίας, Γαλλίας, Αυστρίας, Γερμανίας, Αγγλίας και Ρωσίας), που στις 9 Φεβρουαρίου 1897, ξεκινούν σφοδρό βομβαρδισμό.
Μία από τις οβίδες κτυπά και καταρρίπτει τον ιστό με την ελληνική σημαία. Ο οπλίτης Σπύρος Καγιαλές-Καγιαλεδάκης με μεγάλο κίνδυνο για την ζωή του πετάγεται μέσα στην πύρινη κόλαση του βομβαρδισμού, ξαναστήνει τον ιστό και η σημαία κυματίζει και πάλι περήφανη.
Μια νέα οβίδα καταρρίπτει και πάλι τον ιστό. Ο Σπύρος Καγιαλές-Καγιαλεδάκης τον ξαναστήνει όπως πριν.
Τρίτη οβίδα θρυμματίζει πια τον ιστό και ρίχνει κάτω την σημαία. Τότε συνέβη κάτι το απίστευτο, κάτι ανεπανάληπτο:
Ο Σπύρος Καγιαλές - Καγιαλεδάκης αρπάζει την σημαία και την ανυψώνει κάνοντας το ίδιο του το σώμα κοντάρι!
Μόλις οι ναύαρχοι του ενωμένου στόλου είδαν με τα κιάλια ότι η σημαία και πάλι κυματίζει με κοντάρι έναν… επαναστάτη, δεν πίστευαν στα μάτια τους και αμήχανοι διέταξαν παύση πυρός. Το στρατόπεδο δονείται από ζητωκραυγές και πανηγυρισμούς. Στο ελληνικό θωρηκτό "'Υδρα" ψέλνεται ο εθνικός ύμνος. Ζητωκραυγές και χειροκροτήματα ακούγονται πλέον όχι μόνο από τα ελληνικά, αλλά και από τα ιταλικά και γαλλικά πλοία!!!
Ο Ιταλός επικεφαλής του στόλου των Μεγάλων Δυνάμεων, υποναύαρχος Κανεβάρο, γράφει στα απομνημονεύματά του: «Η ανύψωση της σημαίας με αυτόν τον τόσο ηρωικό τρόπο, αποτέλεσε μια στιγμή της ζωής μου που δεν θα λησμονήσω ποτέ».
Όπως διηγήθηκε αργότερα ο ίδιος ο εθνάρχης Ελευθέριος Βενιζέλος, που πρωτοστατούσε στα γεγονότα της εποχής, ο ναύαρχος Κανεβάρο του είχε πει, πως έμεινε άναυδος από θαυμασμό για την ωραία αυτή και κατ' εξοχήν ηρωική πράξη του Σπύρου Καγιαλέ - Καγιαλεδάκη, που εκείνη ακριβώς την ημέρα νίκησε -στην κυριολεξία- την ευρωπαϊκή διπλωματία. Όχι μόνο γιατί προκάλεσε την άμεση παύση του βομβαρδισμού του Ακρωτηρίου, αλλά και την υποβολή, από τους ναυάρχους, ευνοϊκών εισηγήσεων προς τις κυβερνήσεις τους. Με αποτέλεσμα μετά από λίγους μήνες να κερδίσει η Κρήτη την αυτονομία της από την Οθωμανική Αυτοκρατορία που προηγήθηκε της Ένωσής της με την Ελλάδα.
Η πρώτη θετική εξέλιξη "προαναγγέλθηκε" δύο μέρες μετά την ηρωική όσο και μοναδική στην ιστορία, πράξη του Σπύρου Καγιαλέ - Καγιαλεδάκη, με την Προκήρυξη των Ναυάρχων του ενωμένου στόλου Ιταλίας, Γαλλίας, Αυστρίας, Γερμανίας, Αγγλίας και Ρωσίας.
Αυτή η Σημαία ήταν μήπως από το σπίτι του Καγιαλέ;
«Ο κ. Παρασκευόπουλος ως βουλευτής πλέον και ως άριστος γνώστης της νομικής επιστήμης έχει δίκιο θεωρητικά ότι αυτή τη στιγμή υπάρχει μια διαφορά και μην λαϊκίζουμε ανάμεσα στη σημαία που είναι το σύμβολο που είναι οι σημαίες των δημοσίων κτιρίων, στις σημαίες που όλοι μας όσοι υπηρετήσαμε σε μάχιμες μονάδες και υπερασπιστήκαμε την πατρίδα μας όταν σηκώναμε αυτή τη σημαία ως σύμβολο. H σημαία που αγοράζει ένας ιδιώτης από τον Κοκκώνη, και την έχει ο ίδιος, αυτή η σημαία που δεν είναι δημόσια σημαία , δεν μπορούμε να λέμε ότι κάθε σημαία είναι σύμβολο γιατί εκθέτουμε το σύμβολο με αυτόν τον τρόπο, είναι μια νομική διαφορά. Άλλο πράγμα η σημαία που είναι αναρτημένη σε έναν ιστό δημόσιο και άλλο πράγμα η σημαία που αγοράζω από τον Κοκκώνη.
Εγώ προσωπικά ως Γιάννης Τσιρώνης θα υπερασπιζόμουν ακόμη και αυτη τη σημαία, αλλά δυστυχώς ζούμε σε δημοκρατία, κάποιοι άνθρωποι αντιλαμβάνονται διαφορετικά και με πρώτη ευκαιρία προβαίνουν σε αυτές τις ασχημονίες , αλλά άλλο πράγμα να καταδικάσουμε πολιτικά τις ασχημονίες και άλλο να ποινικοποιήσουμε διαρκώς και με νόμους να προσπαθούμε να προστατέψουμε με την αξία μας, οι πατριωτισμός μας φαίνεται από τις πράξεις.
Εγώ πότε δεν θα ήθελα αυτό το πράγμα για το οποίο μάτωσαν οι πρόγονοι μου να πατιέται, να λερώνεται να πηγαίνει όπου να 'ναι, αλλά άλλοι άνθρωποι δυστυχώς διαφωνώ μαζι τους έχουν άλλη αντίληψη και κάνουν αυτές τις ασχημονίες».
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ρίξε και εσύ μια αλήθεια ή ένα ψέμα ή κι ακόμα άλλη μιά αοριστία..