Μία σημαντική ομιλία

Η σημαντική ομιλία του υφυπ. Εξωτερικών αρμόδιου γιά Απόδημους Τέρενς Κουίκ, στο δείπνο της ΑΗΕΡΑ (5 Ιανουαρίου 2017) γιά τα Επιφάνεια, στο ''ελληνικό χωριό'' Τάρπον Σπρινγκς, Φλόριδας

Επιφάνεια-Θεοφάνεια 2017, Τάρπον Σπρινγκς, Φλόριδα

«Θα ξεκινήσω την ομιλία μου με μία εξομολόγηση.

Όταν πριν απο 24 ώρες έφευγα από το σπίτι μου για να έλθω εδώ στην Τάμπα, στο Τάρπον Σπριγκς, ήξερα οτι θα ερχόμουνα σε μία

πόλη που ειναι η κόρη της Καλύμνου. Πίστευα οτι ερχόμουνα σε ομογενείς που κρατούν την γλώσσα της πατρίδας.

Αλλά με αιφνιδιάσατε. Με μπερδέψατε. Στενοχωρήθηκα.

Είμαι ο προτελευταίος ομιλητής σε αυτή την εκδήλωση και ΟΛΟΙ οι προηγούμενοι, ΟΛΟΙ ομογενείς με τους οποίους πριν καθήσουμε στα τραπέζια, τα λέγαμε στη γλώσσα μας, μίλησαν όχι Ελληνικά, αλλά αγγλικά.

Δηλαδή στη σημερινή εκδήλωση άκουγα τις Ελληνίδες και τους Έλληνες να βάζουν στην άκρη τη γλώσσα της πατρίδας μας.

Προσωπικά θα μου επιτρέψετε να σας πω τα πράγματα όπως τα αισθάνομαι.

Η ελληνική γλώσσα ειναι ένα ισχυρότατο σημείο αναφοράς που πρέπει να χαρακτηρίζει τον Ελληνισμό της Διασποράς. Όπως και η Ορθοδοξία.

Εδώ στις ΗΠΑ έχουμε φτάσει πλέον στην τέταρτη και πέμπτη γενιά, με τα ελληνικά να φθήνουν. Εσείς, οι γονείς τους, οι παππούδες και οι γιαγιάδες αν δεν στηρίξετε, ακόμα και στις ομογενειακές συγκεντρώσεις την ελληνική γλώσσα, τότε τα ελληνικά έσβησαν.

Κι αν σβήσουν τα ελληνικά, τότε χάσαμε και την Oμογένεια.

Έτσι, λοιπόν, παρά το οτι όλοι οι προηγούμενοι Έλληνες μίλησαν αγγλικά, εγώ θα επιλέξω τα Ελληνικά που ειναι και η μητέρα όλων των γλωσσών.

Και μετά από αυτόν τον μη προσχεδιασμένο πρόλογο, προχωρώ στην ομιλία που ετοίμασα.

Όπως θα ξέρετε ήδη, αυτές τις λίγες ημέρες, σε ένα πολύ σύντομο και συμπιεσμένο ταξίδι, θα έχω τη χαρά, μαζί με τους συνεργάτες μου και με την υποστήριξη των κατά τόπους ελληνικών προξενικών Αρχών, να συναντήσω και να συνομιλήσω με τους φορείς που εκπροσωπούν την Ομογένειά μας σε τέσσερις μεγάλες και ιστορικές εστίες Ελληνισμού εδώ στις ΗΠΑ – τη Φλώριδα, τη Βοστώνη, τη Νέα Υόρκη και την Ουάσιγκτον.

Η σύντομη αυτή περιοδεία ξεκινάει από εδώ.

Αύριο, όλοι μαζί, θα συνεορτάσουμε μία από τις μεγάλες Εορτές της Χριστιανοσύνης και της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, τα Επιφάνεια. Είναι πολύ τιμητικό για εμένα που έχω τη δυνατότητα να παραστώ εκπροσωπώντας τον Πρωθυπουργό της χώρας Αλέξη Τσίπρα, μετά από πρόσκληση που του απηύθυνε ο Ομοσπονδιακός Γερουσιαστής κ. Γκάς Μπιλιράκης, στην τελετή Αγιασμού των Υδάτων, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Αμερικής κ. κ. Δημητρίου.

Είναι όμως συγχρόνως και συμβολική η έλευσή μου εδώ.

Χαίρομαι που βρίσκομαι πάλι στην Φλώριδα, στην αμερικανική Πολιτεία, που ήρθαν οι πρώτοι Έλληνες μετανάστες πριν 249 χρόνια στον άγιο Αυγουστίνο, όπου η Αρχιεπισκοπή Αμερικής έκανε ένα πολύ σημαντικό έργο με την αναπαλαίωση του Αβέρο House και τη δημιουργία σε αυτό του αγίου Φωτίου, όπου παρατίθεται και η ιστορία της άφιξης των πρώτων περίπου 350 Ελλήνων μεταναστών στην αμερικάνικη ήπειρο.

Χαίρομαι που βρίσκομαι στο ελληνικό χωριό Τάρπον Σπρινγκς, το χωριό των σφουγγαράδων που έγραψαν την δική τους ιστορία και δημιούργησαν το πρώτο κτίριο φιλοπτώχου στην αμερικάνικη ήπειρο.

Τιμώ και την μνήμη δύο κορυφαίων της Ομογένειας, που έγραψαν την δική τους ιστορία στην Αμερική, κατοίκους του Τάρπον Σπρινγκς, που αναπαύονται σε αυτό εδώ το ελληνικό χωριό. Του Γιώργου Θεολογίτη, γνωστού ως Γιώργου Κατσαρού, του πρώτου 'Έλληνα μουσικού, μουσουργού-δημιουργού στην Αμερική που κυκλοφόρησε τον πρώτο του δίσκο τον χρόνο 1924.

Και του Καλύμνιου Γιώργου Κινδύνη, τον οποίον τίμησε η ελλάδα με τον τίτλο του ''πρεσβευτή του Ελληνισμού'', τίτλος που κοσμεί το σπίτι των καλυμνίων εδώ στο τάρπον σπριγνκς, τον άνθρωπο που πάντα έτρεχε γιά να βοηθά τον άγιο Νικόλα, τους συντοπίτες του, την Ομογένεια.

Ελευθέριος Βενιζέλος, επιφάνεια 1922, Ταρπον Σπρινγκς, ΦλόριδαΣκεπτόμενος την αυριανή μεγαλειώδη τελετή Επιφανείων, την επίσημη γιά την Πολιτεία της Φλόριδας, μου έρχεται στο νού και η ιστορική φωτογραφία της επίσκεψης στο Τάρπον Σπριγνκς του εθνάρχη Ελευθέριου Βενιζέλου με την σύζυγό του, 'Έλενα, πριν έναν αιώνα, στον ίδιο χώρο της τελετής με το παιδάκι δίπλα του να κρατά επιγραφή στα ελληνικά που έγραφε ''μας θέλετε Έλληνες, κάμετέ μας σχολεία''. Διαχρονικό αίτημα και πάντα επίκαιρο. Το οποίο και υποστηρίζω ανεπιφύλακτα.

Με την ευκαιρία, εκ μέρους του πρωθυπουργού και της ελληνικής κυβέρνησης, αποτίνω φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης στον Αμερικανό πολιτικό, βουλευτή και γερουσιαστή Φλόριδας, τον Κλωντ Πέππερ που αγωνίστηκε γιά την Ελλάδα όσο ελάχιστοι. Ο Κλωντ Πέππερ αγωνίστηκε και το κατόρθωσε να μην εγκλειστούν οι τότε Ιταλοί υπήκοοι Δωδεκανήσιοι στις Ηνωμένες Πολιτείες και ειδικά αυτοί στο Τάρπον Σπριγκς, σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στον β' παγκόσμιο πόλεμο, ως πολίτες εχθρικών δυνάμεων για τις Ηνωμένες πολιτείες, όπως τότε συνηθιζόταν. Ο Κλωντ Πέππερ αγωνίστηκε και για την ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων με την Ελλάδα, με την παρουσία και αγωνιστικότητά του στην διάσκεψη των Παρισίων.

Και παραξενεύτηκα που έμαθα ότι έστω, ως ελάχιστο φόρο τιμής, το όνομά του δεν έχει δοθεί ακόμα σε έναν κεντρικό δρόμο του Ταρπον Σπριγνκς. Θέλω να πιστεύω ότι ο 'Έλληνας και Δωδεκανήσιος Δήμαρχος, ο κ. Αλαχούζος θα το φροντίσει άμεσα. Ας πούμε οτι μου το κάνει δώρο για την εδώ επίσκεψή μου.

Εξάλλου, στη Ρόδο υπάρχει η οδός Κλαυδίου Πέππερ. Και ενδεχομένως, επειδή έχουμε τους δύο Δημάρχους Καλύμνου και Χάλκης εδώ, θα τους έλεγα ότι και στα δικά τους τα νησιά θα έπρεπε να κάνουν την οδό Κλαυδίου Πέππερ.

Θέλω για το τέλος να πω δύο λόγια για τους ευγενικούς μας οικοδεσπότες απόψε.

Ξέρετε ότι ανέλαβα πολύ πρόσφατα τα νέα μου καθήκοντα ως Υφυπουργός Εξωτερικών με αρμοδιότητα και στα θέματα Αποδήμου Ελληνισμού.

Είναι ένας τομέας στον οποίον αισθάνομαι ότι έχω ιδιαίτερη εξοικείωση, τόσο από την προηγούμενη επαγγελματική μου ιδιότητα, όσο και από τη κοινοβουλευτική μου θητεία. Όπως συνηθίζω να λέω: ξέρω τους Αποδήμους αλλά και – δυστυχώς ή ευτυχώς για τους ίδιους – το ξέρουν και αυτοί ότι τους ξέρω καλά.

Έχω, λοιπόν, όχι την εντύπωση, αλλά την πεποίθηση ότι ήρθε ο καιρός να φτιάξουμε τις σχέσεις της μητέρας Ελλάδας με τα απόδημα παιδιά της σε νέα βάση.

Σε αυτό το πλαίσιο, πρέπει να πω ότι η οργάνωση AHEPA είναι το υπόδειγμα ομογενειακής οργάνωσης, είναι το πρότυπο, από το οποίο θα αντλήσουμε στοιχεία για την οργάνωση όλου του Ελληνισμού εκτός πατρίδας.

Και αυτό γιατί μέχρι σήμερα στην AHEPA έχω συναντήσει μόνο πατριώτες.

Στην AHEPA δεν έχω ακούσει ποτέ κομματική συζήτηση, γιατί το μόνο κόμμα είναι η Ελλάδα.

Στην AHEPA, τέλος, έχω συναντήσει μόνο διάθεση για προσφορά – είτε πρόκειται για τις γνωστές παρεμβάσεις τους στο χώρο της υγείας και της κοινωνικής προστασίας στην Ελλάδα, είτε πρόκειται για την υποστήριξή τους στον Ελληνισμό και στην Ορθόδοξη Εκκλησία, όπου γης.

Οι ΑΗΕΡΑ ποτέ δεν ζήτησαν κάτι από τη πατρίδα. Πάντα έδιναν και πάντα προσφέρουν. Πολλές φορές, μάλιστα, χωρίς να το ανακοινώνουν.

Τους ευχαριστώ από καρδιάς. Όπως σας ευχαριστώ και εσάς, κύριε Πρόεδρε, για την πολύ ευγενική σας πρόσκληση στο αποψινό δείπνο».

kalami