Κοινωνία σε πτώχευση...

Άρθρο του Αναστάσιου Λαυρέντζου

Σοκαριστικά είναι τα στοιχεία που δημοσιεύτηκαν στο τέλος Ιανουαρίου από την Ανεξάρτητη Αρχή

Δημοσίων Εσόδων σχετικά με την κατάσταση των νοικοκυριών και τις ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το ελληνικό Δημόσιο:

1. Ένας στους δύο φορολογούμενους ή 4.146.483 άτομα έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές στην εφορία, οι οποίες στο τέλος του 2016 έφτασαν συνολικά τα 95,3 δισ. ευρώ, δηλαδή σχεδόν το 50% του ΑΕΠ.

2. Από το παραπάνω ποσό των 95,3 δις, τα νέα χρέη που δημιουργήθηκαν μέσα στο 2016 ήταν 13,9 δις (έναντι αρχικών 81,4 δις).

3. Για 839.056 οφειλέτες έχουν ληφθεί αναγκαστικά μέτρα είσπραξης με δεσμεύσεις και κατασχέσεις τραπεζικών καταθέσεων, εισοδημάτων και άλλων περιουσιακών στοιχείων.

4. Μέσα στο 2016 πραγματοποιήθηκαν 143.982 κατασχέσεις, ενώ με νέες κατασχέσεις απειλούνται ακόμη 1.647.771 οφειλέτες.

5. Να σημειωθεί ότι από τα «παλαιά» χρέη των 81,38 δισ. ευρώ που ήταν ληξιπρόθεσμα στις αρχές του 2016

• Περισσότερα από 8 δισ. ευρώ οφείλονται από δημόσιες επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας και δημοτικές επιχειρήσεις.

• Περίπου 12 δισ. ευρώ οφείλονται από πτωχευμένες επιχειρήσεις (άρα δεν πρόκειται ποτέ να εισπραχθούν από το ελληνικό Δημόσιο),

• και πάνω από 61,8 δισ. ευρώ οφείλονται από φυσικά και νομικά πρόσωπα.

Σε αυτές τις συνθήκες, απορία προκαλεί (τουλάχιστον) το γεγονός ότι η κυβέρνηση πανηγυρίζει για υπέρβαση στόχων (!), παρουσιάζοντας αύξηση εσόδων κατά 1,7 δισ. ευρώ, ενώ την ίδια στιγμή μιλά για δημοσιονομικό πλεόνασμα, παραβλέποντας βεβαίως τις ληξιπρόθεσμες οφειλές του Δημοσίου προς ιδιώτες (7 δις ευρώ περίπου)...

Όπως είναι προφανές, τίποτε από τα παραπάνω δεν συνιστά επιτυχία και όποιος επικαλείται κάτι τέτοιο, μάλλον εμπαίζει την κοινωνία, υποτιμώντας τη νοημοσύνη της. Διότι ακόμη κι αν όλα αυτά τα «πλεονάσματα» θεωρηθούν πραγματικά, είναι το αποτέλεσμα μιας διαδικασίας σύνθλιψης της κοινωνίας και της οικονομίας και όχι μιας διαδικασίας οικονομικής μεγέθυνσης, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε έξοδο από την κρίση. Στην πράξη, αυτό που συμβαίνει, είναι ότι το κράτος συνεχίζει να συγκεντρώνει χρήματα στα ταμεία του, διότι φορολογεί όλο και πιο βάναυσα όσους μπορούν να πληρώνουν, την ίδια στιγμή όμως εξαντλεί όλο και περισσότερους, ρίχνοντάς τους στην απόγνωση...

Η κατάσταση δεν μπορεί παρά να χειροτερεύσει στο 2017, αφού εξ αιτίας των νέων φορολογικών αυξήσεων, τα εκκαθαριστικά πολλών κατηγοριών φορολογουμένων θα είναι φουσκωμένα: π.χ. πολλοί θα πληρώσουν αυξημένη εισφορά αλληλεγγύης, οι ελεύθεροι επαγγελματίες θα πληρώσουν μεγαλύτερη προκαταβολή φόρου, ο φόρος εισοδήματος για αρκετές κατηγορίες επαγγελμάτων θα είναι μεγαλύτερος (π.χ. οι αγρότες), κ.λπ. Σε αυτά θα πρέπει να προσθέσει κανείς και τις νέες φορολογικές επιβαρύνσεις σε καύσιμα, καφέ, τσιγάρα, τηλεφωνία, κλπ., οι οποίες μειώνουν ακόμη περισσότερο το διαθέσιμο εισόδημα των πολιτών...

Σε αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα, έρχονται να ηχήσουν μάλλον σουρρεαλιστικά οι νέες απαιτήσεις των δανειστών, οι οποίοι ζητούν ετήσια πλεονάσματα της τάξεως του 3,5% του ΑΕΠ (!!) για τα επόμενα πολλά χρόνια, καθώς και αυτοματοποιημένους μηχανισμούς λιτότητας, αντιτείνοντας ότι για μια ακόμη φορά η κυβέρνηση δεν υλοποίησε όσα υπέγραψε... Και πράγματι, η κυβέρνηση εμφανίζεται να ομολογεί (με επιστολή Τσακαλώτου προς δανειστές) ότι δεν έχει υλοποιήσει παρά μόνο μερικά από όσα «με δυσκολία» δέχτηκε. Θα συνεχίσει όμως να διαπραγματεύεται... Και κάπως έτσι το 2017 αρχίζει να μετατρέπεται σε μια παρωδία-επανάληψη του 2015, καθώς κάποιοι φαίνεται να μην έχουν μάθει τίποτε. Αυτή τη φορά όμως τα πράγματα δεν είναι απλώς χειρότερα. Είναι και πολύ πιο επικίνδυνα, με τον κόσμο ολόκληρο να μπαίνει σε νέα τροχιά... Ας το λάβουν αυτό σοβαρά όλοι υπ’ όψιν τους, διότι είναι πια καιρός όλοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους...

Πηγή