Σε ένα από τα επεισόδια του διαγωνισμού Master Chef, του διακεκριμένου chef Δημήτρη Σκαρμούτσου, ένας από τους συνεργάτες του και κριτές ο Πάνος Ιωαννίδης έδειξε στους επίδοξους μάγειρες και στο ελληνικό κοινό πως να βάζουν παπαρουνόσπορο στη ζύμη για το ψωμί τους. Αυτό
μπορεί να μην λέει πολλά για εσάς αλλά για μένα λέει πάρα πολλά.
Η παραπαρούνα είναι δημώδης ονομασία του φυτού μήκων ή υπνοφόρος. Από τους σπόρους του φυτού αυτού δημιουργείται και το όπιο. Στην λαϊκή παράδοση η λέξη αφιόνι είναι τουρκική παραφθορά της λέξης όπιο. Ας δούμε και τον ορισμό που δίνει το εγκυκλοπαιδικό λεξικό του Ηλίου: "Αφιόνι λέξη παραγόμενη εκ της τούρκικης αφιόν που είναι παραφθορά της ελληνικής όπιο. Είναι δημώδης ονομασία του φυτού μήκων ή υπνοφόρος και του εξ αυτής λαμβανόμενου οπίου. Έχει δημιουργηθή και ρήμα αφιονίζω, ήτοι αποκοιμίζω τινά δίδων εις αυτόν αφιόνι. Μεταφορικώς υπονοεί το ρήμα κυρίως τον εκ προσωπικού γοήτρου και κύρους ή και δι’ υποσχέσεως παρασυρμόν ενός ή πολλών ατόμων προς ωρισμένας ιδεολογικάς ή άλλας ροπάς με τον σκοπόν της εκμεταλλεύσεως των παρασυρομένων.<< Τον αφιόνισε και του έφαγε τα λεπτά του>>. Η λέξις αφιόνισμα δηλοί την πράξιν του αφιονίζη τις ένα άλλον."
Χρήση του φυτού μπορούμε να εντοπίσουμε στην Αρχαία Ελλάδα σε διάφορες θρησκευτικές τελετές και μυστήρια. Όμως η χρήση δεν περιοριζόταν εκεί αλλά και ως υπνωτικό και για ιατρική χρήση (χειρουργική-ψυχοθεραπευτική στα Ασκληπιεία) Κατά τον 19ο και το μισό του 20ου αιώνα το αφιόνι χρησιμοποιείτο ευρέως για το ημέρωμα ημιάγριων ζώων (αλόγων όνων και ημιόνων) ώστε κατά την συμμετοχή τους στις γεωργικές ασχολίες να μην δημιουργούν προβλήματα. Επίσης οι μητέρες με μωρά παιδιά τα οποία δεν συνέβαλλαν στις ασχολίες του σπιτιού ή στη γεωργία τους έδιναν αφιόνι με εμφύσηση ήταν το τέλειο καταπραϋντικό. Τέλος χρήση του φυτού συναντάμε και στη σαπωνοποιία δηλαδή στο πράσινο σαπούνι. Καλύτερος σπόρος θεωρείτο αυτός της θηβαϊκής γης.
Σήμερα χρησιμοποιούν τον σπόρο ως μπαχαρικό, ή καλύτερα επιβάλλουν να τον φάμε, και το τρώμε στο ψωμί και το βρίσκουμε σε σχεδόν όλα τα ταχυφαγεία. Εύγε!
μπορεί να μην λέει πολλά για εσάς αλλά για μένα λέει πάρα πολλά.
Η παραπαρούνα είναι δημώδης ονομασία του φυτού μήκων ή υπνοφόρος. Από τους σπόρους του φυτού αυτού δημιουργείται και το όπιο. Στην λαϊκή παράδοση η λέξη αφιόνι είναι τουρκική παραφθορά της λέξης όπιο. Ας δούμε και τον ορισμό που δίνει το εγκυκλοπαιδικό λεξικό του Ηλίου: "Αφιόνι λέξη παραγόμενη εκ της τούρκικης αφιόν που είναι παραφθορά της ελληνικής όπιο. Είναι δημώδης ονομασία του φυτού μήκων ή υπνοφόρος και του εξ αυτής λαμβανόμενου οπίου. Έχει δημιουργηθή και ρήμα αφιονίζω, ήτοι αποκοιμίζω τινά δίδων εις αυτόν αφιόνι. Μεταφορικώς υπονοεί το ρήμα κυρίως τον εκ προσωπικού γοήτρου και κύρους ή και δι’ υποσχέσεως παρασυρμόν ενός ή πολλών ατόμων προς ωρισμένας ιδεολογικάς ή άλλας ροπάς με τον σκοπόν της εκμεταλλεύσεως των παρασυρομένων.<< Τον αφιόνισε και του έφαγε τα λεπτά του>>. Η λέξις αφιόνισμα δηλοί την πράξιν του αφιονίζη τις ένα άλλον."
Χρήση του φυτού μπορούμε να εντοπίσουμε στην Αρχαία Ελλάδα σε διάφορες θρησκευτικές τελετές και μυστήρια. Όμως η χρήση δεν περιοριζόταν εκεί αλλά και ως υπνωτικό και για ιατρική χρήση (χειρουργική-ψυχοθεραπευτική στα Ασκληπιεία) Κατά τον 19ο και το μισό του 20ου αιώνα το αφιόνι χρησιμοποιείτο ευρέως για το ημέρωμα ημιάγριων ζώων (αλόγων όνων και ημιόνων) ώστε κατά την συμμετοχή τους στις γεωργικές ασχολίες να μην δημιουργούν προβλήματα. Επίσης οι μητέρες με μωρά παιδιά τα οποία δεν συνέβαλλαν στις ασχολίες του σπιτιού ή στη γεωργία τους έδιναν αφιόνι με εμφύσηση ήταν το τέλειο καταπραϋντικό. Τέλος χρήση του φυτού συναντάμε και στη σαπωνοποιία δηλαδή στο πράσινο σαπούνι. Καλύτερος σπόρος θεωρείτο αυτός της θηβαϊκής γης.
Σήμερα χρησιμοποιούν τον σπόρο ως μπαχαρικό, ή καλύτερα επιβάλλουν να τον φάμε, και το τρώμε στο ψωμί και το βρίσκουμε σε σχεδόν όλα τα ταχυφαγεία. Εύγε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ρίξε και εσύ μια αλήθεια ή ένα ψέμα ή κι ακόμα άλλη μιά αοριστία..