Μπουτάρης και Ζουράρης τρέφονται από τη δημοσιότητα. Όπως η μύγα απ’ το σκατό.

Γνωστά πολιτικά σούργελα, φασουλήδες ενός τραγικού θιάσου, γελοίοι εκπρόσωποι μιας ξεπεσμένης δημοκρατίας.

Η ίδια τους η ύπαρξη, τρανή απόδειξη παρακμής.

Η ομιλία τους βόρβορος, οι πράξεις τους βούρκος....

Κάθε πτυχή της δημόσιας ζωής τους πρόκληση της ηθικής, προσβολή της αισθητικής, θάνατος της λογικής.

Μπουτάρης, Ζουράρης κι άλλοι πολλοί.

Χρειάζεται προσοχή.

Τον Μπουτάρη δεν τον δέρνεις, τον Ζουράρη δεν τον προπηλακίζεις.

Χρειάζεται ψυχραιμία.

Καμία βία, λεκτική ή σωματική, εναντίον τους.

Όχι επειδή η πολιτική ορθότης επιβάλλει άρνηση της βίας «απ’ όπου κι αν προέρχεται». Η πολιτική ορθότης είναι περίττωμα από τα σπλάχνα ενός πολιτικού συστήματος που ασκεί ωμή βία απέναντι στον λαό. Που χρησιμοποιεί χαφιέδες με βαριοπούλες και ΜΑΤατζήδες με κλομπς εναντίον αόπλων πολιτών.

Όχι επειδή η άσκηση βίας έναντι ασθενεστέρων (και ως τέτοιοι νοούνται οι 70+ Μπουταροζουραραίοι) είναι βαρβαρότητα και χείριστη μορφή εξουσίας. Μπουτάρηδες, Ζουράρηδες και λοιποί, είναι οι ίδιοι εξουσιαστές, συναυτουργοί σε βαρβαρότητες εναντίον των Ελλήνων.

Όχι επειδή οι εικόνες γερόντων που κείτονται δαρμένοι στο έδαφος ή τρέχουν αλλόφρονες να σωθούν περιτριγυρισμένοι από φρουρούς, είναι θλιβερές, δείγματα ελλείμματος πολιτισμού. Οι ίδιοι αυτοί γέροντες είναι συνυπεύθυνοι για το χάλι άλλων γερόντων, συνταξιούχων και ασθενών, που φυτοζωούν απροστάτευτοι και των οποίων οι εικόνες σε σκουπιδοντενεκέδες και ράντζα είναι τραγικές, δείγματα πολιτισμικής ζούγκλας.

Όχι επειδή οι πραγματικοί εχθροί του λαού δεν είναι οι φαφλατάδες μαϊντανοί, αλλά τα αφεντικά τους, εγχώρια και διεθνή. Οι αιχμές του δόρατος δεν είναι δυνατόν να απολαμβάνουν ασυλίας επειδή κάποιος άλλος κρατά το δόρυ.

Αλλά επειδή,

Μπουτάρης, Ζουράρης και λοιποί φελλοί, τρέφονται από τη δημοσιότητα. Όπως η μύγα απ’ το σκατό. Επιτιθέμενοι σε Μπουτάρη-Ζουράρη, φραστικά ή σωματικά, τους κάνουμε τη χάρη.

Καραγκιόζηδες σαν κι αυτούς, επιζητούν τις επιθέσεις. Επιζητούν επεισόδια, ή τουλάχιστον επιδιώκουν ντόρο. Εμφανίζονται προκλητικά, όπου είπες και παρήγγειλες, με σκοπό την προβολή. Ο στόχος τους είναι να μείνουν στην επικαιρότητα, χωρίς την οποία δεν έχουν λόγο ύπαρξης. Ο σκοπός τους είναι να εκνευρίσουν, για να εμφανιστούν μετά τις επιθέσεις ως θύματα. Θέλουν να προβοκάρουν για να δρέψουν έπειτα «αγωνιστικές» δάφνες. Με πρόσχημα τις δημόσιες θέσεις τους, ξεφυτρώνουν ανάμεσα σε θιγόμενους από το πολιτικό αληταριό ανθρώπους, για να προκαλέσουν την μήνιν τους και στη συνέχεια να ρευστοποιήσουν τις «δημοκρατικές» μετοχές που κέρδισαν για την υποτιθέμενη αντίστασή τους έναντι ανύπαρκτων τραμπούκων. Ταυτόχρονα, αβαντάρουν τα υπόλοιπα σκύβαλα του καθεστώτος, ώστε τα τελευταία να επισείσουν κατασκευασμένους ακροδεξιούς και φασιστικούς μπαμπούλες, να αυξήσουν την αστυνόμευση και την κρατική καταστολή και να διαλύσουν οποιαδήποτε λαϊκή αντίδραση. Ξέχειλοι από ματαιοδοξία, λαγοί στην κούρσα των πολιτικάντηδων, κερδίζουν τη φήμη που τους αναλογεί.

Τότε, θα μου πείτε, «τι μπορούμε να κάνουμε;». Πώς να αντιδρούμε; Πώς είναι δυνατόν να συγκρατηθούμε όταν Μπουτάρηδες και Ζουράρηδες έρχονται απρόσκλητοι στο γάμο μας και μας εύχονται «και του χρόνου!»;

Είναι δύσκολο, το παραδέχομαι. Για το λόγο αυτό άλλωστε, οι δολοφόνοι που αποφυλακίζονται με χάρη (π.χ δράκος της Θεσσαλονίκης), απαγορεύεται να εμφανίζονται στο περιβάλλον των θυμάτων.

Προτείνω να τους αγνοούμε.

Μπαίνουν σε κατάστημα; Εξερχόμαστε αμέσως. Μπαίνουν σε κλειστό δημόσιο χώρο; Το ίδιο. Παρουσιάζονται σε εκδήλωση; Αποχωρούμε (Αν ο οργανωτής αντιδράσει, ας διώξει εκείνος τον Μπουτάρη, αν τολμά). Σε περίπτωση που είναι αναγκαίο να μείνουμε και δεν πρέπει να χαρίσουμε την εκδήλωση στον Ζουράρη, απομακρυνόμαστε όσο μπορούμε, εντός του χώρου της εκδήλωσης. Αφήνουμε λ.χ τα διπλανά καθίσματα κενά. Κάνουμε ό,τι μπορούμε τέλος πάντων εκτός από επίθεση, που τελικά θα χρησιμοποιηθεί εναντίον μας.

Οι εγκεφαλικά ψωριάρηδες χώρια.

ΠΗΓΗ