Τελικά, μητροπολίτης γεννιέσαι ή γίνεσαι;

Του δρος Όμηρου Γεωργίου

Ανέκαθεν οι μητροπολίτες ασχολούνταν με τα σεξουαλικά. Κύρια και διαχρονική εμμονή τους είναι τα σεξουαλικά των γυναικών. Αφού πρώτα έλυσαν τον γρίφο για το αν η γυναίκα έχει ψυχή, μητροπολίτες αναθεματίζονται για το αν η παναγία παρέμεινε παρθένα, για το αν η γυναίκα ανήκει στον κουνιάδο της αν πεθάνει ο άντρας της, για το αν η γυναίκα είναι μολυσμένη όταν έχει περίοδο,
για το αν η γυναίκα είναι φόνισσα όταν τερματιστεί η εγκυμοσύνη, και τώρα… για τις επιπτώσεις του πρωκτικού σεξ στο έμβρυο.

Ενώ δεν μας ξαφνιάζει σαν κάτι καινούριο αυτή η ενασχόλησή τους, το θέμα παραμένει πολύ πολύ σοβαρό για τουλάχιστον δύο λόγους. Πρώτο είναι ότι τίποτα και κανένας άλλος δεν έχει κάνει τόσο κακό στις γυναίκες όσο οι μητροπολίτες. Όταν σπέρνεις την ιδέα πως οι γυναίκες είναι υποδεέστερες του άντρα, θερίζεις βιασμούς και φόνους. Άμεσα, όχι έμμεσα. Δεύτερο, το θέμα είναι σοβαρό γιατί παρασέρνουν και τους υπόλοιπους μας να συζητούμε αυτά το σεξουαλικά και όχι τα πιο ουσιαστικά.
Ίσως όμως μια πιο δημιουργική συζήτηση να είχε ως αντικείμενο τι είδους ταυτότητα είναι αυτή του μητροπολίτη. Πώς και γιατί κάποιος γίνεται μητροπολίτης; Οι ίδιοι ισχυρίζονται πως ασκούν λειτούργημα, ο πόθος για το οποίο έρχεται εκ γενετής με κάλεσμα από τον ίδιο τον θεό. Μπορεί όμως να χαρακτηριστεί έμφυτη ή επίκτητη η επιθυμία κάποιου να γίνει μητροπολίτης; Προτείνω να το σκεφτούμε μέσα από τρία σημεία:

Πρώτο, μητροπολίτες δεν συναντούμε πουθενά στο ζωικό βασίλειο. Κανένα ζώο σε καμιά εποχή δεν έχει ποτέ δημιουργήσει πνευματικούς διοικητές. Άρα το να είσαι μητροπολίτης είναι αμάρτημα απέναντι στην ίδια τη φύση που ο ίδιος ο θεός δημιούργησε.

Δεύτερο, η αγία γραφή, δεν αναφέρει ούτε μια λέξη για οργανωμένη εκκλησία, πόσω μάλλον για τη διοίκησή της. Αν ο χριστός μας ήθελε να έχουμε μητροπολίτες γιατί να μην μας το έλεγε;

Τρίτο, σε άλλα επαγγέλματα όταν αναλαμβάνει κάποιος διοικητικό ρόλο είναι συνήθως γιατί δεν του ταιριάζει το αντικείμενο της δουλειάς του. Αν στην περίπτωση των μητροπολιτών μας το αντικείμενο είναι η πνευματικότητα, τότε γιατί κάποιος δεν γίνεται μοναχός, ή ιερέας, αλλά μητροπολίτης; Ο μητροπολίτης έχει θρόνο, παλάτι, κορόνα, λιμουζίνα, σοφέρ, μάγειρες, καθαρίστριες, έργα τέχνης, άγρια πουλιά σε κλουβιά, κρατά σκήπτρα με χρυσές κόμπρες, διαχειρίζεται περιουσία για την οποία δεν κοπίασε, και αμείβεται με έναν παχουλό μισθό. Γεννιέται άραγε κανένας με φιλοδοξίες για τέτοια πράγματα;

Προσκαλώ τους φίλους μητροπολίτες να διαθέσουν τους εαυτούς τους για έρευνα σε επιστήμονες. Είναι ο μόνος τρόπος να εξετάσουμε σωστά το ερώτημά μας. Συνάδελφοι νευροενδοκρινολόγοι έχουν κάνει τεράστια πρόοδο σε παρόμοια ζητήματα με εξετάσεις στον εγκέφαλο. Επίσης, μπορεί να διερευνηθεί το ζήτημα της κληρονομικότητας. Υπάρχουν γονίδια που γεννούν μητροπολίτες; Τι νευροχημικές διεργασίες προκαλούν το τόσο ενδιαφέρον των μητροπολιτών στα σεξουαλικά των γυναικών; Μόνο έτσι θα μπορούμε να ερμηνεύσουμε τις θέσεις των μητροπολιτών μας.

Μέχρι τότε, καλό θα ήταν να απομακρύνουμε τα μικρόφωνα και τις κάμερες από τους μητροπολίτες μας και, προς θεού, να τους κρατήσουμε μακριά από παιδιά. Καλό είναι επίσης να καταλάβουμε όλοι πως κανένας δεν χρειάζεται την αποδοχή κανενός μητροπολίτη. Η δουλειά τους είναι η διαχείριση της περιουσίας της μητρόπολής τους. Άρα, αποδοχή από μητροπολίτες χρειάζονται οι άμεσα ενδιαφερόμενοι σε αυτή την περιουσία: πολιτικοί, επενδυτές, αρχαιοκάπηλοι, η βασιλική οικογένεια του Κατάρ, ένας πορνοβιομήχανος, μια Νίνα Πέτρος. Όχι εμείς οι υπόλοιποι. Επίσης, μέχρι να εξετάσουμε τους μητροπολίτες μας καλό θα ήταν να συζητούμε τα σοβαρά όσον αφορά τις γυναίκες: οικογενειακή βία, εμπόριο λευκής σαρκός, εκμετάλλευση οικιακών βοηθών, και τόσα άλλα…

Υ.Γ. Χρειαζόμαστε περισσότερες από αυτές τις διασκεδαστικές ανταλλαγές απόψεων μεταξύ Χρυσόστομου και Φωτίου. Ο Χρυσόστομος γνωρίζει άραγε πως η σεξουαλική ζωή των γυναικών δεν είναι απλά θέμα «κρεβατοκάμαρας»; Αυτό με μόνο κρεβατοκάμαρα και στα κρυφά δεν ακούγεται σαν να ταιριάζει μόνο στη σεξουαλική ζωή των μητροπολιτών μας; Για τον τόσο φιλόδοξο Φωτίου διερωτάται κανείς αν μελέτησε τόσο ενδελεχώς τα άγια γραψίματα όσον αφορά το πάθος για το χρήμα και την εξουσία όσο μελέτησε αυτά για τα πρωκτικά. Είναι επίσης πολύ χρήσιμο να ερευνηθεί αν ο ίδιος γνωρίζει την παρακαταθήκη της υπόθεσης του προκάτοχου της θέσης του και τι επιπτώσεις μπορεί να έχει στον ίδιο.

Κοινωνικός επιστήμονας, Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ

πηγη