κλαίουσας "μάνας".
Κι εκεί φαίνεται και η καταστροφική έλλειψη και η παντελής απουσία του πατέρα, ενός πατέρα, που, όσο "άχρηστος και ανίκανος" κι αν ήταν, ποτέ δεν πρόκειται να τον αντικαταστήσει στο ρόλο του, καμία μάνα στον κόσμο. Το "κενό" ενός πατέρα, δεν καλύπτεται ποτέ και από κανέναν.
Ξέρω ότι, αυτό ειδικά το άρθρο, θα μου αποφέρει άπειρους εχθρούς, "πονάει" και "δεν συμφέρει" σε πολύ κόσμο. Αλλά εγώ, θέλω να τα πω... δεν μπορώ να μη μιλάω άλλο, ίσως γεννήθηκα τελικά για να γράφω, απλά χάθηκαν άδικα τόσες δεκαετίες... άδικα!
Μας μεγάλωναν, μάνες και δάσκαλοι, με ανύπαρκτες αξίες και καταστροφικές ιδέες, γαλουχώντας γενιές ανικάνων.
Μας μάθαιναν να ξεχωρίζουμε το "δήθεν καλό" από το "δήθεν κακό", εμποτίζοντάς μας στην ουσία με το φόβο για οποιοδήποτε ρίσκο, καταντώντας μας τεμπέληδες και ανίκανα μαμόθρεφτα, με τον υπερπροστατευτισμό τους.
Η μόνη αλήθεια περί «καλού» και «κακού», είναι η αλήθεια της "Επιβίωσης", γιατί εκεί έξω ισχύει "ο νόμος της ζούγκλας", ή, "της γαλιφιάς και της κολακείας".
Και αυτό, κανείς δεν μας το έμαθε...
Κανείς δεν μας είπε, όπως έλεγαν οι αρχαίοι Σπαρτιάτες στα παιδιά τους, "το μόνο που μετράει, είναι η επιβίωσή σου, ακόμα και να κλέψεις μπορείς, αρκεί να μη σε ανακαλύψουν, γιατί τότε θα πρέπει να υποστείς και τις συνέπειες του νόμου".
Ο λαός μας, πολύ αργότερα, είπε το "μάθε τέχνη κι άστηνε, κι άμα πεινάσεις, πιάστηνε". Ούτε σ' αυτό δεν έδωσαν βάση.
Ασφαλώς και δεν προτρέπω κανέναν στο να μάθει να κλέβει, έχει φιλοσοφική -και μόνο- έννοια.
Η προτροπή μου είναι, «μάθε να παλεύεις, μάθε να είσαι αυτόνομος και ανεξάρτητος, μάθε να σηκώνεσαι κάθε φορά που πέφτεις και να προσπαθείς ξανά και ξανά, ασταμάτητα, μέχρι να πετύχεις. Εκεί έξω κανείς δεν θα σε βοηθήσει, κι αν το κάνει δεν θα 'ναι επ' άπειρον, ή θα θέλει ίσως και κάποια ανταλλάγματα, που θα αδυνατείς να προσφέρεις ή ακόμα να είναι και ανήθικα, μα ουσιαστικά εσύ, πάντα θα είσαι ένας σκλάβος μηδαμινής αξίας».
Γαλουχήθηκαν γενιές «μαμόθρεφτων», που αν δεν έχουν την βοήθεια των γονιών, οι ίδιοι ποτέ δεν θα σηκώσουν κεφάλι από μόνοι τους. Με την παραμικρή δυσκολία, σηκώνουν τα χέρια και παραδίνονται αμαχητί, πέφτοντας, είτε στα ναρκωτικά, είτε στην παρανομία, είτε στην κατάθλιψη, ή τέλος, στην αυτοκτονία κάποιοι.
Γενιές ολάκερες να τρέχουν "πίσω από τη φούστα της μαμάς" τους, αρνούμενες να απογαλακτιστούν απ' αυτές και μάνες, αρνούμενες να απογαλακτιστούν από τα παιδιά τους και να αποδεχτούν ότι πρέπει να τα αφήσουν ελεύθερα, να αποκτήσουν τις δικές τους εμπειρίες, ακόμα και μέσα από τα λάθη και τις αποτυχίες τους. Το βλέπεις παντού, είκοσι, τριάντα, ως και σαράντα χρονών, να ζούν ακόμα με τη μαμά, αντί να έχουν τη δική τους ζωή.
Στο τέλος, αυτό που κατάφεραν, είναι να μας στείλουν στον πόλεμο της ζωής, άοπλους και άσφαιρους, χωρίς κανένα σημαντικό εφόδιο και γνώση, του τι μας περιμένει εκεί έξω, και άξαφνα βρεθήκαμε να έχουμε απέναντί μας όλους τους άλλους, οπλισμένους σαν αστακούς, να μας παίρνουν φαλάγγι και να μας υποσκελίζουν κατά κόρον και σε κάθε επίπεδο. Όταν όλοι οι άλλοι πάνε μπροστά, εμείς γιατί να πάμε πίσω;
Η καταστροφική -με τον υπερπροστατευτισμό της- Ελληνίδα μάνα, το χειρότερο είδος μάνας πάνω σ' αυτή τη γη! Η πλέον χειροπιαστή απόδειξη, του "η υπερβολική αγάπη, μπορεί και σκοτώνει!".
Μην απορείς λοιπόν μετά, γιατί φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Όταν μια κοινωνία, ένα έθνος, μια χώρα, δεν μπορεί να στηριχτεί στη νέα γενιά της, επειδή συστηματικά την κατέστρεψε, έχει σύντομη ημερομηνία λήξης, το τέλος της είναι προδιαγεγραμμένο. Και η νέα γενιά, το μόνο που την νοιάζει είναι το τελευταίο μοντέλο κινητό και το να περνάει καλά με τους φίλους σε μπαράκια, καφέ και κλαμπάκια, επώνυμα και ακριβά ντυσίματα, ζητώντας συνεχώς χρήματα από τους γονείς, τους οποίους κατά τα άλλα έχει γραμμένους στα παλιά της τα τεφτέρια.
Κοίταξε λοιπόν γύρω σου μια ματιά, εσύ που διάβασες όλο το σημερινό κατεβατό μου, και πες μου αν βλέπεις εσύ κάτι άλλο που εγώ δεν βλέπω... Δείξε μου πού βλέπεις κάποια ελπίδα. Θέλω να τη δω κι εγώ...
tgbnews.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ρίξε και εσύ μια αλήθεια ή ένα ψέμα ή κι ακόμα άλλη μιά αοριστία..