Κανείς λαός δεν πεθαίνει από τις συνέπειες μίας οικονομικής κρίσης.

Μην ξεχνάτε ποτέ την περίοδο που ο αείμνηστος Τάσσος Παπαδόπουλος προσπαθούσε να ανακηρύξει την ΑΟΖ της Κύπρου και οι Έλληνες πολιτικοί τον πολεμούσαν. Πρώτα ο Σημίτης και ο ΓΑΠ και μετά η Μπακογιάννη τον πολέμησαν για να μη δημιουργήσει ΑΟΖ στο μαρτυρικό νησί και κανείς από αυτούς δεν
ζήτησε ποτέ συγνώμη.
Ξανά η η Μπακογιάννη 
Ο  δημοσιογράφος Γιώργος Παπαχρήστος στην στήλη του στα ΝΕΑ,: η κ. Μπακογιάννη επικοινώνησε μαζί του και ενημερώνοντάς τον για τις θέσεις της μεταξύ άλλων ανέφερε:
«Πρέπει να ξεφύγουμε από τις απαρχαιωμένες αντιλήψεις του περασμένου αιώνα για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και τα μεταξύ μας προβλήματα, να δούμε την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην περιοχή «με άλλο μάτι», και να κατανοήσουμε ότι τυχόν προσφυγή στο δικαστήριο της Χάγης μπορεί μεν να έχει ως συνέπεια μερικές απώλειες για μας, όπως ας πούμε την ΑΟΖ του Καστελλορίζου, αλλά θα κατοχυρώσει τα δικαιώματα άλλων νησιών μας, όπως της Ρόδου ή της Λέρου».
Εκεί, όμως, που η ανευθυνότητα συναντά την αναισχυντία είναι η συστηματική σπίλωση και απόπειρα ηθικής εξοντώσεως αντιφρονούντων  Φαίνεται ότι οι εν λόγω «ειδικοί» διαθέτουν μία ειδική συσκευή (ας την ονομάσουμε «ελληνόμετρο»), η οποία όχι μόνον αμετακλήτως ορίζει τι αποτελεί το εθνικό συμφέρον, αλλά μετράει και τον βαθμό της εθνικής συνειδήσεως του καθενός. Έτσι, «προδότες» και «αργυρώνητοι» χαρακτηρίζονται αυτοί οι οποίοι προτίμησαν να μην προσκυνήσουν  και να αγωνισθούν για ένα καλύτερο αύριο σε συνθήκες αντίξοες, παρά να αποδράσουν στην Εσπερία, απολαμβάνοντας ξένες βασιλικές τιμές. Εφαρμόζονται και εδώ οι αλήστου μνήμης γκαιμπελικές πρακτικές: Λάσπη, λάσπη και όλο και κάτι θα κολλήσει.

Είναι κρίση που προκάλεσε η ανεύθυνη συμπεριφορά του πολιτικού συστήματος, ο κομματισμός και οι πολιτικές του ηγεσίες πού πληρώνει και πάλιν ο λαός και ουδείς άλλος.Η μεγάλη κρίση που εδώ και 10 χρόνια βιώνει ο λαός μας,  μοναδική εις την σύγχρονη ιστορία του, δεν είναι μόνο οικονομική


Κάθε κρίση είναι αντιμετωπίσιμη, όταν  όμως γνωρίζει κανείς τα πραγματικά αίτια και τους υπαίτιους αυτής. Δυστυχώς όμως δεν συμβαίνει αυτό εις την χώρα μας. Τουναντίον για τον αποπροσανατολισμό του λαού μας χρησιμοποιείται και πάλιν μία μεθοδική και αστείρευτη προπαγάνδα. Μεταξύ άλλων ισχυρίζεται ακόμη ότι η απάθεια και παραλυσία του λαού οφείλεται δήθεν σε «αεροψεκασμό», ένα νέο γλειφιτζούρι, και όχι εις την έντονη πλύση εγκεφάλου που υφίσταται καθημερινώς  από μηχανισμούς του καταρρέοντος σάπιου πολιτικού συστήματος. 


Από την έναρξη της κρίσης ο λαός μας βομβαρδίζεται σφοδρότητα με συναισθήματα ενοχής, αλλά και με άκρως ταπεινωτικές  προσβολές της πατρίδος και της ιστορίας του. Η αφέλεια και η εσωστρέφεια του, για τις οποίες ανέκαθεν χαρακτηρίζεται, τον εμποδίζει να αντιληφθεί τα επικίνδυνα παιχνίδια που παίζονται εις βάρος του από παράγοντες του πολιτικού συστήματος με τις οδηγίες της Ε.Ε. και των Θεσμών. Ήρθε όμως η ώρα να αντιδράσει και να δώσει τώρα ένα μάθημα ιστορίας εις τους αδέσποτους και ανιστόρητους εθνοκτόνους, αλλά και τους Gauleiter της Ε.Ε. και των Θεσμών οι οποίοι εγκαταστάθηκαν εις την Ελλάδα. 
Η ιστορία είναι ο οδηγός της ανθρωπότητας, ομιλεί από μόνη της, χωρίς χειραγώγηση. Όσο περισσότερο εντείνεται η κρίση τόσο εντονότερα κραυγάζει εναντίον των εμπόρων της φτώχειας και του τρόμου που ευθύνονται για την απόγνωση της ανθρωπότητας, αλλά και του ελληνικού λαού. Βαρύτατο είναι το τίμημα που πλήρωσε το ελληνικό έθνος. Η διαμάχη εις τους κόλπους της Χριστιανοσύνης και το Μεγάλο Σχίσμα (1054),  που είχε ως συνέπεια τον αφελληνισμό 6 εκατομμυρίων Ελλήνων της Νοτίου Ιταλίας και Σικελίας (Magna Grecia). Αλλά και η διοργάνωση 26 ληστρικών Σταυροφοριών των Αγγλοσαξόνων κατά της πλούσιας Βυζαντινής Αυτοκρατορίας που οδήγησαν εις την εξασθένηση και την υποταγή της εις τους Οθωμανούς. Η τραγωδία της Μικρασιατικής Καταστροφής, ως συνέπεια  των λαθών της πολιτικής ηγεσίας αλλά και της στήριξης του Κεμάλ κυρίως από την Γερμανία. Η αντιπαράθεση των Αγγλοσαξόνων με την Σοβιετική Ένωση, με την λήξη του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, για το μοίρασμα του «οικοπέδου των Βαλκανίων», η οποία ως ήταν αναμενόμενο, οδήγησε σε μία νέα τραγωδία του Εμφυλίου, από την οποία δεν συνήλθε ακόμη η πατρίδα μας.  Η άρνηση τους για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, με όλες τις συνέπειες. Και τέλος η ενθάρρυνση τρίτων να αμφισβητούνε την εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας.
πηγές για τις γραφές  Γιώργος Παπαχρήστος  Γεώργιος Εμ. Δημητράκης