Αναστερνάρια (ανέκδοτα)

Εμένα ο πατέρας μου ήταν παπάς και λεγόταν με το κοσμικό του όνομα Γεώργης του Πάπαδου . Πριν από 51 χρόνια , εγώ όταν ήμουν βυζανιάρικο παιδί ενός χρόνου ,, θέλοντας να πάψει το κακό αυτό έκρυψε τα εικονίσματα κάτω απ ‘ το προσκυνητάρι της εκκλησίας μας , που είχε ένα ντουλαπάκι . Όταν την χρονιά εκείνη θέλησαν πάλιν τα αναστενάρια να κάνουν τα συνηθισμένα , πήγαν ...
να παραλάβουν τα εικονίσματα απ’ την εκκλησία αλλά δεν τα βρήκαν στη θέση τους . Ρωτούν τον πατέρα μου αλλά εκείνος τους απάντησε ότι δεν ξαίρει τι γίνηκαν . Στα υστερνά του λέγουν : «Έ! Παπά! Είναι περιττόν να μας κουράζεις , εμείς ξέρουμε που τα έκρυψες» Και τράβηξαν προς το προσκυνητάρι . Άνοιξαν το ντουλαπάκι και τα βρήκαν μέσα εκεί . Δεν πέρασε πολύς καιρός και η μητέρα μου με τον πατέρα μου τρελάθηκαν! Μάλιστα ο πατέρας μου έχυσε την Αγία κοινωνία κατά γής και την μάζευαν οι φιλόθρησκοι χωριανοί μου από καταγής για να μην μολυνθεί και εις παρατήρησιν της τώρα γραίας Ειρήνης Παπαποστόλου , άρπαξε ένα δρεπάνι ,ποιος ξέρει  πως έτυχε εκεί και την κυνήγησε να την σφάξει . Η μητέρα μου πάλι από την τρέλα που την έπιασε , αντί να με βάλλει να βυζάξω από απ΄το βυζί της με έβαλλε να βυζάξω από τον πρωκτό της ! Δυο  μήνες βάσταξε η τρέλα των και κατόπιν ησύχασαν . Τη γιορτή αυτή του Αγίου Κωνσταντίνου τη γιορτάζαμε επί έξ ημέρες αράδα με γλέντια , με χορούς και τραγούδια»

« Μια φορά ήρτε ο δεσπότης από τη Σωζόπλη , για να μποδίξει αυτά τα πράγματα και έβαλε γυναικίτικα ρούχα , στο κεφάλι «μαγουλίκα» μαγναδλενια (=μεταξωτή) και στη μέση «τάσια» ασημένια (=ζώνη) και έκατσε στο παράθυρο και λόγιαζε (έγλεπε) τ’ αναστενάρια που χορεύασι παστή στιά . Ομουχτάρης του χωριού που ήταν κοντά του ντον ηρώτησε « Τι λές γέροντα, για αυτά που λογιάζεις;» « Τι να σας πω παιδιά μου , ό,τι θέτε κάντε δεν μπορώ να σας πω καντίποτα»

«Μια φορά πήγαμε να κάνουμε προξενιά και κείνος  ο γέρος που είχε να συμβάσει (= αρραβωνιάσει) το παλικάρι του ήταν αναστενάρι . Κει που καθούμαστε άρχισε και πηδούσε να σεμπή μεσ’ τη στιά και στα ποδάρια ντου φορούσε τσερβούλια» Και τον εβγάλαμε τα τσερβούλια και μπήκε αξυπόλυτος μεσ’ τη στιά , άμμα τι στιά , φούρνος . Και χόρευε ένα κάρτο της ώρας μες΄τη θερμοσπουδιά κι όντε ξέβηκε απ’ τη στιά , τα ποδάρια ντου δεν επαθάσι καντίποτα»

« Ο Κυριάκος Δούντας όντε έγινε επίτροπος της Εκκλησίας στα 1908 θέλησε να μποδίξει να χορεύουν τ’ αναστενάρια , και τα αναστενάρια δεν εχορεύουσι πια. Ύστερα από κάμποσα χρόνια στα 1917 πωηείναμ’ ματζούρδες (=πρόσφυγες) και ήρταμε στη Σαλονίκη , πεθάνασι τα πέντε κορίτσια ντου ούλα καταποδιαστά . Και οι χοργιανοί μας ύστερα είπασι , που ντου ηύρε η αμαρτία , γιατί μπόδισε τ’ αναστενάρια να μη  χορεύουσι σπο τη στιά»

     

Αρχείο του Θρακικού Λαογραφικού και Γλωσσικού Θησαυρού τομ. Ε΄Τα αναστενάρια στο χωριό Κωστή της περιφέρειας Αγαθουπόλεως  . ΑΝ . Θράκης Β.Ν Δεληγιάννη σελ . 130-131