Υποκειμενικά, Αντικειμενικά.

Μήπως είναι αλήθεια ότι είμαστε πεσόντες και εκδιωχθέντες; Μήπως όπως λέει ο Παύλος είμαστε ξένοι και παρεπίδημοι; Μήπως όπως αναφέρει ο Ησίοδος τον καιρό που οι άνθρωποι ζούσαν με τους Θεούς.

O άνθρωπος ξέρει ότι οι αισθήσεις του είναι πεπερασμένες και περιορισμένες. Ήδη οι πρώτοι φυσικοί φιλόσοφοι παρατήρησαν ότι δεν μπορούν όλα να εξεταστούν από την ανθρώπινη οπτική γωνία. Σήμερα μας το αποδεικνύει περίτρανα η ίδια η επιστήμη. Οι αισθήσεις ως ατελής μας παραπλανούν. Το φως παίζει με την όραση μας, η ακοή μας ....

είναι ατελής σε σχέση με άλλα ζώα, το ίδιο και η όσφρηση μας. Ο Πλάτωνας είναι ο πρώτος που μιλάει για τον κόσμο των αισθήσεων και για τον κόσμο των ιδεών που δεν μπορούμε να τον αντιληφθούμε και παραμένει ίδιος και αναλλοίωτος. Ο άνθρωπος πρέπει δηλαδή να ξεπεράσει το σώμα του να κοιτάξει ψηλά για να βρει την αλήθεια, το μέγιστο αγαθό, δηλαδή να θυμηθεί ξανά. Ας δούμε τι σημαίνουν, ετυμολογικά, στην ελληνική γλώσσα οι λέξεις αλήθεια και άνθρωπος.

Αλήθεια: α + λήθη άρα θύμηση

Άνθρωπος: άνω θρώσκω κοιτώ ψηλά

Λοιπόν ας θεωρήσουμε ότι ο άνθρωπος είναι κλεισμένος μέσα σε μία γυάλινη σφαίρα( βλ. σχέδιο1)

 Βλέπει από την κρυστάλλινη σφαίρα αυτή όπου είναι εγκλωβισμένος μόνο το κοίλο της σφαίρας. Έχει μία ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΗ αντίληψη των πραγμάτων. Εάν τοποθετηθεί ο άνθρωπος εκτός της σφαίρας βλέπει και την σφαίρα( βλ. σχέδιο2)

 βλέπει και το κυρτό έξωθεν και το κοίλο έσωθεν. Δηλαδή βλέπει και τις δύο πλευρές. Βλέπει τα πράγματα ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ.

Οι Αρχαίοι Έλληνες είχαν καταφέρει να δουν τα πράγματα αντικειμενικά, το μαρτυρά η γλώσσα μας.

Μυώ- ούμαι σημαίνει σφάλλω τα μάτια απομονώνω τις αισθήσεις. Σήμερα έχει χαθεί η παράδοση και όσοι προσπαθούν να μυήσουν σαν εκπρόσωποι διάφοροι οργανώσεων το μόνο που κάνουν είναι προσηλυτισμός και απομάκρυνση από την αλήθεια.