Ο Σαίξπηρ για το χρήμα.

Θεοί, γιατί αυτό; Θεοί μου, τι είναι αυτό;

Μα τι, θα ξεμυαλίσει αυτό ιερείς από κοντά σας,

θα πάρει από άνθρωπο γερόν το μαξιλάρι του

κάτω από το κεφάλι του· τούτο ο κίτρινος δούλος

δένει, λύνει νόμους· ευλογάει καταραμένους· κάνει

λατρευτή τη

λέπρα· δίνει στους κλέφτες θέση πλάι σε

γερουσιαστές και τίτλους, προσκυνήματα, χειροκροτήματα·

τούτος ξαναπαντρεύει χήρα μαραμένη· γυναίκα

απ΄ το νοσοκομείο με σπυριά ομπυασμένα που

προκαλεί εμετόν, αυτός τη μπαλσαμώνει

και την αρωματίζει πάλι ανθό του Απρίλη.

ε! κολασμένο χώμα, πόρνη εσύ κοινή της ανθρωπότητας,

που βάζεις τις διχόνοιες ανάμεσα στον όχλο των εθνών,

ε, θα σε κάνω εγώ να κάνεις το δικό σου.

Φεύγω σαν σκύλος, άμα με κλωτσάει γαϊδούρι·

η οργή είναι τρέλα σύντομη.

Tίμων ο Αθηναίος

Πράξη Δ΄, σκηνή 3