<< Οι εκλαμπρότατοι Άρχοντες>>

Γεώργιος Κουντουριώτης

<< Αντίθετα ο Κουντουριώτης ζούσε μέσα στην χλιδή και στον πλούτο. Η αξία της περιουσίας των Κουντουριωταίων ξεπερνούσε τις 400.000 λίρες. Το σπίτι του στην Ύδρα ήταν το καλύτερο που υπήρχε στην Ελλάδα. Μαρμαρένια πατώματα, με

τοίχους παχύς, χαλιά παντού. Η κατοικία του θα τιμούσε οποιαδήποτε πολιτισμένη χώρα>> Όταν όμως ο Καποδίστριας τους ζήτησε να καταθέσουν από 10.000 τάλληρα ο καθένας στην υπό ίδρυση <<Εθνική Τράπεζα>> για τις ανάγκες του αγώνα με τόκο 8% και υποθήκη τα προσωπικά του κτήματα στην Κέρκυρα, έκαναν ότι δεν καταλάβαιναν και περιορίστηκαν να στείλουν από 1.000 τάλληρα ο καθένας, ενώ ο ίδιος ο Κυβερνήτης κατέθεσε, από την ατομική του περιουσία, 50.000 φράγκα. Ύδρα 26 Απριλίου 1827. Η Ακρόπολη είναι έτοιμη να παραδοθεί στους Τούρκους. Στο Φάληρο, μόλις προχθές, αποδεκατίστηκε το άνθος του ελληνικού στρατού και θυσιάστηκε ο αρχηγός του. Ο ένδοξος ναύαρχος Κόχραν, ο <<αίτιος δια να μην μείνει κανένας ζωντανός>>, που κατηγορεί τους Έλληνες, για την ήττα, η οποία οφείλεται στην δικιά του δολιότητα φθάνει στην Ύδρα, για να γιορτάσει τα επινίκια με τα καρντάσια του (τουρκ. Kardas,  ο αδελφικός φίλος) Γιώργη, Λάζαρο Κουντουριώτη και τον γαμπρό τους Ορλάνδο, συνοδευόμενος από τον Μαυροκορδάτο.  Το τραπέζι είναι στρωμένο. Χαρές και πανηγύρια. Γέλια και τραγούδια. <<Τα φαγητά διαδέχονταν το ένα το άλλο. Τα πιάτα σχημάτιζαν πυραμίδες. Το τραπέζι στέναζε κάτω από το βάρος των κρεάτων. Στην άκρη ένας πελώριος σωρός από πιλάφι και στην άλλη άκρη ένα αρνί ψητό με ένα λεμόνι στο στόμα. Και κρασιά μπορντώ. Ύστερα καφές και τσιμπούκι>>

Γεώργιος Σισίνης

Από απλός φαρμακοποιός της Γαστούνης αυτοανακηρύχθηκε άρχοντας και ιδιοκτήτης της περιοχής. Μόλις άρχισε η επανάσταση, τέθηκε επικεφαλής ενός σώματος χωρικών, επετέθη κατά των Τούρκων της επαρχίας του και καθιερώθηκε έτσι ως στρατιωτικό αρχηγός και μέσα σε τρία χρόνια συσσώρευσε τεράστιο πλούτο, αφού όλα τα έσοδα της περιοχής κατέληγαν στην κάσα του. <<Τον περισσότερο πλούτον όμως λέγουσιν ότι τον απέκτησεν από τα φρούρια των Πατρών, εις τα οποία έπεμπε τροφάς, βόας, πρόβατα, κ.λ.π.>> Οι Έλληνες λοιπόν πολιορκούσαν το φρούριο και…. ο πατριώτης εφοδίαζε τους Τούρκους, για να μην παραδοθούν. Η περιουσία του είχε αποτιμηθεί σε 2.000.000 τάλληρα. Έκανε εξαγωγές στην Ζάκυνθο και έκρυβε τα λεφτά του μέσα στα τυριά για να αποφύγει τους δασμούς. Είχε μηχανήματα και παρασκεύαζε παραχαραγμένα γρόσια. Στο αρχοντικό του, η ζωή κυλούσε με αφάνταστη πολυτέλεια και είχε χαρέμι από μουσουλμάνες σκλάβες. Τα παιδιά του επέβαλε να τα αποκαλούν μπέηδες. Όταν έβγαινε από το σπίτι τον ακολουθούσε ολόκληρος στρατός από οπλισμένους καβαλάρηδες. Αλλά παρόλα αυτά για να μην τον αδικούμε, είναι αλήθεια ότι διέθεσε μεγάλα ποσά για την επιτυχία της Επανάστασης. Στο ίδιο μήκος κύματος και κλίματος πλουτισμού, φεουδαρχισμού, προπέτειας, αναίδειας, επίδειξης και εκμετάλλευσης των ραγιάδων ζούσαν και δρούσαν οι κοτσαμπάσικες οικογένειες Ζαΐμη, στα Καλάβρυτα, Λόντου στο Αίγιο, Νοταράδων στα Τρίκαλα και μερικές ακόμα μικρότερες στην Αχαΐα και στη Μεσσηνία, καθώς και οι γνωστές οικογένειες των Μαυρομιχάληδων, του Γιατράκου, του Θεοδωρόμπεη, του Γρηγορόμπεη, στη Μάνη. Όλοι οι μπέηδες, ζωή και κότα, που λένε. Κοινό γνώρισμα όλων αυτών των ολιγαρχικών οικογενειών ήταν ότι είχαν πρωτοστατήσει στην κατά του Καποδίστρια αντιπολίτευση, γιατί επεχείρησε να αφαιρέσει μερικά από τα προνόμιά τους. Όλοι τους δε, είχαν στενούς πολιτικούς δεσμούς με το σύστημα της Ύδρας και ιδιαίτερα με τον Μαυροκορδάτο.

Από το βιβλίο: Όλα στο Φως του Θεόδωρου Παναγόπουλου