Άλλη αλλαγή

 από τον Νικόδημο

1. Στο τέλος της χρονιάς σχεδόν όλοι, άτομα, επιχειρήσεις, ομάδες, σωματεία κάνουμε απογραφή, απολογισμό και αξιολόγηση των πεπραγμένων και κατάλοιπων του έτους που φεύγει. Τα προσωπικά μου είναι μάλλον ανιαρά και εκτός από εθισμένους κουτσομπόληδες κανένα δεν θα ενδιαφέρουν. Γιαυτό στρέφομαι σε πιο ενδιαφέροντα θέματα.

Αυτό που μου κάνει εντύπωση τις τελευταίες μέρες είναι η κυνικότητα με την οποία καλύπτουν την κουτοπονηριά ή πραγματική ηλιθιότητα τους

ο κ. Στουρνάρας και ο κ. Σαμαράς.

Ήταν εφιαλτικό να ακούς τον σαλταδόρο κ. Σαμαρά να δηλώνει με τη σπαστική ρητορική του πως περάσαμε τα δύσκολα, έχουμε πλεόνασμα και μάλιστα πρωτογενές(!), και άρχισε η ανάκαμψη και όπου να ’ναι έρχονται οι πολυπόθητες επενδύσεις – για πολλοστή φορά έχοντας περάσει ξυστά από την υπεροχότερη των χωρών – που φέρνουν ανάπτυξη!

Μα αν όντως τα πράγματα είναι τόσο ρόδινα, γιατί χρειάζονται ένα δυό δισεκατομμύρια ευρώ πρόσθετων φόρων για το 2014 – τους οποίους θα πληρώσουν πάλι τα (μη-) αγανακτισμένα υποζύγια;

Η ερώτηση, ψιθυρίζει ένα κρυμμένο κυνικό εγώ, υποδηλώνει αφέλεια: χρειάζονται για να ξεπληρώνονται οι συνεχιζόμενες ατιμίες των κυβερνητικών και άλλων κρατικοδίαιτων αξιωματούχων.

2. Εξίσου εφιαλτικό ήταν να ακούς τον κ. Στουρνάρα να επιδεικνύει την δική του τεχνοκρατική ρητορεία.

Είναι πολύ περίεργη η νοοτροπία που βαφτίζει διάφορους σακάτηδες της σκέψης “τεχνοκράτες” κι έτσι τους δίνει άδεια να ψευδολογούν.

Έτσι και ο κ. Στουρνάρας “εξήγησε” πώς ο αυξημένος φόρος στο πετρέλαιο θέρμανσης (που δεν είναι διαφορετικό από το κοινό πετρέλαιο αλλά ο όρος βοηθάει τους πολιτικάντηδες να κάνουν τις αισχρές πονηριές τους) εμποδίζει το λαθρεμπόριο (τη φοροδιαφυγή κι άλλα εγκλήματα)! Ακόμα κι ένας πρωτοετής στα Οικονομικά (αν και όταν τέτοιοι παρουσιαστούν στις Αθηναϊκές Σχολές που δεν έχασαν το εξάμηνο σύμφωνα με Πρυτανικές και Υπουργικές αποφάσεις) γνωρίζει πως όσο αυξάνονται οι φόροι τόσο πληθαίνουν οι λαθρέμποροι και οι φοροφυγάδες.

Οι πολίτες γίνονται νομοταγείς όταν το κράτος δεν βάζει τη χερούκλα του στην τσέπη τους για να καλύπτει τις δικές του σπατάλες. Αλλά ο κ. Στουρνάρας απτόητα δικαιολόγησε πλήρως τη φορομπηχτική πολιτική του, που δείχνει και άγνοια και νοητική οκνηρία και πονηρία, με τέτοια άσφαιρα επιχειρήματα βεγγαλικά.

Η ευρηματική πλην ευτελής ευφυΐα του κ. Στουρνάρα (κι εδώ αναφέρομαι και στους “συμβούλους” του στο Υπουργείο Οικονομίας αφού αποκλείεται οποιοσδήποτε να έχει μόνος του εκκολάψει τέτοια εκτρώματα) φαίνεται από το ότι πέρασαν στη Βουλή πάνω από 500 νομοθετήματα για τη Φορολογία : κόψε εδώ, αύξησε εκεί, ένωσε αυτά, διαίρεσε τα άλλα και πάει λέγοντας. Mια αλυσίδα μέτρα επί μέτρων που σέρνει εκατοντάδες χιλιάδες απλούς πολίτες σε πιο δύσβατες δυσκολίες και αδυσώπητα αδιέξοδα.

Αυτά, θα πει κάποιος, είναι λίγα σε σχέση με τις 16000 νόμους που έχουμε για τη Δημόσια Διοίκηση και μόνο - για να μπορούμε να έχουμε αυτή την καλοκουρδισμένη και τόσο εξυπηρετική κρατική μηχανή!

3. Μερικοί βλέπουν ονειροβατώντας κάποια ίχνη ανάκαμψης στην ηθική σφαίρα καθώς διάφοροι απατεώνες σε όλα τα επίπεδα του Δημοσίου ερευνώνται και, το πιο σημαντικό, διώκονται – Τσοχατζόπουλος, Παπαγεωργόπουλος, Τομπούλογλου, Λιάπης, Κάντας και αρκετοί άλλοι από διάφορες κλάσεις της καταπληκτικής κοινωνίας μας. Ακόμα και τα καταχρεωμένα κόμματα που αδίστακτα καταχρώνται τα χρήματα των φορολογουμένων, διώχνουν από τη στάνη τους μετά βδελυγμίας τέτοιους λύκους – για να συνεχίσουν να τρέφουν τη νέα γενιά αρπακτικών που δεν θα εντοπίζεται με την ίδια ευκολία.

Το ερώτημα γίνεται τώρα: όχι ποιοι είναι απατεώνες, αλλά ποιοι επιτέλους δεν είναι; (Δεν είναι απατεώνες πρώην Πρωθυπουργοί που ενώ παίρνουν παχυλές συντάξεις και διάφορα επιδόματα και διατηρούν γραφεία στη Βουλή, δεν πατάνε το πόδι τους εκεί – κι επιπλέον, αφού ετσιθελικά έφεραν τη χώρα σε χρεοκοπία, τηρούν επί έτη «σιγήν ιχθύος»; Και δεν είναι απατεώνες όλοι όσοι στηρίζουν παθητικά έστω αυτή την πρακτική?)

Κι έτσι πολύ ορθά άλλοι, λιγότερο αισιόδοξοι αλλά και λιγότερο ονειροπόλοι, υποδείχνουν πως αυτή η κουφιοκέφαλη κυβέρνηση και αυτή η χειρότερη και χυδαιότερη σύσταση Βουλής των Ελλήνων (σάμπως και θα μπορούσε να είναι Βουλή Εσκιμώων!) δεν έκανε καμιά ουσιαστική μεταρρύθμιση σε κανένα τομέα εμπαίζοντας άγαρμπα και τους ανεκτικότατους Νεοέλληνες και τους τροϊκανούς και τους κουτόφραγκους συμπολίτες μας στα βόρειο-δυτικά της ηλιόλουστης χωματερής μας.

4. Για να γίνουν πραγματικές μεταρρυθμίσεις και να αλλάξει η κοινωνία πρέπει να αλλάξει η νοοτροπία που κυβερνά την συμπεριφορά.

Δεν υπάρχει καμιά ελπιδοφόρα ένδειξη πως εμείς οι Νεοέλληνες, οι κληρονόμοι, όπως (αυτο-)θεωρούμαστε, των αρχαίων κλασικών (με τόση φιλοσοφία κι επιστήμη, τοση αθανασία στο ένδοξο ημιθεϊκό αίμα μας), θέλουμε να αλλάξουμε τη νοοτροπία μας.

Κανένας ουσιαστικός θεσμός, κανένα ήθος, δεν έχει αλλάξει προς το καλύτερο. Στην πράξη τα ιδανικά και οι συμπεριφορές μας μπορούν να συνοψισθούν σε δύο απλές φράσεις: γρήγορο χρήμα κι εύκολη ηδονή - χωρίς ευθύνες.

Εδώ και δεκαετίες λίγες μειοψηφίες ακραίων αναρχοαριστεριστών επιβάλλουν τις παραπληγικές πολιτικές τους με ετσιθελισμό και βία στην Εκπαίδευση. Επί τρεις μήνες Ανώτατα Ιδρύματα στην Αθήνα έμειναν κλειστά (αλλά οι λειτουργοί πληρώνονταν). Χιλιάδες φοιτητές που δεν μπορούσαν να προχωρήσουν στις σπουδές τους και αντίστοιχοι γονείς που έμπαιναν σε άκαρπα έξοδα δεν έκαναν απολύτως τίποτα. Ναι, πολύ εύκολα θα μπορούσαν να οργανώσουν μια τεραστίων διαστάσεων διαδήλωση απαιτώντας να ανοίξουν οι Σχολές να παυθούν υπουργοί και πρυτάνεις και καθηγητές και όσοι άλλοι απεργοί. Κατά τα άλλα, ναι, ας γίνονται διαδηλώσεις για αλήτες, τρομοκράτες, εγκληματίες κάθε είδους και διάφορους  άλλους “αγωνιστές”!

Μια άλλη αρρώστια είναι η πίστη μας στην αλλαγή προσώπων και θεσμών με άλλα (πλην πανόμοια) πρόσωπα και άλλους (πανομοιότυπους) θεσμούς. Αλλά ακόμα κι αυτό σπάνια γίνεται.

Έτσι πρόσφατα αναζωπυρώθηκε για λίγο η ιδέα για ένα Εθνικό Συμβούλιο, ή ένα είδος άτυπης Γερουσίας, που θα λειτουργεί ως αντίβαρο στις υπερ-εξουσίες του Πρωθυπουργού – που τον καθιστούν ουσιαστικό δικτάτορα. Δεν αναγνωρίζεται γενικά όμως πως ο κάθε κομματάρχης είναι δικτάτορας όσο είναι κομματάρχης.

Ας υποθέσουμε πως φεύγουν οι κ.κ Σαμαράς και Βενιζέλος. Τη θέση τους θα πάρουν άραγε καλύτεροι; Αφού όλοι στην ίδια Σχολή γαλουχήθηκαν και κανείς δεν κάνει λόγο για τις πραγματικές ανάγκες του Έθνους! Άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς.

Για να γίνουν αξιόλογες, πραγματικές μεταρρυθμίσεις πρέπει να αλλάξει η νοοτροπία μας και αυτό χρειάζεται άλλου είδους αλλαγή – ανάπτυξη του νου – της δύναμης της αξιολόγησης, της διάκρισης, της λογικής. Χρειάζεται άλλου είδους παιδεία. Μπορεί να έχουν περιοριστεί πολύ η παραδοσιακή πατριδοκαπηλεία και η δεισιδαιμονική θρησκευτικότητα, μα τώρα έχουν αντικατασταθεί πλουσιοπάροχα από ανηθικότητα κι εναν στείρο υλισμό, υπό το λάβαρο της «δημοκρατικότητας», για να μπορούν οι επιτήδειοι να κάνουν ατιμώρητα σχεδόν ό,τι  και όποτε θέλουν.

Η σύνολη νοοτροπία χρειάζεται να αλλάξει.

Αυτό σημαίνει εργασία ενάντια στο ισχυρό ρεύμα της ανηθικότητας και της κουτοπονηριάς που καλλιεργήσαμε ως βαλκάνιοι, λεβαντίνοι λεβέντες και ρωμαλέοι ραγιάδες, καθώς και της ρέμπελης ρηχότητας που συνηθίσαμε.