Όπως φαίνονται ή όπως τα λένε για τον Σπανό;

Την δεκαετία του 90 βρέθηκα στην Μαρίνα Ζέας να πιω ένα καφέ με ένα φίλο ο οποίος είχε μόλις επαναπατριστεί.  Αυτό ο φίλος στο Ζενίθ της καριέρας του παράτησε τα πάντα, πήρε τον αδελφό του πολύ-τραυματία και πήγε στις ΗΠΑ χωρίς να έχει μία δραχμή περισεβούμενη, βάζοντας υποθήκη το σπίτι της
χήρας μάνας του. Πήγε τον αδελφό του σε κέντρο αποκατάστασης, τα κατάφερε και ο αδελφός του μπορούσε να αυτοεξυπηρετείται και να επικοινωνεί με τους άλλους. Η χήρα μητέρα τα τρία περίπου χρόνια της απουσίας των παιδιών της συντηρούσε τον εαυτό της όπως-όπως αλλά ποτέ δεν της έλειψε η θέρμανση. Πριν τελειώσει η δεξαμενή που είχε για την σόμπα πήγαινε ένα μικρό βυτιοφόρο και της την γέμιζε, και όταν έλεγε για λογαριασμό της απαντούσε ο οδηγός ότι θα τα βρει με το γιο της και ότι είναι όλα πληρωμένα. Ο οδηγός του βυτιοφόρου και δωρητής του πετρελαίου ήταν ο Γιώργος Σπανός. Ναι, ναι, ναι αυτός ο λαθρέμπορας.  Όχι ο άλλος που κάνει τάματα στην Παναγία την Σουμελά και βγαίνει αθώος λόγω παραγραφής. Ένας άνθρωπος ο οποίος πληρώνει 300 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο σε φόρους, κατοικεί και εργάζεται μέσα στον Πειραιά. Το σπίτι του είναι σε κοινότατη λαϊκή συνοικία και δεν βλέπει καν θάλασσα κυκλοφορεί στην πόλη χωρίς σεκούριτι και μπράβους. Πηγαίνει σε καφενείο να συναντήσει συμμαθητές και φίλους από τα χρόνια της νεότητας που μεγαλώσαν μαζί. Εάν αυτός που τόσο βασανίστηκε από τις αμαρτίες του πατέρα του δεν έχει βάλει μυαλό και έκανε όσα του προσάπτουν του αξίζει θάνατος. Αλλά ένας άνθρωπος ο οποίος έχει εισοδήματα ανυπολόγιστα να μοιράζεται έτσι όπως το δείχνουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης τα φοροδιαφεύγοντα 3,5 εκατομμύρια ευρώ με πρατηριούχους, οδηγούς, τελωνιακούς δεν στέκει ούτε στην κοινή λογική.  Η δικαιοσύνη είναι τυφλή και έτσι πρέπει, δεν είναι κουφή όμως. Ας αφουγκραστεί την κατάσταση και το τι λέγεται γενικά.